ILPP2/443-925/09-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 17 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją maszyn dla górnictwa, kopalnictwa oraz maszyn budowlanych. W związku z powyższym, dokonuje licznych transakcji sprzedaży wyprodukowanych przez siebie towarów na rzecz podmiotów powiązanych z całego świata. Jedną ze zrealizowanych w ten sposób transakcji była sprzedaż elementu maszyny górniczej głowicy wiercącej (dalej: Głowica) kontrahentowi z Chile (dalej: Spółka Chilijska).

Zgodnie ze wstępnymi ustaleniami między Spółką a Spółka Chilijską, Głowica nie miała być przedmiotem sprzedaży, lecz miała zostać wywieziona do Chile w ramach przesunięć międzymagazynowych Spółki (tj. bez pobrania należności). W tym celu, na potrzeby dokonania odprawy celnej, Zainteresowany wystawił w dniu 20 marca 2008 r. fakturę proforma (dalej: Faktura A), na której przedmiot transakcji (tj. Głowica) opisany został jako: "D (...); Głowica wiercąca". Jest to nazwa rodzajowa, a nie nazwa konkretnego produktu.

Na potrzeby wewnętrznej rachunkowości Wnioskodawcy wartość jednostkowa Głowicy wykazana została na fakturze proforma w kwocie 1.500 USD (wartość ta stanowiła jedynie teoretyczną równowartość kosztów transportu przedmiotowej Głowicy do Chile). Wagę określono na 1.500 kg, a opakowanie, w którym Głowica miała zostać przetransportowana posiadało następujące wymiary "127x173 (h)x108cm". Jako klient wskazana została Spółka Chilijska, a jako sprzedawca - Spółka.

Na podstawie tak wystawionego dokumentu dokonana została odprawa celna. Z komunikatu IE 599 jakim dysponuje Zainteresowany (został on przez niego otrzymany poprzez system ECS, jako plik elektroniczny w formacie.xml) wynika, iż w dniu 28 marca 2008 r. do odprawy celnej zgłoszony został towar o następujących danych identyfikacyjnych:

Jak wynika z treści komunikatu, zgłoszony towar opuścił terytorium Wspólnoty.

Następnie, na skutek dalszych negocjacji między Spółką, a Spółką Chilijską (negocjacje dokonane były już po przetransportowaniu Głowicy do Chile) ustalono, iż Głowica zostanie jednak sprzedana Spółce Chilijskiej. W tym celu, Spółka wystawiła Fakturę właściwą z dnia 5 czerwca 2008 r. (dalej: Faktura B), na której przedmiot transakcji (tj. Głowica) opisany został jako "Sonic head;RD-150" o wadze 1.500 kg i wymiarach "127X108X173CM". Jako cenę jednostkową wykazano kwotę 97.931,34 USD. Natomiast jako koszty dodatkowe (koszty frachtu) wskazano kwotę 1.837.0C USD. W sumie Faktura B opiewała na kwotę 99.768,34 USD.

W związku z powyższym, Zainteresowany wystąpił do Naczelnika Urzędu Celnego w X z wnioskiem o dokonanie korekty zgłoszenia celnego tak, by otrzymany komunikat wskazywał nazwę towaru analogiczną z tą widniejącą na wystawione fakturze sprzedaży, właściwą nazwę i numer faktury oraz wartość przedmiotu transakcji. W odpowiedzi Naczelnik Urzędu Celnego wezwał Spółkę do przedstawienia dodatkowych dokumentów potwierdzających tożsamość towaru wykazanego na Fakturze A z towarem wskazanym na Fakturze B, oraz do przedłożenia innych dokumentów mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

W odpowiedzi na żądanie Naczelnika Urzędu Celnego, poza kserokopią Faktury A i Faktury B, Spółka przedstawiła m.in. następujące dokumenty:

W ocenie Zainteresowanego, na skutek braku rzetelnego przedstawienia stanu faktycznego (pełnomocnik przedłożył do wglądu urzędu celnego komplet dokumentów, jednak bez wyczerpującego przedstawienia kluczowych okoliczności przedmiotowej transakcji), Urząd Celny nie dał wiary zgromadzonym w trakcie postępowania dowodom i odmówił zmiany danych zawartych w zgłoszeniu celnym. Dodatkowo, na skutek uchybienia terminowi do wniesienia zażalenia Wnioskodawca pozbawiony został prawa do przedstawienia odpowiednich wyjaśnień w sprawie. Tym samym, dysponuje on obecnie zgłoszeniem celnym o specyfikacji przedstawionej powyżej, którego treść nie jest jednak w pełni zgodna z danymi przedstawionymi na fakturze sprzedaży. W posiadaniu Spółki znajdują się jednak przedstawione powyżej i przedstawione uprzednio Urzędowi Celnemu, dokumenty potwierdzające wywóz Głowicy poza terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony na wstępie stan faktyczny, Spółka ma prawo do opodatkowania przedstawionej powyżej transakcji 0% stawką VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony na wstępie stan faktyczny, ma on prawo do opodatkowania przedstawionej powyżej transakcji 0% stawką VAT.

Na wstępie Spółka zaznaczyła, iż zgodnie z powszechnie obowiązującym w doktrynie poglądem, wspólne korzenie prawa podatkowego i prawa celnego, mające swe źródło w ogólnie pojmowanym prawie finansowym, nie mogą przesądzać o tożsamości owych dwóch systemów prawnych. Każda ze wspomnianych powyżej gałęzi reguluje bowiem odrębne dziedziny życia gospodarczego, posługując się przy tym specyficznymi dla siebie instytucjami i konstrukcjami prawnymi. Komplementarność prawa podatkowego i prawa celnego, tj. wykorzystywanie instytucji prawa celnego na gruncie prawa podatkowego (i odwrotnie) dopuszczalne jest jedynie w razie bezpośredniego ustawowego odesłania w powyższym zakresie. Tym samym, na skutek braku ustawowego odesłania na gruncie ustawy VAT do instytucji prawa celnego sięgnięcie po jego instytucje dopuszczalne jest, w opinii Spółki, dopiero w razie stwierdzenia, że bez ich pomocy przepisy prawa podatkowego nie mogą być stosowane.

Powyższe znajduje dodatkowo uzasadnienie w brzmieniu następujących przepisów prawa precyzujących, co stanowi sprawy z zakresu prawa celnego, a co rozumieć należy jako sprawy zakresu prawa podatkowego:

* art. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne, stanowi, iż "ustawa reguluje w zakresie uzupełniającym przepisy prawa wspólnotowego:

* art. 2 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2009 r. - Ordynacja podatkowa stanowi z kolei, iż "przepisy ustawy stosuje się do:

Odrębność regulacji podatkowych od celnych jest zatem bezdyskusyjna. Powyższe nie dotyczy jednak sytuacji, gdy przepisy prawa celnego odwołują się bezpośrednio do przepisów aktów podatkowych.

Przekładając powyższe na grunt niniejszego zapytania, Spółka stoi na stanowisku, iż postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w przedmiocie odmowy skorygowania zgłoszenia celnego nie może przesądzać o dopuszczalności, bądź nie zastosowania 0% stawki VAT w odniesieniu do analizowanej transakcji. Organy celne nie są bowiem właściwe w celu określenia lub kontroli zastosowanej przez podatnika stawki VAT w eksporcie towarów. Stawkę VAT określa się bowiem w oparciu o przepisy ustawy o VAT, a nie odpowiednich przepisów prawa celnego. W opinii Spółki, jeżeli będzie ona w stanie udowodnić posiadanymi przez siebie dokumentami, iż towar wymieniony na komunikacie IE 599 to ten sam, który widnieje na fakturze sprzedaży, a tym samym, iż ten ostatni został wywieziony poza terytorium Wspólnoty, wówczas transakcja będzie podlegać opodatkowaniu 0% stawką VAT, niezależnie od niekorzystnego postanowienia Urzędu Celnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem "podlegają:

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, "przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonany jest przez:

Tym samym, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony na wstępie, przedmiotową transakcje uznać należy za eksport bezpośredni, w myśl art. 2 pkt 8 lit. a) powołanej ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, "w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%".

Artykuł 41 ust. 6 ww. ustawy stanowi jednak, że "stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty".

Spółka pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o VAT nie precyzuje jednak, w jaki sposób potwierdzenie to powinno zostać dokonane. Co więcej, ustawa o VAT nie wprowadza w tej mierze żadnych ograniczeń. Przyjąć zatem należy, że każdy dokument (w szczególności komunikat celny w postaci komunikatu IE 599) potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty może zostać uznanym za dowód takiego wywozu i stanowić podstawę do zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie bezpośrednim.

Powyższe zdaje się tym bardziej uzasadnione, iż jak stanowi art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, "jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem". Prawo podatkowe przyjmuje zatem zasadę równej mocy środków dowodowych - bez względu na ich charakter. "Taką samą moc ma więc zarówno księga podatkowa, jak i zeznanie świadka, oryginał dowodu księgowego i jego poświadczona kserokopia" (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 1999 r., (sygn. III SA 7985/98).

Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji, Zainteresowany pragnie zwrócić uwagę, iż dysponuje on komunikatem celnym potwierdzającym wywóz towaru o nazwie "Głowica wiercąca" poza terytorium Wspólnoty. Możliwość zastosowania 0% stawki VAT wystąpi więc wówczas, gdy udowodni on, że Głowica wiercąca wskazana w treści tego dokumentu to ta sama, której sprzedaż została wykazana na fakturze. W opinii Spółki, potwierdza to posiadana przez nią dokumentacja wskazana w stanie faktycznym.

W opinii Wnioskodawcy, pomimo pewnych rozbieżności pomiędzy treścią komunikatu IE 599, a treścią wystawionej przez niego faktury sprzedaży, jak i wartością eksportowanego towaru, dokument ten potwierdza wywóz poza terytorium Wspólnoty towarów wskazanych na fakturze sprzedaży, a tym samym uprawnia Zainteresowanego do zastosowania w przypadku tej sprzedaży 0% stawki VAT, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, pomimo tego że Naczelnik Urzędu Celnego nie zgodził się na dokonanie odpowiedniej korekty zgłoszenia celnego. Fakt, iż towar wskazany na fakturze to ten sam, który widnieje na posiadanym przez Spółkę komunikacie celnym potwierdza bowiem szereg okoliczności i dokumentów przez nią posiadanych:

W braku dowodów przeciwnych, z dokumentów tych wynika, iż w ramach analizowanej transakcji zobowiązaniem Zainteresowanego było dostarczenie maszyny o określonych parametrach i cenie do towaru wykazanego na obu dokumentach, do nabywcy na terytorium Chile. Gdyby towary nie zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia, wynagrodzenie nie zostałoby najprawdopodobniej zapłacone bądź byłoby zapłacone w innej kwocie (np. gdyby towar zamiast w Chile byłby pozostawiony do dyspozycji Spółki Chilijskiej w innym państwie członkowskim, np. w porcie w H (...)), albo też - dokonany zostałby zwrot całości lub części należności. Tymczasem, w analizowanej sytuacji, Spółka otrzymała pełną zapłatę za towar wskazany na fakturze, co wskazuje, iż dokonała ona dostawy towaru o wartości 97.931,34 USD powiększonej o koszty transportu do miejsca przeznaczenia na terytorium Chile. Konsekwentnie, towar wskazany na Fakturze B musiał zostać dostarczony odbiorcy chilijskiemu.

Innymi słowy - Głowica Wiercąca o parametrach i cenie wynikającej z faktury proforma komunikatu IE 599 nie istnieje. W opinii Spółki, nieprawidłowe podanie wartości transakcyjnej w treści komunikatu IE 599 nie powinno automatycznie powodować braku możliwości zastosowania 0% stawki VAT.

Mając na względzie powyższe oraz biorąc pod uwagę ogół okoliczności sprawy, w ocenie Wnioskodawcy fakt, iż towary wskazane na fakturze sprzedaży (Fakturze B) to te same, które widnieją na komunikacie IE 599 i które zostały wyeksportowane poza terytorium Wspólnoty należy uznać za udowodniony.

Dla celów porządkowych, Zainteresowany pragnie dodatkowo odnieść się do dokumentów, wskazanych w stanie faktycznym, których treść może osłabiać przedstawioną powyżej argumentację. A mianowicie:

Reasumując, zdaniem Zainteresowanego, jakkolwiek same przedstawione powyżej dokumenty mogłyby stanowić silny dowód iż towar wymieniony na Fakturze B to nie ten, który widnieje na komunikacie IE 599, o tyle dokumenty te opatrzone wskazanym wyjaśnieniami nie skłaniają już do takiego wniosku. Spółka poinformowała, iż powyższe wyjaśnienia nie zostały przedstawione Urzędowi Celnemu (otrzymał on jedynie dokumenty), co mogło wpłynąć na jego decyzję w sprawie odmowy dokonania korekty zgłoszenia celnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonany jest przez:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest producentem maszyn dla górnictwa, kopalnictwa oraz maszyn budowlanych. W ramach prowadzonej działalności dokonał dostawy elementu maszyny górniczej głowicy wiercącej (Głowica) kontrahentowi z Chile.

Zgodnie z wstępnymi ustaleniami między Spółką a Spółka Chilijską, Głowica nie miała być przedmiotem sprzedaży. Została wywieziona do Chile w ramach przesunięć międzymagazynowych Spółki (tj. bez pobrania należności). Na potrzeby dokonania odprawy celnej, Zainteresowany wystawił w dniu 20 marca 2008 r. fakturę proforma (Faktura A), na której przedmiot transakcji (tj. Głowica) opisany został jako: "D (...); Głowica wiercąca". Jest to nazwa rodzajowa, a nie nazwa konkretnego produktu.

Na podstawie tak wystawionego dokumentu dokonana została odprawa celna. Z komunikatu IE 599 jakim dysponuje Zainteresowany wynika, iż w dniu 28 marca 2008 r. do odprawy celnej zgłoszony został towar o następujących danych identyfikacyjnych:

Jak wynika z treści komunikatu, zgłoszony towar opuścił terytorium Wspólnoty.

W konsekwencji dalszych negocjacji pomiędzy Zainteresowanym, a Spółką Chilijską (negocjacje dokonane były już po przetransportowaniu Głowicy do Chile) ustalono, iż Głowica zostanie jednak sprzedana Spółce Chilijskiej. W tym celu, Spółka wystawiła fakturę właściwą z dnia 5 czerwca 2008 r. (Faktura B), na której przedmiot transakcji (Głowica) opisany został jako "S (...)".

W posiadaniu Spółki znajdują się dokumenty potwierdzające wywóz Głowicy poza terytorium Polski oraz jej dostarczenie do Spółki Chilijskiej.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz informacje zawarte we wniosku, stwierdzić należy, że

Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowej Głowicy nie dokonał eksportu tego towaru. Wskazać należy bowiem na fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie doszło do wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, a więc w wykonaniu dostawy towarów.

Definicja dostawy towarów została zawarta w cyt. art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynności przeniesienia prawa musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru.

Przez pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, należy rozumieć tego rodzaju czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel.

Jeżeli zatem wywóz towarów nie następuje na skutek wcześniejszego przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, wówczas nie stanowi on eksportu towarów.

Przyjąć należy, że eksport towarów wystąpić może w sytuacji, w której następuje wywóz, zaś przeniesienie prawa do rozporządzania towarami następuje po wywozie, lecz w bezpośrednim związku z tym wywozem.

Jednakże z informacji przekazanych we wniosku wynika, iż przedmiotowa Głowica od samego początku nie miała być przedmiotem sprzedaży, lecz miała zostać wywieziona do Chile w ramach przesunięć międzymagazynowych Spółki (tj. bez pobrania należności). W tym celu, na potrzeby dokonania odprawy celnej, Zainteresowany wystawił w dniu 20 marca 2008 r. fakturę proforma (Faktura A).

W dniu 28 marca 2008 r. towar został zgłoszony do odprawy celnej, a następnie przetransportowany do Chile. Spółka Chilijska potwierdziła Wnioskodawcy, iż w dniu 13 maja 2008 r. przedmiotowa głowica przyjęta została do magazynu. Dopiero w następstwie dalszych negocjacji między Spółką, a Spółką Chilijską (negocjacje dokonane były już po przetransportowaniu Głowicy do Chile) ustalono, iż zostanie ona jednak sprzedana Spółce Chilijskiej. W tym celu, Spółka wystawiła fakturę właściwą z dnia 5 czerwca 2008 r. (Faktura B).

Mając na uwadze powyższe należy więc stwierdzić, że dostawie przedmiotowego towaru nie towarzyszyło przeniesienie prawa do dysponowania tym towarem, ponieważ Zainteresowany dokonał wywozu towaru do Chile w ramach i z zamiarem przesunięcia międzymagazynowego, a nie sprzedaży. W przedmiotowej sprawie nie można zatem uznać, że w momencie przyjęcia tego towaru przez Spółkę Chillijską, przeniesione zostało na nią prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

W przedstawionej sytuacji brak także bezpośredniego związku przeniesienia prawa do rozporządzania towarem z jego wywozem, ponieważ dopiero w wyniku późniejszych negocjacji strony podjęły decyzję, że Głowica stanie się przedmiotem sprzedaży na rzecz Spółki Chillijskiej. Faktura potwierdzająca tą transakcję wystawiona została dopiero z dniem 5 czerwca 2008 r.

Sam Wnioskodawca przytacza cały szereg argumentów, które wskazują, iż sprzedaż Głowicy Spółce z Chile, nie była jego pierwotnym zamiarem, a tym samym wywóz i przekazanie towaru tej Spółce nie łączyły się z przekazaniem prawa do dysponowania nim jak właściciel. Zainteresowany wskazał m.in., iż "W analizowanej sytuacji, potrzeba sporządzenia oficjalnego zamówienia na towar zaistniała dopiero po podjęciu przez strony decyzji, iż głowica będzie przedmiotem sprzedaży (a stało się to już po dokonaniu odprawy celnej maszyny). Dlatego też zamówienie złożone sporządzone zostało dla celów administracyjnych niejako z mocą wsteczną, w dniu, w którym towar było już odprawiony. (...) Podobne okoliczności spowodowały wystawienie dokumentu magazynowego już po dokonaniu odprawy celnej. Specyfika posiadanego przez Spółkę systemu magazynowo księgowego nie pozwala na wystawienie dokumentu wydania z magazynu towaru, który nie został sprzedany (i w związku z którym nie wystawiono faktury VAT). Tym samym, możliwość udokumentowania wydania towaru z magazynu powstała po stronie Spółki dopiero z chwilą wystawienia faktury sprzedaży (tj. już po dokonaniu odprawy celnej towarów), co nie oznacza, iż w odpowiednim czasie towar nie został już wcześniej wydany z magazynu i przekazany przewoźnikowi".

Reasumując, w przedmiotowej sytuacji nie został spełniony jeden z warunków dokonania eksportu, ponieważ dostawa towarów nie nastąpiła w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy. Dostawy tej nie można uznać zatem za eksport towaru.

W związku z powyższym, analiza kwestii zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w eksporcie towarów stała się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Jak wynika z opisu sprawy późniejsza sprzedaż towaru będącego przedmiotem wniosku nie jest dokonywana na terytorium kraju, zatem nie mają do niej zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i sprzedaż ta podlega przepisom państwa, na terenie którego ma ona miejsce.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie stawki podatku. Natomiast pozostała część wniosku dotycząca zdarzenia przyszłego w ww. zakresie została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2009 r. Nr ILPP2/443-925/09-3/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.