ILPP2/443-868/11-2/KŁ - Stawka VAT dla produkcji filmów z przeniesieniem praw autorskich oraz programów dokumentalnych z przeniesieniem praw autorskich.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla produkcji:

* filmów z przeniesieniem praw autorskich - jest prawidłowe,

* programów dokumentalnych z przeniesieniem praw autorskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług produkcyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) zajmuje się produkcją audycji telewizyjnych w formie utworów audiowizualnych, filmów oraz nagrań wideo. Organizuje również castingi celem jak najlepszego doboru aktorów i statystów na potrzeby realizowanych programów telewizyjnych. Materiał filmowy przygotowuje samodzielnie, bądź na bazie zamawianego wcześniej formatu od kontrahenta zagranicznego z kraju UE. Spółka opracowuje scenariusze, reżyseruje poszczególne części audycji, dokonuje ich montażu. Realizuje filmy i programy edukacyjne, dokumentalne, reportaże oraz dokumenty fabularyzowane. Po wykonaniu działań związanych z nagraniami na planie filmowym oraz weryfikacji jakościowej wyprodukowanych odcinków zamawianych audycji i seriali filmowych, dokumentów i programów telewizyjnych, Spółka przekazuje je zamawiającemu kontrahentowi celem emisji telewizyjnej. Czyni to łącznie z udzieleniem zamawiającemu licencji wyłącznej do wyprodukowanych przez Wnioskodawcę odcinków, czyli z przeniesieniem praw autorskich na zamawiającego.

Dotychczas Spółka wystawiała faktury sprzedaży z najwyższą stawką VAT na przeniesienie praw autorskich i produkcję seriali bazujących na formacie od kontrahenta zagranicznego oraz z obniżoną stawką VAT (8%, wcześniej 7%) na produkcję programów dokumentalnych.

W maju 2011 r. na prośbę Spółki, Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego przekazał pismo z informacją o klasyfikacji PKWiU dla działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę (pismo w załączeniu), gdzie usługi związane z produkcją audycji filmowych są sklasyfikowane łącznie z przeniesieniem praw autorskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie stawki VAT obowiązują Wnioskodawcę w zakresie prowadzonej przez Spółkę działalności (produkcja filmów z przeniesieniem praw autorskich na zamawiającego).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z nowelizacją ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. kody PKWiU 59.11.1 są objęte 8% stawką VAT. Spółka stosuje tę stawkę dla realizacji programów o charakterze dokumentalnym. Natomiast dla audycji filmowych przygotowanych i realizowanych na bazie formatu od kontrahenta zagranicznego nadal stosuje stawkę 23% z uwagi na brak precyzyjnego w ustawie (w rozumieniu Spółki) określenia i przyporządkowania stawki VAT dla działalności Spółki. Stawkę 23% stosuje również udzielając licencji wyłącznej do sprzedawanych usług (filmów) traktując ją jako przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie stawki podatku dla produkcji filmów z przeniesieniem praw autorskich,

* nieprawidłowe w zakresie stawki podatku dla produkcji programów dokumentalnych z przeniesieniem praw autorskich.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie m.in. produkcji filmów oraz programów dokumentalnych, zaklasyfikowaną do grupowania PKWiU 59.11.1. W ramach wynagrodzenia za produkcję programu, będzie mieścić się wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich.

Wątpliwości Wnioskodawcy powstały w związku z prawidłową stawką podatku dla wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich w związku z produkcją filmów.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi m.in. produkcji filmów i programów dokumentalnych wraz z przeniesieniem praw autorskich, powinien traktować je jako usługi kompleksowe, przy czym za usługę główną należy uznać w przedstawionym stanie faktycznym usługę produkcji.

W kwestii wysokości opodatkowania ww. usługi kompleksowej należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - 8%), pod poz. 164 wymieniono usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Spółkę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż ani ustawa ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226), w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 5 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo.

Powyższe definicje otrzymały nowe brzmienie w związku z nowelizacją ustawy wprowadzoną ustawą z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 459), która weszła w życie z dniem 23 maja 2011 r.

Na podstawie znowelizowanego art. 4 ustawy o radiofonii i telewizji, programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 cyt. ustawy).

Natomiast w pkt 2 znowelizowanego art. 4 ww. ustawy, wskazano definicję audycji, którą jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem".

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam (przekazów handlowych) i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę polegającą na produkcji filmów i programów telewizyjnych, dla zamawiającego kontrahenta celem emisji telewizyjnej. Zatem Wnioskodawca jest jedynie zleceniobiorcą usług produkcji filmów oraz programów dokumentalnych - nie świadczy usług związanych z nadawaniem tych programów telewizyjnych.

Biorąc pod uwagę opisaną we wniosku treść stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, iż usługa polegająca na produkcji filmów i programów dokumentalnych wraz z przeniesieniem praw autorskich na zamawiającego, pomimo, iż mieści się w grupowaniu PKWiU 59.11.1 nie korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji - Zainteresowany nie występuje w roli nadawcy tych programów telewizyjnych i nie rozpowszechnia ich w całości. W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług związanych z produkcją filmów, a także programów dokumentalnych jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Ponadto tut. Organ pragnie podkreślić, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności zaklasyfikowania danych usług do właściwego grupowania PKWiU przedmiotowa interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.