ILPP2/443-93/11-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 14 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi budowlane. W ciągu roku gospodarczego prowadzone są roboty budowlane na wielu placach budów na obszarze całego kraju. W celu prowadzenia działalności gospodarczej, Zainteresowany posiada szereg samochodów: specjalistycznych, ciężarowych, osobowych oraz samochodów dostawczych do 3,5 tony. Wniosek dotyczy samochodów, od których pod rządami przepisów ustawy o VAT w treści funkcjonującej do dnia 31 grudnia 2010 r., na podstawie art. 86 ust. 4 Wnioskodawca miał prawo do odliczenia VAT zawartego w fakturach za paliwo. Prawo to było potwierdzone zaświadczeniami wydanymi po przeprowadzonych badaniach technicznych przez okręgowe stacje kontroli pojazdów oraz odpowiednimi wpisami w dowodach rejestracyjnych.

Na zaświadczeniach wydanych przez OSKP widnieją opisy, iż "pojazd spełnia wymogi zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług".

Na skutek zmian ustawy o podatku od towarów i usług po dniu 1 stycznia 2011 r., w szczególności zmian wprowadzonych ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym, zgodnie z art. 1 ust. 11 lit. b) uchyla się ust. 3-7a z ustawy funkcjonującej w poprzednim brzmieniu, natomiast art. 1 ust. 12 dodaje art. 86a przenosząc do tego artykułu treść zawartą w uchylonych ust. 3-7a (oraz rozszerzając art. 86 w pkt 1 pp. 6 o tzw. "wzór Lisaka" oraz nie nakazując rejestrowania zaświadczeń z OSKP w urzędzie skarbowym).

Treść wydanych zaświadczeń przez OSKP w poprzednich latach brzmi: "pojazd spełnia wymogi zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług".

W świetle obecnego brzmienia ustawy, literalny zapis powinien brzmieć: "pojazd spełnia wymogi zawarte w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy aby zachować prawo do odliczania VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów dostawczych należy uzyskać powtórne zaświadczenie z OSKP, czy poprzednio uzyskane potwierdzenie możliwości odliczenia podatku naliczonego jest kontynuowane.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia VAT związane było z zakwalifikowaniem pojazdów do jednej z grup określonej w art. 86 ust. 4 "starej ustawy". Pkt 5 "starego" art. 86 nie wymagał powoływania w zaświadczeniu artykułu ustawy.

Potwierdzenie mogło brzmieć np. "jest to pojazd samochodowy, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu towarów". Stan faktyczny prawa do odliczenia nie zniknął z ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zmieniło się tylko miejsce zapisu podstawy stosowania tego prawa.

Stan fizyczny samochodów nie uległ zmianie. Dlatego Zainteresowany wyraził stanowisko, iż w dalszym ciągu posiada on prawo odliczania VAT naliczonego w fakturach za paliwo zużywane w tych samochodach (pojazdach), bez konieczności powtórnego uzyskiwania zaświadczeń z okręgowej stacji kontroli pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy, natomiast kwestię prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem paliwa do samochodów regulował przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Na mocy powołanej wyżej ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy zostały uchylone. Natomiast dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ustawy, określający zasady odliczenia paliwa silnikowego, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tego przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Natomiast stosownie do brzmienia § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi budowlane. W ciągu roku gospodarczego prowadzi on roboty budowlane na wielu placach budów, na terytorium całego kraju. W celu prowadzenia działalności gospodarczej posiada on szereg samochodów: specjalistycznych, ciężarowych, osobowych oraz samochodów dostawczych do 3,5 tony.

Niniejsza interpretacja dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT z faktur z tytułu zakupu paliwa do samochodów, które spełniały warunki określone w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. i od których Zainteresowany miał takie prawo. Do tych samochodów były wydane zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, które potwierdzały spełnienie warunków w wymienionym przepisie oraz samochody te mają odpowiednie wpisy w swoich dowodach rejestracyjnych.

Wnioskodawca wskazał także, że stan fizyczny tych samochodów nie uległ zmianie.

Biorąc pod uwagę powyżej powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. został uchylony m.in. art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, który regulował do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię dokumentowania spełnienia przez niektóre pojazdy samochodowe ustawowych wymagań umożliwiających pełne odliczenie podatku VAT przy ich nabyciu oraz przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do ich napędu.

Uchylenie ww. przepisu nie oznacza jednak, iż zaświadczenia wydane na jego podstawie do dnia 31 grudnia 2010 r. przez okręgową stację kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego tracą ważność i zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego dodatkowego badania technicznego, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej. Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają te zaświadczenia, nie uległy bowiem zmianie po dniu 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne o ile nie zostaną dokonane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których pojazd nie spełniłby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Reasumując, w celu zachowania prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów dostawczych nie należy uzyskiwać powtórnie zaświadczeń z okręgowej stacji kontroli pojazdów. Poprzednio uzyskane potwierdzenie w postaci zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów zachowuje swoją ważność.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisami podatnicy nie mają już obowiązku dostarczania do naczelnika urzędu skarbowego kopii zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla tych pojazdów. Zaświadczenia te (podobnie jak i zaświadczenia wydane przed dniem 1 stycznia 2011 r.) podatnicy przechowują (wraz z innymi dokumentami związanymi z rozliczaniem podatku) do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz w stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.