ILPP2/443-870/11-4/EN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 września 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-870/11-4/EN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podatnika z tytułu sprzedaży złomu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podatnika z tytułu sprzedaży złomu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o brakujące PKWiU.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca ma status podatnika VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Ustawa o VAT). W ramach prowadzonej działalności skupuje zużyte katalizatory samochodowe celem odzyskania z nich metali szlachetnych bądź dalszej odsprzedaży. Katalizatory skupowane są od osób fizycznych (zarówno prowadzących jak i nieprowadzących działalności gospodarczej) jak i osób prawnych.

Nabywane katalizatory są całkowicie zużyte - nie nadają się do ponownego użytku zgodnie z ich przeznaczeniem i są traktowane jako złom.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż ww. złom sklasyfikowany jest pod symbolem 38.32.29.0 "Surowce wtórne z pozostałych metali" Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wprowadzonym od dnia 1 kwietnia 2011 r. przepisem art. 17 ust. 1 pkt 7 w ustawie o VAT, Wnioskodawca skupując zużyte katalizatory samochodowe od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT ma obowiązek rozliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia złomu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przez opisane w stanie faktycznym transakcje, w których nabywa on zużyte katalizatory samochodowe, należy rozumieć nabycie złomu. W opublikowanej przez Ministerstwo Finansów broszurze dotyczącej najważniejszych zmian od kwietnia 2011 r. stwierdza się, że: "z uwagi na to, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia złomu, mając na uwadze wykładnię historyczną oraz językową należy przez to rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych. W pojęciu tym mieści się również złom metali szlachetnych. Pojęcie złomu nie obejmuje zatem m.in. zużytych baterii, akumulatorów i pojazdów".

Nabywane przez Wnioskodawcę katalizatory są całkowicie zużyte i nie mogą być wykorzystane ponownie, zgodnie z ich przeznaczeniem - ich wartość rynkowa wynika z możliwości odzysku z nich metali szlachetnych, nie zaś ponownego wykorzystania jako części do pojazdów. W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż mieszczą się one w definicji złomu.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, Wnioskodawca nabywając złom od podmiotu, który jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT winien jest rozliczyć podatek VAT. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 2 w przypadku transakcji opisanej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT dokonujący dostawy towaru nie rozlicza podatku należnego.

W związku z powyższym, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie swojego stanowiska, iż w przypadku nabywania przez niego zużytych katalizatorów samochodowych traktowanych jako złom, dokonujący dostawy nie powinni ujmować na fakturach podatku VAT, bowiem to Wnioskodawca jako nabywca złomu jest na podstawie powołanych przepisów zobowiązany do rozliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (dodanym przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach - Dz. U. Nr 64, poz. 332 - obowiązującej od 1 kwietnia 2011 r.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W art. 17 ust. 7 ustawy (dodanym przez art. 1 pkt 7 lit. d) ww. ustawy) postanowiono, iż przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy (dodanym przez art. 1 pkt 7 lit. b) powołanej wyżej ustawy), w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przyjęte regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu. Kluczową kwestią dla zastosowania właściwego sposobu rozliczenia podatku od towarów i usług jest więc ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

W tym miejscu należy wskazać, iż w ustawie o podatku od towarów i usług w słowniczku definicji legalnych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia złomu.

Kierując się wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych.

Podkreślenia wymaga, że w cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy regulacji wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowiowymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami obowiązanymi do rozliczenia tego podatku są osoby nabywające towary mieszczące się we wskazanym powyżej pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną określone w powołanych przepisach warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Należy zaznaczyć, że od dnia 1 lipca 2011 r. powołany przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, został przez ustawodawcę zmieniony w art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) i obowiązuje w następującym brzmieniu: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku stanowiącym "Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy" zostały wymienione następujące towary:

* w poz. 1 - PKWiU ex 24.10.14.0 "Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu",

* w poz. 2 - PKWiU ex 24.45.30.0 "Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych",

* w poz. 3 - PKWiU 38.11.51.0 "Odpady szklane",

* w poz. 4 - PKWiU 38.11.54.0 "Pozostałe odpady gumowe",

* w poz. 5 - PKWiU 38.11.55.0 "Odpady z tworzyw sztucznych",

* w poz. 6 - PKWiU 38.11.58.0 "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal",

* w poz. 7 - PKWiU 38.12.27 "Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

* w poz. 8 - PKWiU ex 38.32.29.0 "Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom".

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nie odwoływał się w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. istotna jest klasyfikacja towaru.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT w ramach prowadzonej działalności skupuje zużyte katalizatory samochodowe celem odzyskania z nich metali szlachetnych bądź dalszej odsprzedaży. Katalizatory skupowane są od osób fizycznych (zarówno prowadzących jak i nieprowadzących działalności gospodarczej) jak i osób prawnych.

Nabywane katalizatory są całkowicie zużyte - nie nadają się do ponownego użytku zgodnie z ich przeznaczeniem i są traktowane jako złom. Zainteresowany wskazał, iż ww. złom sklasyfikowany jest pod symbolem PKWiU 38.32.29.0 "Surowce wtórne z pozostałych metali".

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, skupując zużyte katalizatory samochodowe od podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT ma on obowiązek rozliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia złomu.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż w świetle cytowanych wyżej wyjaśnień stwierdzić należy, że towary będące przedmiotem pytania spełniają definicję złomu. Tym samym w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych towarów od podmiotów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, to na mocy tego przepisu (tj. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) w stosunku do tych transakcji Wnioskodawca jest podatnikiem.

W konsekwencji powyższego dokonujący dostawy ww. towarów na rzecz Wnioskodawcy, będącego podatnikiem podatku VAT, na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy, nie rozliczają podatku należnego (nie powinni opodatkowywać przedmiotowych sprzedaży).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl