ILPP2/443-789/11-2/SJ - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-789/11-2/SJ Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są emerytami. Razem z mężem w roku 2002 kupili od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa dwie działki we wsi B, tj. działkę nr 13/1 o wielkości 1,11 ha oraz działkę nr 17/3 o wielkości 1,86 ha.

Zarówno Zainteresowana, jak i jej mąż wychowali się na wsi i całe życie marzyli o kupnie kawałka ziemi i uprawianiu go na emeryturze. Dopóki starczało im sił uprawiali tą ziemię sadząc: ziemniaki, pszenicę, kukurydzę - wszystko na własny użytek. Obecnie mają oni po siedemdziesiąt lat i zaczyna brakować im sił na uprawianie ziemi. Zdecydowali się więc na jej sprzedaż.

Ponieważ na tym terenie nie ma obowiązującego planu przestrzennego zagospodarowania, na podstawie warunków zabudowy wydanych przez Burmistrza T. dnia 3 marca 2009 r. dla działki 17/3 i dnia 6 listopada 2008 r. dla działki 13/1, podzielili oni działkę nr 17/3 na 5 działek o powierzchni 930 m 2 każda, a działkę nr 13/1 na 4 działki o powierzchni 949 m 2 każda oraz drogę wewnętrzną do tych działek o powierzchni 1.140 m 2. Działki podzielili ponieważ łatwiej jest sprzedać małą działkę niż działkę, która ma ponad hektar powierzchni. Dnia 8 grudnia 2009 r. Zainteresowana wraz z mężem sprzedali jedną z wydzielonych działek z działki 13/1 oraz udział w drodze do tej działki. Chcieliby sprzedać również pozostałe działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wydzielonych działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ani ona, ani jej mąż nie są podatnikami podatku VAT. Nie dokonywali oni czynności rejestracyjnych jako podatnicy podatku od towarów i usług. Nabyty przez nich majątek osobisty nigdy nie służył i nie był wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej i nie został nabyty w celach odsprzedaży.

W opinii Zainteresowanej, sprzedaż wyodrębnionych działek należy potraktować jako sprzedaż części majątku osobistego, która to czynność nie mieści się w definicji działalności gospodarczej dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, dnia 24 kwietnia 2011 r., wraz z mężem otrzymali od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu pismo nr (...), w którym Pan Dyrektor potwierdził stanowisko Zainteresowanej oraz jej męża odnośnie podatku od towarów i usług oraz dnia 5 maja 2011 r. otrzymali pismo nr (...), w którym Pan Dyrektor również potwierdził ich stanowisko odnośnie podatku dochodowego.

Niestety Zainteresowana oraz jej mąż nie byli świadomi, że taka interpretacja musi być wydana dla każdego z małżonków z osobna. W związku z powyższym przesłali oni jeszcze raz to samo zapytanie tylko proszą o wydanie tej interpretacji dla Wnioskodawczyni - żony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż podatnicy dokonujący odpłatnej dostawy towaru, w tym także nieruchomości, winni taką transakcję opodatkować. Aby jednak dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tych czynności.

Mając na uwadze powyższe uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili w 2002 r. od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa dwie działki, tj. działkę nr 13/1 o wielkości 1,11 ha oraz działkę nr 17/3 o wielkości 1,86 ha. Nabycie tych gruntów nastąpiło w celach prywatnych. Zainteresowana wraz z mężem uprawiała przedmiotowy grunt sadząc na nim: ziemniaki, pszenicę oraz kukurydzę, które wykorzystywała wyłącznie na własny użytek. Jak podkreśliła Zainteresowana, przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej, nie zostały nabyte także w celach odsprzedaży. W chwili obecnej z powodu podeszłego wieku oraz braku sił Wnioskodawczyni wraz z mężem zdecydowali się na ich sprzedaż. Ponieważ na tym terenie nie ma obowiązującego planu przestrzennego zagospodarowania, to na podstawie warunków zabudowy Zainteresowana podzieliła działkę nr 17/3 na 5 działek o powierzchni 930 m2 każda, a działkę nr 13/1 na 4 działki o powierzchni 949 m 2 każda oraz drogę wewnętrzną do tych działek o powierzchni 1.140 m 2. Zainteresowana zaznaczyła, iż wraz z mężem podzieliła działki, ponieważ łatwiej jest sprzedać małą działkę niż działkę, która ma ponad hektar powierzchni.

W grudnia 2009 r. została sprzedana jedna z wydzielonych działek z działki 13/1 oraz udział w drodze do tej działki. W przyszłości Zainteresowana wraz z mężem chciałaby dokonać sprzedaży pozostałych działek.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można uznać jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, iż dokonując sprzedaży działek będzie działała ona w charakterze handlowca, bowiem w chwili ich zakupu nie było zamiarem Zainteresowanej oraz jej męża ich późniejsza sprzedaż. Wręcz przeciwnie, celem ich nabycia gruntu była uprawa roślin na własne potrzeby i tak też były one przez nich wykorzystywane. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej lecz stanowią jej majątek prywatny.

Z powyższego wynika, że przedmiotowe działki nie zostały nabyte w celach handlowych, lecz prywatnych, a Wnioskodawczyni sprzedając je korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, ponieważ przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Zainteresowaną w działalności gospodarczej, a nabyte zostały wyłącznie do celów prywatnych (uprawa roślin na własny użytek), stwierdzić należy, iż ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanej, a nie dla jej męża będącego współwłaścicielem przedmiotowych działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl