ILPP2/443-995/11-3/EN - Komornik jako podatnik VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Komornik Sądowy wszczął i prowadzi zgodnie z wnioskiem wierzyciela egzekucję z nieruchomości dłużnika ("A" Sp. z o.o.), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, którym jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przedmiotem egzekucji jest odrębna własność lokalu niemieszkalnego wraz z ułamkową częścią w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu.

Teren, na którym położona jest nieruchomość objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu: teren istniejącej działalności produkcyjnej oraz z ustalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 sierpnia 2010 r. przeznaczeniem oraz warunkami zabudowy i zagospodarowania: teren zabudowy usługowej, teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, teren obiektów i urządzeń elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych, przeznaczenie uzupełniające: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Budynek, w którym znajduje się przedmiotowy lokal został wybudowany w 1972 r.

Ww. nieruchomość została kupiona przez dłużnika w dniu 3 grudnia 2007 r. od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca (Komornik Sądowy) nie ma wiedzy, czy przy sprzedaży była wystawiona faktura VAT oraz czy dłużnikowi (Spółce) przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż dłużnik nie odbiera korespondencji, przesyłki są awizowane z adnotacją "adresat wyprowadził się w dniu 23 grudnia 2009 r. Po sprawdzeniu w rejestrze regon GUS i Informatorze Prawno-Gospodarczym stwierdzono, iż w dalszym ciągu widnieje nie zmieniony adres siedziby Spółki oraz nie ma adnotacji, że Spółka zakończyła działalność.

Z informacji uzyskanych z wyszukiwarek REGON i KRS wynika, że data powstania dłużnika (Spółki) to: 25 lipca 2000 r., data rozpoczęcia działalności to: 1 sierpnia 2000 r., data wpisu do rejestru przedsiębiorców to: 8 grudnia 2003 r.

Z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego oraz z przeprowadzonego przez Komornika Sądowego opisu i szacowania wynika, iż przedmiotowy lokal nie jest wykorzystywany na cele prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, nie jest w ogóle wykorzystywany przez wiele lat oraz nie stwierdzono żadnych nakładów poczynionych w przedmiotowej nieruchomości, o czym świadczy niski stan techniczno-użytkowy nieruchomości o niskim standardzie wyposażenia i wykończenia. Z powyższego wynika, że dłużnik od momentu nabycia nieruchomości nie poczynił żadnych nakładów na jej ulepszenie.

1 maja 2009 r. i 4 czerwca 2009 r. zostały zawarte przez wszystkich właścicieli lokali niemieszkalnych w tym również przez dłużnika umowy najmu, których przedmiotem jest część powierzchni dachowej budynku (w którym znajduje się przedmiotowy lokal), na której najemcy zainstalowali anteny nadawczo-odbiorcze. Obie umowy zostały zawarte na czas oznaczony: 10 lat, są to umowy odpłatne.

Wnioskodawca (Komornik Sądowy) podkreślił, iż sprzedaż licytacyjna (dostawa) nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W uzupełnieniu do wniosku Komornik Sądowy wskazał, iż z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego (właściwego dla dłużnika) wynika, że:

* dłużnik został wykreślony z rejestru podatników VAT z dniem 30 stycznia 2009 r.,

* od listopada 2006 r. dłużnik zaprzestał składania deklaracji VAT i CIT,

* dłużnik nie figuruje w ewidencji czynności majątkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Komornik Sądowy w razie skutecznej licytacji wyżej opisanej nieruchomości, dokonujący w świetle art. 18 ustawy o VAT dostawy towaru obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT w wysokości procentowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej zdarzenia przyszłego Komornik Sądowy będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT od sprzedanej w trybie licytacji sądowej nieruchomości dłużnika, z uwagi na ostrożność prawną, ze względu na brak informacji o dłużniku i wykonywanych przez niego obowiązków podatkowych.

W ocenie Komornika Sądowego jedynymi wiadomymi w przedmiotowej sprawie jest to, że:

* jest to dostawa towarów używanych (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług),

* dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług),

* dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości co wynika z ustaleń biegłego oraz organu egzekucyjnego podczas opisu i oszacowania (art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług).

W ocenie Komornika Sądowego podstawową informacją, o której nie ma on wiedzy, to czy dłużnik korzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 23 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 23 ust. 3 cyt. rozporządzenia, za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nie upoważnione.

Zgodnie z § 23 ust. 4 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 i 7 ust. 1, jak również zawierać:

Kopię faktury, o której mowa w ust. 1-4, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji (§ 23 ust. 5 ww. rozporządzenia).

W § 23 ust. 6 cyt. rozporządzenia postanowiono, iż przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do faktur przesłanych w formie elektronicznej.

W art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazano, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca - Komornik Sądowy wszczął i prowadzi egzekucję z nieruchomości dłużnika, którym jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Przedmiotem egzekucji jest odrębna własność lokalu niemieszkalnego wraz z ułamkową częścią w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu.

Teren, na którym położona jest nieruchomość objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu: teren istniejącej działalności produkcyjnej oraz z ustalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 25 sierpnia 2010 r. przeznaczeniem oraz warunkami zabudowy i zagospodarowania: teren zabudowy usługowej, teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, teren obiektów i urządzeń elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych, przeznaczenie uzupełniające: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Budynek, w którym znajduje się przedmiotowy lokal został wybudowany w 1972 r. Ww. nieruchomość została kupiona przez dłużnika w dniu 3 grudnia 2007 r. od Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego oraz z przeprowadzonego przez Komornika Sądowego opisu i szacowania wynika, iż przedmiotowy lokal nie jest wykorzystywany na cele prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika, nie jest w ogóle wykorzystywany przez wiele lat oraz nie stwierdzono żadnych nakładów poczynionych w przedmiotowej nieruchomości, o czym świadczy niski stan techniczno-użytkowy nieruchomości o niskim standardzie wyposażenia i wykończenia. Z powyższego wynika, że dłużnik od momentu nabycia nieruchomości nie poczynił żadnych nakładów na jej ulepszenie.

Komornik Sądowy podkreślił, iż sprzedaż licytacyjna przedmiotowego lokalu (dostawa) nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy (Komornika Sądowego) dotyczą kwestii obowiązku obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku z tytułu sprzedaży, w drodze licytacji (egzekucji), przedmiotowej nieruchomości, tj. lokalu niemieszkalnego wraz z ułamkową częścią w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu

Odnosząc powołane wyżej przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, że pierwsze zasiedlenie przedmiotowego lokalu niemieszkalnego miało miejsce w momencie jego sprzedaży w 2007 r. (zakup przez dłużnika), bowiem sprzedaż lokali stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, w przypadku kiedy transakcji tej dokonuje podatnik (w przedmiotowej sprawie Spółka z o.o.). Tym samym, okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem tego lokalu, a jego zamierzoną sprzedażą w 2011 r. jest dłuższy niż dwa lata. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia ze zwolnienia od podatku - zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) i b ustawy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż sprzedaż ww. lokalu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podstawą opodatkowania, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku (...).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Zatem, sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy lokal, którego dostawa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, także będzie korzystać ze zwolnienia, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Komornik Sądowy nie będzie zobowiązany do uiszczenia należnego podatku z tytułu sprzedaży, w drodze licytacji (egzekucji), przedmiotowej nieruchomości, tj. lokalu niemieszkalnego wraz z ułamkową częścią w prawie użytkowania wieczystego działki gruntu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.