ILPP2/443-897/09-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.) o brakujący podpis, zmianę treści pytania oraz o własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność podstawową polegającą na świadczeniu kompleksowych usług w zakresie wykonywania różnorodnych badań i pomiarów fizyko-chemicznych, mikrobiologicznych z uwzględnieniem poboru i przygotowania prób oraz opracowywania wyników. W przedmiocie działalności Spółki określonym w Krajowym Rejestrze Sądowym brak jest wskazania na działalność usługową w zakresie przewozów pracowniczych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabywa od podmiotów zewnętrznych usługi przewozu pracowników. Na otrzymywanych z tego tytułu fakturach VAT przedmiotowa usługa została zakwalifikowana w grupowaniu PKWiU 60.21 jako "Przewozy pasażerskie rozkładowe lądowe, pozostałe". Przedmiotowe świadczenia przekazywane są na rzecz pracowników za częściową odpłatnością.

Zgodnie bowiem z treścią § 42 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, "pracodawca ponosi koszty zorganizowanego przejazdu do i z miejsca wykonywania pracy wszędzie tam, gdzie nie ma liniowej komunikacji miejskiej pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem wykonywania pracy. Pracodawca dofinansowuje koszt przejazdu do wysokości nie przekraczającej ceny będącej równowartością 40% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym miesiącu. Wysokość dofinansowania pracodawcy wynosi 65% kosztu przejazdu".

Koszty dojazdu ponoszone przez pracownika pobierane są przez Spółkę poprzez listę płac, tj. w drodze imiennych potrąceń bezpośrednio z wynagrodzenia danego pracownika. Część świadczenia, która jest pracownikom przekazywana odpłatnie zostaje przez Zainteresowanego rozpoznawana jako sprzedaż i opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka zobowiązana jest do wprowadzenia kas rejestrujących i prowadzenia za ich pośrednictwem ewidencji obrotu z tytułu świadczonych na rzecz pracowników usług przewozu pasażerskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zwolniony z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu na kasie fiskalnej z tytułu świadczonych na rzecz pracowników usług przewozu pasażerskiego, sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 60.21 jako "Przewozy pasażerskie rozkładowe lądowe, pozostałe".

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z delegacją zawartą w art. 111 ust. 7 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

W celu wykonania powyższej delegacji Minister Finansów wydał w dniu 19 grudnia 2008 r. rozporządzenie w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. W rozporządzeniu tym Minister Finansów przewidział możliwość zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania dla wybranych grup podatników oraz wybranych kategorii usług. Analogiczne zwolnienie przewidziane było również we wcześniejszych rozporządzeniach Ministra Finansów w tym zakresie, a mianowicie w rozporządzeniu MF z dnia 23 grudnia 2004 r., rozporządzeniu MF z dnia 28 marca 2006 r., rozporządzeniu MF z dnia 25 czerwca 2007 r., rozporządzeniu MF z dnia 20 grudnia 2007 r.

Zgodnie z przepisem § 2 pkt 1 obecnie obowiązującego rozporządzenia, z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących zwolnieni są podatnicy dokonujący sprzedaży w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Natomiast w poz. 34 wskazanego załącznika wymieniono m.in. dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Zainteresowanego, obroty uzyskane przez niego (jako pracodawcę) z tytułu częściowej partycypacji pracowników w kosztach przewozów pasażerskich korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych. Ponieważ przedmiotowa sprzedaż usług na rzecz pracowników jest wyłączną (jedyną) sprzedażą jakiej dokonuje na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca uważa, iż nie miał obowiązku instalacji kasy fiskalnej i ewidencji obrotu za jej pomocą.

Zainteresowany odniósł się ponadto do treści § 4 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji.

W opinii Wnioskodawcy, nieuprawnionym jest takie interpretowanie powyższego przepisu, zgodnie z którym, zwolnienia przewidziane w § 2 i 3 rozporządzenia bezwzględnie nie mogą być zastosowane w przypadku świadczenia usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji. W treści § 4 rozporządzenia użyto bowiem sformułowania, iż zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów. Mając na względzie wyeksponowanie wyrażenia "wysokość osiąganych obrotów", zdaniem Zainteresowanego, intencją prawodawcy było wyłączenie z katalogu zwolnień od obowiązku dokonywania ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej wyłącznie tych przypadków, w których zwolnienie uzależnione jest od określonego pułapu obrotów osiąganego przez podatnika.

Odmienna interpretacja omawianego przepisu § 4 - w szczególności interpretacja zakładająca, iż przepis ten wyłącza stosowanie wszelkich, przewidzianych rozporządzeniem zwolnień prowadziłaby, w opinii Wnioskodawcy, do stwierdzenia, iż wyrażenie dookreślające, iż "zwolnień (...) nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów", byłoby w omawianym przepisie użyte niepotrzebnie. Tymczasem mając na względzie obowiązującą w polskim porządku prawnym zasadę racjonalnego prawodawcy należy przyjąć, zdaniem Zainteresowanego, iż prawodawca celowo (zamierzenie) posłużył się wskazanym wyżej wyrażeniem dookreślającym, iż wyłączenie z katalogu zwolnień od obowiązku posiadania kasy ogranicza się tylko i wyłącznie do tych sytuacji faktycznych, w których zwolnienie przysługuje z uwagi na nieprzekroczenie przez podatnika pewnego pułapu obrotów. W opinii Spółki, racjonalnie działający prawodawca nie zamieszcza w tekście prawnym wyrażeń zbędnych, które nie zmieniają znaczenia danego przepisu prawnego. Zgodnie z regułami wykładni językowej, każde słowo (zwrot, wyrażenie) zostało użyte w tekście prawnym potrzebnie i w ściśle określonym celu. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, prawodawca zamierzenie odniósł się w omawianym przepisie do zagadnienia wielkości obrotów.

Przewidziane w § 4 rozporządzenia wyłączenie od stosowania zwolnień dotyczy, według Zainteresowanego, tylko tego rodzaju zwolnień, które uzależnione są od obrotów podatnika, a więc przykładowo zwolnień przewidzianych w:

* § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, tj. zwolnień dla podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, jeżeli w poprzednim roku podatkowym udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był wyższy niż 70%,

* § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, tj. zwolnień dla podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania,

* § 3 ust. 5 rozporządzenia, tj. zwolnień dla podatników rozpoczynających sprzedaż w trakcie danego roku do momentu przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Przewidziane w § 4 rozporządzenia wyłączenie od stosowania zwolnień nie ma natomiast zastosowania, w opinii Wnioskodawcy, dla zwolnień (określonych w § 2 i 3 rozporządzenia), których kryterium przyznania w żadnym wypadku nie jest pułap osiąganych obrotów. Zdaniem Spółki, w jej przypadku zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy użyciu kas przysługuje z uwagi na szczególny charakter transakcji (sprzedaż na rzecz pracowników), jako przewidziane w załączniku do rozporządzenia. Według Zainteresowanego, zwolnienie to w żadnym wypadku nie jest uzależnione od wielkości obrotów jakie uzyskuje z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W konsekwencji, treść § 4 rozporządzenia nie ma zastosowania w analizowanym stanie faktycznym, a Spółka korzystając ze zwolnienia przewidzianego w poz. 34 załącznika do rozporządzenia - nie ma obowiązku zakupu kasy i ewidencji przy jej użyciu obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność, iż § 4 rozporządzenia (a ściślej przewidziane w tym przepisie wyłączenie) nie ma zasadniczo zastosowania do zwolnień nie uzależnionych od wielkości obrotów, a więc m.in. zwolnień przewidzianych w załączniku do rozporządzenia, potwierdza dodatkowo treść poz. 37 i 40 tego załącznika. Otóż w myśl zapisu zawartego w poz. 37 załącznika, ze zwolnienia od obowiązku prowadzenia ewidencji korzystają podmioty dokonujące dostawy towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), z wyjątkiem dostawy paliw płynnych, gazowych oraz dostaw towarów wymienionych w § 4 rozporządzenia (...). Natomiast w myśl zapisu poz. 40 załącznika, zwolnienie obejmuje również podatników dokonujących dostaw produktów (rzeczy) przy użyciu urządzeń służących do automatycznej sprzedaży, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność i wydają towar, z wyjątkiem sprzedaży paliw płynnych i gazowych oraz dostawy towarów wymienionych w § 4 rozporządzenia.

Zainteresowany wskazał, iż przy takiej konstrukcji zapisów załącznika do rozporządzenia, przyjęcie interpretacji, zgodnie z którą przepis § 4 rozporządzenia wyłącza stosowanie wszelkich, przewidzianych rozporządzeniem zwolnień (a więc również zwolnień określonych w załączniku do rozporządzenia) prowadziłoby do uznania, iż wyłączenia dokonane w poz. 37 i 40 załącznika są całkowicie bezprzedmiotowe. Nie można bowiem wyłączyć z zakresu stosowania danej regulacji czynności, które normą tej regulacji objęte nie są. Tymczasem oczywistym jest, iż racjonalnie działający prawodawca nie powinien stwarzać sytuacji, w których sens wprowadzenia danej regulacji jest bezprzedmiotowy i niepotrzebny. Ponadto Wnioskodawca dodał, iż analogicznego jak w pozycjach 37 i 40 załącznika wyłączenia nie zawarto w poz. 34, a więc w pozycji przewidującej zwolnienie dla sprzedaży realizowanej przez pracodawcę na rzecz pracowników. Tym samym, zdaniem Spółki, omawiane zwolnienie na rzecz pracowników nie jest ograniczone treścią § 4 rozporządzenia.

W opinii Zainteresowanego, omawiając przedmiotową kwestię nie sposób pominąć zagadnienia dotyczącego celu, dla którego ustawodawca wprowadza obowiązek ewidencji obrotu za pomocą kas rejestrujących w przypadku sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Według Spółki, uzasadnieniem wprowadzenia tego szczególnego obowiązku jest konieczność szczególnej kontroli obrotu i kwot podatku należnego deklarowanych przez podmioty dokonujące transakcji z osobami fizycznymi, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Inaczej bowiem niż ma to miejsce w przypadku transakcji realizowanych pomiędzy podatnikami, w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, podatnik nie ma obowiązku wystawić faktury. Powyższe mogłoby prowadzić do sytuacji, w której podatnik mógłby ukryć przed fiskusem rzeczywistą wysokość obrotu poprzez dokonanie sprzedaży nieudokumentowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przez pryzmat wskazanego przez niego wyżej celu należy bez wątpienia interpretować przepisy dotyczące zwolnienia z obowiązku ewidencjonowana obrotu przy użyciu kas. W opinii Zainteresowanego, zasadnym jest bowiem twierdzenie, iż dopuszczalne są tylko te zwolnienia, które nie godzą w podstawowy cel wprowadzenia obowiązku posiadania kasy, tj. cel polegający na wyeliminowaniu transakcji w żaden sposób nieudokumentowanych, przy których z łatwością ukryć można kwoty należnego do zapłaty podatku VAT. Przy czym Wnioskodawca zaznaczył, iż ochrona ta jest szczególnie istotna w sytuacjach, gdy krąg odbiorców świadczenia danego podatnika jest na tyle szeroki i nieoznaczony, iż podatnik swobodnie mógłby ukryć rzeczywistą wartość sprzedaży, która nie podlega obowiązkowi dokumentowania za pomocą faktur VAT, podnosząc jednocześnie, iż faktycznie rozmiar tego rodzaju działalności jest tak niewielki, iż może on korzystać ze zwolnienia od obowiązku posiadania kas z uwagi na nieprzekroczenie określonego progu obrotów. Zdaniem Zainteresowanego, właśnie dla wyeliminowania tego rodzaju działalności pracodawca wprowadził § 4 rozporządzenia, który odnosi się do usług mających charakter powszechny, masowy, gdzie niemal niemożliwym jest określenie kręgu odbiorców świadczenia danego podatnika. Stąd też wyłączenie z katalogu zwolnień takich rodzajów działalności jak m.in.: usługi transportowe, dostawa części samochodowych, dostawa sprzętu telekomunikacyjnego, dostawa płyt CD. Tego rodzaju działalność wyłączona jest ze zwolnienia od obowiązku posiadania kas bez względu na wysokość osiąganych obrotów.

Według Spółki, nie ulega natomiast wątpliwości, iż w przypadku sprzedaży dokonywanej przez pracodawcę (Wnioskodawcę) na rzecz pracowników, niebezpieczeństwo ukrycia rzeczywistych kwot obrotu i kwot podatku należnego jakie osiąga on z tego tytułu jest bardzo niewielkie. Co ważniejsze, krąg odbiorców takiej sprzedaży jest ściśle określony i nie ma możliwości ukrycia faktycznych beneficjentów usług przewozów pracowniczych. Płatność za przewozy dokonywana jest bowiem poprzez listę płac, tj. w drodze imiennych potrąceń bezpośrednio z wynagrodzenia danego pracownika. Tym samym brak jest jakiejkolwiek możliwości ukrycia realizowanej na rzecz pracowników sprzedaży usług przewozów pasażerskich. W rezultacie brak jest przeszkód dla utrzymania zwolnienia z obowiązku wprowadzenia kas rejestrujących dla omawianej kategorii transakcji.

Zainteresowany ponadto wskazał, iż jego podstawowa działalność polega na świadczeniu kompleksowych usług w zakresie wykonywania różnorodnych badań i pomiarów fizyko chemicznych, mikrobiologicznych z uwzględnieniem poboru i przygotowania prób oraz opracowywania wyników. Natomiast sprzedaż usług przewozów pasażerskich (na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) nie mieści się w zakresie jego podstawowej działalności gospodarczej określonej w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przedmiotowa sprzedaż usług na rzecz pracowników jest wyłączną (jedyną) sprzedażą jakiej Spółka dokonuje na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie przez niego usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej ma charakter sporadyczny i marginalny. Tym bardziej pewnym jest, iż kwoty osiągane z tego typu marginalnej działalności wykazywane są w sposób rzetelny, nawet w braku posiadania kasy fiskalnej.

Zainteresowany nie podejmował działalności gospodarczej w celu świadczenia usług przewozu na rzecz pracowników. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy. Konieczność zawarcia umów z firmami przewozowymi na świadczenie usług przewozów pasażerskich został nałożony na niego niejako "odgórnie", bez możliwości podjęcia autonomicznej decyzji w tym zakresie. Natomiast konieczność pobrania od pracowników określonej należności z tego tytułu wynika z ograniczeń w zakresie pełnej refundacji przewozów na rzecz pracowników.

Wnioskodawca na koniec zaznaczył, iż powyższe uwagi - jakkolwiek dokonane w oparciu o przepisy obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r., pozostają aktualne na gruncie poprzednio obowiązujących wersji rozporządzeń Ministra Finansów w tym zakresie, tj. począwszy od rozporządzeń odnoszących się do stanów faktycznych powstałych od 2004 r. do 2005 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Na mocy delegacji zawartej w powołanym przepisie, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510), zwanym dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 2 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia, m.in. dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali - poz. 34 ww. załącznika.

Jednakże, w sytuacjach określonych w § 4 ust. 1 rozporządzenia, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów, zwolnień się nie stosuje. I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia, czyli:

* ex 60.21.2 - przewozy miejskie rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny,

* ex 60.21.42 - przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny.

Ponadto, w myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 4-7 nie mają zastosowania do zwolnień wynikających z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, z wyjątkiem sytuacji, w których ma zastosowanie § 3 ust. 6, lub podatnik utracił albo utraci prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami rozporządzenia również z innego tytułu.

Powyższe oznacza, iż bezwzględny obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w sytuacjach o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia, nie ma zastosowania do zwolnień wynikających z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, a więc do dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali, ale tylko i wyłącznie w stosunku do czynności wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 4-7 rozporządzenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabywa od podmiotów zewnętrznych usługi przewozu pracowników. Na otrzymywanych z tego tytułu fakturach VAT przedmiotowa usługa została zakwalifikowana w grupowaniu PKWiU 60.21 jako "Przewozy pasażerskie rozkładowe lądowe, pozostałe". Przedmiotowe świadczenia przekazywane są na rzecz pracowników za częściową odpłatnością. Koszty dojazdu ponoszone przez pracownika pobierane są przez Spółkę poprzez listę płac, tj. w drodze imiennych potrąceń bezpośrednio z wynagrodzenia danego pracownika. Część świadczenia, która jest pracownikom przekazywana odpłatnie zostaje przez Zainteresowanego rozpoznawana jako sprzedaż i opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Należy więc stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonuje nabycia, a następnie sprzedaży usług przewozów pracowniczych swoim pracownikom.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W praktyce uznaje się za prawidłową sytuację, w której częściowe koszty niektórych usług, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę tych usług. Jest to możliwe, gdy wynika to wprost z umowy zawartej między stronami a podmiot, który dokonuje sprzedaży, występuje w imieniu własnym.

Regulacje w przedmiotowej kwestii zawarto w VI Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1977 r. (Dz. U. UE L z 1977 r., Nr 145/1 z późn. zm.), jak i w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywie Rady Nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347/1 z późn. zm.).

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 28 Dyrektywy z 2006 r., w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na mocy art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uważany za podmiot dokonujący sprzedaży usług transportu osób (przewóz pracowników). Znajdzie więc zastosowanie § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zgodnie z którym przedmiotowe usługi nie korzystają ze zwolnienia z obowiązku ich ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Zainteresowany ma więc obowiązek ewidencjonowania usług przewozów pracowniczych za pomocą kasy rejestrującej.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku podkreślić należy, iż począwszy od 2004 r. obowiązywały następujące rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących:

* od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2004 r. - rozporządzenie z dnia 23 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 234, poz. 1971 z późn. zm.),

* od 1 stycznia 2005 r. do 31 marca 2006 r. - rozporządzenie z dnia 23 grudnia 2004 r. (Dz. U. Nr 273, poz. 2706 z późn. zm.),

* od 1 kwietnia 2006 r. do 30 czerwca 2007 r. - rozporządzenie z dnia 28 marca 2006 r. (Dz. U. Nr 243, poz. 1768 z późn. zm.),

* od 1 lipca 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. - rozporządzenie z dnia 25 czerwca 2007 r. (Dz. U. Nr 116, poz. 804 z późn. zm.),

* od 1 stycznia 2008 r. do 30 czerwca 2008 r. - rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2007 r. (Dz. U. Nr 245, poz. 1807 z późn. zm.),

* od 1 lipca 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. - rozporządzenie z dnia 27 czerwca 2008 r. (Dz. U. Nr 113, poz. 720 z późn. zm.)

jednakże uregulowania w zakresie sprawy wynikającej z opisu stanu faktycznego - pozostały niezmienione, z wyjątkiem treści § 4 ust. 2 rozporządzenia, która została wprowadzona od dnia 1 lipca 2008 r. w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej. Natomiast wniosek dotyczący zaistniałego stanu faktycznego w zakresie sankcji z tytułu niedopełnienia obowiązku rozpoczęcia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2009 r. nr ILPP2/443-897/09-4/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.