ILPP2/443-865/11-4/AD - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT usług przeprowadzania egzaminów mistrzowskich i czeladniczych w zawodach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Izby Rzemieślniczej, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług przeprowadzania egzaminów czeladniczych i mistrzowskich w zawodach - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT zwolnione od podatku są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Nauka zawodu w rzemiośle jest regulowana w odrębnych przepisach, począwszy od Ustawy o rzemiośle, która nakłada na organizacje samorządowe rzemiosła obowiązki w zakresie uczestnictwa w realizacji zadań w dziedzinie oświaty i wychowania w celu zapewnienia wykwalifikowanych kadr oraz nadzór nad organizacją i przebiegiem procesu przygotowania zawodowego w rzemiośle, po rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 października 2005 r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych.

Cały proces kształcenia młodocianych i dorosłych realizowany w poszczególnych jednostkach struktury organizacyjnej rzemiosła od rzemieślnika prowadzącego praktyczną naukę zawodu po izbę rzemieślniczą organizującą i nadzorującą egzaminy praktyczne i teoretyczne na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie odbywa się na podstawie regulacji prawnych wydawanych przez Ministra Edukacji Narodowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy wynikają z tego, że zasadnicza część szkolenia zawodowego przebiega w zakładzie rzemieślniczym, a izba rzemieślnicza jedynie prowadzi nadzór nad procesem kształcenia, a następnie dopuszcza do egzaminów i poprzez powołane przez siebie komisje egzaminacyjne prowadzi egzaminy czeladnicze i mistrzowskie w poszczególnych zawodach.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że zgodnie z art. 3 Ustawy o rzemiośle z dnia 22 marca 1989 r. z późn. zm. oraz w drodze delegacji ustawowej z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 października 2005 r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych - organizuje egzaminy na tytuł czeladnika i mistrza w zawodach rzemieślniczych dla osób młodocianych kończących szkoły zawodowe z praktyczną nauką zawodu u rzemieślników i dla dorosłych spełniających wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej.

Izba powołuje własne komisje egzaminacyjne dla poszczególnych zawodów rzemieślniczych, kompletuje dokumenty osób ubiegających się o możliwość przystąpienia do egzaminów, sprawdza je pod względem zgodności z zapisami rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej i kwalifikuje zgłaszających się do właściwego egzaminu wyznaczając im termin egzaminu.

Ustawa o rzemiośle w art. 11 pkt 3 nadaje izbom rzemieślniczym uprawnienia do potwierdzania egzaminów kwalifikacyjnych świadectwami czeladniczymi i dyplomami mistrzowskimi oraz prawo opatrywania ich pieczęcią z godłem Państwa. Do obowiązków ustawowych izb rzemieślniczych należy również nadzór nad przebiegiem przygotowania zawodowego w rzemiośle pracowników młodocianych.

Izba nie zleca podwykonawcom przeprowadzania egzaminów. Jest placówką kształcenia ustawicznego, kształcenia praktycznego oraz ośrodkiem dokształcania i doskonalenia zawodowego na zasadach Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 z późn. zm.). Posiada Zaświadczenie o wpisie instytucji szkoleniowej do rejestru instytucji szkoleniowych w Wojewódzkim Urzędzie Pracy oraz uzyskała akredytację Kuratora Oświaty w dwóch zakresach kształcenia:

* przygotowania pedagogicznego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu,

* profesjonalny fryzjer - stylista z elementami przedsiębiorczości, podstawami języka angielskiego i ratownictwem przedmedycznym.

W innych zawodach, takich jak: piekarz, cukiernik Izba realizuje kursy dla dorosłych finansowane ze środków Powiatowych Urzędów Pracy.

Obecnie przygotowywany jest wniosek o wpis Izby do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez Wydział Edukacji Urzędu Miasta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy egzaminy czeladnicze i mistrzowskie w zawodach przeprowadzane przez Izbę Rzemieślniczą korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązujące ustawodawstwo przewiduje tę formę kształcenia zawodowego oraz uzyskiwania tytułów zawodowych i tytułów mistrza, która jest realizowana przez organizacje rzemieślnicze i związane z nimi zakłady.

Wobec czego spełnione są warunki zwolnienia od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) w zakresie usług edukacyjnych realizowanych przez izbę rzemieślniczą z wykorzystaniem organizacji cechowych i zakładów rzemieślniczych wchodzących w skład struktury organizacji rzemiosła w Polsce.

Zdaniem Zainteresowanego, egzaminy na tytuł czeladnika i mistrza w zawodzie rzemieślniczym na podstawie ustawy o rzemiośle i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz. U. Nr 60, poz. 278 z późn. zm.) oraz rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 października 2005 r. i z dnia 3 lutego 2006 r. (wcześniej wymienianych) stanowią integralną część procesu kształcenia zawodowego i ich przeprowadzanie oraz wystawianie świadectw i dyplomów korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na objęcie tych usług edukacyjnych regulacjami prawnymi zawartymi w odrębnych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania w tym zakresie do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347.1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Natomiast na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zgodnie z art. 3 Ustawy o rzemiośle z dnia 22 marca 1989 r. z późn. zm. oraz w drodze delegacji ustawowej z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 12 października 2005 r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych - organizuje egzaminy na tytuł czeladnika i mistrza w zawodach rzemieślniczych dla osób młodocianych kończących szkoły zawodowe z praktyczną nauką zawodu u rzemieślników i dla dorosłych spełniających wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej.

Zainteresowany powołuje własne komisje egzaminacyjne dla poszczególnych zawodów rzemieślniczych, kompletuje dokumenty osób ubiegających się o możliwość przystąpienia do egzaminów, sprawdza je pod względem zgodności z zapisami rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej i kwalifikuje zgłaszających się do właściwego egzaminu wyznaczając im termin egzaminu.

Wnioskodawca nie zleca podwykonawcom przeprowadzania egzaminów. Jest placówką kształcenia ustawicznego, kształcenia praktycznego oraz ośrodkiem dokształcania i doskonalenia zawodowego na zasadach Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 z późn. zm.). Posiada Zaświadczenie o wpisie instytucji szkoleniowej do rejestru instytucji szkoleniowych w Wojewódzkim Urzędzie Pracy oraz uzyskał akredytację Kuratora Oświaty w dwóch zakresach kształcenia:

* przygotowania pedagogicznego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu,

* profesjonalny fryzjer - stylista z elementami przedsiębiorczości, podstawami języka angielskiego i ratownictwem przedmedycznym.

W innych zawodach, takich jak piekarz, cukiernik Zainteresowany realizuje kursy dla dorosłych finansowane ze środków Powiatowych Urzędów Pracy.

Obecnie przygotowywany jest wniosek o wpis Wnioskodawcy do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez Wydział Edukacji Urzędu Miasta.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 979 z późn. zm.), rzemiosłem jest zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, z udziałem kwalifikowanej pracy własnej, w imieniu własnym tej osoby i na jej rachunek, przy zatrudnieniu do 50 pracowników - zwaną dalej rzemieślnikiem.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika są:

Rzemieślnik obowiązany jest wykazać się innymi dowodami kwalifikacji zawodowych niż określone w ust. 1, jeżeli z przepisów odrębnych ustaw wynika obowiązek posiadania takich kwalifikacji (ust. 2).

Dyplomy mistrza i świadectwa czeladnicze mogą być wydawane przez izby rzemieślnicze osobom, które złożyły stosowne egzaminy przed komisjami egzaminacyjnymi izb rzemieślniczych (ust. 3).

Podstawę przeprowadzania egzaminów w zawodach odpowiadających danemu rodzajowi rzemiosła stanowią standardy wymagań egzaminacyjnych ustalone przez Związek Rzemiosła Polskiego, z zastrzeżeniem ust. 3b (ust. 3a).

Podstawę przeprowadzania egzaminów w zawodach odpowiadających danemu rodzajowi rzemiosła, ujętych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, stanowią standardy wymagań będących podstawą przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, określone w odrębnych przepisach (ust. 3b).

W myśl art. 3 ust. 3g ww. ustawy Izba rzemieślnicza:

Izba rzemieślnicza może zwolnić w całości lub w części osobę przystępującą do egzaminu z opłaty, o której mowa w ust. 3g pkt 4 (ust. 3h).

Osoby dorosłe uzyskujące i uzupełniające wiedzę i umiejętności zawodowe w formach pozaszkolnych, określonych w odrębnych przepisach, mogą przystąpić do egzaminu sprawdzającego wybrane kwalifikacje zawodowe w zakresie zawodu odpowiadającego danemu rodzajowi rzemiosła (ust. 3i).

Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, po zasięgnięciu opinii Związku Rzemiosła Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, warunki powoływania komisji egzaminacyjnych izb rzemieślniczych, warunki dopuszczania do egzaminu i sposób jego przeprowadzania, wysokość wynagradzania członków komisji, warunki wydawania oraz wzory świadectw czeladniczych, dyplomów mistrzowskich, zaświadczeń o zdaniu egzaminu sprawdzającego, w tym wydawania duplikatów, a także sposób dokonywania legalizacji dokumentów przeznaczonych do obrotu z zagranicą oraz wysokość odpłatności za wykonywanie tych czynności (ust. 4).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o rzemiośle, izby rzemieślnicze są organizacjami samorządu gospodarczego rzemiosła zrzeszającymi cechy, spółdzielnie rzemieślnicze, rzemieślników nienależących do cechów, a także inne jednostki organizacyjne, jeżeli ich celem jest wspieranie rozwoju gospodarczego rzemiosła. Izby mogą w swych statutach przyjmować nazwy z dodatkiem wyrazów "przedsiębiorczość" lub "przedsiębiorca" użytych w odpowiednim przypadku, a także określeń zawierających wskazanie regionu.

Podstawowym zadaniem izb rzemieślniczych jest pomoc w reprezentowaniu zrzeszonych organizacji oraz rzemieślników wobec organów administracji publicznej oraz innych organizacji i instytucji, udzielanie swym członkom pomocy instruktażowej i doradczej oraz przeprowadzanie egzaminów kwalifikacyjnych. Szczegółowy zakres zadań izb rzemieślniczych określają ich statuty (ust. 2).

Izby rzemieślnicze są uprawnione do potwierdzania egzaminów kwalifikacyjnych świadectwami czeladniczymi i dyplomami mistrzowskimi oraz do opatrywania ich pieczęcią z godłem Państwa (ust. 3).

Izby rzemieślnicze są uprawnione do potwierdzania wyników egzaminów sprawdzających zaświadczeniami o posiadaniu wybranych kwalifikacji zawodowych w zakresie zawodu odpowiadającego danemu rodzajowi rzemiosła (ust. 3a).

Na podstawie art. 3 ust. 4 ww. ustawy o rzemiośle zostało wydane rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 października 2005 r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych (Dz. U. Nr 215, poz. 1820), które to zgodnie z § 1 określa:

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych, zwane dalej "komisjami", przeprowadzają egzaminy na tytuły czeladnika i mistrza, zwane dalej "egzaminami", w odpowiadających danemu rodzajowi rzemiosła zawodach, występujących w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, określonej w odrębnych przepisach.

Egzamin na tytuł czeladnika, zwany dalej "egzaminem czeladniczym", oraz egzamin na tytuł mistrza, zwany dalej "egzaminem mistrzowskim", jest formą oceny poziomu opanowania wiadomości i umiejętności z zakresu danego zawodu (ust. 2).

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi przeprowadzania egzaminów na czeladnika i mistrza spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Egzaminy na tytuł czeladnika i mistrza są formą oceny poziomu opanowania wiadomości i umiejętności z zakresu danego zawodu, potwierdzają nie tylko umiejętności teoretyczne, ale również praktyczne w wykonywanym zawodzie.

Jak już wskazano świadectwo czeladnicze i dyplom mistrzowski, zgodnie z cytowaną w niniejszej interpretacji ustawą o rzemiośle, są dowodami kwalifikacji zawodowych rzemieślnika. Dokumenty te mogą być wydane osobom, które złożyły stosowne egzaminy przed komisjami egzaminacyjnymi izb rzemieślniczych.

Również w § 6 i 7 cytowanego w niniejszej interpretacji rozporządzenia w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie (...) zawarto warunki określające na jakim etapie kształcenia zawodowego musi być osoba chcąca przystąpić do egzaminu czeladniczego czy mistrzowskiego.

Przystąpienie zatem do takich egzaminów należy uznać za jeden z etapów kształcenia zawodowego danej osoby i zdobywania uprawnień w danym zawodzie co w ocenie tut. organu spełnia definicję kształcenia zawodowego zawartą w rozporządzeniu ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG, gdyż jest związane z nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem danego rzemieślnika.

Zasady i formy przeprowadzania ww. egzaminów oraz pobierania za nie opłat zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy o rzemiośle z dnia 22 marca 1989 r. oraz w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 października 2005 r. w sprawie egzaminów na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. ww. egzaminy prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż usługi przeprowadzania egzaminów na tytuł czeladnika i mistrza świadczone przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2011 r. korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ wskazuje również, iż od dnia 1 lipca 2011 r. stosuje się przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 77 str. 1). Natomiast Rozporządzenie Rady WE nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L. Nr 288 str. 1) traci moc.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług organizowania kursów i szkoleń w dniu 2 września 2011 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-865/11-5/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.