ILPP2/443-757/09-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1985 r. Wnioskodawca otrzymał wraz z bratem w drodze dziedziczenia po rodzicach gospodarstwo rolne z zabudowaniami, w którym obecnie razem mieszkają. Gospodarstwo ma łączną powierzchnię 3,6292 ha i jest wpisane do Księgi Wieczystej.

Na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 1 kwietnia 2004 r. uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym ww. grunty rolne zostały przekwalifikowane i przeznaczone na cele budownictwa mieszkaniowego oraz budownictwa mieszkaniowo usługowego.

W 2008 r. przedmiotowe grunty zostały podzielone na 21 działek, których podział został zatwierdzony decyzją Prezydenta Miasta w dniu 27 lutego 2008 r. Działki te Zainteresowany wraz z bratem zamierzają obecnie sprzedać.

Wnioskodawca wskazał, iż oboje z bratem są rolnikami, ich grunty do dziś są przez nich uprawiane, a plony wykorzystywane na własne potrzeby. Produkty rolne z posiadanych gruntów nie były sprzedawane. Grunty nie były również nigdy przedmiotem najmu lub dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty otrzymany w drodze dziedziczenia po rodzicach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z wyrokiem NSA sprzedaż przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli podatnik nie nabył działek w celu ich dalszej odsprzedaży, a nabył je jako osoba fizyczna w drodze dziedziczenia po rodzicach, działki te stanowią jego majątek osobisty, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06). Podobne stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok Składu 7 Sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07) stwierdzając, że sprzedaż swego prywatnego majątku (gruntu) nie uznaje się za działalność gospodarczą w brzmieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, w związku z czym, nie podlega ona opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż jako współwłaściciel zamierza dokonać dostawy 21 działek budowlanych, wydzielonych z nieruchomości gruntowej należącej do majątku prywatnego, nabytego w 1985 r. w drodze dziedziczenia po rodzicach. Zainteresowany podkreślił, iż przedmiotowe nieruchomości były uprawiane przez współwłaścicieli, a uzyskane plony wykorzystywano na potrzeby własne. Produkty rolne nie były sprzedawane. Przedmiotowe grunty nie były nigdy przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie należy traktować jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy, za którą uznaje się również działalność rolniczą.

Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowany działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w drodze dziedziczenia po rodzicach. Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, ponieważ przedmiotowy grunt odziedziczony po rodzicach, nie był wykorzystywany przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), należy stwierdzić, że planowana sprzedaż działek wydzielonych z tej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca jedynie dla Zainteresowanego, a nie dla jego brata będącego współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.