ILPP2/443-958/13-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 1 października 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów i usług na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów i usług na paragonach fiskalnych. Wniosek uzupełniono 19 grudnia 2013 r. o sprecyzowanie pytania oraz opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem restauracji - pub.

Gości można podzielić na dwóch różnych konsumentów:

W tej sytuacji cennik na wykonanie jakiejkolwiek usługi jest bardzo zróżnicowany i zawsze będzie ulegał zmianie, gdyż ceny na rynku są niestabilne. Zatem wydaje się, że prawidłowe rozwiązanie tego problemu byłoby:

wprowadzić na kasę 1 kod.......konsumpcja okolicznościowa (podać 100 osób x 30 zł)

wprowadzić na kasę 2 kod.......alkohole do 4,5%

wprowadzić na kasę 3 kod.......alkohole do 18%

wprowadzić na kasę 4 kod.......alkohole powyżej 18%

wprowadzić na kasę 5 kod.......kawa

wprowadzić na kasę 6 kod.......herbata

pozostałe kody z karty dań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wymienione kody mogą być na kasie fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tej sytuacji cennik na wykonanie jakiejkolwiek usługi jest bardzo zróżnicowany i zawsze będzie ulegał zmianie, gdyż ceny na rynku są niestabilne. Zatem wydaje mu się, że prawidłowe rozwiązanie tego problemu byłoby:

wprowadzić na kasę 1 kod.......konsumpcja okolicznościowa (podać 100 osób x 30 zł)

wprowadzić na kasę 2 kod.......alkohole do 4,5%

wprowadzić na kasę 3 kod.......alkohole do 18%

wprowadzić na kasę 4 kod.......alkohole powyżej 18%

wprowadzić na kasę 5 kod.......kawa

wprowadzić na kasę 6 kod.......herbata

pozostałe kody z karty dań

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1a ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - do obrotu wykazanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy - podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy - podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy - minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących - przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "nazwa towaru/usługi" oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru (usługi), tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi).

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów (usług) na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Paragon fiskalny winien spełniać następujące funkcje: kontrolną, ochronną i informacyjną, których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Skoro zatem celem tych unormowań jest zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie, na paragonie fiskalnym musi być zamieszczona nazwa towaru pozwalająca nabywcy na jednoznaczne sprawdzenie ilości, rodzaju oraz cen jednostkowych poszczególnych, zakupionych przez niego towarów. Jest to możliwe jedynie przy precyzyjnym określeniu nazwy nabytego towaru na takim paragonie, gdyż tylko wówczas klient-nabywca ma możliwość skontrolowania ilości wykazanych na paragonie towarów w powiązaniu z ich cenami jednostkowymi.

Podatnik powinien bowiem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem restauracji - pub.

Gości można podzielić na dwóch różnych konsumentów:

W tej sytuacji cennik na wykonanie jakiejkolwiek usługi jest bardzo zróżnicowany i zawsze będzie ulegał zmianie, gdyż ceny na rynku są niestabilne. Zatem wydaje się, że prawidłowe rozwiązanie tego problemu byłoby:

wprowadzić na kasę 1 kod.......konsumpcja okolicznościowa (podać 100 osób x 30 zł)

wprowadzić na kasę 2 kod.......alkohole do 4,5%

wprowadzić na kasę 3 kod.......alkohole do 18%

wprowadzić na kasę 4 kod.......alkohole powyżej 18%

wprowadzić na kasę 5 kod.......kawa

wprowadzić na kasę 6 kod.......herbata

pozostałe kody z karty dań.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikacje prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Wnioskodawca powinien więc użyć oznaczenia nazw towarów do oferowanego asortymentu nie tylko tak, aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku, ale również mając na uwadze, aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem/usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg "jednoznaczności", o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia.

Wnioskodawca ma więc obowiązek oddzielnie identyfikować rodzaj sprzedawanego towaru i na paragonie umieścić jego nazwę umożliwiającą nabywcy kontrolę dokonanych zakupów np. poprzez uszczegółowienie nazwy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży posiłków i napojów przy określaniu nazwy na paragonie, co do zasady, Wnioskodawca może wykorzystać m.in. nazewnictwo stosowane przy tworzeniu zasad odpłatności, tj. nazewnictwo z cennika oferowanych posiłków i napojów. Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar/usługa powinien mieć odrębne kodowanie na kasie. Istnieje możliwość pogrupowania towarów według kategorii. Odnosząc się do przedmiotowej sprawy można więc uznać, że posiłki wraz z ciastem bądź bez sprzedawane w tzw. konsumpcji okolicznościowej, a także napoje alkoholowe pogrupowane co do zawartości procentowej alkoholu są określoną kategorią towarów/usług. Wnioskodawca dokonujący sprzedaży towarów pod nazwą "konsumpcja okolicznościowa" może zaprogramować w kasie taką nazwę dla oferowanych posiłków tym bardziej, że sposób skalkulowania takiej konsumpcji w odniesieniu do osoby wynika z zawartej umowy, w której wyszczególniono poszczególne świadczenia, tak samo jak sprzedawane alkohole do 4,5%, do 18% i powyżej 18%.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów i usług. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak "alkohol do 4,5%" wskazań dotyczących rodzaju poszczególnych elementów składowych danego napoju albo w przypadku "konsumpcji okolicznościowej" np. wesela, stypa itp. a w odniesieniu do kawy i herbaty - rodzaje tych napojów) ma dla podatników, zważywszy na treść § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

W tym miejscu trzeba zauważyć, że to Wnioskodawca decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że opisanie sprzedawanych usług oraz towarów w postaci "konsumpcji okolicznościowej", "alkoholu do 4,5%", itp. bez szczegółowego opisywania składu oferowanych posiłków i napojów, pozostaje w zgodzie z obowiązującymi przepisami.

Szczególnie, że w przypadku "konsumpcji okolicznościowej" Wnioskodawca ewidencjonując tą usługę na kasie rejestrującej wskazuje cenę jednostkową i ilość odbiorców tej usługi.

Zatem, wystarczające jest oznaczanie sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych, według grup towarowych, tj. konsumpcja okolicznościowa, alkohole do 4,5%, do 18% i powyżej 18%, kawa i herbata, gdyż spełnia wymóg wskazany w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.