ILPP2/443-898/09-6/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 13 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) oraz pismem z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu 13 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) oraz pismem z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu 13 października 2009 r.) o doprecyzowanie informacji, pytania oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o zgodę na zastąpienie dokumentów CMR otrzymywanych od jego kluczowego odbiorcy unijnego, zbiorczą miesięczną listą wystawianą przez tego odbiorcę, potwierdzającą fizyczne otrzymanie wszystkich towarów z wystawionych przez niego w danym miesiącu faktur. Dotychczas miesięczne listy potwierdzające otrzymanie towarów przez odbiorcę traktował on jako dokumenty dodatkowe do zastosowania stawki 0%.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że wystawia faktury dla odbiorcy w Unii Europejskiej. Każda faktura sporządzona jest na podstawie elektronicznego dokumentu wysyłanego do kontrahenta - dokument ten spełnia również rolę specyfikacji towaru. Odbiorca towaru ma aktualny numer identyfikacji podatkowej obowiązujący w Unii Europejskiej, pozwalający na zastosowanie przepisów podatkowych dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ilość miesięcznie wystawianych faktur kształtuje się w granicach 700 1000 szt.

Wnioskodawca wskazał, iż otrzymanie CMR dla każdej faktury umożliwia zastosowanie 0% stawki podatku VAT, zgodnie z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług. Zbiorcza miesięczna lista wystawiona przez kontrahenta, potwierdza fizyczne otrzymanie towarów w danym miesiącu. Zawiera ona numer i datę faktury WDT, numer elektronicznego przekazu ECIS, skrócony adres odbiorcy, wartość transakcji. Dokument ECIS zawiera numer rejestracyjny samochodu przewożącego towar.

Spółka dokonuje wewnatrzwspółnotowych dostaw towarów w myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Wywozu towarów nabywanych przez odbiorcę dokonuje firma X (z którą Spółka ma podpisaną umowę logistyczną), korzystając z usług innych firm przewozowych. Zgodnie z załącznikiem nr 2 do tej umowy, firma X jest zobowiązana, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej, do przesłania Wnioskodawcy dokumentów potwierdzających wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Tak dzieje się do chwili obecnej.

Na wniosek kluczowego odbiorcy sytuacja ta ulegnie jednak zmianie, tzn. firma X nie będzie dostarczać CMR jak dotychczas.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma możliwość zastosowania dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki w wysokości 0% w sytuacji, gdy będzie ona otrzymywała listę zbiorczą wystawioną przez swojego odbiorcę, zastępującą dokument przewozowy (CMR), z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, przesyłane mu przez kluczowego odbiorcę zbiorcze listy potwierdzające fizyczne otrzymanie towarów przez sklepy odbiorcy, zlokalizowane na terenie państw wchodzących w skład Unii Europejskiej, mogłyby zastąpić dokumenty przewozowe. Odbiorca potwierdza w tej liście, że towary, których Spółka jest dostawcą, fizycznie dotarły do miejsca przeznaczenia. Na podstawie tych list dokonywana jest zapłata za dostarczone towary. Nigdy nie zdarzyło się, aby odbiorca nie dokonał płatności za WDT znajdujące się na liście zbiorczej.

Potwierdzone kopie dokumentów przewozowych nie byłyby przesyłane Zainteresowanemu, ale oryginały nadal będą w posiadaniu firmy logistycznej X, która w każdej chwili udostępni kopie w razie takiej potrzeby.

Wnioskodawca zgadza się z kluczowym odbiorcą, że każdorazowe wysyłanie potwierdzonych kopii dokumentów przewozowych w liczbie ok. 1000 miesięcznie jest kłopotliwe i kosztowne. Interpretacja zgodna z oczekiwaniami kluczowego odbiorcy, byłaby ułatwieniem w pracy poświęcanej realizacji wymiany handlowej między nim a Spółką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, które opodatkowuje 0% stawką podatku od towarów i usług, dysponuje bowiem dokumentami, które uprawniają go do korzystania z tej stawki. Wywozu towarów nabywanych przez odbiorcę dokonuje firma X, z którą Spółka ma podpisaną umowę logistyczną.

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Z opisu sprawy wynika, iż kluczowy odbiorca Spółki zamierza zaprzestać wystawiania dokumentów CMR, ze względu na uciążliwość i duże koszty tych czynności. Zainteresowany planuje więc zastąpić dokument CMR zbiorczą miesięczną listą wystawianą przez nabywcę towarów, potwierdzającą fizyczne otrzymanie przez niego towarów w danym miesiącu.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, natomiast dokumenty wymienione w ust. 11, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, że po zaprzestaniu wystawiania CMR przez odbiorcę towarów, Wnioskodawca będzie dysponował dokumentami: fakturami sporządzonymi na podstawie elektronicznego dokumentu, który spełniać będzie również role specyfikacji towaru, zbiorczą miesięczną listę wystawioną przez odbiorcę, potwierdzającą fizyczne otrzymanie towarów w danym miesiącu, która zawiera numer i datę faktury WDT, numer elektronicznego przekazu ECIS, skrócony adres odbiorcy, wartość transakcji. Nie będzie natomiast w posiadaniu dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl regulacji prawnych, wyjąwszy kopię faktury oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, wskazany dokument, czyli zbiorcza miesięczna lista wystawiana przez odbiorcę, pełni jedynie funkcję pomocniczą w stosunku do dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i może uzupełnić dokumentację dowodową w przypadku, gdy powstają wątpliwości co do faktu dokonania dostawy.

W przedmiotowym przypadku zastosowanie przez Spółkę 0% stawki podatku będzie nieprawidłowe, ponieważ dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy, należy jeszcze raz podkreślić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Należy zauważyć jednak, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, iż Spółka nie będzie dysponowała dokumentami przewozowymi otrzymanymi od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wnioskodawca wskazał co prawda, iż oryginały dokumentów przewozowych znajdować się będą w posiadaniu firmy logistycznej X, która w każdej chwili udostępni kopie w razie potrzeby, jednakże mając na uwadze przywołane przepisy, nie można uznać, iż takie rozwiązanie stanowi spełnienie warunków wynikających z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak już bowiem wskazano przepis ten brzmi: "podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju". W niniejszej sytuacji, w posiadaniu stosownych dowodów będzie firma logistyczna X, a nie Zainteresowany.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie posiadał wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy, uprawniających go do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%. Bowiem zbiorcza miesięczna lista wystawiana przez kluczowego odbiorcę, potwierdzająca fizyczne otrzymanie towarów w danym miesiącu, nie będzie dokumentem przewozowym otrzymanym od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynikać będzie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, tym samym nie będzie mogła zastąpić dokumentu wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.