ILPP2/443-90/09-2/EWW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-90/09-2/EWW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlano-montażowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlano-montażowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wykonawcą budynku mieszkalno-usługowego z parkingiem podziemnym. Inwestycja ta w rozumieniu Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - PKOB (Dz. U. z dnia 31 grudnia 1999 r.), jest budynkiem mieszkalnym, sklasyfikowanym pod nr PKOB 1122.

Powierzchnia całkowita wynosi 17.957,2 m 2, w tym mieszkania 10.438,00 m 2, a lokale użytkowe 1.194,5 m 2. Lokale użytkowe zajmują 6,65% w całości powierzchni użytkowej budynku.

Część prac budowlanych Zainteresowany zleca podwykonawcom, w tym prace związane z mechaniczną wentylacją i oddymianiem parkingu podziemnego - miejsc postojowych zlokalizowanych wewnątrz budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować roboty budowlano-montażowe, w tym wykonanie mechanicznej wentylacji miejsc postojowych (garażowych) prowadzone na tym obiekcie w obrębie jego murów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka na te roboty wynosi 7% podstawy opodatkowania.

Garaż, (a tym bardziej miejsca postojowe) nie jest lokalem użytkowym opodatkowanym stawką podstawową. Zgodnie z obowiązującą ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o VAT (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), obniżona 7% stawka VAT ma zastosowanie w stosunku do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji i przebudowy obiektów budowlanych i ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo to rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego - budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11 lub ich części.

Opisany budynek spełnia powyższe kryteria.

Zainteresowany wskazuje, iż przepisy prawa podatkowego winny być stosowane ściśle. Ustawa o podatku od towarów i usług, ani też inne ustawy podatkowe, jak również prawo cywilne nie definiują pojęcia lokalu użytkowego. Dla celów technicznych termin ten został zdefiniowany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690). Lokal użytkowy to część budynku zawierająca jedno pomieszczenie lub ich zespół, wydzielona stałymi przegrodami budowlanymi, albo cały budynek, nie będący mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym, czy gospodarczym. A więc, będą to np.: pomieszczenia biurowe, lokale sklepowe, produkcyjne, magazyny itp.

W statystyce państwowej, lokalami użytkowymi określa się lokale wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, zajmowane na podstawie umowy najmu, a w budynkach ze wspólnotami mieszkaniowymi również lokale stanowiące wyodrębnione własności (lokale usługowe, produkcyjne, różne gabinety, pracownie, a także lokale wynajmowane na biura, na działalność kulturalno-społeczną i inną), z których to lokali (z ich wynajmowania) jednostka osiąga dochód.

Kierując się tymi przesłankami można dojść do wniosku, że lokal użytkowy to część lub cały budynek nie będący mieszkaniem (samodzielnym lokalem mieszkalnym) wraz z pomieszczeniami pomocniczymi i przynależnymi (w tym garaż, miejsce garażowe) ani pomieszczeniem technicznym, czy gospodarczym wykorzystywanym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W ustawie o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), za samodzielny lokal mieszkalny uznaje się wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ustawa nie definiuje pojęcia "pomieszczenia pomocnicze", ani co to są "pomieszczenia przynależne", a przykładowo wylicza jedynie ich rodzaje (w tym garaż).

Dla omawianego problemu, ścisłe określenie powyższych pojęć nie jest niezbędne. Problem ten może mieć znaczenie istotne w momencie dostawy lokali.

Dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług robót budowlanych na obiektach mieszkalnych, istotne znaczenie ma zakwalifikowanie obiektu do działu 11 PKOB. Wszystkie zatem roboty budowlane związane z tym budynkiem mieszkalnym (w obrębie jego murów), o ile nie są jednoznacznie związane z wydzielonymi (w projekcie) lokalami użytkowymi (a więc przeznaczonymi do prowadzenia działalności gospodarczej), winny być opodatkowane stawką 7%.

Ustawa VAT w art. 41 ust. 12a, bezwzględnie nakazuje stosowanie opodatkowania robót prowadzonych na obiektach budownictwa mieszkaniowego wg stawki 7% z wyłączeniem lokali użytkowych.

Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że tylko i wyłącznie roboty bezpośrednio związane z danym lokalem użytkowym winny być opodatkowane stawką 22%. Prowadzenie wszelkich prac budowlanych ogólnych (w tym na częściach wspólnych), których nie można bezpośrednio powiązać z wydzielonymi w obrębie budynku lokalami użytkowymi, opodatkowane winno być stawką 7% (w tym prace związane z garażami, czy miejscami postojowymi).

Zastosowanie stawki 22% możliwe byłoby jedynie w sytuacji, gdyby istniała decyzja administracyjna stwierdzająca, że garaż lub pomieszczenie z miejscami garażowymi zlokalizowane w tym budynku jest samodzielnym lokalem użytkowym, a w przedmiotowej sytuacji okoliczność taka nie ma miejsca i nie jest przewidywana.

Wnioskodawca wskazuje, iż jego stanowisko zgodne jest z interpretacją organów podatkowych m.in. z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2008 r., Nr IP PP2-443-533/08-4/SAP, "Jeżeli przedmiotem robót jest obiekt budownictwa mieszkaniowego jako całość, sklasyfikowany w PKOB w dziale 11, to stawka 7% powinna być stosowana do całości robót. Nie ma znaczenia, że w budynku znajdują się również lokale użytkowe. Podatnik w takim przypadku nie powinien dzielić obrotu na opodatkowany stawką 7% (dotyczący części mieszkalnej) i 22% (dotyczący części użytkowej). Jeżeli natomiast prowadzone roboty budowlano-montażowe dotyczą wyłącznie lub w przeważającej części lokali użytkowych, należy zastosować stawkę 22%".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie sie każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany jest wykonawcą budynku mieszkalno-usługowego z parkingiem podziemnym (PKOB 1122). Część prac budowlanych Wnioskodawca zleca podwykonawcom, w tym prace związane z mechaniczną wentylacją i oddymianiem parkingu podziemnego - miejsc postojowych zlokalizowanych wewnątrz budynku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%.

I tak, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, 7% stawkę podatku stosuje sie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie sie obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m 2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m 2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, stawkę podatku w wysokości 7%, stosuje sie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej - art. 41 ust. 12c ustawy.

Ponadto, zgodnie § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwanego dalej rozporządzeniem, stawkę podatku wymieniona w art. 41 ust. 1 ustawy obniża sie do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1.

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,

2.

obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 -12c ustawy.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie sie budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Biorąc pod uwagę cytowane przepisy, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% podlegają roboty budowlano-montażowe związane z realizacją budynku jako całości.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto art. 2 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Definiując pojęcie "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690), określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym (§ 3 pkt 14).

Zgodnie z cytowanym art. 41 ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle powyższych uregulowań, parking podziemny jako pomieszczenie podziemne, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe stanowi pomieszczenie przynależne (lokal użytkowy). Podkreślić należy, iż ani on, ani wydzielone miejsca postojowe nie stanowią lokalu mieszkalnego, czy pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Zatem, z opodatkowania tą stawką wyłączone zostały m.in. roboty budowlano-montażowe prowadzone w parkingu podziemnym (miejsca postojowe) stanowiącym lokal użytkowy.

Reasumując, jeżeli przedmiotem robót Zainteresowanego jest obiekt budownictwa jako całość, sklasyfikowany w PKOB 11, to ma on prawo do zastosowania do całości robót stawki podatku w wysokości 7%. Nie ma znaczenia, że w przedmiotowym budynku znajdują się także lokale użytkowe. Wnioskodawca nie powinien dzielić obrotu na podlegającego opodatkowaniu stawką 7% (dotyczącego części mieszkalnej) i 22% (dotyczącego części użytkowej).

Tut. Organ podkreśla, iż prowadzone roboty budowlano-montażowe świadczone przez podwykonawców Zainteresowanego, związane z mechaniczną wentylacją miejsc postojowych (garażowych), które dotyczą wyłącznie lokali użytkowych, podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl