ILPP2/443-940/09-2/ISN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 października 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-940/09-2/ISN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniach 13 i 27 grudnia 2007 r. Wnioskodawca wystawił na rzecz kontrahenta z Łotwy faktury dokumentujące sprzedaż. W miesiącu styczniu 2008 r. przed sporządzeniem deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2007 r., zweryfikował numer NIP klienta. W wyniku weryfikacji okazało się, iż firma R. nie jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Weryfikacja numeru NIP odbyła się przy pomocy strony internetowej.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnik może opodatkować wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stawką podatku 0% pod warunkiem, że dokonał tej dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, które łącznie potwierdzają dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, są dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika, kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Ponieważ weryfikacja na stronie internetowej wykazała, iż numer NIP łotewskiej firmy jest nieaktywny oraz fakt, że Zainteresowany nie otrzymał dokumentów przewozowych opatrzonych odpowiednią pieczęcią, jak i podpisem, zobowiązany był do zastosowania stawki podatku właściwej dla dostawy towaru na terytorium kraju (22%).

W dniu 21 lipca 2008 r. Wnioskodawca zwrócił się pisemnie do firmy z Łotwy z zapytaniem, czy firma ta została zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kontakt nie został nawiązany. Ogólne informacje dotyczące identyfikacji podatkowej tej firmy Zainteresowany otrzymał od innego łotewskiego kontrahenta firmy P. Z przesłanego wydruku ze strony internetowej..... z dnia 16 lipca 2008 r. wynika, że firma ta była zarejestrowana jako podatnik VAT UE w okresie od dnia 10 października 2000 r. do dnia 28 grudnia 2007 r., czyli w okresie kiedy Wnioskodawca wystawiał na jej rzecz faktury.

W celu potwierdzenia powyższej informacji, Zainteresowany wystąpił w dniu 6 marca 2009 r. do Biura Wymiany Informacji Podatkowej w K. z prośbą o potwierdzenie, iż wskazany przez niego kontrahent jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z przesłanej przez Biuro odpowiedzi jednoznacznie wynika, że firma R. na dzień wystawienia faktur była zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wątpliwość Wnioskodawcy co do prawa do zastosowania stawki 0% wzbudza fakt, iż nie posiada on wszystkich dokumentów spośród tych, które zostały wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Zainteresowany podkreślił, iż jego próby pozyskania dokumentów przewozowych okazały się nieskuteczne z uwagi na niemożliwy kontakt z firmą. Ostatnia korespondencja z dnia 9 marca 2009 r. nie została dostarczona z powodu nieznanego adresata. Na podstawie powyższego Wnioskodawca wnioskuje, iż firma z którą handlował została zlikwidowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie posiadanych dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów na terytorium Wspólnoty, tj.: kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, elektronicznej korespondencji handlowej w znacznej części potwierdzającej zamówienie klienta, potwierdzenia zapłaty oraz listu przewozowego potwierdzającego fakt zawarcia umowy z przewoźnikiem oraz przyjęcie przez niego towaru, przysługuje Zainteresowanemu prawo do zastosowania stawki 0% do dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1210/07, uważa on, że posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie jest warunkiem koniecznym dla stosowania stawki 0%. Ponadto Sąd stwierdził, że podatnik ma prawo do zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11, jeśli nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym.

Zainteresowany uważa, że jego dokumentacja zawiera następujące dowody potwierdzające, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa: kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk załadunku, elektroniczną korespondencję handlową w znacznej części potwierdzającą zamówienie klienta, egzemplarz listu przewozowego, z którego wynika fakt zawarcia umowy z przewoźnikiem oraz przyjęcie przez niego towaru, dokument potwierdzający zapłatę za towar (firma łotewska płaciła przedpłatą na podstawie wystawionych na jej rzecz faktur pro forma). Podkreślić należy, że do dnia dzisiejszego firma R. nie żąda od Wnioskodawcy zwrotu wpłaconych na jego konto pieniędzy. Zainteresowany wnioskuje z tego, że strona ta nie wnosi żadnych zastrzeżeń co do rozliczenia transakcji.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca uważa, że dostawa wewnątrzwspólnotowa została udokumentowana w sposób zgodny z ustawą VAT. W związku z tym, przysługuje mu prawo do zastosowania stawki 0% oraz złożenia deklaracji korygującej do deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2007 r., w której wykazana została przedmiotowa sprzedaż jako krajowa ze stawką podatku w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2.

podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.

kopia faktury,

3.

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1.

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Podkreślić należy, że podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy, mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniach 13 i 27 grudnia 2007 r. dokonał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywcy z Łotwy, zidentyfikowanego na dzień dostawy towarów dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z analizy sprawy wynika, iż towar będący przedmiotem tych dostaw został dostarczony do nabywcy przez przewoźnika.

Z tytułu dokonania powyżej opisanych transakcji Zainteresowany wskazał, iż posiada następujące dokumenty:

* kopię faktury VAT,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* elektroniczną korespondencję handlową, potwierdzającą w znacznej części zamówienie klienta,

* potwierdzenie zapłaty,

* list przewozowy potwierdzający fakt zawarcia umowy z przewoźnikiem oraz przyjęcie przez niego towaru.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca w swojej dokumentacji posiada dokumenty, wymienione w przywołanych powyżej przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - Łotwy. Tym samym stwierdzić należy, iż posiadane przez Zainteresowanego dokumenty upoważniają go do zastosowania 0% stawki podatku VAT do dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowe rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl