ILPP2/443-86/09-4/ISN - Umowa komisu - wystawianie faktur.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 23 stycznia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.) o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowy komisu ze sklepami na sprzedaż określonej grupy towarów (nowych), w ramach których komisant zobowiązał się do sprzedaży towarów komisowych w imieniu własnym, lecz na rachunek komitenta.

Zgodnie z postanowieniami umowy komisu, wzajemne rozliczenie sprzedaży dokonywane jest poprzez obniżenie sumy uzyskanej przez komisanta ze sprzedaży o kwotę prowizji, w rezultacie czego Zainteresowany uzyskuje sumę już pomniejszoną o kwotę należnej prowizji. Spółka wystawia na rzecz komisanta fakturę na sumę ostatecznej ceny sprzedaży pomniejszonej o kwotę prowizji, w ciągu 7 dni od daty wydania towaru. Wyliczenie wysokości podatku należnego następuje na podstawie raportów sprzedaży otrzymywanych od komisanta zawierających informację o faktycznej ilości sprzedanych towarów. Raport sprzedaży komisant przekazuje komitentowi nie później niż 30 dni od dnia dokonania dostawy towarów przez komisanta na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy komisant powinien wystawić fakturę VAT na kwotę prowizji uzyskanej ze sprzedaży komisowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 765 k.c. przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz we własnym imieniu.

Umowa komisu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług skonstruowana jest jako dwie następujące po sobie dostawy, a nie sprzedaż komisową i związaną z nią usługę komisu. W konsekwencji, dostawę na gruncie obecnej ustawy VAT, stanowi każda czynność wykonywana między komitentem a komisantem oraz między komisantem a nabywcą (w przypadku komisu sprzedaży).

Podstawę opodatkowania ustala się dla każdej z tych dostaw odrębnie. Zatem w przypadku wydania towaru:

Przedmiotowa transakcja winna być w świetle obowiązujących przepisów udokumentowana fakturą VAT. Wystawiona przez komitenta faktura nie nosi żadnych szczególnych oznaczeń. Powinna zawierać obligatoryjne elementy wskazane w § 9 pkt 1-12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), analogiczne jak faktura dokumentująca sprzedaż.

Wydaje się niecelowym i pozbawionym podstawy w obowiązujących przepisach, wystawienie faktury VAT przez komisanta na wartość ustalonej prowizji. Należy jeszcze raz podkreślić, iż komisant nie świadczy usługi na rzecz komitenta, zatem faktura opiewająca na wartość prowizji nie będzie fakturą za wykonaną usługę. Nie można również uznać, iż byłaby to faktura dokumentująca dostawę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł ze sklepami umowy komisu na sprzedaż określonej grupy nowych towarów, w ramach których komisant zobowiązał się do sprzedaży towarów komisowych w imieniu własnym, lecz na rachunek komitenta.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Stosownie do art. 765 Kodeksu cywilnego, przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Z jednej strony mamy komitenta - osobę dająca zlecenie, chcącą sprzedać określoną rzecz, z drugiej komisanta - przyjmującego zlecenie, swoistego pośrednika, który sprzedaje rzecz na rachunek komitenta.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, Spółka występuje w roli komitenta.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że umowa komisu w ustawie o podatku od towarów i usług, traktowana jest jak dostawa towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19 ust. 16a ustawy, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).

Natomiast, w myśl art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r.

Stosownie do § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Jednocześnie na mocy § 11 ust. 2 cyt. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W przypadku umowy komisu każde wydanie towaru między podmiotami podlega opodatkowaniu, a dokumentowanie powinno wyglądać analogicznie jak przy dostawie towarów.

Zatem, co do zasady komitent wydając towar komisantowi powinien wystawić fakturę VAT z podatkiem należnym, który u komisanta stanowi podatek naliczony. Komisant wydając towar osobie trzeciej w wykonaniu umowy komisu powinien również udokumentować to wystawioną przez niego fakturą VAT.

Przy czym, dla komisanta podstawę opodatkowania stanowi - kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów osobie trzeciej, na rachunek komitenta (art. 31 ust. 1 pkt 2 lit. a)ó) ustawy).

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, tut. Organ stwierdził, iż komisant nie powinien wystawiać faktury VAT na kwotę prowizji uzyskanej ze sprzedaży komisowej, gdyż jak wynika z cyt. powyżej przepisu, podstawą opodatkowania jest dla niego kwota należna z tytułu dostawy towarów pomniejszona o kwotę podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej wystawiania faktur. Natomiast kwestia dotycząca powstania obowiązku podatkowego u komitenta została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2009 r. Nr ILPP2/443-86/09-5/ISN.

Ponadto, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.