ILPP2/443-843/12/15-S-1/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1513/13 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez firmę transportową - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez firmę transportową. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) o wskazanie osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce w zakresie produkcji z materiałów powierzonych elementów do telewizorów i monitorów. Działalność tę Spółka prowadzi w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym w specjalnej strefie ekonomicznej. Dla celów podatku VAT działalność ta kwalifikowana jest jako świadczenie usług, w związku z którymi Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W miejscowości, w której zlokalizowany jest zakład produkcyjny Zainteresowanego nie ma wystarczającej liczby osób, którą Wnioskodawca musi zatrudniać celem prowadzenia działalności gospodarczej. W efekcie, musi on poszukiwać pracowników również w innych miejscowościach, nawet znacznie odległych. Dojazd tych pracowników do zakładu Spółki jest jednak w znacznej mierze utrudniony z uwagi na położenie tego zakładu (w strefie ekonomicznej, która znajduje się w oddaleniu) oraz brak wystarczającej ilości dogodnych połączeń komunikacji publicznej. Przykładowo, na chwilę obecną dojazd do zakładu Spółki komunikacją publiczną możliwy jest jedynie z niektórych rejonów Wrocławia, z których do zakładu prowadzą dwie regularne linie autobusowe, mające zaledwie kilka przystanków w zachodniej i południowej części miasta. Brak jest natomiast bezpośrednich połączeń z innymi miejscowościami i częściami Wrocławia.

Natomiast dotarcie pieszo do zakładu Spółki, nawet z najbliżej położonych miejscowości, do których doprowadzone są inne linie autobusowe, stanowi duże utrudnienie z uwagi na znaczną odległość jak również z uwagi na braki w infrastrukturze, tj. w szczególności brak chodnika wzdłuż drogi prowadzącej z tych miejscowości do zakładu Spółki. Co więcej, nawet z tych miejscowości nie ma połączeń komunikacji publicznej z bardziej oddalonymi lokalizacjami.

Taki stan rzeczy utrudnia Wnioskodawcy zatrudnienie wystarczającej liczby osób do pracy oraz sprawia, że osoby już zatrudnione nie zawsze są w stanie dotrzeć do pracy o oznaczonych porach, co zakłóca organizację pracy w Spółce. Dodatkowym utrudnieniem w tym względzie dla pracowników jest stosowany w Spółce trzyzmianowy system pracy połączony z tzw. systemem czterobrygadowym, który w praktyce oznacza, iż pracownicy z danej brygady mogą rozpoczynać pracę na różnych zmianach i w różnych dniach.

Celem zapobieżenia powyższym negatywnym zjawiskom Zainteresowany podjął się zorganizowania dla swoich pracowników zamiejscowych dojazdów do pracy, dzięki którym Spółka ma szansę znaleźć odpowiednią liczbę pracowników, jak również zadbać o ich punktualną obecność w pracy. W tym celu Spółka zawarła umowę z zewnętrzną firmą transportową, na podstawie której przewozi ona pracowników zamiejscowych Spółki, w określonych godzinach i z określonych punktów położonych w okolicach ich miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem. Jednocześnie pracownicy ci nie mogą być przewożeni do jakichkolwiek innych miejsc.

Oprócz pracowników Wnioskodawcy z zorganizowanego transportu korzystają również inne osoby - potencjalni pracownicy udający się do Spółki na rozmowy o pracę, jak również pracownicy firm współpracujących ze Spółką, np. pracownicy firm ochroniarskich czy logistycznych. Obowiązek zapewnienia tym osobom możliwości skorzystania z dojazdów wynika z umów zawartych przez Spółkę z tymi firmami (zarówno pisemnych jak i ustaleń ustnych).

Z tytułu świadczenia powyższych usług, firma transportowa wystawia Spółce fakturę VAT z wykazaną kwotą naliczonego podatku VAT. Wynagrodzenie firmy transportowej ma charakter ryczałtowy, tj. nie jest uzależnione od liczby przewiezionych pracowników bądź innych osób.

Spółka nie pobiera od osób korzystających ze zorganizowanych dojazdów do pracy żadnych opłat. Nie potrąca także żadnych kwot z wynagrodzeń tych osób, będących pracownikami Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej na Spółką przez firmę transportową.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT: "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)".

Artykuł 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, że: "Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą (...) dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju".

Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym, prowadzona przez nią działalność gospodarcza uprawnia Spółkę do odliczenia podatku VAT naliczonego (na podstawie powyższych przepisów). W konsekwencji, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez firmę transportową, o ile świadczona przez nią usługa transportowa pozostaje w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i wykonywanymi przez niego czynnościami.

W ocenie Spółki, nie powinno budzić większych wątpliwości, że nabywane przez nią usługi transportu pracowników (oraz innych osób) bezsprzecznie służą wykonywaniu przez Spółkę działalności gospodarczej. Jak bowiem zauważa Spółka, usługi takie są wręcz warunkiem prowadzenia tej działalności, wobec czego są z nią bezpośrednio związane.

Warto również zauważyć, że zgodnie z orzeczeniem ETS z dnia 11 września 2003 r. w sprawie Cookies World Vertriebsgesellschaft mbH iL przeciwko Finanzlandesdirektion für Tirol (sprawa C-155/01) przepisy art. 86 ust. 1 oraz art. 8 ust. 2 są ze sobą wzajemnie skorelowane w tym sensie, że podatnik mający prawo do odliczenia VAT podatku naliczonego nie może być jednocześnie zobowiązany do naliczenia podatku należnego. W pkt 57 swojego orzeczenia ETS stwierdził bowiem, że: "(...) skoro korzystanie z pojazdu dało prawo do zwrotu podatku, nie może być ono jednocześnie uważane za użytek na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 6 (2) Szóstej Dyrektywy (odpowiadającego art. 8 ust. 2 ustawy o VAT - uwaga Spółki)".

A contrario, skoro, jak wynika z uzasadnienia stanowiska Spółki, organizowane przez Spółkę dojazdy do pracy pozostają w związku z działalnością Spółki, która wobec tego nie jest z tego tytułu opodatkowana VAT, dają one również Spółce prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W świetle powyższych argumentów należy zatem stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej na Spółkę przez firmę transportową.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 8 listopada 2012 r. interpretację indywidualną znak ILPP2/443-843/12-5/AK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za prawidłowe.

W wydanej interpretacji wskazano, że zgodnie z przywołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony częściowo, gdyż usługi transportowe nabywane dla pracowników lub potencjalnych pracowników Spółki będą związane z prowadzonym przedsiębiorstwem/działalnością gospodarczą. W takim przypadku istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego od nabytych usług transportowych w tej części.

Natomiast, w ocenie tut. Organu, usługi transportowe nabywane dla pracowników firm współpracujących ze Spółką w związku z faktem, że ich nieodpłatne świadczenie na rzecz tych pracowników jest czynnością podlegającą opodatkowaniu niekorzystającą ze zwolnienia od podatku VAT są, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, również wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, więc Spółce - także i w tej części - przysługuje/będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to uzależnione jest bowiem od tego, czy nabywane usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem Zainteresowany w tej części również ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Pismem z dnia 22 listopada 2012 r. Spółka, wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 17 grudnia 2012 r. znak ILPP2/443/W-69/12-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka wniosła w dniu 21 stycznia 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 29 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 265/13, w którym oddalił skargę.

Pismem z dnia 2 lipca 2013 r. Spółka złożyła skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1513/13 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i uchylił zaskarżoną interpretacje indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 listopada 2012 r., nr ILPP2/443-843/12-5/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1513/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Artykuł 86 ust. 8 ustawy stanowi, iż podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą:

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji z materiałów powierzonych elementów do telewizorów i monitorów. Dla celów podatku VAT działalność ta kwalifikowana jest jako świadczenie usług, w związku z którymi Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W miejscowości, w której zlokalizowany jest zakład produkcyjny Zainteresowanego nie ma wystarczającej liczby osób, którą Wnioskodawca musi zatrudniać celem prowadzenia działalności gospodarczej. W efekcie, musi on poszukiwać pracowników również w innych miejscowościach, nawet znacznie odległych. Dojazd tych pracowników do zakładu Spółki jest jednak w znacznej mierze utrudniony z uwagi na położenie tego zakładu (w strefie ekonomicznej, która znajduje się w oddaleniu) oraz brak wystarczającej ilości dogodnych połączeń komunikacji publicznej. Natomiast dotarcie pieszo do zakładu Spółki, stanowi duże utrudnienie z uwagi na znaczną odległość jak również z uwagi na braki w infrastrukturze, tj. w szczególności brak chodnika wzdłuż drogi prowadzącej z tych miejscowości do zakładu Spółki. Taki stan rzeczy utrudnia Wnioskodawcy zatrudnienie wystarczającej liczby osób do pracy oraz sprawia, że osoby już zatrudnione nie zawsze są w stanie dotrzeć do pracy o oznaczonych porach, co zakłóca organizację pracy w Spółce. Dodatkowym utrudnieniem w tym względzie dla pracowników jest stosowany w Spółce trzyzmianowy system pracy połączony z tzw. systemem czterobrygadowym, który w praktyce oznacza, iż pracownicy z danej brygady mogą rozpoczynać pracę na różnych zmianach i w różnych dniach. Celem zapobieżenia powyższym negatywnym zjawiskom Zainteresowany podjął się zorganizowania dla swoich pracowników zamiejscowych dojazdów do pracy, dzięki którym Spółka ma szansę znaleźć odpowiednią liczbę pracowników, jak również zadbać o ich punktualną obecność w pracy. W tym celu Spółka zawarła umowę z zewnętrzną firmą transportową, na podstawie której przewozi ona pracowników zamiejscowych Spółki, w określonych godzinach i z określonych punktów położonych w okolicach ich miejsca zamieszkania do pracy i z powrotem. Jednocześnie pracownicy ci nie mogą być przewożeni do jakichkolwiek innych miejsc.

Oprócz pracowników Wnioskodawcy z zorganizowanego transportu korzystają również inne osoby - potencjalni pracownicy udający się do Spółki na rozmowy o pracę, jak również pracownicy firm współpracujących ze Spółką, np. pracownicy firm ochroniarskich czy logistycznych. Obowiązek zapewnienia tym osobom możliwości skorzystania z dojazdów wynika z umów zawartych przez Spółkę z tymi firmami (zarówno pisemnych jak i ustaleń ustnych).

Z tytułu świadczenia powyższych usług, firma transportowa wystawia Spółce fakturę VAT z wykazaną kwotą naliczonego podatku VAT. Wynagrodzenie firmy transportowej ma charakter ryczałtowy, tj. nie jest uzależnione od liczby przewiezionych pracowników bądź innych osób. Spółka nie pobiera od osób korzystających ze zorganizowanych dojazdów do pracy żadnych opłat. Nie potrąca także żadnych kwot z wynagrodzeń tych osób, będących pracownikami Spółki.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż usługi transportowe nabywane dla pracowników lub potencjalnych pracowników Spółki będą związane z prowadzonym przedsiębiorstwem/działalnością gospodarczą. W takim przypadku istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego od nabytych usług transportowych.

Natomiast w odniesieniu do usług transportowych nabywanych dla pracowników firm współpracujących ze Spółką Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 8 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1513/13 wskazał, że: "Jak trafnie wskazał NSA w wyroku I FSK 1514/13, dla prawidłowej oceny tych świadczeń nie można kierować się bowiem kryterium istnienia jakiegokolwiek związku o charakterze formalnym między skarżącą a pracownikami firm obcych (np. umowy o pracę). Istotne znaczenie mają bowiem realne gospodarcze potrzeby podatnika oraz ich realizacja w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skarżąca organizując transport do miejsca prowadzenia działalności, w tym również dla pracowników firm zewnętrznych, kieruje się w pierwszej kolejności koniecznością zapewnienia sprawnego dojazdu tych osób do swojej siedziby. Jest to ważne z punktu widzenia jej interesów, jako przedsiębiorcy. Osobiste korzyści z tego tytułu po stronie odbiorców świadczonej usługi mają znaczenie drugorzędne. Nie jest również istotne czy dana osoba jest u skarżącej zatrudniona. Jako kryterium skarżąca przyjmuje bowiem dowóz tych osób, które wykonują określone czynności na jej rzecz, niezależnie od tego czy łączy je ze skarżącą formalny stosunek prawny. Dowożone osoby nie pracują dla innych podmiotów znajdujących się w obrębie tej samej strefy ekonomicznej, lecz są to pracownicy firm ochroniarskiej lub logistycznej "wynajętej" przez skarżącą, których obecność w firmie jest konieczna dla zapewnienia prawidłowego prowadzenia działalności. W związku z tym nie sposób zakwestionować, że transport np. pracowników firmy ochroniarskiej skarżąca może traktować jako element kalkulacyjny swojej działalności. W złożonym wniosku przedstawiła bowiem cały szereg okoliczności faktycznych, które uzasadniają potrzebę organizowania transportu zbiorowego z okolicznych miejscowości. Warto dodać, że udostępnienie transportu pracownikom firm współpracujących ma również uzasadnienie ekonomiczne. Pozwala to uniknąć ewentualnego zwiększenia kosztów usług świadczonych przez np. firmę ochroniarską, w sytuacji zbędnego przerzucenia przez skarżącą na tę firmą kosztów związanych z transportem pracowników. Jak wynika z wniosku, skarżąca za usługę transportową płaci ryczałtem, który nie jest zależny od ilości przewożonych pasażerów. Organizuje transport dla swoich pracowników, więc może bez dodatkowych kosztów zapewnić transport również pracownikom podmiotów zewnętrznych, z którymi w ramach prowadzonej działalności współpracuje. Z tych też względów uznać należy, że przewóz pracowników firm zewnętrznych, w warunkach opisanych przez skarżącą, jest związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą".

W rezultacie nieuprawnione jest przyjęcie, że w zakresie "w jakim nabywane przez skarżącą usługi transportowe dotyczą dowozów pracowników firm współpracujących ze skarżącą, spółce przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez firmę transportową z uwagi na fakt, że skarżąca zobowiązana będzie w tym zakresie do opodatkowania przedmiotowych usług na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie zaś z uwagi na fakt, że usługi te pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez skarżącą.

Jak wyżej bowiem wywiedziono nabywane przez skarżącą usługi transportowe, również w zakresie w jakim dotyczą dowozów pracowników firm współpracujących ze skarżącą, pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez skarżącą".

Reasumując, biorąc pod uwagę opis sprawy, przepisy prawa mające zastosowanie w niniejszej sprawie oraz ocenę wyrażona w ww. wyroku NSA - Spółce przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez firmę transportową, ponieważ nabywane usługi w całości pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą Spółki, uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez firmę transportową. Natomiast kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług przewozu pracowników, potencjalnych pracowników i pracowników firm współpracujących z Wnioskodawcą, do miejsca pracy została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2015 r. Nr ILPP2/443-843/12/15-S/AK.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 8 listopada 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.