ILPP2/443-859/09/11-S2/EN - Prawo spółki z o.o. do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, udokumentowanego fakturami wystawionymi przez podatnika niezarejestrowanego jako podatnik VAT czynny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 190/11 - stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) uzupełnionym pismem - brak daty sporządzenia (data wpływu 7 listopada 2008 r.) oraz pismem z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 29 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 7 listopada 2008 r. o brakujące pełnomocnictwo oraz pismem z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 29 lipca 2009 r.) o sprecyzowanie pytania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na skupie i sprzedaży surowców wtórnych. Od 4 grudnia 2006 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem /AT. W miesiącu IV, V, VI, VII i VIII 2008 r. Zainteresowany dokonał transakcji zakupu złomu stalowego od innego podmiotu gospodarczego - osoby fizycznej prowadzącej jednoosobowo działalność gospodarczą, na kwotę netto 1.104.551,30. Przed dokonaniem pierwszej transakcji zakupu towaru Wnioskodawca otrzymał od Sprzedawcy: ksero dokumentu "Potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT" z dnia 27 lutego 2008 r., podpisane przez nadal pracującego na tym stanowisku Kierownika Działu Ewidencji i Identyfikacji Podatników, ksero decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej z dnia 17 marca 1997 r., zaświadczenie o dokonaniu zmiany wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej z dnia 4 czerwca 2007 r. oraz zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON z dnia 6 czerwca 2007 r. Pracownik Wnioskodawcy, jak w innych przypadkach spisał dane osoby dostarczającej towar. W tym przypadku imię i nazwisko, pesel oraz numer okazanego prawa jazdy osoby dostarczającej towar w imieniu dostawcy. Zainteresowany zakupił towary handlowe od tego kontrahenta. Towary zostały na podstawie dowodów skupu oraz otrzymanych od kontrahenta faktur VAT przyjęte na magazyn, zaewidencjonowane w księgach oraz rejestrach zakupów a podatek naliczony został wykazany i odliczony w deklaracjach VAT-7 za miesiące IV - VIII 2008 r. Następnie towary zostały dalej sprzedane, wystawiono faktury VAT wraz z naliczonym podatkiem VAT. Sprzedaż została zaewidencjonowana w rejestrach sprzedaży oraz wykazana w deklaracjach VAT.

W końcu sierpnia 2008 r. do Wnioskodawcy dotarły informacje o możliwej nierzetelności kontrahenta.

Pismem z dnia 1 września 2008 r. Zainteresowany wystąpił do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z zapytaniem, czy dostawca o podanym numerze NlP jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Urząd Skarbowy udzielił Wnioskodawcy odpowiedzi, że taki podmiot nie figuruje w jego ewidencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo odliczyć podatek VAT z faktur wystawionych przez podatnika niezarejestrowanego jako podatnika VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonał on transakcji zakupu towarów handlowych ewidencjonując te transakcje zarówno w księgach, rejestrach VAT oraz deklaracjach dotyczących tych okresów. Przed dokonaniem transakcji Zainteresowany dochowując należytej staranności, otrzymał od kontrahenta dokumenty potwierdzające fakt bycia podatnikiem czynnym VAT. Przedstawione dokumenty zostały przyjęte w dobrej wierze. Należność za towar została uregulowana. Osoby uczestniczące w transakcji nie budziły podejrzeń, tym bardziej, że Sprzedający został polecony przez innego Przedsiębiorcę znanego w branży. Fundamentalną zasadą w konstrukcji podatku /AT jest zasada neutralności tego podatku.

Zdaniem Zainteresowanego, nie można pozbawić podatnika prawa do jego odliczenia, jeśli faktycznie towar został zakupiony, czyli nie możemy mówić o tzw. pustych fakturach. "Sam fakt nie zarejestrowania wystawcy faktur jako czynnego podatnika VAT nie może być podstawą do pozbawienia jego kontrahenta prawa do odliczenia VAT. Konieczne jest aby podatnik wiedział lub przy zachowaniu minimum należytej staranności mógł wiedzieć o nadużyciu podatkowym" (I SA/Gd 532/07).

Ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy, odbierające podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego z faktury i dokumentu celnego w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, nie znajduje podstaw w regulacjach europejskich, zarówno w VI Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1997 r., jak i w obecnej 112 Dyrektywie Rady.

Dyrektywa stwierdza, że podatnik ma prawo do odliczenia /AT naliczonego, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji. Na powyższe uregulowanie wielokrotnie zwracał uwagę Europejski Trybunał Sprawiedliwości. ETS wydał kilka wyroków, w których stwierdził: " (...) Transakcje (...), które same nie są oszustwem w podatku VAT, stanowią dostawy towarów dokonane przez podatnika działającego w takim charakterze oraz stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 pkt. 1, art. 4 oraz art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy RADY 77/388/EWG z dnia 17 maja 1997 r. (...) ponieważ spełniają obiektywne kryteria, na których opierają się te pojęcia, niezależnie od zamiaru innego niż dany podatnik podmiotu uczestniczącego w tym samym łańcuchu dostaw lub ewentualnego oszukańczego charakteru, o którym podatnik ten nie wiedział lub nie mógł wiedzieć, innej transakcji wchodzącej w skład owego łańcucha dostaw, wcześniej lub później w stosunku do tej, której dokonał ten podatnik. Prawo podatnika, dokonującego takich transakcji, do odliczenia naliczonego podatku VAT nie może również ucierpieć wskutek tego, że w łańcuchu dostaw, którego część stanowią owe transakcje, o czym podatnik ten nie wie lub nie może wiedzieć, inna transakcja, wcześniejsza lub późniejsza w stosunku do tej, która została dokonana przez niego, stanowi oszustwo w podatku VAT". (Wyrok Trybunału - trzecia izba - z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03).

Powyższe stanowisko potwierdzają również wyroki polskich sądów administracyjnych. " (...) Żaden przepis prawa wspólnotowego nie wskazuje na możliwość pozbawienia podatnika prawa do odliczenia VAT z powodu niedopełnienia obowiązku rejestracji przez wystawcę faktury (...)" (I SA/Wr 1625/06). Również zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można ograniczyć prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez nie zarejestrowanych podatników, skoro, aby uzyskać status podatnika rejestracja nie jest potrzebna (wyrok z 3 marca 2008 r. - sygn. akt I FSK 219/07).

W związku z tym, iż Zainteresowany wykazał należytą staranność i transakcje faktycznie miały miejsce, jego zdaniem miał on prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez podmiot nie zarejestrowany.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 15 grudnia 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-859/08-3/EN, w której stanowisko Spółki z o.o. "A" uznał za nieprawidłowe.

W interpretacji wskazano, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), faktury VAT wystawione przez kontrahenta, który w dacie ich wystawienia nie posiadał statusu podatnika VAT czynnego nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy. Zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT wystawionych przez podmiot nie zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 5 stycznia 2009 r. Spółka z o.o. "A" reprezentowana przez Doradcę Podatkowego wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W wyniku ponownej analizy sprawy, nie stwierdzono podstawy do zmiany tej interpretacji. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 3 lutego 2009 r. nr ILPP2/443/W-4/09-2/SJ wskazano, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT wystawionych przez podmiot nie zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Spółka z o.o. "B" następca prawny Spółki z o.o. "A", wniosła w dniu 11 marca 2009 r. skargę (z dnia 6 marca 2009 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 9 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 284/09, w którym uchylił zaskarżoną interpretację wskazując, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy tut. Organ powinien wezwać skarżącą do jednoznacznego i precyzyjnego sformułowania pytania, które ma być przedmiotem indywidualnej interpretacji. Na marginesie sprawy Sąd ponadto wskazał - nie przesądzając sprawy co do istoty - iż wydając ponownie interpretację indywidualną organ winien odnieść się do orzecznictwa sądów administracyjnych dotyczącego stosowania art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, a także do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dotyczącego oszustw podatkowych.

Uwzględniając powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 11 sierpnia 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443 859/08/09-S/EN, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ww. interpretacji wskazano, iż faktury VAT wystawione przez kontrahenta, który w dacie ich wystawienia nie posiadał statusu podatnika VAT czynnego, nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy. Zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach VAT wystawionych przez podmiot nie zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 28 sierpnia 2009 r. (data wpływu 1 września 2009 r.) Spółka z o.o. "B" następca prawny Spółki z o.o. "A", wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2009 r. nr ILPP2/443-859/08/09-S/EN. W wyniku ponownej analizy sprawy, w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 28 września 2009 r. nr ILPP2/443/W-82/09-2/SJ stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. interpretacji.

W związku z powyższym, Spółka z o.o. "B" następca prawny Spółki z o.o. "A", reprezentowana przez Doradcę Podatkowego wniosła skargę z dnia 29 października 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wydał wyrok w dniu 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 190/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 190/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowy warunek determinujący prawo do odliczenia podatku naliczonego zawarty jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą. Wyraża on ogólną zasadę, zgodnie z którą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Ze wskazanego przepisu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, iż można odliczyć w całości podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy m.in. zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 88 ust. 3a. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Stosownie do regulacji art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w cyt. wyżej art. 106 ustawy, krąg podmiotów obowiązanych wystawić fakturę, ustawodawca posłużył się określeniem "podmioty, o których mowa w art. 15". Według treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Status danego podmiotu jako podatnika VAT, w świetle powyższego przepisu, jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Jednakże należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (przepis ten zawiera katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Z obowiązku tego wyłączone zostały jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą owe zgłoszenie złożyć, aczkolwiek nie mają takiego obowiązku.

Jednocześnie (w stanie prawnym obowiązującym do 30 listopada 2008 r.) należy powołać dyspozycję § 8 ust. 1, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), zgodnie z którą zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Natomiast stosownie do treści § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zatem, w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien je udokumentować fakturami VAT spełniającymi wymogi formalne określone w rozporządzeniu.

Ponadto ustawa o podatku od towarów i usług zawiera przepis umożliwiający podatnikowi weryfikację kontrahentów - art. 96 ust. 13 ustawy. Zgodnie z tym unormowaniem, na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na skupie i sprzedaży surowców wtórnych. Od 4 grudnia 2006 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem /AT. W miesiącu IV, V, VI, VII i VIII 2008 r. Zainteresowany dokonał transakcji zakupu złomu stalowego od innego podmiotu gospodarczego - osoby fizycznej prowadzącej jednoosobowo działalność gospodarczą, na kwotę netto 1.104.551,30. Przed dokonaniem pierwszej transakcji zakupu towaru Wnioskodawca otrzymał od Sprzedawcy: ksero dokumentu "Potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT" z dnia 27 lutego 2008 r., podpisane przez nadal pracującego na tym stanowisku Kierownika Działu Ewidencji i Identyfikacji Podatników, ksero decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej z dnia 17 marca 1997 r., zaświadczenie o dokonaniu zmiany wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej z dnia 4 czerwca 2007 r. oraz zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON z dnia 6 czerwca 2007 r. Zainteresowany zakupił towary handlowe od tego kontrahenta. Pracownik Wnioskodawcy, jak w innych przypadkach spisał dane osoby dostarczającej towar (imię i nazwisko, PESEL oraz numer okazanego prawa jazdy osoby dostarczającej towar w imieniu dostawcy). Towary zostały na podstawie dowodów skupu oraz otrzymanych od kontrahenta faktur VAT przyjęte na magazyn, zaewidencjonowane w księgach oraz rejestrach zakupów a podatek naliczony został wykazany i odliczony w deklaracjach VAT-7 za miesiące IV - VIII 2008 r. Następnie towary zostały dalej sprzedane, wystawiono faktury VAT wraz z naliczonym podatkiem VAT. Sprzedaż została zaewidencjonowana w rejestrach sprzedaży oraz wykazana w deklaracjach VAT. W końcu sierpnia 2008 r. do Wnioskodawcy dotarły informacje o możliwej nierzetelności kontrahenta. Pismem z dnia 1 września 2008 r. Zainteresowany wystąpił do naczelnika właściwego urzędu skarbowego z zapytaniem, czy dostawca o podanym numerze NlP jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Urząd Skarbowy udzielił Wnioskodawcy odpowiedzi, że taki podmiot nie figuruje w jego ewidencji.

W uzasadnieniu wyroku uchylającego interpretację tut. Organu z dnia 11 sierpnia 2009 r. nr ILPP2/443-859/08/09-S/EN Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał, na wyrok z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-438/09, w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwany dalej TSUE, stwierdził, iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika nie zarejestrowanego jako podatnik VAT, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez art. 22 ust. 3 lit. b) Szóstej Dyrektywy, a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług.

TSUE wskazał, iż prawo do odliczenia podatku przewidziane w art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy stanowi integralną część systemu podatku VAT i co do zasady nie może być ograniczane. Tak ustanowiony system odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób w zakresie ciężaru podatkowego neutralność wszystkich rodzajów działalności gospodarczej - niezależnie od jej celu lub wyników - pod warunkiem, że co do zasady ona sama podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Artykuł 22 ust. 1 Szóstej Dyrektywy stanowi, że podatnicy zobowiązani są do zgłaszania rozpoczęcia, zmian i zakończenia działalności, jednakże przepis ten nie upoważnia państw członkowskich, w razie braku zgłoszenia, do odroczenia wykonania prawa do odliczenia do momentu rzeczywistego rozpoczęcia zwykłego wykonywania opodatkowanych czynności lub do pozbawienia podatnika możliwości wykonywania tego prawa. Wobec tego, w sytuacji gdy właściwe organy podatkowe posiadają informacje niezbędne do ustalenia, że podatnik - jako odbiorca danej czynności handlowej - zobowiązany jest z tytułu podatku VAT, nie mogą one nakładać dodatkowych wymogów dotyczących przysługującego temu podatnikowi prawa do odliczenia podatku należnego, które mogłyby skutkować uniemożliwieniem mu wykonywania wspomnianego prawa.

WSA w Gdańsku podkreślił ponadto, iż stan faktyczny zaprezentowany przez podatnika nie wskazuje, że mamy do czynienia z tzw. pustymi fakturami. Faktura nie odzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności przez jej wystawcę, która rodziłaby u niego obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia określonej w niej kwoty jako podatek, nawet gdy pozostaje on w dobrej wierze, że wszedł w posiadanie towaru wykazanego na fakturze na podstawie skutecznej czynności cywilnoprawnej mającej miejsce pomiędzy nim a wystawcą faktury.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż faktura VAT wystawiona przez kontrahenta, który w dacie jej wystawienia nie był podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, może stanowić podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o ile - jak wskazał we wniosku Wnioskodawca:

Przy czym, powyższe prawo do obniżenia podatku należnego będzie przysługiwało pod warunkiem, że nie wystąpiły inne ograniczenia, w szczególności wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.