ILPP2/443-796/08-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 27 sierpień 2008 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 1 wrzesień 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania dokumentów - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania dokumentów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Wykonuje usługi na rzecz podmiotów gospodarczych i osób fizycznych. Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (§ 3 ust. 1 pkt 1) Zainteresowany jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kas fiskalnych. W stosunku do osób fizycznych - zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy o VAT - Wnioskodawca nie wystawia faktur dokumentujących wykonanie usługi. Na początku każdego roku kalendarzowego osoby fizyczne otrzymują tylko blankiety wpłat, z określoną kwotą do zapłaty. Dla wewnętrznych potrzeb ewidencyjnych w systemie komputerowym będzie generowany dokument odpowiadający wymogom faktury VAT (musi zawierać niezbędne dane celem ujęcia w rejestrze VAT i w celu prawidłowego naliczenia podatku VAT, jak i również w celu określenia dochodu dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych). Wnioskodawca nie będzie drukować oryginału tego dokumentu, nie będzie go wysyłać, a w związku z tym nie będzie przechowywać w formie pisemnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy postępowanie Spółki w świetle obowiązujących przepisów będzie prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 21 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), faktury i faktury korygujące wystawiane są co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Według interpretacji Zainteresowanego, nie nastąpił fakt wystawiania faktury dla nabywcy i nabywca nie otrzymał oryginału, a więc Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania § 23 rozporządzenia, który mówi o przechowywaniu kopii faktury w formie papierowej, ponieważ oryginał nie uzyska formy papierowej i odbiorca nie będzie w jego posiadaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z art. 106 ust. 1 ustawy, wynika, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak stanowi ust. 4 powyższego artykułu, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Stosownie do § 21 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. W myśl ust. 2 powołanego paragrafu, oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA". Zgodnie z § 23 ust. 1 rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie (§ 23 ust. 2 rozporządzenia).

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT, pod warunkiem, że osoba fizyczna nie będzie faktury VAT wymagała. Zatem w przypadku braku obowiązku wystawienia faktury VAT, uregulowania wskazane w § 21 i § 23 rozporządzenia - nie znajdują zastosowania.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jednocześnie w art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy, wskazano, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Zgodnie z powyższym, Minister Finansów, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720), zwolnił z obowiązku ewidencjonowania - do dnia 31 grudnia 2008 r. - podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-33 załącznika do rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 2, jeżeli w pierwszym półroczu 2008 r. udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy był wyższy niż 70%.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Zainteresowany jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kas rejestrujących w oparciu o ww. uregulowanie.

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwoty podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej (art. 109 ust. 3 ustawy).

Obowiązek prowadzenia ewidencji to jeden z podstawowych wymogów, jakie ustawodawca nałożył na podatników VAT, a dane, jakie powinny zawierać ewidencje prowadzone przez podatników, mają przede wszystkim umożliwić prawidłowe sporządzenie przez nich deklaracji dla podatku od towarów i usług. Podatnik winien prowadzić przede wszystkim ewidencję sprzedaży i ewidencję zakupów, a ponieważ ustawodawca nie określił wymogów, co do formy prowadzenia ewidencji, podatnik sam powinien zaplanować taki sposób jej prowadzenia, który ułatwi terminowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonych przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Całość ewidencji powinna być dostosowana do potrzeb podatnika.

Reasumując, w przypadku dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie wymagającej dokumentowania fakturami VAT, która u Podatnika nie podlega ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej, z uwagi na fakt, iż przepisy podatkowe nie określają jednolitego, powszechnie obowiązującego wzoru ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu dla potrzeb rozliczenia podatku od towarów i usług, dopuszczalne jest prowadzenie tych ewidencji w dowolnej formie opracowanej przez podatnika pod warunkiem, że będzie ona zwierała wszystkie elementy wskazane w art. 109 ust. 3 ustawy. Zatem, przedstawionego we wniosku sposobu dokumentowania i ewidencjonowania sprzedaży dla osób fizycznych - nie można uznać za nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.