ILPP2/443-923/11-3/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla usług udostępniania oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód na rzecz Ubezpieczyciela - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla usług udostępniania oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód na rzecz Ubezpieczyciela.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem VAT prowadzącym działalność w zakresie wsparcia wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych. Głównymi bezpośrednimi odbiorcami (beneficjentami) działalności prowadzonej przez Spółkę są polskie zakłady oraz towarzystwa ubezpieczeniowe, warsztaty i rzeczoznawcy samochodowi. Spółka jest właścicielem specjalistycznego oprogramowania służącego wycenie kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych, które udostępniania zakładom i towarzystwom ubezpieczeniowym, warsztatom i rzeczoznawcy samochodowym. Oprogramowanie to jest opracowywane w ramach Grupy A., do której należy Spółka. Przedmiotowe oprogramowanie zawiera dane m.in. dotyczące:

* danych fabrycznych (parametrów) samochodów,

* fabrycznych części wykorzystywanych w samochodach,

* zamienników części fabrycznych, które mogą być instalowane w samochodach,

* cen części fabrycznych i ich zamienników obowiązujących w danym okresie.

Wszystkie powyższe dane są okresowo aktualizowane przez Spółkę, tak aby zakład ubezpieczeń korzystając z oprogramowania, każdorazowo miał dostęp do bieżących informacji w zakresie wyceny kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych. Jednocześnie, oprogramowanie to pozwala na porównanie statystyczne wycen likwidacyjnych stosowanych przez różne zakłady ubezpieczeń w podobnych przypadkach. W efekcie, oprogramowanie oferowane przez Spółkę jest kompleksowym produktem, który daje zakładom ubezpieczeń możliwość każdorazowej wyceny szkody zaistniałej w wypadku komunikacyjnym. Wykorzystując oprogramowanie oferowane przez Spółkę, zakłady ubezpieczeń mogą określić wysokość odszkodowania przysługującego podmiotowi ubezpieczonemu w danym zakładzie.

Spółka jest wiodącym przedsiębiorstwem na rynku oprogramowań służących do wyceny kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód - a wycena szkód komunikacyjnych przy użyciu specjalistycznego oprogramowania jest obecnie standardem w działalności towarzystw ubezpieczeniowych, co powoduje, iż większość towarzystw ubezpieczeniowych działających na rynku ubezpieczeń komunikacyjnych korzysta z oprogramowania oferowanego przez Spółkę.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zawarła umowę z polskim zakładem ubezpieczeniowym (polski podatnik VAT), prowadzącym działalność w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.; dalej: ustawa o działalności ubezpieczeniowej) - dalej: Ubezpieczyciel.

Na podstawie niniejszej umowy Spółka udzieliła Ubezpieczycielowi dostępu i uprawnień do korzystania z oprogramowania komputerowego do kalkulacji napraw pojazdów wraz z bazą danych. Na podstawie niniejszej umowy, Ubezpieczyciel uzyskał dostęp m.in. do:

* oprogramowania A (narzędzie softwarowe do szybkiego i dokładnego kalkulowania kosztów szkód komunikacyjnych),

* oprogramowania B (produkt przeznaczony do sieciowego zarządzania kalkulacjami Spółki),

* oprogramowanie C (produkt przeznaczony do pobierania comiesięcznych aktualizacji oprogramowania danych poprzez Internet oraz wysyłania danych statystycznych na serwer w odstępach co 7 dni),

* oprogramowania D (produkt przeznaczony do optymalizacji wyliczenia kalkulacji w oparciu o alternatywne części zamienne), oprogramowanie E (produkt pozwalający na identyfikację pojazdów on-line),

* oprogramowanie F (produkt przeznaczony do wyświetlania historii wcześniejszych kalkulacji samochodów osobowych),

* G - platforma komunikacyjna umożliwiająca wymianę informacji w formie elektronicznej pomiędzy uczestnikami rynku likwidacji szkód komunikacyjnych umożliwiająca obsłużenie technicznej części procesu likwidacji szkód komunikacyjnych wraz z możliwością uzyskania wyceny kosztów naprawy pojazdu uszkodzonego.

W zamian za udzielenie dostępu do przedmiotowego oprogramowania oraz baz danych, Spółka otrzymuje wynagrodzenie od Ubezpieczyciela. Umowa zawarta przez Spółkę z Ubezpieczycielem jest typową umową podpisywaną przez Spółkę z klientami z branży ubezpieczeniowej (zakładami i towarzystwami ubezpieczeń).

Spółka do dnia 31 grudnia 2010 r. opodatkowywała swoje usługi 22% podstawową stawką VAT, obecnie 23% stawką podatku, jednakże po zmianie przepisów prawa w tym zakresie, od dnia 1 stycznia 2011 r. powstały wątpliwości do prawidłowości stosowania tej stawki w przypadku Ubezpieczycieli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka wnosi o potwierdzenie, czy jest uprawniona do stosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w odniesieniu do usług udostępniania oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód na rzecz Ubezpieczyciela.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do stosowania zwolnienia z VAT - na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT - do usług świadczonych na rzecz Ubezpieczyciela.

W ocenie Spółki, usługi świadczone przez nią, tj. udostępnianie oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód, stanowią jedną z czynności ubezpieczeniowych określonych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej, które są właściwe i niezbędne, aby Ubezpieczyciel mógł prowadzić działalność ubezpieczeniową (zwolnioną z VAT). W efekcie, usługi świadczone przez Spółkę spełniają wszystkie warunki by uznać je za usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Opodatkowanie świadczenia Spółki

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Natomiast, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sytuacji nie ma wątpliwości, że czynność Spółki polegająca na udostępnieniu Ubezpieczycielowi oprogramowania służącego wycenie kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych nie stanowi dostawy towarów. Spółka bowiem nie przekazuje Ubezpieczycielowi rzeczy materialnej (towary), lecz daje mu możliwość korzystania z oprogramowania opracowanego w ramach Grupy A., w zamian za co Ubezpieczyciel płaci określone wynagrodzenie. Dlatego też, zasadnym jest traktowanie działalności Spółki jak świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Opodatkowanie usług ubezpieczeniowych - działalność Ubezpieczyciela

Co do zasady, świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej. Jednak, m.in. w art. 43 ustawy o VAT, zawarto katalog świadczeń objętych zwolnieniem z VAT. Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwolnione z opodatkowania VAT są usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Powyższe oznacza, iż usługi ubezpieczeniowe mogą każdorazowo korzystać ze zwolnienia z VAT. Z drugiej jednak strony, ustawa o VAT nie precyzuje pojęcia "usługi ubezpieczeniowe". Dlatego też, aby zdefiniować przedmiotowe pojęcie należy odwołać się do przepisów prawa dotyczących działalności ubezpieczeniowej, tj. do ustawy o działalności ubezpieczeniowej (jako podstawowego aktu prawnego w tym zakresie), która określa zakres pojęcia "działalność ubezpieczeniowa" (co można uznać za pojęcie zbliżone do usług ubezpieczeniowych).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Jednocześnie, czynnościami ubezpieczeniowymi są m.in. następujące czynności, jeśli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

ii. zawieranie umów reasekuracji,

iii. ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych,

iv. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczeniowych,

vi. ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych,

vii. ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych,

viii. ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia,

ix. czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

W praktyce, aby wykonać niektóre z tych czynności zakłady ubezpieczeń korzystają z usług innych wyspecjalizowanych firm w granicach dozwolonych przez ustawę o działalności ubezpieczeniowej. W konsekwencji prowadzi to do sytuacji, w której wykonującym czynność ubezpieczeniową na rzecz podmiotu zawierającego umowę ubezpieczenia jest zakład ubezpieczeń (np. zakład ubezpieczeń przedstawia ubezpieczającemu wysokość szkody i proponowane odszkodowanie), jednakże same czynności wykonywane są w części lub w całości przez podwykonawcę działającego na zlecenie zakładu ubezpieczeń.

Usługi właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej - działalność Spółki

Jak wskazano powyżej, działalność ubezpieczeniowa jest objęta zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie z VAT stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż dana usługa może zostać objęta zwolnieniem z VAT, jeśli spełnione są łącznie poniższe warunki:

W dalszej części, Spółka wykaże, że wszystkie powyższe warunki (określone w punktach (a) - (c) powyżej) są spełnione w odniesieniu do usług udostępnienia oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód oferowanych przez Spółkę. W efekcie, usługi Spółki powinny zostać uznane za usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT (w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT).

Warunek (a) - Element usługi zwolnionej

W przedmiotowym przypadku, nie ulega wątpliwości, iż działalność ubezpieczeniowa prowadzona przez Ubezpieczyciela powinna być traktowana jak świadczenie usług ubezpieczeniowych podlegających zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT (ta kwestia nie jest przedmiotem zapytania). Jak wskazano powyżej, działalność ubezpieczeniowa (podlegająca zwolnieniu z VAT) obejmuje szereg czynności, które są podejmowane przez zakład ubezpieczeń samodzielnie bądź też mogą zostać zlecone na zewnątrz.

Jedną z takich czynności jest ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych. W przedmiotowym przypadku, realizowanie tej czynności przez Ubezpieczyciela następuje z wykorzystaniem oprogramowania udostępnianego przez Spółkę. Z perspektywy Ubezpieczyciela, jest to niezbędne narzędzie w celu wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkody i określenia wysokości odszkodowania należnego na podstawie umowy ubezpieczenia. Korzystanie z oprogramowania udostępnianego przez Spółkę, stanowi więc element czynności ubezpieczeniowej, która jest natomiast jedną z "wiązek" (części) działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Ubezpieczyciela.

Z tego względu, usługi Spółki stanowią wsparcie dla działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Ubezpieczyciela (zwolnionej z VAT), której bezpośrednimi odbiorcami/beneficjentami są ubezpieczeni. Dlatego też, usługa Spółki stanowi element usługi ubezpieczenia świadczonej przez zakład ubezpieczeń, niezbędny do ustalenia przez Ubezpieczyciela wysokości szkody - czynności wchodzącej w zakres czynności ubezpieczeniowych. W efekcie, pierwszy warunek (warunek (a) wskazany powyżej) do uznania usług Spółki za zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, należy uznać za spełniony.

Warunek (b) - Stanowienie odrębnej całości

Zdaniem Spółki, jako usługi stanowiące odrębną całość od usługi zwolnionej z VAT (w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT) należy uznać te usługi, które można wyodrębnić z działalności (usługi) ubezpieczeniowej poprzez wskazanie, że są one częścią składową tej działalności (usługi). W przypadku usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Ubezpieczyciela, należy uznać, iż usługi te mogą stanowić odrębną całość w stosunku do działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Ubezpieczyciela.

W tym przypadku fakt, iż usługi te są wymieniane w ustawie o działalności ubezpieczeniowej jako odrębne czynności ubezpieczeniowe (które mogą zostać zlecone przez zakład ubezpieczeń podmiotom zewnętrznym), świadczy o ich odrębności i możliwości "wydzielenia" tego świadczenia z działalności ubezpieczeniowej. W efekcie, drugi warunek (warunek (b) wskazany powyżej) do uznania usług Spółki za zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT należy uznać za spełniony.

Warunek (c) - Właściwość i niezbędność do świadczenia usługi zwolnionej

W ocenie Spółki, świadczone przez nią usługi polegające na udostępnieniu oprogramowania służącego wycenie kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód stanowią usługi właściwe i niezbędne do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej, zwolnionej z VAT.

Zdaniem Spółki, poprzez właściwość i niezbędność usługi w stosunku do usługi ubezpieczeniowej, należy rozumieć możliwość wykorzystania tej usługi w specyficznej działalności ubezpieczeniowej, a także brak możliwości wykonywania działalności ubezpieczeniowej bez tego świadczenia.

Jak wskazano w stanie faktycznym, oprogramowanie udostępniane przez Spółkę dotyczy wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych, natomiast działalność ubezpieczeniowa polega m.in. na rekompensowaniu strat poniesionych przez ubezpieczonego w związku z wypadkami komunikacyjnymi. Aby dokonać wypłaty odszkodowania, zakład ubezpieczeń musi mieć wiedzę o faktycznej wysokości strat i kosztach naprawy uszkodzonych pojazdów, a ta wiedza w obecnych warunkach działalności zakładów ubezpieczeń - może być pozyskana wyłącznie przy użyciu specjalistycznego programowania udostępnianego przez Spółkę lub jednego z jego konkurentów.

Oprogramowanie oferowane przez Spółkę (umożliwiające wycenę kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych) pozwala więc na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej i jest charakterystyczne (właściwe) dla prowadzenia tej działalności - pozwala bowiem m.in. na określenie kwoty odszkodowania przysługującego ubezpieczonemu.

Jednocześnie, oprogramowanie oferowane przez Spółkę jest niezbędne zakładom ubezpieczeniowym (w tym Ubezpieczycielowi) do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej. Bez wykorzystania tego oprogramowania Ubezpieczyciel nie miałby możliwości wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkody, a przez to określenia wysokości odszkodowania. Brak udostępnienia oprogramowania na rzecz Ubezpieczyciela oznaczałby konieczność samodzielnego wyceniania strat w ramach wypadku komunikacyjnego oraz kosztów przywrócenia stanu poprzedniego co przy dzisiejszych standardach działania zakładów ubezpieczeń nie jest możliwe.

W rezultacie, zdaniem Spółki, jej usługi polegające na udostępnieniu oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód są właściwe i niezbędne do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej (zwolnionej z VAT) przez Ubezpieczyciela. Dlatego też, trzeci warunek (warunek (c) wskazany powyżej) do uznania usług Spółki za zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, należy uznać za spełniony.

Mając na uwadze powyższe, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Ubezpieczyciela stanowią usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, iż usługi te stanowią wsparcie dla działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Ubezpieczyciela, zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy VAT. Jednocześnie, usługi te stanowią czynności ubezpieczeniowe, które mogą zostać wyodrębnione z działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Ubezpieczyciela. Dodatkowo, usługi Spółki są niezbędne i właściwe do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej przez Ubezpieczyciela. W rezultacie, powinny zostać one objęte zwolnieniem z VAT w oparciu o art. 43 ust. 13 ustawy o VAT - Spółka nie powinna naliczać VAT na usługach udostępnienia oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód świadczonych na rzecz Ubezpieczyciela.

Celowościowa interpretacja art. 43 ust. 13 ustawy o VAT

Spółka wskazuje, iż jej stanowisko dotyczące usług udostępnienia oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód świadczonych na rzecz Ubezpieczyciela w pełni oddaje cel wprowadzenia przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, a także jest zgodne z kierunkiem rozwoju regulacji w zakresie VAT w odniesieniu do usług finansowych.

Spółka wskazuje, iż wprowadzenie przedmiotowego przepisu było motywowane dyskusją nad propozycją zmian do Dyrektywy 2006/112/WE i przepisów wykonawczych w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (które zresztą miały pierwotnie obowiązywać w 2011 r.).

Celem zmian w odniesieniu do usług finansowych było m.in. zmniejszenie kosztów działalności po stronie instytucji finansowych oraz ubezpieczeniowych. Jednym z istotnych kosztów po stronie tych podmiotów jest bowiem VAT, który nie może zostać przez nie odliczony. Dlatego też, zgodnie z propozycją Komisji Europejskiej, przepisy w zakresie VAT powinny zmierzać do wprowadzenia zwolnienia z VAT dla usług pomocniczych do usług finansowych i ubezpieczeniowych (nabywanych instytucie finansowe i ubezpieczeniowe, które stanowią element niezbędny i właściwy dla świadczenia zwolnionych przez te instytucie). Założenia te znalazły swój wyraz w pkt 4 preambuły projektu zmian do Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2007 r. a ich wykonanie miała realizować zmiana w art. 135 Dyrektywy gdzie planowano wprowadzić ust. 1a o następującym brzmieniu:

"1a. Zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. (a)-(e) obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania".

Zdaniem Spółki, planowany zapis zmieniający Dyrektywę został transponowany do polskiej ustawy o VAT w postaci art. 43 ust. 13, dlatego też przepis polskiej ustawy powinien być interpretowany w zgodzie z interpretacją przepisu zawartego w planowanej zmianie Dyrektywy przedstawionej w uzasadnieniu do projektu zmian Dyrektywy.

Spółka dodaje również, że do usług pomocniczych do usług ubezpieczeniowych, które powinny być objęte zwolnieniem z VAT zaliczono m.in. usługi w zakresie underwritingu ryzyka, zarządzania ryzykiem czy też likwidacji szkód (propozycje te zostały przedstawione w dokumentach przygotowanych przez Komisję Europejską nr KOM (2007)746 i nr KOM (2007) 747 z dnia 28 listopada 2007 r.).

Mając na uwadze fakt, że usługi Spółki faktycznie sprowadzają się do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkody, zwolnienie ich z VAT należy uznać za zgodne z celem wprowadzenia przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, a także z kierunkiem rozwoju regulacji w zakresie VAT w odniesieniu do usług finansowych. W rezultacie, brak jest przeszkód aby usługi Spółki zostały uznane za usługi zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracji i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Ponadto przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono również od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest podatnikiem VAT prowadzącym działalność w zakresie wsparcia wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych. Głównymi bezpośrednimi odbiorcami (beneficjentami) działalności prowadzonej przez Spółkę są polskie zakłady oraz towarzystwa ubezpieczeniowe, warsztaty i rzeczoznawcy samochodowi. Spółka jest właścicielem specjalistycznego oprogramowania służącego wycenie kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych, które udostępniania zakładom i towarzystwom ubezpieczeniowym, warsztatom i rzeczoznawcy samochodowym. Oprogramowanie to jest opracowywane w ramach Grupy Audatex, do której należy Spółka. Przedmiotowe oprogramowanie zawiera dane m.in. dotyczące:

* danych fabrycznych (parametrów) samochodów,

* fabrycznych części wykorzystywanych w samochodach,

* zamienników części fabrycznych, które mogą być instalowane w samochodach,

* cen części fabrycznych i ich zamienników obowiązujących w danym okresie.

Wszystkie powyższe dane są okresowo aktualizowane przez Spółkę, tak aby zakład ubezpieczeń korzystając z oprogramowania, każdorazowo miał dostęp do bieżących informacji w zakresie wyceny kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych. Jednocześnie, oprogramowanie to pozwala na porównanie statystyczne wycen likwidacyjnych stosowanych przez różne zakłady ubezpieczeń w podobnych przypadkach. W efekcie, oprogramowanie oferowane przez Spółkę jest kompleksowym produktem, który daje zakładom ubezpieczeń możliwość każdorazowej wyceny szkody zaistniałej w wypadku komunikacyjnym. Wykorzystując oprogramowanie oferowane przez Spółkę, zakłady ubezpieczeń mogą określić wysokość odszkodowania przysługującego podmiotowi ubezpieczonemu w danym zakładzie.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zawarła umowę z polskim zakładem ubezpieczeniowym (dalej: Ubezpieczyciel), prowadzącym działalność w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Na podstawie niniejszej umowy Spółka udzieliła Ubezpieczycielowi dostępu i uprawnień do korzystania z oprogramowania komputerowego do kalkulacji napraw pojazdów wraz z bazą danych.

W ocenie Spółki, jej usługi stanowią wsparcie dla działalności ubezpieczeniowej prowadzonej przez Ubezpieczyciela (zwolnionej z VAT), której bezpośrednimi odbiorcami/beneficjentami są ubezpieczeni. Dlatego też, usługa Spółki stanowi element usługi ubezpieczenia świadczonej przez zakład ubezpieczeń, niezbędny do ustalenia przez Ubezpieczyciela wysokości szkody - czynności wchodzącej w zakres czynności ubezpieczeniowych.

Oprogramowanie oferowane przez Spółkę (umożliwiające wycenę kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych) pozwala więc na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej i jest charakterystyczne (właściwe) dla prowadzenia tej działalności - pozwala bowiem m.in. na określenie kwoty odszkodowania przysługującego ubezpieczonemu.

Jednocześnie, oprogramowanie oferowane przez Spółkę jest niezbędne zakładom ubezpieczeniowym (w tym Ubezpieczycielowi) do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej. Bez wykorzystania tego oprogramowania Ubezpieczyciel nie miałby możliwości wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkody, a przez to określenia wysokości odszkodowania. Brak udostępnienia oprogramowania na rzecz Ubezpieczyciela oznaczałby konieczność samodzielnego wyceniania strat w ramach wypadku komunikacyjnego oraz kosztów przywrócenia stanu poprzedniego co przy dzisiejszych standardach działania zakładów ubezpieczeń nie jest możliwe.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Spółka nie wykonuje "czynności ubezpieczeniowych". Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Tak rozumiana "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia od podatku a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Spółką oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Ponadto, Spółka nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Spółkę będące przedmiotem wniosku, tj. udostępniania oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód na rzecz Ubezpieczyciela, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Przedmiotowe usługi nie są także usługami wskazanymi w art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż nie stanowią one elementu usługi wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Z analizy wyżej powołanego art. 43 ust. 13 ustawy, wynika, iż zastosowanie zwolnienia z podatku możliwe jest także w odniesieniu do usług stanowiących element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 pod warunkiem, iż:

* stanowią one odrębną całość,

* i są właściwe oraz,

* niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej.

Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy, ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia ww. warunków. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przedmiotowe usługi muszą być właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi podstawowej tj. usługi ubezpieczeniowej. Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. W przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz zakładów ubezpieczeń nie można uznać za usługi właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie obejmują bowiem funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. Jak wynika z wniosku wykonywane przez Spółkę czynności zmierzają do udostępniania oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód na rzecz Ubezpieczyciela.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wykonywane przez Spółkę usługi stanowią czynności, które obejmują obsługę pewnych procesów związanych ze świadczeniem przez zakłady oraz towarzystwa ubezpieczeniowe usług ubezpieczeniowych, dającym możliwość określenia wysokości odszkodowania przysługującego podmiotowi ubezpieczonemu w danym zakładzie w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych, jednak same w sobie takimi usługami nie są.

Tak więc czynności te nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku VAT, a jedynie mają na celu ułatwienie procesu oceny wysokości szkód i rozmiaru odszkodowań przez zakłady oraz towarzystwa ubezpieczeniowe.

Na podstawie zawartej umowy Spółka udziela dostępu i uprawnienia do korzystania z oprogramowania komputerowego do kalkulacji napraw pojazdów wraz z bazą danych. Wykorzystując oprogramowanie oferowane przez Spółkę, zakłady ubezpieczeń mogą określić wysokość odszkodowania przysługującego podmiotowi ubezpieczonemu w danym zakładzie, jednakże czynności te nie stanowią usług właściwych do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT w związku z art. 43 ust. 13 ustawy, bowiem nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej.

Szczególną uwagę w przedmiotowej sprawie należy zwrócić na analizę cechy "niezbędności". Odwołując się do literalnego znaczenia, posiłkując się przy tym słownikowym rozumieniem słowa "niezbędny", oznacza on coś co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy zgodnie z którym jedna nie może istnieć bez drugiej. Innymi słowy brak jednej wyklucza całkowicie występowanie drugiej tzn. nie mogą się bez siebie obyć. Niezbędność wyraża taką relację, która opiera się na wzajemnej nierozłączności.

W przedmiotowej sprawie warunek ten nie jest spełniony.

Niewątpliwie wykorzystane przez Ubezpieczyciela programy, które dostarcza Wnioskodawca, przekładają się na jakość i szybkość pracy w zakresie oceny kosztów naprawy pojazdów w zakresie wyceny kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych, co wpływa na decyzję Ubezpieczyciela o wysokości odszkodowania wypłacanego klientom w ramach zawartego z nimi ubezpieczenia, natomiast nie można uznać ich za konieczne i niezbędne do świadczenia usług ubezpieczeniowych. Przyjęcie takiego podejścia byłoby zbyt daleko idące, i jednocześnie stojące w sprzeczności z zasadą wąskiej wykładni prawa podatkowego dotyczącego zwolnień, jako odstępstwa od powszechności opodatkowania. Świadczone przez Spółkę usługi z pewnością nie stanowią czynności niezbędnej, ani właściwej dla usług ubezpieczenia. Brak niezbędności świadczonych przez Spółkę usług może także przejawiać się w tym, że przy użyciu innych narzędzi Ubezpieczyciel również byłby w stanie ocenić wysokość ewentualnych kosztów naprawy pojazdów w ramach likwidacji szkód komunikacyjnych (być może w dłuższym czasie i nieco mniej dokładnie).

W świetle powyższego argumentacja jaka legła u podstaw niniejszego rozstrzygnięcia doznaje wzmocnienia, jednocześnie uwydatniając jedynie techniczny i pomocniczy charakter wykonywanych czynności. Innymi słowy, ewentualny brak usług wykonywanych przez Spółkę, nie przekreślałby Ubezpieczycielowi możliwości określenia wysokości odszkodowania przysługującego podmiotowi ubezpieczonemu w danym zakładzie ubezpieczeniowy.

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi udostępniania oprogramowania do wyceny kosztów naprawy pojazdów uszkodzonych w ramach likwidacji szkód na rzecz Ubezpieczyciela nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy.

Wnioskodawca w uzasadnieniu odwołuje się także do projektu Dyrektywy zmieniającej Dyrektywę 112 w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych Europejską nr KOM (2007)746 i nr KOM (2007) 747 z dnia 28 listopada 2007 r. Porównując tamtejszy zapis, zgodnie z którym zwolnienie ma obejmować także świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania, z obowiązującym przepisem art. 43 ust. 13 ustawy, stwierdzić należy, iż proponowany zapis, również kładzie akcent na odrębność, specyficzność oraz istotne cechy świadczonej usług, aby mogła korzystać ze zwolnienia. Także przywołany projekt Dyrektywy stanowi jedynie potwierdzenie prawidłowości zajętego przez tut. Organ stanowiska, stwierdzającego, że usługi których nie można uznać za właściwe i niezbędne do świadczenia usług ubezpieczenia, nie będą objęte zwolnieniem od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego. Kwestia dotycząca stanu faktycznego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 7 września 2011 r. nr ILPP2/443-923/11-2/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.