ILPP2/443-75/14-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która nie była przedmiotem najmu/dzierżawy oraz

* jest nieprawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która była przedmiotem najmu/dzierżawy.

W dniu 24 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem, którego część była przedmiotem najmu/dzierżawy. Wniosek uzupełniono w dniu 10 kwietnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży opraw oświetleniowych. Działalność Wnioskodawcy opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług. Spółka w 2013 r. sprzedała nieruchomość przy ul. (...) w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu - działka nr X i własności budynku oznaczonego numerem 25 w wewnętrznej ewidencji Spółki (dalej: Budynek nr 25). Zainteresowany nabył przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego oraz własność budynku w roku 2005 r. w wyniku połączenia przez przejęcie spółki Z. Z kolei spółka Z. nabyła ww. prawo użytkowania wieczystego i własność budynku w 1995 (akt notarialny z dnia 15 grudnia 1995 r.) w ramach aportu przedsiębiorstwa (całego mienia w znaczeniu ówczesnego art. 55 (1) Kodeksu cywilnego) należącego do Y dokonanego na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 lipca 1990 r. o prywatyzacji i komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych. Budynek był wykorzystywany przez Spółkę jako pomieszczenie produkcyjno-magazynowo-biurowe. Spółka, a wcześniej jej poprzednik prawny wynajmowała też kilka pomieszczeń znajdujących się w tym budynku podmiotom trzecim na podstawie umów najmu/dzierżawy obowiązujących w latach 1998-2009 oraz 2001 do dnia transakcji. Budynek jako całość nigdy jednak nie był przedmiotem najmu, dzierżawy ani też nie został w całości udostępniony innemu podmiotowi na podstawie jakiejkolwiek transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka nie ponosiła w ostatnich 5 latach przed dokonaniem analizowanej transakcji wydatków na ulepszenie Budynku 25 przekraczających 30% wartości początkowej budynku.

W chwili dokonania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz Budynku nr 25 posadowionego na tym gruncie istniała decyzja z dnia X nr X zezwalająca na rozbiórkę przedmiotowego budynku przez nabywcę. Decyzja ta była pierwotnie wydana na rzez Spółki (w dniu 7 listopada 2013 r.), lecz została przeniesiona na nabywcę za zgodą Spółki w odpowiednim trybie administracyjnoprawnym. Spółka wystąpiła o wydanie takiej decyzji, gdyż nabywca był zainteresowany nabyciem gruntu (prawa użytkowania wieczystego tego gruntu), na którym zamierzał postawić inny, nowoczesny budynek dostosowany do jego potrzeb. Budynek nr 25 nie przedstawiał dla nabywcy odrębnej od gruntu wartości. Do dnia transakcji sprzedaży prace rozbiórkowe nie zostały jednak rozpoczęte.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że pełna nazwa Y była następująca: N", a nie jak Spółka podała we wniosku Y.

Ponadto Wnioskodawca podał informacje:

1. N" nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabycie budynku nastąpiło w 1991 r., tj. przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 8 stycznia 1993 r.

2. Na podstawie art. 80 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości N otrzymało w 1985 r. w zarząd grunt wraz ze znajdującym się tam Budynkiem nr 25. Przedtem nieruchomość była w użytkowaniu tego przedsiębiorstwa. Sam budynek jest częścią kompleksu koszar artylerii konnej, który został wybudowany w latach 1930-1939.

3. Decyzją Wojewody (...) z dnia (...) r. nr X i na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości N" w Kętrzynie nabyły z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego gruntu położonego w (...) przy ulicy (...) oraz prawo własności znajdujących się na tym gruncie budynków, obiektów i urządzeń, również Budynku 25.

4. Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie budynku. Spółka wynajmowała w latach 1998 -2009 jedynie pomieszczenie, w którym mieścił się bufet. Większość pomieszczeń w tym budynku było wykorzystywanych do własnej działalności Spółki opodatkowanej podatkiem VAT, w szczególności jako pomieszczenia magazynowe.

5. Spółce (jej poprzednikowi prawnemu) nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych ulepszeń, gdyż ulepszeń nie dokonano.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na gruncie budynkiem przeznaczonym do rozbiórki jest zwolniona z podatku VAT w przedstawionym stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ewentualnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku: dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b tej ustawy, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolnienie z podatku VAT przysługuje jeśli m.in. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynęło więcej niż 2 lata.

Z kolei art. 29 ust. 5 ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce powyższa regulacja powoduje, że grunt - z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy - opodatkowany jest wedle tej samej stawki co budynki lub budowle. A zatem gdy budynki korzystają ze zwolnienia dla towarów używanych, także grunt - z którym budynki te są trwale związane - będzie objęty zwolnieniem podatkowym. Bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt, że budynek przeznaczony jest do rozbiórki. Taką interpretację przepisów potwierdziła NSA w wyroku z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1435/13, w którym wskazał, iż nie można dostawy zabudowanych gruntów traktować jako czynności wyłączonej spod zwolnienia przedmiotowego z VAT tylko dlatego, że nabywca zamierza wyburzyć budynki oraz budowle i wznieść na tym terenie nowy budynek. Na gruncie ustawy o VAT nie ma żadnego znaczenia cel ekonomiczny nabycia tej działki istniejący po stronie kupującego. To czy nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy, zamierza zburzyć budynki oraz budowle i wznieść nowy budynek, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności w aspekcie jej opodatkowania podatkiem VAT.

W analizowanym stanie faktycznym - według Wnioskodawcy - sprzedaż Budynku nr 25 korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż spełnione zostały warunki określone w tym przepisie. Przede wszystkim przywołany przepis ustawy o VAT znajduje zastosowanie, jeśli transakcja nie podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W ocenie Spółki analizowana transakcja nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż stanowi ona pierwsze zasiedlenie budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Co prawda niektóre z pomieszczeń budynku były już wcześniej wynajmowane podmiotom trzecim, a najem był opodatkowany podatkiem VAT jednakże wynajem poszczególnych pomieszczeń nie daje podstaw do stwierdzenia, iż cały budynek był już przedmiotem pierwszego zasiedlenia. Przedmiotem obecnej transakcji jest prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z całym budynkiem, a nie poszczególne części tego budynku. A zatem, biorąc pod uwagę, że jedynie niewielka część budynku była przedmiotem najmu, a zdecydowana jego większość była wykorzystywana jedynie przez Spółkę do własnych celów, obecna transakcja następuje w ramach pierwszego zasiedlenia i nie ma do niej zastosowania zwolnienie zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W związku z tym, do przedmiotowej transakcji może mieć zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Budynek nr 25 oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym był posadowiony, został nabyty w dniu 15 grudnia 1995 r. przez poprzednika prawnego Spółki w postaci aportu przedsiębiorstwa, w skład którego wchodził. W tamtym okresie wniesienie aportu było czynnością nieobjętą przepisami ustawy o VAT, a zatem poprzednikowi prawnemu Spółki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wniesieniem aportu. Połączenie spółek prawa handlowego także pozostawało i nadal pozostaje poza zakresem ustawy o VAT, a zatem nabycie przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz własności Budynku nr 25 przez Spółkę w rezultacie połączenia przez przejęcie spółki Z nie stanowiło czynności, która dawałaby Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tego prawa oraz Budynku nr 25. W związku z tym należy uznać i spełniona została przesłanka określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę, iż od czasu poczynienia przez Spółkę nakładów na budynek nr 25 upłynęło już ponad pięć lat należy uznać, iż warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 7a tej ustawy nie ma w niniejszej sprawie zastosowania.

Uwzględniając powyższe prawidłowym jest stanowisko Spółki, iż sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie Budynkiem nr 25 przeznaczonym do rozbiórki podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Gdyby jednak organ uznał, iż w odniesieniu do części pomieszczeń w Budynku nr 25 pierwsze zasiedlenie już nastąpiło w związku z oddaniem w najem tych pomieszczeń to w związku z tym, że pomiędzy oddaniem w najem a obecną transakcją upłynął okres dłuższy niż 2 lata, zastosowanie znalazłby art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, co skutkowałoby zwolnieniem z podatku VAT także tej części transakcji, z tym, że na innej podstawie prawnej.

Stanowisko Spółki, iż transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności posadowionego na tym gruncie budynku przeznaczonego do rozbiórki podlega zwolnieniu z podatku VAT jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która nie była przedmiotem najmu/dzierżawy oraz nieprawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia w stosunku do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem w części, która była przedmiotem najmu/dzierżawy.

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretacja został wydana z uwzględnieniem przepisów obowiązujących w 2013 r., tj. w dacie dokonania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na gruncie budynkiem.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 15 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Rozpatrzenia w przedmiotowej sprawie wymaga problem, czy przedmiotem dostawy w przedmiotowym przypadku jest grunt budowlany, czy budynek, lub część budynku i związanego z nim gruntu.

W wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C 461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV TSUE stwierdził, że: "dostawę działki, na której wcig stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany celem wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórkę rozpoczęto przed tą dostawą oraz rozbiórkę tego budynku, uważać należy, w świetle podatku VAT, za stanowiące transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku, co niezabudowanej działki. (...) Transakcja taka rozpatrywana w całości nie jest zatem objęta zwolnieniem z podatku VAT przewidzianym w art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki." (pkt 40 i 41 wyroku).

TSUE konkluduje tu w pkt 44, że: "(...) zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki".

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, że przedmiotem zbycia będzie działka zabudowana.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści ww. przepisu wynika, że dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy - przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

* oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,

* pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności podlegające opodatkowaniu należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ustawy, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, leasing lub podobne, które w rozumieniu ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży opraw oświetleniowych. Działalność Wnioskodawcy opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług. Spółka w 2013 r. sprzedała nieruchomość w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu i własności budynku oznaczonego numerem 25. Zainteresowany nabył przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego oraz własność budynku w roku 2005 r. w wyniku połączenia przez przejęcie spółki Z. Z kolei spółka Z. nabyła ww. prawo użytkowania wieczystego i własność budynku w 1995 w ramach aportu przedsiębiorstwa (całego mienia w znaczeniu ówczesnego art. 55 (1) Kodeksu cywilnego) należącego do Przedsiębiorstwa Państwowego - (...)".

Budynek był wykorzystywany przez Spółkę jako pomieszczenie produkcyjno-magazynowo-biurowe. Spółka, a wcześniej jej poprzednik prawny wynajmowała też kilka pomieszczeń znajdujących się w tym budynku podmiotom trzecim na podstawie umów najmu/dzierżawy obowiązujących w latach 1998-2009 oraz 2001 do dnia transakcji. Budynek jako całość nigdy jednak nie był przedmiotem najmu, dzierżawy ani też nie został w całości udostępniony innemu podmiotowi na podstawie jakiejkolwiek transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

N" nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabycie budynku nastąpiło w 1991 r., tj. przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 8 stycznia 1993 r.

Potrzymało w 1985 r. w zarząd grunt wraz ze znajdującym się tam Budynkiem nr 25. Przedtem nieruchomość była w użytkowaniu tego przedsiębiorstwa. Sam budynek jest częścią kompleksu koszar artylerii konnej, który został wybudowany w latach 1930-1939.

Decyzją Wojewody N nabyły z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności znajdujących się na tym gruncie budynków, obiektów i urządzeń, również Budynku 25.

Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie budynku. Spółka wynajmowała w latach 1998 -2009 jedynie pomieszczenie, w którym mieścił się bufet. Większość pomieszczeń w tym budynku było wykorzystywanych do własnej działalności Spółki opodatkowanej podatkiem VAT, w szczególności jako pomieszczenia magazynowe.

Spółce (jej poprzednikowi prawnemu) nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych ulepszeń, gdyż ulepszeń nie dokonano.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wynika że dostawa budynków, budowli lub ich części co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili dostawy upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W części dotyczącej tej części budynku, która nie była przedmiotem najmu/dzierżawy należy wskazać, że aby mówić o pierwszym zasiedleniu oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Zatem dostawa części budynku, która była przedmiotem najmu/dzierżawy z uwagi na fakt, że nieruchomość ta w tej części była przedmiotem najmu w latach 1998-2009 oraz 2001 r. i jednocześnie Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku nie minie okres krótszy niż 2 lata. Należy bowiem wskazać, że fakt wynajmu/dzierżawy tej części budynku powoduje, że doszło już w momencie najmu/dzierżawy do pierwszego zasiedlenia.

Tym samym, część budynku, która była przedmiotem najmu/dzierżawy będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Natomiast, dostawa tej części budynku, która nie była przedmiotem najmu/dzierżawy będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia gdyż wcześniej nie doszło do czynności podlegającej opodatkowaniu. Należy wskazać w tym przypadku, że jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak również zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku.

Należy więc wskazać, że dokonana w 2013 r. sprzedaż części budynku, która nie była wynajmowana/wydzierżawiana, nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż jej zbycie zostało dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia.

Dostawa ta mogła jednak korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, gdyż Wnioskodawcy ani poprzednikom prawnym w związku z jej nabyciem nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku.

Organ w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznał za prawidłowe.

Przepis art. 29 ust. 5 ustawy (obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) stanowi ponadto, że w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy - obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.).

W oparciu zaś o przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm. - obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym są one posadowione, grunt oddany w to użytkowanie dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, w sytuacji gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy wskazać należy, że część budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, która była przedmiotem najmu/dzierżawy będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, natomiast część budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, która nie była przedmiotem najmu/dzierżawy będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.