ILPP2/443-951/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 2 października 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 20 grudnia 2013 r. (doręczonym 20 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności nieruchomości i ruchomości na rzecz akcjonariusza - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności nieruchomości i ruchomości na rzecz akcjonariusza. Wniosek uzupełniono 20 grudnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, na mocy uchwały zgromadzenia wspólników z 18 października 2012 r. został postawiony w stan likwidacji. Po otworzeniu likwidacji Podatnik zawarł z akcjonariuszem umowę przeniesienia własności nieruchomości i ruchomości wchodzących w skład majątku Podatnika celem zabezpieczenia roszczenia akcjonariusza o podział majątku Spółki po zakończeniu likwidacji. Ponieważ umowa przeniesienia własności na zabezpieczenie zawierała roszczenie o zwrotne przeniesienie własności Spółka nie wystawiła faktury VAT uznając, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie w sytuacji gdy przeniesienie własności stanie się bezwarunkowe. Obecnie Podatnik powziął informację, że akcjonariusz zamierza sprzedać prawo własności ruchomości i nieruchomości przeniesionych na niego tytułem zabezpieczenia wierzytelności. Z chwilą zbycia przez akcjonariusza własności ruchomości i nieruchomości dojdzie do sytuacji, w której obiektywnie niemożliwym stanie się zwrotne przeniesienie własności. W tym momencie zdaniem Podatnika zaktualizuje się obowiązek podatkowy w podatku VAT. Wnioskodawca wskazuje, że rzeczy nabyte przez akcjonariusza stanowią zbiór nieruchomości i ruchomości składających się obecnie na majątek przedsiębiorstwa. W skład tego zestawu nie wchodzą księgi rachunkowe oraz wszelkiego rodzaju umowy, pozwolenia i inne składniki niematerialne.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Na akcjonariusza mają zostać przeniesione nieruchomości wraz z zabudowaniami, wybrane maszyny oraz niespieniężone środki transportu. Określenie dokładnej ilości ruchomości będzie możliwe po zakończeniu procesu likwidacji sprzedaży zbędnych składników majątku i zaspokojeniu wierzycieli.

2. Na akcjonariusza nie zostaną przeniesione wierzytelności, księgi rachunkowe oraz te składniki majątku, które zostaną spieniężone celem zaspokojenia wierzycieli.

3. Nietypowość sytuacji polega na tym, że podatnik nie jest w stanie określić jaki będzie stan majątku na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia spółki z rejestru.

* Gdyby likwidacja zakończyła się na dzień dzisiejszy stan majątkowy wskazywałby na to, że składniki majątkowe stanowiłyby wyodrębniony zespół składników materialnych, bez niematerialnych, które mogłyby służyć do stworzenia przedsiębiorstwa, lecz nie stanowią niezależnego przedsiębiorstwa.

* Gdyby likwidacja zakończyła się na dzień dzisiejszy stan majątkowy wskazywałby na to, że składniki majątkowe pozwalałyby na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Nie jest jednak na podstawie ewidencji księgowej możliwe określenie wyniku finansowego takiej działalności.

Podatnik wskazał, że wskutek zakończenia postępowania likwidacyjnego stan majątkowy po likwidacyjny może różnić się in minus od wyżej opisanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie własności nieruchomości i ruchomości składających się na majątek Podatnika na rzecz akcjonariusza celem zabezpieczenia wierzytelności o udział w majątku Spółki po jej likwidacji stanowi zbycie przedsiębiorstwa lub też zorganizowanej części, a zatem nie stosuje się do tej transakcji przepisów o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W przedmiotowym przypadku przeniesienie własności majątku pozostałego po likwidacji nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa gdyż zbiór przedmiotów transakcji obejmuje wyłącznie aktywa w tym nieruchomości i ruchomości, z wyłączeniem innych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) k.c. Ponadto nabywca tego zbioru nabywa go niejako z mocy prawa, w wykonaniu przepisów o sposobie podziału majątku spółki prawa handlowego po jej likwidacji. Zdaniem zatem Zainteresowanego transakcja ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie miał do niej zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów, a zatem kiedy jest ona realizowana pod tytułem nieodpłatnym - nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W ustawie przewidziano jednak od tej zasady wyjątek. Jeżeli podatnikowi przysługiwało - w całości lub w części - prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów, należących do jego przedsiębiorstwa, które następnie zostały przez niego nieodpłatnie przekazane, to tego rodzaju czynności przekazania towarów, uznaje się za podlegające opodatkowaniu jako odpłatne dostawy towaru.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Z powyższego przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że dostawą towarów objętą opodatkowaniem, a więc mieszczącą się w przedmiocie opodatkowania określonym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. w pojęciu "odpłatnej dostawy towarów", mieszczą się także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Ustawodawca za takie uznał te z nich, które są przekazywane nieodpłatnie przez podatnika jako należące do jego przedsiębiorstwa.

Z tego wynika, że art. 7 ust. 2 ustawy zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie z zastrzeżeniem wypływającym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie zrównania z uwagi na przedmiot objęty czynnością nieodpłatną). W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem "odpłatnej dostawy towarów", o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki akcyjnej regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.).

Stosownie do art. 461 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych, otwarcie likwidacji następuje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia o rozwiązaniu spółki przez sąd, powzięcia przez walne zgromadzenie uchwały o rozwiązaniu spółki lub zaistnienia innej przyczyny jej rozwiązania.

Zgodnie z art. 462 § 2 ustawy - Kodeks spółek handlowych, w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać akcjonariuszom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.

W myśl art. 474 § 1 ww. ustawy, podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem roku od dnia ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między akcjonariuszy w stosunku do dokonanych przez każdego z nich wpłat na kapitał zakładowy (art. 474 § 2 ustawy - Kodeks spółek handlowych).

Stosownie do art. 474 § 3 cyt. ustawy, jeżeli akcje uprzywilejowane korzystają z prawa pierwszeństwa przy podziale majątku, należy przede wszystkim spłacić akcje uprzywilejowane w granicach sum wpłaconych na każdą z nich, a następnie spłacić w ten sam sposób akcje zwykłe; nadwyżka majątku zostanie podzielona na ogólnych zasadach między wszystkie akcje. Statut może określać inne zasady podziału majątku (art. 474 § 4 Kodeksu spółek handlowych).

Według art. 478 ustawy - Kodeks spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Uregulowanie to wyraźnie określa moment rozwiązania spółki. Likwidacja w spółce akcyjnej oznacza, że spółka nie może utracić bytu prawnego bez przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego, a ostatnim etapem likwidacji jest jej wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego i z tą chwilą spółka traci osobowość prawną oraz kończy byt jako podmiot prawa.

Skoro zgodnie z powołanym art. 478 ustawy - Kodeks spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru, do tego momentu wykreślenia spółki akcyjnej z Krajowego Rejestru Sądowego, spółka jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dopiero bowiem po wykreśleniu spółki z Krajowego Rejestru Sądowego przeprowadzane jest wyrejestrowanie jej jako podatnika VAT czynnego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, na mocy uchwały zgromadzenia wspólników z 18 października 2012 r. został postawiony w stan likwidacji. Po otworzeniu likwidacji Podatnik zawarł z akcjonariuszem umowę przeniesienia własności nieruchomości i ruchomości wchodzących w skład majątku Podatnika celem zabezpieczenia roszczenia akcjonariusza o podział majątku Spółki po zakończeniu likwidacji. Obecnie Podatnik powziął informację, że akcjonariusz zamierza sprzedać prawo własności ruchomości i nieruchomości przeniesionych na niego tytułem zabezpieczenia wierzytelności. Wnioskodawca wskazuje, że rzeczy nabyte przez akcjonariusza stanowią zbiór nieruchomości i ruchomości składających się obecnie na majątek przedsiębiorstwa. W skład tego zestawu nie wchodzą księgi rachunkowe oraz wszelkiego rodzaju umowy, pozwolenia i inne składniki niematerialne.

Ponadto Zainteresowany podał, że na akcjonariusza mają zostać przeniesione nieruchomości wraz z zabudowaniami, wybrane maszyny oraz niespieniężone środki transportu. Na akcjonariusza nie zostaną przeniesione wierzytelności, księgi rachunkowe oraz te składniki majątku, które zostaną spieniężone celem zaspokojenia wierzycieli.

Wnioskodawca wskazał, że gdyby likwidacja zakończyła się na dzień dzisiejszy stan majątkowy wskazywałby na to, że składniki majątkowe stanowiłyby wyodrębniony zespół składników materialnych, bez niematerialnych, które mogłyby służyć do stworzenia przedsiębiorstwa, lecz nie stanowią niezależnego przedsiębiorstwa. Gdyby likwidacja zakończyła się na dzień dzisiejszy stan majątkowy wskazywałby no to, że składniki majątkowe pozwalałyby na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym. Nie jest jednak na podstawie ewidencji księgowej możliwe określenie wyniku finansowego takiej działalności.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami art. 474 § 1 i § 2 ustawy - Kodeks spółek handlowych, podział między akcjonariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem roku od dnia ostatniego ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między akcjonariuszy w stosunku do dokonanych przez każdego z nich wpłat na kapitał zakładowy. Statut może określać inne zasady podziału majątku (art. 474 § 4 ustawy - Kodeks spółek handlowych).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy Kodeksu spółek handlowych należy wskazać, że w okresie likwidacji spółki rozporządzanie jej majątkiem następuje bezpośrednio na mocy decyzji (uchwał) likwidatorów, jako osób reprezentujących tę spółkę. W związku z powyższym, podmiotem dokonującym przekazania majątku spółki w okresie jej likwidacji jest sama spółka, w imieniu której stosowne decyzje są podejmowane przez jej likwidatorów, pełniących funkcje organu zarządzającego.

Dyspozycją normy prawnej wyrażonej w art. 474 Kodeksu spółek handlowych jest wskazanie proporcji, według których majątek spółki powinien być przyporządkowany akcjonariuszom, po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, tj. proporcjonalnie do dokonanych przez każdego z nich wpłat na kapitał zakładowy, o ile statut spółki nie stanowi inaczej. Przepis ten zobowiązuje likwidatorów do podjęcia określonych działań, lecz samo jego istnienie nie powoduje przeniesienia własności majątku likwidowanej spółki na jej akcjonariuszy z mocy prawa, np. w momencie spełniania przez likwidatorów warunku zaspokojenia lub zabezpieczenia wierzycieli spółki.

Powyższą konkluzję potwierdza również brzmienie art. 347 § 2 i § 3 ustawy - Kodeks spółek handlowych, zgodnie z którymi jeżeli statut nie przewiduje innego sposobu podziału zysku, zysk rozdziela się w stosunku do liczby akcji. Jeżeli akcje nie są całkowicie pokryte, zysk rozdziela się w stosunku do dokonanych wpłat na akcje.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że przekazanie przez Wnioskodawcę, w toku postępowania likwidacyjnego, na rzecz akcjonariusza składników majątku, będących towarami, przy których nabyciu lub wytworzeniu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (w całości lub w części), będzie stanowiło odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie natomiast uznane przekazanie przez Wnioskodawcę składników majątku będących towarami, przy których nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analizując powyżej przedstawione okoliczności sprawy zauważyć należy, że zostaje dokonane przeniesienie własności nieruchomości i ruchomości składających się na majątek Podatnika na rzecz akcjonariusza celem zabezpieczenia wierzytelności o udział w majątku Spółki po jej likwidacji.

Dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, czy przekazanie nieodpłatne należącego do Spółki majątku następuje w wyniku jej likwidacji. Na gruncie podatku od towarów i usług opisana czynność jest przekazaniem towaru bez wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy. Przyczyna, z jakiej Spółka tej czynności dokonuje nie ma wpływu na rozstrzygnięcie kwestii jej opodatkowania podatkiem VAT. Likwidacja Spółki w żaden sposób nie przesądza o braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania majątku udziałowcowi (akcjonariuszowi).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że spełnione zostały warunki do uznania przekazywanego majątku likwidowanej Spółki akcjonariuszowi za odpłatną dostawę towarów. Wobec powyższego przekazanie akcjonariuszowi Spółki własności nieruchomości i ruchomości składających się na majątek Podatnika celem zabezpieczenia wierzytelności o udział w majątku Spółki po jej likwidacji jest odpłatną dostawą towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, pod warunkiem, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy ich nabyciu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu), itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo", zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto, nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast, wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem, wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że przedmiotowa transakcja nie będzie obejmowała wszystkich istotnych dla prowadzonego przedsiębiorstwa elementów. Zatem przedmiotem zbycia przez Zainteresowanego nie będzie przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy, lecz składniki majątku przedsiębiorstwa.

Bowiem majątek objęty transakcją zbycia nie będzie obejmował m.in. wierzytelności, ksiąg rachunkowych, wszelkiego rodzaju umów, pozwoleń i innych składników niematerialnych. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca nie jest możliwe na podstawie ewidencji księgowej określenie wyniku finansowego zbywanej masy majątku. Nie bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie jest również to, że na akcjonariusza nie zostaną przeniesione wszystkie składniki majątku, przeniesieniu nie będą bowiem podlegać te składniki majątku, które zostaną spieniężone celem zaspokojenia wierzycieli.

Tym samym, przeniesienie własności nieruchomości i ruchomości składających się na majątek Podatnika na rzecz akcjonariusza celem zabezpieczenia wierzytelności o udział w majątku Spółki po jej likwidacji nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części (w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy), a zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. Przepis ten bowiem, jak wyżej wskazano, odnosi się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przeniesienie własności nieruchomości i ruchomości składających się na majątek Podatnika na rzecz akcjonariusza celem zabezpieczenia wierzytelności o udział w majątku Spółki po jej likwidacji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (o ile Podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia lub wytworzenia) na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy. W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, gdyż przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Nadmienić również należy, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, o których mowa we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.