ILPP2/443-783/09-5/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. (data wpływu 18 czerwca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 28 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. (data wpływu 28 sierpnia 2009 r.) o wskazanie adresu do korespondencji oraz doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką celową, której jedynym w chwili obecnej przedmiotem działalności jest odbudowa budynku starego spichlerza z przeznaczeniem na cele hotelowe. Nie jest to środek trwały Spółki. Spółka nie będzie wykorzystywała budynku na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Po wybudowaniu i wyposażeniu (hotel zostanie wybudowany w standardzie "pod klucz"), Zainteresowany sprzeda go, a Spółka zostanie zlikwidowana lub rozpocznie nową inwestycję.

W latach 2006-2008 Spółka zaciągnęła od nierezydentów z siedzibą na Cyprze, pożyczki na finansowanie inwestycji. Termin spłaty pożyczek przypada w 2010 r. Umowy nie przewidują kapitalizacji odsetek. Spłata odsetek ma nastąpić łącznie ze spłatą kapitału.

W maju 2008 r. Spółka zawarła przedwstępną umowę sprzedaży opisanej nieruchomości. Umowa przyrzeczona ma zostać zawarta w terminie 3 miesięcy od uzyskania przez Spółkę ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, jednak nie później niż w terminie do dnia 30 grudnia 2009 r. Wraz z nieruchomością sprzedane zostanie wyposażenie ruchome budynku.

Podmiot, któremu Spółka sprzeda hotel, ma zamiar sfinansować zakup z zaciągniętych kredytów i pożyczek. Zamierza m.in. zaciągnąć pożyczkę u tych samych podmiotów, co Spółka. Podmioty udzielające pożyczek Spółce dokonają przelewu wierzytelności tytułem tych umów pożyczek, na rzecz podmiotu, któremu Spółka sprzeda hotel (Kupujący). Umowa cesji dotyczyłaby należności głównych oraz odsetek naliczonych do dnia podpisania umowy cesji. Kwota scedowanego długu zostanie potrącona (skompensowana) z należności od Kupującego hotel, jako częściowa płatność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w przypadku jeśli umowa cesji zostanie podpisana wcześniej niż umowa sprzedaży hotelu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku obowiązek podatkowy powstanie na zasadach przewidzianych dla otrzymanej przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż w sytuacji, gdy umowa przelewu wierzytelności (cesji), zostanie podpisana wcześniej niż umowa sprzedaży hotelu, a przeniesienie umowy pożyczki, będzie traktowane jako częściowa zapłata z tytułu dostawy nieruchomości, obowiązek podatkowy powstanie na zasadach przewidzianych dla otrzymanej przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, tj. w dniu podpisania umowy cesji. Wtedy to Spółka (jako Sprzedający), powinna wystawić fakturę zaliczkową, liczoną od wartości brutto, na kwotę scedowanych na Kupującego pożyczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych. Jednocześnie w ust. 3 ww. artykułu ustawodawca wskazuje, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z opisu sprawy wynika, że w latach 2006-2008 Spółka zaciągnęła od nierezydentów z siedzibą na Cyprze, pożyczki na finansowanie inwestycji polegającej na odbudowie budynku starego spichlerza z przeznaczeniem na cele hotelowe. Termin spłaty pożyczek przypada w 2010 r., umowy nie przewidują kapitalizacji odsetek. Spłata odsetek ma nastąpić łącznie ze spłatą kapitału.

W maju 2008 r. Spółka zawarła przedwstępną umowę sprzedaży opisanej nieruchomości. Umowa przyrzeczona ma zostać zawarta w terminie 3 miesięcy od uzyskania przez Spółkę ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, jednak nie później niż w terminie do dnia 30 grudnia 2009 r. Wraz z nieruchomością sprzedane zostanie wyposażenie ruchome budynku.

Podmiot, któremu Spółka sprzeda hotel, ma zamiar sfinansować zakup z zaciągniętych kredytów i pożyczek. Zamierza m.in. zaciągnąć pożyczkę u tych samych podmiotów, co Spółka. Podmioty udzielające pożyczek Spółce dokonają przelewu wierzytelności tytułem tych umów pożyczek, na rzecz podmiotu, któremu Spółka sprzeda hotel (Kupujący). Umowa cesji dotyczyłaby należności głównych oraz odsetek naliczonych do dnia podpisania umowy cesji. Kwota scedowanego długu zostanie potrącona (skompensowana) z należności od Kupującego hotel, jako częściowa płatność.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady stanowi świadczenie usług w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie można uznać, że cesja własnej wierzytelności jest świadczeniem usługi i tym samym, podlega opodatkowaniu.

Jak wynika z własnego stanowiska w sprawie, przedmiotem wątpliwości Zainteresowanego nie jest wyżej poruszona kwestia cesji wierzytelności, lecz moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy nieruchomości, w sytuacji gdy do przelewu wierzytelności przez podmioty z Cypru, na rzecz Kupującego dojdzie przed podpisaniem umowy sprzedaży hotelu. Oznacza to, że Spółka traktuje kwotę scedowanego długu jako zapłatę za dostawę hotelu.

Odnosząc się zatem do zadanego przez Wnioskodawcę pytania dotyczącego kwestii powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy hotelu, w przypadku gdy na poczet ceny zostanie wpłacona zaliczka, wskazać należy, iż podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Od powyższej ogólnej zasady ustawodawca określił w sposób odmienny, szczególny moment powstania obowiązku podatkowego między innymi dla dostawy lokali i budynków.

W myśl art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania (...).

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w przypadku dostawy lokali i budynków, dla powstania obowiązku podatkowego pierwszorzędne znaczenie ma zapłata, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wydany towar w terminie do 30 dni od dnia wydania towaru. Jeżeli dostawca w tym terminie nie otrzyma żadnej płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstaje 30. dnia licząc od dnia wydania towaru, niezależnie od wystawionej przed tym terminem faktury.

Natomiast, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

W art. 19 ust. 15 ustawy postanowiono, iż w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku otrzymania każdorazowej zapłaty zaliczki podatnik powinien naliczyć podatek VAT od otrzymanej kwoty.

Ponadto ustawodawca określił również termin, w którym należy wystawić fakturę w przypadku dostawy lokalu lub budynku. Zgodnie z przepisem § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Natomiast w § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia postanowiono, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy nabywca budynku (hotelu) dokona - na poczet ceny z tytułu dostawy hotelu - zapłaty części należności, tj. zaliczki, którą stanowi wartość scedowanego na nabywcę długu, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstanie w tej części - zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy - z chwilą jej otrzymania, tj. w chwili podpisania przez strony umowy dotyczącej przejęcia przez nabywcę przedmiotowego długu. Otrzymanie ww. zaliczki, Wnioskodawca powinien udokumentować - zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia - poprzez wystawienie faktury VAT nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym ją otrzyma, tj. od dnia podpisania umowy dotyczącej przejęcia przez nabywcę zaciągniętej przez Zainteresowanego pożyczki.

Podkreślić jednak należy, iż w przypadku gdy Wnioskodawca nie otrzyma pozostałej części ceny, a nastąpi wydanie towaru, tj. hotelu, to obowiązek podatkowy powstanie 30. dnia licząc od dnia wydania towaru - co do różnicy pomiędzy należnością za przedmiotowy hotel, a sumą wpłaconej zaliczki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości. Natomiast w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów oraz obowiązku pobrania podatku dochodowego od osób prawnych u źródła, a także w zakresie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.