ILPP2/443-961/08-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez Doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje realizację dostaw do kontrahentów na terytorium Unii Europejskiej. Faktura za dostawę będzie wystawiana na kontrahenta K1 z kraju członkowskiego (np. Niemcy). Towar będzie transportowany bezpośrednio ze Spółki do kontrahenta K2 z siedzibą w tym samym kraju członkowskim (np. Niemcy) lub z siedzibą w innym kraju członkowskim. Transport do kontrahenta K2 wynika z faktu, że kontrahent K1 również realizuje dostawę na rzecz kontrahenta K2, dla którego wystawia fakturę. Transport towarów wykonywany jest na zlecenie kontrahenta K2, przy czym Zainteresowany otrzymuje list przewozowy od Spedytora, którego w większości przypadków informuje o gotowości odbioru towarów. Dostawy realizowane przez Wnioskodawcę oraz kontrahenta K1 prowadzone są na zasadach EX WORKS (EXW), tj. kupujący (K2) odbiera towar z miejsca jego wydania przez sprzedającego (np. zakład produkcyjny Spółki), a wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu, obsługą formalności związanych z odprawą celną czy ubezpieczeniem towaru spoczywają na nabywcy. Zainteresowany zamierza stosować następujący komplet dokumentów dla zastosowania stawki 0%:

W niektórych sytuacjach Spółka nie otrzymuje od Spedytora oświadczenia, o którym mowa w pkt 4. Biorąc pod uwagę fakt, że Spedytor nie działa na zlecenie Wnioskodawcy lecz na rzecz kontrahenta K2, Zainteresowany nie ma możliwości wyegzekwowania takiego oświadczenia. Spółka posiada jednak dowód zapłaty za zrealizowane dostawy, ewentualnie zamówienie na realizowane dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawę przez niego realizowaną na rzecz kontrahenta K1 należy uznać za dostawę wewnątrzwspólnotową, opodatkowaną wg stawki 0%, a dowody opisane w stanie faktycznym w pkt 1-4 uprawniaja do zastosowania stawki 0%. W sytuacji, gdy Zainteresowany nie posiada oświadczenia Spedytora o dokonanych dostawach, jako dowód można uznać w szczególności zapłatę za towar, nawet jeżeli jest dokonana po 25 dniu miesiąca następującym po dokonaniu dostawy.

Przepisy ustawy o VAT dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej nie zawierają wymogu, aby dla zastosowania stawki 0% transport wykonywany był przez dostawcę lub nabywcę lub na ich rzecz. W konsekwencji, bez znaczenia dla prawa do zastosowania stawki 0% jest fakt zlecenia transportu przez kontrahenta K2. Dostawy realizowane przez Spółkę spełniają wymóg dla zastosowania stawki 0%, określony w art. 42 ust. 1, 3, 11. Również w przypadku, gdy Wnioskodawca nie będzie posiadał oświadczenia Spedytora o dokonanych dostawach, jest uprawniony do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie bowiem z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r., sygn. I FSK 611/07: "Przyjęta w art. 42 ust. 1, 12 i 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) konstrukcja spełnienia warunków uprawniających do zastosowania przez podatnika stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w okresie miesiąca czasu i pozbawienia go prawa do tej stawki, jeżeli dostawy tej nie wykaże w deklaracji za miesiąc dokonania wysyłki ze stawką krajową - godzi w zasadę neutralności podatkowej VAT i pozostaje w sprzeczności z art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy VI Dyrektywy, w sytuacji gdy niespornym jest, że podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i nie zachodzą okoliczności wskazujące na jakiekolwiek nadużycie podatkowe". W opisanym stanie faktycznym bezsporne jest, że Spółka dokonała dostawy wewnątrzwspólnotowej, stąd ma prawo do zastosowania stawki 0%.

Również wyroki innych sądów potwierdzają możliwość zastosowania stawki 0%, gdy dostawa realizowana jest na warunkach Ex Works i podatnik nie jest w stanie uzyskać potwierdzenia odbioru towarów, w szczególności wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 14 marca 2008 r., sygn. I SA/Ke 114/08.

Ponadto należy uznać, że fakt zlecenia transportu przez kontrahenta K2 pozostaje bez wpływu na zakwalifikowanie dostawy realizowanej przez Zainteresowanego jako dostawy wewnątrzwspólnotowej z prawem do zastosowania stawki 0%. Nawet uznając, że warunkiem dla zastosowania stawki 0% jest możliwość przypisania transportu do realizowanej dostawy zgodnie z art. 22 ust. 2, to w opisanym stanie faktycznym taka możliwość istnieje, gdyż kontrahent K2 działa na rzecz kontrahenta K1 i Wnioskodawcy. Taka możliwość została potwierdzona również w wyroku WSA w Warszawie z 8 kwietnia 2008 r., gdzie sąd stwierdził, że "Osobą transportującą na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika może być z powodzeniem odbiorca towaru, chociażby na własny koszt, ale działając na rzecz zbywcy i drugiego podatnika". Skoro zatem kontrahenta K2 można uznać jako działającego na rzecz Spółki, to należy stwierdzić, że transport również realizowany jest na rzecz Spółki i ma ona prawo do zastosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (...). Natomiast w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy jest - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy - art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany zamierza dokonać dostawy towarów dla kontrahenta K1, który następnie zrealizuje dostawę dla kontrahenta K2 (dla którego wystawi fakturę). Towar będzie transportowany bezpośrednio ze Spółki do kontrahenta K2.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż Spedytor wykonujący transport towarów, będzie działał na rzecz kontrahenta K2 (transport wykonywany będzie na jego zlecenie).

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 22 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Zatem przyporządkowanie transportu bądź wysyłki towaru konkretnej dostawie w łańcuchu dostaw decyduje o miejscu opodatkowania tych dostaw.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca weźmie udział w tzw. transakcji łańcuchowej. Dostawa towarów dokonywana przez niego do kontrahenta K1, oraz kontrahenta K1 do kontrahenta K2, zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy, uznane będą za dokonane w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, czyli na terytorium kraju.

Zatem, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów, dostawa towaru realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z państwa członkowskiego nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w myśl art. 13 ust. 1 ustawy, ale podlegać będzie opodatkowaniu wg stawek podatku obowiązujących dla towarów mających być przedmiotem dostawy na terytorium kraju.

Ponadto należy stwierdzić, iż nie zostały spełnione również wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie przedmiotowej transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, w przypadku której można byłoby zastosować procedurę uproszczoną w trybie regulowanym przepisami art. 135 ustawy.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną - rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

W związku z faktem, iż planowana przez Zainteresowanego transakcja nie będzie wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, pytanie dotyczące dokumentów stanowiących podstawę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, stało się bezprzedmiotowe.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.