ILPP2/443-834/12-3/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem rzeczy ruchomych wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem rzeczy ruchomych wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W latach 1998-2011 Gmina przeprowadziła inwestycje polegające na budowie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na terenie Gminy. W szczególności inwestycje obejmowały budowę sieci wodociągowych, stacji uzdatniania wody wraz ze studniami wierconymi, sieci kanalizacyjne, przepompownie oraz przyłącza kanalizacyjne i przydomowe oczyszczalnie ścieków dla wybranych obiektów gminnych. W ramach realizacji inwestycji Gmina dokonała budowy/wytworzenia/zakupu różnych składników majątkowych, tj. budowy (wytworzenia) budynków, budowli lub ich części, a także zakupu rzeczy ruchomych. Wśród tych składników majątkowych są: różnorodne budynki (np. wieża ciśnień), budowle (np. zbiorniki, sieci wodociągowe, sieci kanalizacyjne, przyłącza, studnie, przewody technologiczne między-obiektowe), inne urządzenia (np. pompy ścieków, komora rozdziału ścieków, agregat). Przedmiotowe inwestycje były realizowane w celu wykonania gminnych zadań ustawowych wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.; dalej jako ustawa o samorządzie gminnym), tj. zadań w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych.

Wyżej wskazane składniki infrastruktury wodno-kanalizacyjnej Gmina nieodpłatnie udostępniła do użytkowania początkowo jednostce organizacyjnej powołanej do realizowania zadań w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków, a od 2000 r. w spółce gminnej, tj. Zakładowi Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. (dalej: ZGK). Ponadto, część spośród składników przedmiotowej infrastruktury została udostępniona ZGK odpłatnie na podstawie umowy dzierżawy. Przykładowo:

* składniki infrastruktury początkowo nieodpłatnie udostępnione jednostce organizacyjnej, a następnie nieodpłatnie udostępnione ZGK: sieci wodociągowe w....;

* składniki infrastruktury nieodpłatnie udostępnione ZGK: sieci wodociągowe w....dla TBS, przy autostradzie, w miejscowościach.... oraz sieci kanalizacyjne w....;

* składniki infrastruktury udostępnione początkowo nieodpłatnie ZGK, a następnie wydzierżawione na rzecz ZGK: sieci wodociągowe w...., stacje uzdatniania wody w...., studnie wiercone w....;

* składniki infrastruktury wydzierżawione na rzecz ZGK od momentu oddania do użytkowania: wybrane sieci wodociągowe i kanalizacyjne w..., sieci wodociągowe w...., stacja uzdatniania wody w....;

* składniki infrastruktury początkowo wydzierżawione na rzecz ZGK, a następnie udostępnione nieodpłatnie ZGK na podstawie umowy użyczenia: wybrane sieci kanalizacyjne.

Umowy dzierżawy wybranych składników infrastruktury wodno-kanalizacyjnej były zawierane przez Gminę z ZGK w latach 2002-2006 i dotyczyły składników majątkowych oddanych do użytkowania przed 2002 r. lub w latach 2002-2006. Umowy dzierżawy obowiązywały przez okres co najmniej 2 lat. Część z nich już wygasła, a sieci są udostępnione ZGK obecnie na podstawie umowy użyczenia. Wszystkie oddane do użytkowania składniki infrastruktury wodno-kanalizacyjnej po 2006 r. były udostępniane ZGK nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia. Opisana infrastruktura jest wykorzystywana przez ZGK do świadczenie przez ten podmiot na jego rachunek usług doprowadzania wody oraz odprowadzania ścieków na terenie Gminy. ZGK rozlicza z tytułu świadczenia powyższych usług VAT, wystawia faktury, etc.

Gmina rozważa wniesienie wszystkich lub wybranych składników majątkowych składających się na inwestycje wodno-kanalizacyjne Gminy jako wkład niepieniężny (aport) do ZGK. W zamian za wniesione składniki majątkowe do tej spółki, Gmina obejmie w niej udziały.

Nieruchomości wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych nie podlegały ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w ramach którego wydatki na takie ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozważany aport rzeczy ruchomych wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu według podstawowej stawki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozważany aport rzeczy ruchomych wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu według podstawowej stawki VAT.

Stanowiska Gminy

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Rzeczy ruchome, jak i nieruchomości (w tym również budynki, budowle lub ich części trwale związane z gruntem), co do zasady, mogą być przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej (m.in. R. Czerniawski, Kodeks spółek handlowych. Przepisy o spółce akcyjnej. Komentarz., 2001). W wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej (aportu) dochodzi do przeniesienia własności rzeczy będących przedmiotem tego aportu (zob. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 1991 r., III CRN 14/91). W przypadku przedstawionego zdarzenia przyszłego Gmina w wyniku dokonania aportu nieruchomości oraz rzeczy ruchomych przeniesie własność tych rzeczy na spółkę kapitałową. Jednocześnie będzie to czynność odpłatna - w zamian za wniesione do spółki rzeczy tytułem wkładu, Gmina otrzyma wyemitowane przez spółkę udziały. Czynność ta będzie opodatkowana na terytorium kraju, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, że wniesienie przez Gminę budynków, budowli lub ich części oraz rzeczy ruchomych do spółki kapitałowej drogą aportu będzie czynnością opodatkowaną VAT jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Stanowisko takie nie jest kwestionowane wśród organów podatkowych (zob. m.in. interpretacja indywidualna z dnia 7 listopada 2011 r., IPPP1-443-1214/11-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie; interpretacja indywidualna z dnia 4 listopada 2011 r., IPTPP2/443-408/11-4/PM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi).

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe oznacza, że w związku z dokonaniem przedmiotowej transakcji, grunty powinny zostać opodatkowane na zasadach analogicznych jak budynki i budowle.

W związku z tym, zdaniem Gminy, rozważany aport na gruncie VAT Gmina powinna rozpatrywać jako dwie odrębne czynności, tj.:

Zwolnienie z VAT, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz I0a ustawy o VAT, odnosi się wyłącznie do budynków, budowli lub ich części. Przedmiotem rozważanego aportu będą również inne środki trwałe, niezaliczane do grupy nieruchomości, tj. rzeczy ruchome.

Zwolnienie rzeczy ruchomych reguluje m.in. art. 43 ust. 1 pkt 2. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wynika z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Aby zatem powołany przepis znalazł zastosowanie, spełnione powinny być dwie przesłanki:

Z treści tej regulacji wynika zatem, iż zwolnienie z VAT byłoby możliwe w przypadku, gdyby Gmina używała przez co najmniej pół roku rzeczy ruchome wchodzące w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych. Obiekty te nie były jednak nigdy przez Gminę wykorzystywane w ten sposób. Wprawdzie były one przez Gminę udostępniane nieodpłatnie na rzecz jednostki budżetowej i/lub ZGK oraz dzierżawione na rzecz ZGK w tym właśnie celu, jednakże sama Gmina nigdy nie używała ich zgodnie z ich przeznaczeniem. Samo posiadanie tych środków trwałych przez wspomniany okres czasu nie jest, zdaniem Gminy, równoznaczne z uznaniem ich za towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Udostępnienie tych rzeczy ruchomych nieodpłatnie na rzecz jednostki organizacyjnej i/lub ZGK lub wydzierżawienie ich na rzecz ZGK nie jest, zdaniem Gminy, równoznaczne z ich używaniem przez Gminę.

W konsekwencji, zdaniem Gminy, jako że nie zostanie spełniona przesłanka warunkująca możliwość zastosowania zwolnienia z VAT dla aportu rzeczy ruchomych wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych, należy uznać, iż w tym zakresie rozważany aport będzie opodatkowany podstawową stawką VAT, tj. obecnie 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z kolei, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, iż zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 1998-2011 Gmina przeprowadziła inwestycje polegające na budowie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na terenie Gminy. W szczególności inwestycje obejmowały budowę sieci wodociągowych, stacji uzdatniania wody wraz ze studniami wierconymi, sieci kanalizacyjne, przepompownie oraz przyłącza kanalizacyjne i przydomowe oczyszczalnie ścieków dla wybranych obiektów gminnych. W ramach realizacji inwestycji Gmina dokonała budowy/wytworzenia/zakupu różnych składników majątkowych, tj. budowy (wytworzenia) budynków, budowli lub ich części, a także zakupu rzeczy ruchomych. Wśród tych składników majątkowych są: różnorodne budynki (np. wieża ciśnień), budowle (np. zbiorniki, sieci wodociągowe, sieci kanalizacyjne, przyłącza, studnie, przewody technologiczne między-obiektowe), inne urządzenia (np. pompy ścieków, komora rozdziału ścieków, agregat). Przedmiotowe inwestycje były realizowane w celu wykonania gminnych zadań ustawowych wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, tj. zadań w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych. Wyżej wskazane składniki infrastruktury wodno-kanalizacyjnej Gmina nieodpłatnie udostępniła do użytkowania początkowo jednostce organizacyjnej powołanej do realizowania zadań w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków, a od 2000 r. w spółce gminnej, tj. Zakładowi Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. (dalej: ZGK). Ponadto, część spośród składników przedmiotowej infrastruktury została udostępniona ZGK odpłatnie na podstawie umowy dzierżawy.

Umowy dzierżawy wybranych składników infrastruktury wodno-kanalizacyjnej były zawierane przez Gminę z ZGK w latach 2002-2006 i dotyczyły składników majątkowych oddanych do użytkowania przed 2002 r. lub w latach 2002-2006. Umowy dzierżawy obowiązywały przez okres co najmniej 2 lat. Część z nich już wygasła, a sieci są udostępnione ZGK obecnie na podstawie umowy użyczenia. Wszystkie oddane do użytkowania składniki infrastruktury wodno-kanalizacyjnej po 2006 r. były udostępniane ZGK nieodpłatnie na podstawie umowy użyczenia.

Opisana infrastruktura jest wykorzystywana przez ZGK do świadczenie przez ten podmiot na jego rachunek usług doprowadzania wody oraz odprowadzania ścieków na terenie Gminy. ZGK rozlicza z tytułu świadczenia powyższych usług VAT, wystawia faktury, etc. Gmina rozważa wniesienie wszystkich lub wybranych składników majątkowych składających się na inwestycje wodno-kanalizacyjne Gminy jako wkład niepieniężny (aport) do ZGK. W zamian za wniesione składniki majątkowe do tej spółki, Gmina obejmie w niej udziały. Nieruchomości wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych nie podlegały ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w ramach którego wydatki na takie ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tych nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe, zauważyć należy, iż z uwagi na fakt, że czynność wniesienia składników majątkowych wchodzących w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Przedmiotem rozważanego aportu będą m.in. rzeczy ruchome wchodzące w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie,w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Tak więc, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez "używanie", o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą. Zatem, rzecz ruchoma oddana np. w dzierżawę nie jest dla wydzierżawiającego towarem używanym w rozumieniu ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowe składniki majątkowe wchodzące w skład inwestycji wodno-kanalizacyjnych wprawdzie były przez Gminę udostępniane nieodpłatnie na rzecz jednostki budżetowej i/lub ZGK oraz dzierżawione na rzecz ZGK, jednakże sama Gmina nigdy nie używała ich zgodnie z ich przeznaczeniem.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż przedmiotowe ruchomości (towary), nie były używane przez Gminę, nie spełniają definicji towarów używanych, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, czynność wniesienia aportem przedmiotowych ruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, lecz będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, według 23% podstawowej stawki podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2012 r. Nr ILPP2/443-834/12-2/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.