ILPP2/443-76/08-2/EWW - Czy podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu zakupu paliwa zużytego do napędu samochodu osobowego, służącego wyłącznie do celów wykonywania usług najmu (paliwa zakupionego zarówno w celu uzupełnienia baku, jak i zużytego w celu bieżącego serwisowania auta)?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-76/08-2/EWW Czy podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu zakupu paliwa zużytego do napędu samochodu osobowego, służącego wyłącznie do celów wykonywania usług najmu (paliwa zakupionego zarówno w celu uzupełnienia baku, jak i zużytego w celu bieżącego serwisowania auta)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2008 r. (data wpływu 22 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do samochodów osobowych przeznaczonych do wykonywania usług najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do samochodów osobowych przeznaczonych do wykonywania usług najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w której zakres wchodzą:

*

67.13.Z - pozostała działalność finansowa gdzie indziej niesklasyfikowana (zwolniona z VAT),

*

60.22.Z - działalność taksówek osobowych (zryczałtowany VAT 3%),

*

71.10.Z - wynajem samochodów osobowych (opodatkowane 22% VAT).

W związku z tym, że sprzedaż opodatkowana stanowi mniej niż 2% w stosunku do sprzedaży ogółem, VAT naliczony związany ze sprzedażą opodatkowaną oraz zwolnioną nie jest odliczany.

W związku z rozpoczęciem w r. 2007 działalności polegającej na wykonywaniu usług najmu samochodów osobowych, Zainteresowany zakupił 6 samochodów, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Powyższe samochody od chwili zakupu zostały przeznaczone wyłącznie do wykonywania usług najmu.

Wnioskodawca nadmienia, że w firmie jest inne auto, którego przeznaczeniem jest obsługa firmy w zakresie wszystkich prowadzonych rodzajów działalności.

W związku z prowadzonymi usługami najmu samochodów Zainteresowany jest zmuszony do zakupu paliwa. Mimo, że umowa określa, iż klient jest zobowiązany do zwrotu auta w stanie takim, w jakim go otrzymał oraz z pełnym bakiem, zdarza się, że z różnych przyczyn klient nie chce tego obowiązku wypełnić. Wówczas umowa przewiduje, że cena za usługę najmu jest podwyższona o koszt paliwa i innych czynności, które trzeba wykonać, aby auto było zdatne do wynajęcia następnemu klientowi (np.: pranie tapicerki, mycie auta, uzupełnienie ilości paliwa w baku itp.). Zdarza się również, że klient decyduje się na zwrot auta w innym miejscu, niż miejsce prowadzenia działalności. Wówczas również jest obciążony kosztami sprowadzenia auta. W takim przypadku także niezbędny jest zakup paliwa w celu uzupełnienia baku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu zakupu paliwa zużytego do napędu samochodu osobowego, służącego wyłącznie do celów wykonywania usług najmu (paliwa zakupionego zarówno w celu uzupełnienia baku, jak i zużytego w celu bieżącego serwisowania auta)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT z zakupionego paliwa w pełnej wysokości. Zainteresowany wskazuje, iż art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług mówiący, że nie stosuje się zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 (czyli w uproszczeniu dla tych samochodów, które przy zakupie dają prawo do zwrotu różnicy podatku należnego w wysokości 60% wartości podatku VAT nie więcej niż 6000 zł) nie dotyczy samochodów osobowych zakupionych na potrzeby usług najmu i od zakupu którego przysługiwało odliczenie podatku VAT, na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7. Artykuł 86 ust. 4 mówi o tym, że ust. 3 nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu. Wnioskodawca podkreśla, iż zgodne z jego stanowiskiem jest również postanowienie z dnia 22 grudnia 2006 r. Nr 1471/NUR2/443372/06/JP wydane przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Artykuł 86 ust. 4 ustawy stanowi, iż przepis ust. 3 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku Nr 9 do ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a)

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b)

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Brak prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakup paliwa, o którym mowa w powyższym przepisie, nie odnosi się jednak do paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów (m.in.) oddawanych w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i używanych wyłącznie w tym celu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Zainteresowany wykorzystuje nabyte samochody osobowe od r. 2007 wyłącznie w celu ich odpłatnego oddawania w używanie (przedmiot działalności) na podstawie umowy najmu (sprzedaż podlegająca opodatkowaniu).

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdza się, iż Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie paliwa, pod warunkiem jednak, iż okres wykorzystywania przedmiotowych samochodów w tym charakterze będzie nie krótszy niż sześć miesięcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl