ILPP2/443-819/11/13-S/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Po 840/11 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 686/12 - stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 16 sierpnia 2011 r. o informację dotyczącą oczekiwanych rozstrzygnięć.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym z dnia 23 lutego 1984 r. rodzice Wnioskodawcy przekazali mu gospodarstwo rolne składające się z dwóch nieruchomości gruntowych zabudowanych, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste. Do dnia dzisiejszego Zainteresowany prowadzi otrzymane od rodziców gospodarstwo rolne. Mając na uwadze coraz mniejszą rentowność działalności rolniczej i zmniejszające się plony z części gruntu o najsłabszych klasach bonitacyjnych, Zainteresowany postanowił część gospodarstwa o najsłabszych gruntach V i VI klasy przekształcić w grunt pod budownictwo mieszkaniowe i sprzedać w formie działek budowlanych. Otrzymane pieniądze ze sprzedaży działek Wnioskodawca ma zamiar w całości zainwestować w prowadzone na pozostałym areale gospodarstwo rolne.

Z gospodarstwa rolnego Zainteresowany wydzielił działkę o pow. 19.000 m^2. Dla wydzielonej działki urządzona została nowa księga wieczysta. Rada Gminy uchwałą z dnia 9 lipca 2010 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla ww. działki. Zainteresowany dokonał podziału gruntu objętego planem uzyskując 22 działki z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedawać te działki - będące jego majątkiem osobistym, uzyskanym od rodziców. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu rezygnacji ze statusu rolnika ryczałtowego i rozlicza podatek VAT dotyczący prowadzonej przez niego działalności rolniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży działek pochodzących z majątku osobistego Wnioskodawcy z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe będzie on zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe transakcje nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W opisanej sytuacji dojdzie do zbycia majątku osobistego. Podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawca grunt nabył w formie przekazania gospodarstwa rolnego od swoich rodziców w 1984 r. z zamiarem jego dalszego prowadzenia - co do dnia dzisiejszego ma miejsce. Wnioskodawca twierdzi również, że sam fakt zbycia części majątku osobistego nie może rodzić obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży tej części majątku. Zatem - z punktu widzenia sposobu nabycia własności jak i daty tego nabycia (w kontekście daty podziału i zbycia części z nich) - nie można przyjąć, że zamiarem Wnioskodawcy jest prowadzenie działalności gospodarczej. Zainteresowany nigdy nie miał i nie ma zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na handlu nieruchomościami. Jak powyżej wskazano, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik od towarów i usług - odnosi się to jednak wyłącznie do działalności rolniczej (która nie jest działalnością gospodarczą). Zaistniała sytuacja nie ma cech działalności gospodarczej, za które należy przyjąć planowane działanie zmierzające do uzyskania zysku z podjętych działań oraz ponoszenie kosztów związanych z podjętymi czynnościami. We wskazanym stanie faktycznym nie sposób mówić o zamiarze sprzedaży przedmiotowego gruntu w dacie jego nabycia (planowane czynności nie mają cech działalności handlowej polegającej na zakupie towaru celem dalszej odsprzedaży), skoro nabycie to nastąpiło w drodze przekazania gospodarstwa rolnego ponad dwadzieścia lat wcześniej od rodziców. W takiej sytuacji nie występują cechy skutkujące uznaniem określonych czynności za prowadzenie działalności gospodarczej. W przypadku obciążenia podatkiem od towarów i usług od sprzedaży przedmiotowych działek doszłoby do naruszenia zasady neutralności podatku od towarów usług dla podmiotu mu podlegającemu oraz do naruszenia zasady potrącalności podatku (brak prawa do odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu, gdyż przy otrzymaniu gospodarstwa Zainteresowany nie miał prawa do odliczenia podatku VAT).

Zainteresowany wskazał na wyroki sądów administracyjnych potwierdzających jego stanowisko:

* w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 5 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1236/08, stwierdzono m.in., że: "Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w cela spożytkowania ich do wykonywania tej czynności",

* w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt I SA/Ol 1/07 stwierdzono, że: "Pojęcie "częstotliwego zamiaru" dla objęcia podatkiem VAT określonych czynności wykonywanych poza stricte działalnością gospodarczą (określone w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), należy rozumieć jako zamiar powtarzania danej czynności nieokreśloną liczbę razy. O częstotliwości nie można mówić, gdy dana osoba fizyczna posiada działkę budowlaną i sprzedaje ją z przyczyn losowych",

* w wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/06 wskazano, że: "Nie można uznać za poprawny pogląd, aby sprzedaż wielu działek budowlanych, jeżeli tylko stanowią one majątek odrębny podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności, skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w VAT. Jeżeli zatem podatnik nie dokonał nabycia działek w celu ich odsprzedaży, działki te stanowią jego majątek osobisty, uznać należy, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowania VAT",

* w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/06 uznano, że: "Pojęcie zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy odnosi się m.in. do producentów, handlowców czy też usługodawców, czyli do podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawyo VAT. Tym samym, podatnikiem z tytułu sprzedaży działek budowlanych może być jedynie osoba, która dokonała nabycia działki z zamiarem jej dalszej odsprzedaży",

* orzeczenie NSA w poszerzonym siedmioosobowym składzie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS/07, w którym uznano, że: "Sprzedaż przez osobę fizyczną kilku (lub więcej) działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli stanowią one majątek osobisty tej osoby, nie podlega VAT".

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 17 sierpnia 2011 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-819/11-3/MR, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, planowana dostawa gruntów budowlanych, wykorzystywanych uprzednio w działalności gospodarczej (rolniczej), jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług, a Zainteresowany będzie zobowiązany do opodatkowania przedmiotowych czynności (zapłaty podatku).

Pismem z dnia 31 sierpnia 2011 r. Pan wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 16 września 2011 r. nr ILPP2/443/W-70/11-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Pan wniósł w dniu 31 października 2011 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 7 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Po 840/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 26 marca 2012 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 686/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Po 840/11 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 686/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w 1984 r. Wnioskodawca otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne składające się z dwóch nieruchomości gruntowych zabudowanych. Do dnia dzisiejszego Zainteresowany prowadzi otrzymane od rodziców gospodarstwo rolne. Zainteresowany postanowił część gospodarstwa o najsłabszych gruntach V i VI klasy przekształcić w grunt pod budownictwo mieszkaniowe i sprzedać w formie działek budowlanych. Otrzymane pieniądze ze sprzedaży działek Wnioskodawca ma zamiar w całości zainwestować w prowadzone na pozostałym areale gospodarstwo rolne. Z gospodarstwa rolnego Zainteresowany wydzielił działkę o pow. 19.000 m^2. Rada Gminy w lipcu 2010 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla ww. działki. Zainteresowany dokonał podziału gruntu objętego planem uzyskując 22 działki z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedawać te działki - będące jego majątkiem osobistym, uzyskanym od rodziców. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu rezygnacji ze statusu rolnika ryczałtowego i rozlicza podatek VAT dotyczący prowadzonej przeze niego działalności rolniczej.

Zatem, w niniejszej sprawie istotne jest ustalenie, czy Zainteresowany sprzedając działki opisane we wniosku działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla rozstrzygnięcia tego zagadnienia zasadne jest odwołanie się do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C 180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), które stanowią, że:

1. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

2. Osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

3. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

4. Okoliczność, iż osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Jak stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powołanym orzeczeniu, art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) pozwalał państwom członkowskim uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Jednakże wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy) nie jest możliwe w świetle orzecznictwa ETS i samego sformułowania art. 15 ust. 2 ustawy.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest bowiem jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy), na podstawie którego za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego.

Jak stwierdzono w powołanym już wcześniej wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, transpozycja Dyrektywy do prawa krajowego nie wymaga koniecznie literalnego powtórzenia jej przepisów w wyraźnej i specjalnie do tego przeznaczonej normie prawa, a wystarczy ogólny kontekst prawny, jeżeli skutecznie zapewnia on zastosowanie Dyrektywy w pełni, w sposób jasny i precyzyjny. Jednak jedynie z brzmienia art. 15 ust. 2 ustawy w jego części stanowiącej, że "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...), również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (...)" nie można w sposób jasny i precyzyjny wywieść, że na jego podstawie za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego, pojęcia którego niezdefiniowano w ustawie.

W świetle powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Po 840/11 stwierdził, że: "W przedmiotowej sprawie podatnik w 1984 r. otrzymał od rodziców gospodarstwo rolne składające się z dwóch nieruchomości gruntowych zabudowanych. Do dnia dzisiejszego skarżący prowadzi otrzymane od rodziców gospodarstwo. Zainteresowany postanowił część gospodarstwa o najsłabszych gruntach V i VI klasy przekształcić w grunt pod budownictwo mieszkaniowe i sprzedać w formie działek budowlanych. Otrzymane pieniądze ze sprzedaży działek ma zamiar w całości zainwestować w prowadzone na pozostałym areale gospodarstwo rolne. Z gospodarstwa tego zainteresowany wydzielił działkę o pow. 19.000 m², dla której Rada Gminy w lipcu 2010 r., uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zainteresowany dokonał podziału gruntu objętego planem uzyskując 22 działki z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Obecnie wnioskodawca zamierza sprzedawać te działki - będące jego majątkiem osobistym, uzyskanym od rodziców. Skarżący będzie zatem zarządzać majątkiem prywatnym.

Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że skarżący posiadający nieruchomość, która wykorzystywana była dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, po przekształceniu gruntu na tereny zabudowy, korzystając z okazji sprzedaje go albo ma taki zamiar.

Nie można jednak tylko z tego powodu uznać, że skarżący staje się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem.

Ponieważ w niniejszej sprawie opis zdarzenia przyszłego, nakreślony przez skarżącego, nie wskazuje na takie formy aktywności w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie można uznać skarżącego za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, co oznacza naruszenie tych przepisów prawa materialnego przez organ udzielający interpretacji".

Z kolei, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 686/12 wskazano, że:" (...) W przypadku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego istotne jest, że organ podatkowy - inaczej niż w przypadku postępowania podatkowego - wyraża swoje stanowisko nie w odniesieniu do stanu faktycznego, który rzeczywiście miał miejsce lecz w stosunku do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego opisanego przez podmiot występujący z wnioskiem o interpretację.

W myśl art. 14b § 2 i § 3 O.p. składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z mocy tych przepisów, przy wydawaniu indywidualnej interpretacji prawa podatkowego organ podatkowy jest ograniczony przez stan faktyczny opisany we wniosku o interpretację. Skoro w rozpatrywanej sprawie we wniosku o interpretację skarżący nie wskazał na okoliczności mogące świadczyć o tym, że podejmował on czynności, stanowiące o aktywności podobnej, jak u sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, to należało przyjąć, że czynności opisane we wniosku o udzielenie interpretacji mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Oceny tej nie zmienia powołany przez organ podatkowy fakt, że grunty mające być przedmiotem sprzedaży zostały wydzielone z należącego do skarżącego gospodarstwa rolnego, ani że skarżący jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Okoliczności te same w sobie nie są bowiem decydujące dla kwalifikacji czynności objętych wnioskiem o interpretację (...)".

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę przytoczone regulacje, opis sprawy przedstawiony przez Zainteresowanego oraz rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej sprawie przez WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Po 840/11 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 686/12 stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie transakcji sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w dniu 17 sierpnia 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.