ILPP2/443-932/08-2/EWW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-932/08-2/EWW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów do krajów unijnych. Przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, którą jest wywóz towarów z terytorium RP na terytorium innego państwa członkowskiego, korzysta on ze stawki VAT w wysokości 0%.

Stosowanie preferencyjnej stawki VAT, Spółka uzależnia od spełnienia następujących warunków:

1.

dostawa jest dokonywana na rzecz podmiotu posiadającego status podatnika VAT UE w innym państwie członkowskim,

2.

towary opuszczają kraj - dowodami świadczącymi o tym, że towar został wywieziony do innego kraju unijnego jest potwierdzony przez odbiorcę list przewozowy CMR oraz korespondencja handlowa, faktura, dokument WZ.

Dokument CMR zawiera m.in. dane odbiorcy, miejsce dostawy, dane przewoźnika, numer rejestracyjny samochodu, nadawcę i miejsce załadunku, numer WZ, wielkość wysyłanych towarów (sumaryczna ilość, łączna waga, ogólna nazwa grupy towarowej).

Ponadto Wnioskodawca posiada fakturę i dokument WZ.

Faktura ujmuje zestawienie poszczególnych asortymentów z wyszczególnieniem nazwy towaru, ilości, ceny jednostkowej, wartości (faktura nie jest potwierdzona przez odbiorcę).

Dokument WZ zawiera numer indeksu, ilość, nazwę poszczególnych asortymentów towarów (WZ nie jest potwierdzony przez odbiorcę).

W większości przypadków Zainteresowany posiada wyciąg bankowy potwierdzający zapłatę za fakturę,

3.

dostawca i nabywca posługują się ważnym numerem VAT UE.

W opisanym stanie faktycznym posiadanie faktury, dokumentu WZ wraz z potwierdzonym przez odbiorcę listem przewozowym CMR, w którym podany jest numer WZ uprawnia do zastosowania stawki podatku VAT 0%.

Ponadto istnieją przypadki, w których Spółka korzysta ze stawki VAT w wysokości 0% dla dostaw towarów do odbiorców unijnych, jeżeli posiada:

* potwierdzoną przez odbiorcę kopię faktury,

* korespondencję z kontrahentem w zakresie zamówienia, samo zamówienie oraz dysponuje wyciągiem bankowym potwierdzającym zapłatę za fakturę,

* brak jest dokumentu przewozowego CMR.

Spółka korzysta również ze stawki VAT w wysokości 0% dla dostarczonych towarów do kontrahenta z innego kraju UE, jeżeli posiada:

* potwierdzoną przez odbiorcę kopię faktury,

* oświadczenie spedytora o zrealizowanej dostawie - oświadczenie spedytora obejmuje datę wysyłki, numer faktury, miejsce dostawy, odbiorcę,

*

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty zawsze uprawniają do zastosowania dla WDT stawki 0%.

2.

Czy można ją zastosować również, gdy Podatnik nie posiada listu przewozowego, lecz potwierdzoną przez odbiorcę kopię faktury oraz inną dokumentację (korespondencję handlową, dowód zapłaty itp.).

3.

Czy brak listu przewozowego może być zastąpiony oświadczeniem spedytora o zrealizowanej dostawie, które to oświadczenie obejmuje datę wysyłki, numer faktury, miejsce dostawy, odbiorcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, we wszystkich opisanych przypadkach posiadana dokumentacja uprawnia do zastosowania dla WDT stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2.

podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.

kopia faktury,

3.

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

nbspnbsp - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1.

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, które opodatkowuje 0% stawką podatku od towarów i usług.

Stosowanie preferencyjnej stawki podatku, Spółka uzależnia od spełnienia przesłanek, że dostawa jest dokonywana na rzecz podmiotu posiadającego status podatnika VAT UE w innym państwie członkowskim oraz, że towary opuszczają terytorium kraju, a dostawca i nabywca posługują się ważnymi numerami VAT UE.

Wnioskodawca przedstawił trzy przypadki, w których dysponuje różnymi dokumentami mającymi stanowić potwierdzenie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, które są według niego podstawą do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

W pierwszym przypadku, dowodami świadczącymi o tym, że towar został wywieziony do innego kraju unijnego, jest dla Wnioskodawcy, potwierdzony przez odbiorcę list przewozowy CMR, korespondencja handlowa, faktura oraz dokument WZ.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, dokumenty te potwierdzają łącznie dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Uprawniają one zatem Spółkę do skorzystania z preferencyjnej 0% stawki podatku.

W drugim przypadku dokumentami, którymi dysponuje Zainteresowany są: potwierdzona przez odbiorcę kopia faktury, korespondencja z kontrahentem w zakresie zamówienia, samo zamówienie oraz wyciąg bankowy potwierdzający zapłatę za fakturę. Nie posiada on natomiast dokumentu przewozowego CMR.

W myśl regulacji prawnych, wyjąwszy kopię faktury, dokumenty te pełnią jedynie funkcję pomocniczą w stosunku do dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i mogą uzupełnić dokumentację dowodową w przypadku, gdy powstają wątpliwości co do faktu dokonania dostawy.

W tym przypadku zastosowanie przez Spółkę 0% stawki podatku jest nieprawidłowe, ponieważ dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy, mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

W trzecim przypadku Spółka korzysta również ze stawki podatku w wysokości 0% dla dostarczanych towarów do kontrahentów z innego kraju Unii Europejskiej, gdy w jej posiadaniu znajduje się potwierdzona przez odbiorcę kopia faktury, korespondencja handlowa oraz oświadczenie spedytora o zrealizowanej dostawie, które zawiera datę wysyłki, numer faktury, miejsce dostawy i odbiorcę.

Mając na uwadze powołane przepisy, należy jeszcze raz podkreślić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Należy zauważyć jednak, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem, jeśli w przedmiotowej sprawie oświadczenie spedytora o zrealizowanej dostawie, potwierdza jednoznacznie, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, należy go uznać za dokument, który wraz z pozostałymi, wskazanymi dokumentami, stanowi potwierdzenie dokonania dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy z innego państwa członkowskiego, a tym samym dającym podstawę do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%.

Zaznaczyć należy, iż w przypadku dowodów potwierdzających transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy, nie ma konieczności dublowania informacji wymienionych w art. 42 ust. 3. Jeżeli wystawiona przez Zainteresowanego faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), nie musi on posiadać specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.

Reasumując, jak wynika z powyższych przepisów, w kwestii informacji wskazanych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż posiadane przez niego dokumenty nie zawsze uprawniają go do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniające do korzystania z preferencyjnej stawki podatku, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Stawki w wysokości 0%, Wnioskodawca nie będzie mógł zatem zastosować w przypadku, gdy nie posiada listu przewozowego, a jedynie potwierdzoną przez odbiorcę kopię faktury oraz inną dokumentację (korespondencję handlową, dowód zapłaty). Żaden z tych dokumentów nie potwierdza bowiem jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

Natomiast, dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora), odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie ma wynikać, że towary te zostały dostarczone przez niego do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie zostały ograniczone przez ustawodawcę tylko do listu przewozowego. Jest to katalog otwarty, w którym zawierać może się każdy dokument, który będzie potwierdzać fakt powierzenia przewoźnikowi (spedytorowi) przewozu (spedycji) towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą i dostarczenie go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zatem, jeżeli przedmiotowe oświadczenie spedytora o zrealizowanej dostawie, które zawiera datę wysyłki, numer faktury, miejsce dostawy i odbiorcę towaru, spełnia powyższe warunki i potwierdza dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru do nabywcy, może zastąpić list przewozowy i stanowić jeden z dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), od dnia 1 grudnia 2008 r. zmianie uległ przepis art. 42 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl