ILPP2/443-994/08-2/AK - Najem lokalu użytkowego a opodatkowanie VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2008 r. (data wpływu 31 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania najmu lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W maju 1999 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili sklep na własność. W sklepie tym prowadzili działalność gospodarczą, jako Spółka cywilna, prowadząc książkę przychodów i rozchodów. Byli również płatnikami VAT. Sklep był wprowadzony do Spółki jako środek trwały i amortyzowany. W maju 2007 r. połowę sklepu wynajęli dla Banku i wystawiali fakturę VAT jako Spółka cywilna, oraz rozliczali się w podatku dochodowym po 50%. W marcu 2008 r. zamknęli całkowicie działalność jako Spółka i wyrejestrowali się z VAT-u. Od 1 kwietna 2008 r. wydzierżawili dla następnego podmiotu gospodarczego drugą połowę sklepu. Od tego czasu dla jednego i dla drugiego podmiotu gospodarczego wystawiają rachunki (bez VAT-u). W podatku dochodowym z dzierżawy rozliczają się po 50 %.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy Zainteresowana wraz z mężem, jako osoby fizyczne na swoich NIP-ach, od dnia 1 kwietnia 2008 r. powinni płacić VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona płacić podatku VAT jako osoba fizyczna po zakończeniu działalności Spółki, dopiero gdy osiągnie kwotę 50.000 zł. Wówczas powinna zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług, na druku VAT-R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podatnikami, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili sklep, w którym prowadzili działalność gospodarczą jako Spółka cywilna, prowadząc książkę przychodów i rozchodów. Spółka była płatnikiem VAT. Sklep był wprowadzony do Spółki jako środek trwały i amortyzowany. W maju 2007 r. połowę sklepu wynajęli dla Banku i wystawili fakturę VAT jako Spółka cywilna. W marcu 2008 r. zamknęli całkowicie działalność jako Spółka i wyrejestrowali ją z VAT-u. Od 1 kwietna 2008 r. wydzierżawili dla następnego podmiotu gospodarczego drugą połowę sklepu.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni jak i jej mąż są traktowani jako odrębne podmioty, każde z nich spełnia bowiem definicję podatnika.

Wobec powyższego transakcje dokonywane przez małżonków, będących podatnikami podatku od towarów i usług (każde w swoim zakresie), podlegają przepisom ustawy na zasadach ogólnych.

Najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, zawiera się w określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, definicji działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, najem lokalu na cele użytkowe, świadczony przez podatnika podatku od towarów i usług stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu stawką podstawową 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 96 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa.

Reasumując, w sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowana jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu świadczonych usług najmu, jeżeli przewidywana przez nią wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, czyli od 1 kwietnia 2008 r., kwoty 50.000 zł. Proporcję, o której mowa powyżej określa się w stosunku dziennym, tj. w proporcji do ilości dni w roku, licząc od dnia dokonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, do końca danego roku. Dla określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy istotny zatem jest dzień, w którym dokonano pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu. Tym samym, przysługujący Wnioskodawczyni limit powinien zostać obliczony według wzoru: 50.000 zł pomnożone przez ilość dni prowadzenia działalności do końca roku 2008 r. i podzielone przez ilość dni w 2008 r. (366).

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), od dnia 1 grudnia 2008 r. zmianie uległ przepis art. 8 ust. 3 ustawy, a od dnia 1 stycznia 2009 r. przepis art. 113 ust. 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.