ILPP2/443-734/14-4/MR - Prawo spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na nabycie paliwa oraz eksploatację samochodów służbowych, wykorzystywanych przez pracowników spółki poza godzinami pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych i paliwa dotyczących pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej oraz w zakresie uznania, że użycie samochodu służbowego w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania - stanowi użycie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, a tym samym skutkuje brakiem możliwości uznania takiego pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika oraz brakiem możliwości odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od zakupów eksploatacyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych i paliwa dotyczących pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej oraz w zakresie uznania, że użycie samochodu służbowego w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania - stanowi użycie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, a tym samym skutkuje brakiem możliwości uznania takiego pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika oraz brakiem możliwości odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od zakupów eksploatacyjnych. Wniosek uzupełniono 29 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją maszyn i urządzeń dla sektora górniczego. Jest to pracodawca w rozumieniu przepisów art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; dalej: Kodeks pracy) oraz płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa). Sp. z o.o. jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca użytkuje służbowe pojazdy samochodowe (dalej: pojazdy służbowe, samochody służbowe), z których część przydzielona została zatrudnionym pracownikom Spółki w celu umożliwienia im właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych.

Pojazdy służbowe są w przeważającej większości własnością Spółki. W nielicznych przypadkach są używane na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub umowy najmu.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie kilku gmin województwa. Siedziba Spółki znajduje się w (...). Oprócz tego Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie jednostek należących do Grupy Kapitałowej, tj. (...), w których pomieszczenia oraz miejsca parkingowe podlegają wynajęciu. Dodatkowo Oddziały te podzielone są na położone w różnych miejscach rejony.

Do zadań kadry zarządzającej/kierowniczej zatrudnionej w Spółce należy prowadzenie w imieniu pracodawcy interesów Spółki oraz zarządzanie i zajmowanie się sprawami majątkowymi Spółki, co wymaga od tych pracowników częstych wyjazdów poza miejsce świadczenia pracy, określone w umowie o pracę. Miejsce świadczenia pracy kadry zarządzającej/kierowniczej lub miejsce, do którego należy się udać w celu prowadzenia spraw Wnioskodawcy często znajduje się w oddaleniu od miejsca parkowania pojazdu służbowego na terenie siedziby Spółki lub w poszczególnych miejscach prowadzenia działalności gospodarczej.

Decyzja o przyznaniu danemu pracownikowi samochodu służbowego uzależniona jest od charakteru jego pracy, zajmowanego stanowiska, wymogów co do jego mobilności (konieczność wykonywania czynności służbowych poza siedzibą Spółki) i dyspozycyjności. Pracownicy, którym powierzane są samochody służbowe należą do kadry zarządzającej/kierowniczej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy.

W Spółce obowiązuje regulamin używania pojazdów służbowych. Zgodnie z regulaminem, przekazanie samochodu służbowego do korzystania przez pracownika wymaga podpisania umowy o używanie pojazdu służbowego (dalej: Umowa). Umowa określa szczegółowo zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Umowa nakłada na pracowników, w związku z korzystaniem z powierzonych im pojazdów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązani do należytego zabezpieczenia pojazdu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem.

W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników, związaną z zajmowanymi stanowiskami oraz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania lub pobytu (np. w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych). Takie zasady garażowania/parkowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, pojazdy służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a miejscem parkowania samochodu służbowego w adresie siedziby Spółki lub w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Umowa nie przewiduje dodatkowego wynagrodzenia dla pracowników za garażowanie lub parkowanie pojazdu służbowego. Spółka dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych na warunkach określonych w Umowie.

Istnieją również sytuacje, w których pracownik (nienależący do kadry zarządzającej/kierowniczej) uczestniczy w negocjacjach lub zostaje wysłany w delegację. W tym celu korzysta z pojazdu służbowego w celu dojazdu do miejsca zamieszkania po zakończonych negocjacjach (przy braku możliwości wykorzystania prywatnego samochodu lub skorzystania z komunikacji zbiorowej) lub w celu rozpoczęcia delegacji wcześnie rano (bez konieczności przyjazdu pod adres prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę). Takie zasady korzystania z pojazdów służbowych mają na celu oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w negocjacjach dot. prowadzonej działalności przez Spółkę oraz uczestnictwa w delegacji służbowej. W konsekwencji, pojazdy służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem zamieszkania pracownika, a miejscem parkowania samochodu służbowego w adresie siedziby Spółki lub w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej.

W celu usprawnienia i ujednolicenia stosowanych procedur przy jednoczesnej realizacji obowiązków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PIT) Spółki - jako płatnika oraz pracowników - jako podatników, Spółka zamierza wprowadzić nowe regulacje wewnętrzne dotyczące zasad użytkowania pojazdów służbowych Sp. z o.o., wykorzystywanych przez pracowników również do celów prywatnych. Zasady te określone zostaną w regulaminie oraz w zawieranych z pracownikami Umowach.

Znowelizowane regulacje utrzymają dotychczasowe zasady garażowania/parkowania samochodów służbowych przez pracowników oraz dojazdów do/z miejsca wykonywania obowiązków służbowych. Ponadto, na podstawie Umowy pracownicy zobowiązani będą do:

* używania samochodu służbowego w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwości,

* wydania pojazdu służbowego Spółce w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu Umowy,

* przestrzegania terminów przeglądów i badań technicznych.

Według znowelizowanych zasad, każdy pracownik będzie miał w Umowie określony indywidualny miesięczny limit kilometrów na jazdy służbowe (limit przyznawany na wniosek pracownika, w oparciu o specyfikę obowiązków danego pracownika, odległość między miejscem garażowania/parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych, częstotliwość i odległość realizowanych podróży służbowych) - w zależności od potrzeb, zakresu i specyfiki wykonywanych obowiązków służbowych, uwzględniający w szczególności dojazdy z ustalonego miejsca garażowania/parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem. Limit ten będzie proporcjonalnie pomniejszany w sytuacji skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z urlopu lub przebywania na zwolnieniu lekarskim.

Ponadto każdy pracownik będzie miał indywidualnie przyznany limit kilometrów na jazdy prywatne (inne niż określone powyżej), którego wartość zostanie doliczona do przychodów pracownika, od których zostanie pobrana zaliczka na PIT.

W odniesieniu do samochodów będących własnością Spółki, wartość świadczenia z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych będzie ustalana w oparciu o stawki rynkowe, tj. na podstawie informacji pozyskanych od przewoźnika, obsługującego Wnioskodawcę w zakresie stawki za realizację 1 kilometra transportu samochodem osobowym, z uwzględnieniem marki samochodu, roku produkcji, stanu technicznego, przebiegu, wyposażenia itp. Dla celów ustalenia wartości świadczenia stawka kilometrowa zostanie pomnożona przez liczbę kilometrów wchodzących do limitu dla celów jazd prywatnych.

W odniesieniu do samochodów będących przedmiotem leasingu lub najmu, wartość świadczenia z tytułu używania pojazdu służbowego do celów prywatnych zostanie ustalona w oparciu o stawkę kilometrową wyliczoną na podstawie przypadającego na jeden kilometr przebiegu samochodu służbowego miesięcznego kosztu raty leasingowej/czynszu najmu brutto i miesięcznego kosztu eksploatacji danego samochodu (w tym kosztu paliwa i kosztu serwisu brutto), pomnożoną przez liczbę kilometrów wchodzących do limitu dla celów jazd prywatnych.

Pracownik będzie miał, wynikający z Umowy, obowiązek comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie przejechanych kilometrów w danym miesiącu, z podziałem na jazdy służbowe (m.in. jazdy z miejsca garażowania/parkowania do celów wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem) oraz jazdy prywatne.

Umowa określać będzie zasady rozliczania wykorzystania pojazdów służbowych w następujący sposób:

1. Sytuacja I - faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (według oświadczenia pracownika) nie będzie przekraczać sumy przyznanego limitu do celów służbowych oraz do celów prywatnych.

Sposób rozliczenia:

Do przychodów pracownika, podlegających opodatkowaniu PIT doliczona zostanie wartość limitu na cele prywatne i to bez względu na to, czy pracownik wykorzystał ten limit, czy nie.

2. Sytuacja II - faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (według oświadczenia pracownika) będzie przekraczać sumę przyznanego limitu do celów służbowych oraz do celów prywatnych.

W takim przypadku pracownik zobowiązany będzie do udokumentowania przyczyn przekroczenia przyznanego miesięcznego łącznego limitu kilometrów.

Sposób rozliczenia:

a. Przekroczenie łącznego limitu zostanie udokumentowane w sposób potwierdzający wykorzystanie samochodu służbowego do celów służbowych (np. dokumenty potwierdzające delegację) - do przychodów pracownika, opodatkowanych PIT doliczona będzie wyłącznie wartość limitu na cele prywatne (określone w Umowie).

b. Przekroczenie łącznego limitu nie zostanie udokumentowane bądź też dokumenty nie potwierdzą dostatecznie wykorzystania samochodu służbowego do celów służbowych - do przychodów pracownika opodatkowanych PIT doliczona będzie wartość limitu na cele prywatne; ponadto pracownik zostanie obciążony kosztami przekroczenia przyznanego limitu (liczba kilometrów x stawka kilometrowa).

3. Sytuacja III - faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (według oświadczenia pracownika) nie będzie przekraczać limitu do celów służbowych, ale dojdzie do przekroczenia limitu do celów prywatnych.

W takiej sytuacji pracownik jest zobowiązany do poinformowania o faktycznej ilości kilometrów przejechanych dla celów prywatnych.

Sposób rozliczenia:

Do przychodów pracownika, opodatkowanych PIT, doliczona zostanie wartość limitu na cele prywatne; ponadto pracownik zostanie obciążony nadwyżką ponad łączny miesięczny limit kilometrów.

W Spółce zostanie opracowany wzór oświadczeń składanych przez pracowników, wdrożona będzie procedura akceptacji oświadczeń pracowników o liczbie przejechanych kilometrów oraz procedura weryfikacji otrzymanych danych w oparciu o licznik przejechanych kilometrów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Samochody będące przedmiotem wniosku, są zarówno samochodami osobowymi jak i pojazdami samochodowymi innymi niż samochody osobowe, które nie spełniają warunków do uznania ich za wykorzystywane wyłącznie do działalności ze względów konstrukcyjnych (m.in. posiadają 2 rzędy siedzeń), ale ich dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg. Pytania postawione przez Spółkę w zakresie dotyczącym podatku VAT dotyczyły pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością. W związku z powyższym, pytania dotyczą pojazdów, których konstrukcja nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą - są to samochody osobowe albo samochody ciężarowe, ale niespełniające warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (posiadają 2 rzędy siedzeń).

Wobec powyższego w odniesieniu do ww. pojazdów Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, potwierdzających spełnienie wymagań dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.

Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, nie stanowią pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Samochody będące przedmiotem wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Zasady wykorzystywania służbowych samochodów wynikają z wewnętrznego regulaminu używania służbowych pojazdów samochodowych oraz prywatnych pojazdów samochodowych do celów służbowych, do którego przestrzegania zobowiązani są wszyscy pracownicy Spółki wykorzystujący pojazdy samochodowe.

Zgodnie z treścią regulaminu, zasady użytkowania służbowego pojazdu samochodowego w celach służbowych oraz prywatnych ma regulować zawierana między Spółką a pracownikiem umowa użytkowania służbowego pojazdu samochodowego dla osób dyspozycyjnych.

Umowa ma przewidywać indywidualnie ustalane miesięczne limity kilometrów na używanie pojazdu do celów służbowych oraz limitu na używanie pojazdu do celów prywatnych. Pracownik będzie obowiązany do comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie kilometrów przejechanych w danym miesiącu z podziałem na jazdy służbowe i prywatne. Oświadczenie, o którym mowa, będzie podstawą do wyliczenia obciążenia użytkownika z ww. tytułu, kalkulowanego ilością przejechanych k.m. dla celów prywatnych i ustaloną na podstawie cen rynkowych stawką za 1 km używania pojazdu (planowane zasady dotyczące rozliczania pojazdów szczegółowo zostały opisane w treści wniosku - Sytuacja I, II i III).

Generalnie należy stwierdzić, iż odpłatność za użytkowanie pojazdu służbowego w celach prywatnych będzie polegała na uwzględnianiu w przychodach ze stosunku pracy danego pracownika - jako dodatkowego składnika wynagrodzenia - wartości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia polegającego na nieodpłatnym użytkowaniu samochodu do celów prywatnych bądź nieuzasadnionym przekroczeniu ustalonych limitów.

Nawiązując jednak do postawionych przez Wnioskodawcę pytań dotyczących podatku VAT, należy zauważyć, iż pytanie Spółki nie miało związku z ww. sytuacją udostępnienia pojazdu pracownikowi do prywatnego użytku, ale dotyczyło możliwości uznania wskazanych pojazdów za pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych, a przy tym także w celu dojazdu z miejsca parkowania/garażowania do miejsc wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem bądź w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania w związku z uczestnictwem w negocjacjach bądź udaniem się w podróż służbową pracownika. Zdaniem Spółki, użycie pojazdu we wskazanych wyżej celach nie ma charakteru użytku prywatnego, gdyż jest ściśle związane z wykonywaniem obowiązków służbowych, a tym samym zasadnym jest traktowanie przedmiotowych pojazdów jako pojazdów używanych wyłącznie do celów służbowych, tj. celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku, w godzinach pracy, a także poza godzinami pracy są co do zasady garażowane na terenie siedziby Spółki, bądź w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej Spółki (prowadzenie działalności poprzez wynajęte pomieszczenia oraz miejsca parkingowe na terenie jednostek należących do Grupy Kapitałowej).

Garażowanie pojazdu służbowego po godzinach pracy, w przypadku pojazdów służbowych użytkowanych przez wskazanych we wniosku pracowników kadry zarządzającej/kierowniczej, ma miejsce w miejscu zamieszkania tych pracowników. Zgodnie z zapisami umowy użytkowania samochodu służbowego, pracownicy, o których mowa, będą zobowiązani do zapewnienia właściwego bezpieczeństwa samochodu także w ciągu nocy i weekendów i w tym celu będą zobowiązani parkować lub garażować samochód w miejscu zamieszkania lub pobytu, co będzie traktowane jako realizacja celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych. Jak wskazano we wniosku, ustalenie ww. miejsc garażowania ma na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków.

W przypadku natomiast pojazdów użytkowanych przez pozostałych pracowników, nienależących do kadry zarządzającej/kierowniczej, garażowanie pojazdu służbowego zasadniczo ma miejsce w miejscu siedziby Spółki lub prowadzenia działalności. Jak jednak wskazano w treści wniosku, możliwe są sytuacje wyjątkowe, w których dopuszcza się możliwość zaparkowania pojazdu w miejscu zamieszkania - dotyczy to przykładowo korzystania z pojazdu celem dojazdu do miejsca zamieszkania po zakończonych (np. w późnych godzinach wieczornych) negocjacjach przy braku możliwości wykorzystania samochodu prywatnego lub braku możliwości skorzystania z komunikacji zbiorowej bądź w celu rozpoczęcia delegacji wcześnie rano. W powyższych przypadkach, zaparkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania jest uzasadnione ze względu na oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w negocjacjach lub w delegacji służbowej.

W Spółce istnieją ustalone zasady nadzoru nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych - pojazdy których dotyczy wniosek są wyposażone w system lokalizacji satelitarnej pojazdów, zapewniający ewidencjonowanie eksploatacji służbowych pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty związane z pojazdami będącymi przedmiotem wniosku, nie występują sytuacje, w których pracownik miałby ponosić część wydatków.

Spółka ponosi następujące rodzaje wydatków związanych z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku, od których zamierza odliczać podatek VAT:

* koszt zakupu paliwa,

* koszt przeglądów okresowych, w tym wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych,

* koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu,

* koszty napraw, drobnych uszkodzeń niepowstałych z winy użytkownika,

* koszt pełnego ubezpieczenia komunikacyjnego (OC, AC, NW),

* koszt opłat za parkowanie służbowych pojazdów w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

* koszt opłat za przejazd płatną autostradą w związku z wykonywaniem czynności służbowych,

* koszt opłat za mycie pojazdów,

* koszt opłat za wynajem pojazdu.

W odniesieniu do wydatków związanych z zakupem paliwa:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

2. Czy użycie samochodu służbowego, kwalifikowanego przez Spółkę jako samochodu o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, także w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania w związku z uczestnictwem w negocjacjach, bądź udaniem się w podróż służbową pracownika (nienależącego do grupy zarządzającej/kierowniczej) - stanowi użycie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, a tym samym skutkuje brakiem możliwości uznania takiego pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, a tym samym brakiem możliwości odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od zakupów eksploatacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. I

Spółka stoi na stanowisku, iż jest uprawniona traktować te pojazdy służbowe, jako wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), a tym samym przysługuje jej prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług od wydatków eksploatacyjnych, dotyczących pojazdów służbowych, wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

Ad. 2

Spółka stoi na stanowisku, iż użycie samochodu służbowego w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania w związku z uczestnictwem w negocjacjach bądź udaniem się w podróż służbową pracownika (nienależącego do grupy zarządzającej/kierowniczej) nie stanowi użycia samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, a tym samym istnieje możliwość odliczenia podatku od towarów i usług w 100% od zakupu materiałów eksploatacyjnych.

UZASADNIENIE stanowiska

Ad. 1

Wnioskodawca uważa, że przejazdy pracowników powierzonymi im samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania/parkowania, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych stanowią realizację ich obowiązków służbowych, wynikających z Umowy, a tym samym są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 1, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, zalicza się wydatki dotyczące:

Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT naliczony w pełnej wysokości:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownicy kadry zarządzającej/kierowniczej zobowiązani są wykorzystywać powierzone im pojazdy służbowe do celów służbowych. W konsekwencji, przyznanie pracownikowi prawa do garażowania/parkowania w miejscu zamieszkania, umożliwia pracownikom, zgodnie z Umową o używanie pojazdu służbowego, realizację obowiązków służbowych oraz należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Jednocześnie umożliwienie pracownikowi dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem (również o nietypowych porach) daje Spółce możliwość efektywnego wykorzystania czasu pracy kadry zarządzającej/kierowniczej, co przekłada się na uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku gdy pracodawca nakłada na pracownika obowiązek parkowania w konkretnym miejscu (w tym wypadku w miejscu zamieszkania), to dojazd do tego miejsca w celu zaparkowania i wyjazd z tego miejsca w celu stawienia się w pracy należy traktować jako pozostawanie przez pracownika w dyspozycji pracodawcy. Z kolei okresy pozostawania w dyspozycji pracodawcy, zgodnie z art. 128 § 1 Kodeksu pracy zalicza się do czasu pracy. Warto w tym miejscu wskazać na fragment uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2008 r. sygn. I PK 107/08, w którym Sąd Najwyższy wskazał m.in., że: "czas pracy rozpoczyna się od wyjazdu z mieszkania pracownika handlowego w sytuacji, gdy pracodawca nie zorganizował miejsca, które mogło by być traktowane jako zamiejscowa siedziba pracodawcy, a praca polegała w całości na wykonywaniu zadań w placówkach handlowych, do których pracownik dojeżdżał samochodem z zajmowanego przez siebie mieszkania, czas ten obejmuje także powrót do mieszkania po wykonaniu zasadniczego zadania pracowniczego".

W konsekwencji należałoby więc uznać, że samochód służbowy, także w sytuacji gdy na mocy dokonanych ustaleń jest parkowany w miejscu zamieszkania pracownika kadry zarządzającej/kierowniczej, co stanowi element wykonywanych obowiązków służbowych - może być na gruncie przepisów ustawy o VAT być traktowany jako samochód wyłącznie do działalności gospodarczej.

A zatem, przejazdy kadry zarządzającej/kierowniczej samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem garażowania i parkowania w miejscu zamieszkania, a siedzibą Spółki lub innym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej, jako wykonywanie w ramach realizacji zadań służbowych, mogą być zaliczone do wykorzystywanych wyłącznie w związku z realizacją działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a nie wykorzystywanych w sposób mieszany, tj. zarówno w związku z realizacją działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak również do celów prywatnych.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu wydatków eksploatacyjnych oraz od zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, wykorzystywanych w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

Ad. 2

W Spółce sporadycznie zdarzają się sytuacje, że negocjacje z kontrahentami przeciągają się do godzin popołudniowych. Pracownicy (nienależący do kadry zarządzającej/kierowniczej) mają utrudniony powrót do miejsca zamieszkania. W związku z tym wykorzystywane są samochody służbowe w celu dojazdu do miejsca zamieszkania, a tym samym garażowanie/parkowanie następuje poza obrębem prowadzonej działalności przez Spółkę.

Zdarzają się również sytuacje, że w celu rozpoczęcia podróży służbowej we wczesnych godzinach porannych pracownik (nienależący do grupy zarządzającej/kierowniczej) jedzie samochodem służbowym do miejsca zamieszkania, aby nie było konieczności przyjeżdżania w kolejnym dniu w miejsce prowadzenia działalności przez Spółkę. Często także pracownik wraca z delegacji po godzinach pracy i nie ma możliwości skorzystania z komunikacji zbiorowej (bo nie kursuje), bądź wykorzystania prywatnego samochodu. Spółka jest również stroną umów, w których zobowiązuje się do świadczenia usług serwisowych czy utrzymania ruchu. Mogą wystąpić sytuacje napraw awaryjnych, które kończą się po godzinach pracy wyznaczonych pracowników i wówczas oni także nie mają możliwości skorzystania z komunikacji zbiorowej bądź wykorzystania prywatnego samochodu. Zdaniem Wnioskodawcy, takie wykorzystanie pojazdu służbowego nie stanowi użycia samochodu służbowego w celach/prywatnych w świetle ustawy o VAT. Ma na celu jedynie umożliwienie pracownikowi powrotu do miejsca zamieszkania w późnych godzinach wieczornych (przy braku możliwości wykorzystania prywatnego samochodu lub skorzystania z komunikacji zbiorowej) bądź rozpoczęcie delegacji wcześnie rano oraz oszczędność czasową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

I tak, na mocy art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy - warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Według art. 86a ust. 7 ustawy - ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Stosownie do art. 86a ust. 8 ustawy - w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków wskazanych w art. 86a ust. 4 należy odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (pkt 2). W odniesieniu do tych pojazdów (określonych w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) ustawodawca nie przewidział obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Pojazdy te wymienione zostały przez prawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r. poz. 407), wydanego na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 86a ust. 16 ustawy.

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności Wnioskodawca użytkuje służbowe pojazdy samochodowe (pojazdy służbowe, samochody służbowe), z których część przydzielona została zatrudnionym pracownikom Spółki w celu umożliwienia im właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych. Pojazdy służbowe są w przeważającej większości własnością Spółki. W nielicznych przypadkach są używane na podstawie umowy leasingu operacyjnego lub umowy najmu. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie kilku gmin województwa. Siedziba Spółki znajduje się w (...), oprócz tego Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie jednostek należących do Grupy Kapitałowej, tj. w innych Oddziałach znajdujących się w innych miejscowościach, w których pomieszczenia oraz miejsca parkingowe podlegają wynajęciu. Dodatkowo Oddziały te podzielone są na położone w różnych miejscach rejony. Do zadań kadry zarządzającej/kierowniczej zatrudnionej w Spółce należy prowadzenie w imieniu pracodawcy interesów Spółki oraz zarządzanie i zajmowanie się sprawami majątkowymi Spółki, co wymaga od tych pracowników częstych wyjazdów poza miejsce świadczenia pracy, określone w umowie o pracę. Miejsce świadczenia pracy kadry zarządzającej/kierowniczej lub miejsce, do którego należy się udać w celu prowadzenia spraw Wnioskodawcy często znajduje się w oddaleniu od miejsca parkowania pojazdu służbowego na terenie siedziby Spółki lub w poszczególnych miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Decyzja o przyznaniu danemu pracownikowi samochodu służbowego uzależniona jest od charakteru jego pracy, zajmowanego stanowiska, wymogów co do jego mobilności (konieczność wykonywania czynności służbowych poza siedzibą Spółki) i dyspozycyjności. Pracownicy, którym powierzane są samochody służbowe należą do kadry zarządzającej/kierowniczej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy. W Spółce obowiązuje regulamin używania pojazdów służbowych. Zgodnie z regulaminem, przekazanie samochodu służbowego do korzystania przez pracownika wymaga podpisania umowy o używanie pojazdu służbowego (Umowa), która określa szczegółowo zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Umowa nakłada na pracowników, w związku z korzystaniem z powierzonych im pojazdów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązani do należytego zabezpieczenia pojazdu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników, związaną z zajmowanymi stanowiskami oraz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania lub pobytu (np. w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych). Takie zasady garażowania/parkowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, pojazdy służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a miejscem parkowania samochodu służbowego w adresie siedziby Spółki lub w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Umowa nie przewiduje dodatkowego wynagrodzenia dla pracowników za garażowanie lub parkowanie pojazdu służbowego. Spółka dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych na warunkach określonych w Umowie. Istnieją również sytuacje, w których pracownik (nienależący do kadry zarządzającej/kierowniczej) uczestniczy w negocjacjach lub zostaje wysłany w delegację. W tym celu korzysta z pojazdu służbowego w celu dojazdu do miejsca zamieszkania po zakończonych negocjacjach (przy braku możliwości wykorzystania prywatnego samochodu lub skorzystania z komunikacji zbiorowej) lub w celu rozpoczęcia delegacji wcześnie rano (bez konieczności przyjazdu pod adres prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę). Takie zasady korzystania z pojazdów służbowych mają na celu oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w negocjacjach dot. prowadzonej działalności przez Spółkę oraz uczestnictwa w delegacji służbowej. W konsekwencji, pojazdy służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem zamieszkania pracownika, a miejscem parkowania samochodu służbowego w adresie siedziby Spółki lub w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. W celu usprawnienia i ujednolicenia stosowanych procedur przy jednoczesnej realizacji obowiązków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Spółki - jako płatnika oraz pracowników - jako podatników, Spółka zamierza wprowadzić nowe regulacje wewnętrzne dotyczące zasad użytkowania pojazdów służbowych Spółki, wykorzystywanych przez pracowników również do celów prywatnych. Zasady te określone zostaną w regulaminie oraz w zawieranych z pracownikami Umowach.

Znowelizowane regulacje utrzymają dotychczasowe zasady garażowania/parkowania samochodów służbowych przez pracowników oraz dojazdów do/z miejsca wykonywania obowiązków służbowych. Ponadto, na podstawie Umowy pracownicy zobowiązani będą do: używania samochodu służbowego w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwości; wydania pojazdu służbowego Spółce w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu Umowy; przestrzegania terminów przeglądów i badań technicznych. Według znowelizowanych zasad, każdy pracownik będzie miał w Umowie określony indywidualny miesięczny limit kilometrów na jazdy służbowe (limit przyznawany na wniosek pracownika, w oparciu o specyfikę obowiązków danego pracownika, odległość między miejscem garażowania/parkowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych, częstotliwość i odległość realizowanych podróży służbowych) - w zależności od potrzeb, zakresu i specyfiki wykonywanych obowiązków służbowych, uwzględniający w szczególności dojazdy z ustalonego miejsca garażowania/parkowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem. Limit ten będzie proporcjonalnie pomniejszany w sytuacji skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z urlopu lub przebywania na zwolnieniu lekarskim. Ponadto każdy pracownik będzie miał indywidualnie przyznany limit kilometrów na jazdy prywatne (inne niż określone powyżej), którego wartość zostanie doliczona do przychodów pracownika, od których zostanie pobrana zaliczka na PIT. W odniesieniu do samochodów będących własnością Spółki, wartość świadczenia z tytułu używania samochodu służbowego do celów prywatnych będzie ustalana w oparciu o stawki rynkowe, tj. na podstawie informacji pozyskanych od przewoźnika, obsługującego Wnioskodawcę w zakresie stawki za realizację 1 kilometra transportu samochodem osobowym, z uwzględnieniem marki samochodu, roku produkcji, stanu technicznego, przebiegu, wyposażenia itp. Dla celów ustalenia wartości świadczenia stawka kilometrowa zostanie pomnożona przez liczbę kilometrów wchodzących do limitu dla celów jazd prywatnych. W odniesieniu do samochodów będących przedmiotem leasingu lub najmu, wartość świadczenia z tytułu używania pojazdu służbowego do celów prywatnych zostanie ustalona w oparciu o stawkę kilometrową wyliczoną na podstawie przypadającego na jeden kilometr przebiegu samochodu służbowego miesięcznego kosztu raty leasingowej/czynszu najmu brutto i miesięcznego kosztu eksploatacji danego samochodu (w tym kosztu paliwa i kosztu serwisu brutto), pomnożoną przez liczbę kilometrów wchodzących do limitu dla celów jazd prywatnych. Pracownik będzie miał, wynikający z Umowy, obowiązek comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie przejechanych kilometrów w danym miesiącu, z podziałem na jazdy służbowe (m.in. jazdy z miejsca garażowania/parkowania do celów wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem) oraz jazdy prywatne. Umowa określać będzie zasady rozliczania wykorzystania pojazdów służbowych w następujący sposób:

1. Sytuacja I - faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (według oświadczenia pracownika) nie będzie przekraczać sumy przyznanego limitu do celów służbowych oraz do celów prywatnych.

Sposób rozliczenia: do przychodów pracownika, podlegających opodatkowaniu PIT doliczona zostanie wartość limitu na cele prywatne i to bez względu na to, czy pracownik wykorzystał ten limit, czy nie.

2. Sytuacja II - faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (według oświadczenia pracownika) będzie przekraczać sumę przyznanego limitu do celów służbowych oraz do celów prywatnych.

W takim przypadku pracownik zobowiązany będzie do udokumentowania przyczyn przekroczenia przyznanego miesięcznego łącznego limitu kilometrów.

Sposób rozliczenia:

a. Przekroczenie łącznego limitu zostanie udokumentowane w sposób potwierdzający wykorzystanie samochodu służbowego do celów służbowych (np. dokumenty potwierdzające delegację) - do przychodów pracownika, opodatkowanych PIT doliczona będzie wyłącznie wartość limitu na cele prywatne (określone w Umowie),

b. Przekroczenie łącznego limitu nie zostanie udokumentowane bądź też dokumenty nie potwierdzą dostatecznie wykorzystania samochodu służbowego do celów służbowych - do przychodów pracownika opodatkowanych PIT doliczona będzie wartość limitu na cele prywatne; ponadto pracownik zostanie obciążony kosztami przekroczenia przyznanego limitu (liczba kilometrów x stawka kilometrowa).

3. Sytuacja III - faktycznie przejechana w miesiącu łączna liczba kilometrów (według oświadczenia pracownika) nie będzie przekraczać limitu do celów służbowych, ale dojdzie do przekroczenia limitu do celów prywatnych. W takiej sytuacji pracownik jest zobowiązany do poinformowania o faktycznej ilości kilometrów przejechanych dla celów prywatnych.

Sposób rozliczenia: do przychodów pracownika, opodatkowanych PIT, doliczona zostanie wartość limitu na cele prywatne; ponadto pracownik zostanie obciążony nadwyżką ponad łączny miesięczny limit kilometrów.

W Spółce zostanie opracowany wzór oświadczeń składanych przez pracowników, wdrożona będzie procedura akceptacji oświadczeń pracowników o liczbie przejechanych kilometrów oraz procedura weryfikacji otrzymanych danych w oparciu o licznik przejechanych kilometrów.

Samochody będące przedmiotem wniosku, są zarówno samochodami osobowymi jak i pojazdami samochodowymi innymi niż samochody osobowe, które nie spełniają warunków do uznania ich za wykorzystywane wyłącznie do działalności ze względów konstrukcyjnych (m.in. posiadają 2 rzędy siedzeń), ale ich dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg.

Pytania postawione przez Spółkę dotyczącą - pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdów, których konstrukcja nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą - są to samochody osobowe albo samochody ciężarowe, ale niespełniające warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (posiadają 2 rzędy siedzeń). Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, nie stanowią pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Samochody będące przedmiotem wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zasady wykorzystywania służbowych samochodów wynikają z wewnętrznego regulaminu używania służbowych pojazdów samochodowych oraz prywatnych pojazdów samochodowych do celów służbowych, do którego przestrzegania zobowiązani są wszyscy pracownicy Spółki wykorzystujący pojazdy samochodowe.

Zgodnie z treścią regulaminu, zasady użytkowania służbowego pojazdu samochodowego w celach służbowych oraz prywatnych ma regulować zawierana między Spółką a pracownikiem umowa użytkowania służbowego pojazdu samochodowego dla osób dyspozycyjnych. Umowa ma przewidywać indywidualnie ustalane miesięczne limity kilometrów na używanie pojazdu do celów służbowych oraz limitu na używanie pojazdu do celów prywatnych. Pracownik będzie obowiązany do comiesięcznego składania oświadczenia o faktycznej liczbie kilometrów przejechanych w danym miesiącu z podziałem na jazdy służbowe i prywatne. Oświadczenie, o którym mowa, będzie podstawą do wyliczenia obciążenia użytkownika z ww. tytułu, kalkulowanego ilością przejechanych k.m. dla celów prywatnych i ustaloną na podstawie cen rynkowych stawką za 1 km używania pojazdu (planowane zasady dotyczące rozliczania pojazdów szczegółowo zostały opisane w treści wniosku - Sytuacja I, II i III).

Pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku, w godzinach pracy, a także poza godzinami pracy są co do zasady garażowane na terenie siedziby Spółki, bądź w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej Spółki (prowadzenie działalności poprzez wynajęte pomieszczenia oraz miejsca parkingowe na terenie jednostek należących do Grupy Kapitałowej). Garażowanie pojazdu służbowego po godzinach pracy, w przypadku pojazdów służbowych użytkowanych przez wskazanych we wniosku pracowników kadry zarządzającej/kierowniczej, ma miejsce w miejscu zamieszkania tych pracowników. Zgodnie z zapisami umowy użytkowania samochodu służbowego, pracownicy, o których mowa, będą zobowiązani do zapewnienia właściwego bezpieczeństwa samochodu także w ciągu nocy i weekendów i w tym celu będą zobowiązani parkować lub garażować samochód w miejscu zamieszkania lub pobytu, co będzie traktowane jako realizacja celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych. Jak wskazano we wniosku, ustalenie ww. miejsc garażowania ma na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków.

W przypadku natomiast pojazdów użytkowanych przez pozostałych pracowników, nienależących do kadry zarządzającej/kierowniczej, garażowanie pojazdu służbowego zasadniczo ma miejsce w miejscu siedziby Spółki lub prowadzenia działalności. Jak jednak wskazano w treści wniosku, możliwe są sytuacje wyjątkowe, w których dopuszcza się możliwość zaparkowania pojazdu w miejscu zamieszkania - dotyczy to przykładowo korzystania z pojazdu celem dojazdu do miejsca zamieszkania po zakończonych (np. w późnych godzinach wieczornych) negocjacjach przy braku możliwości wykorzystania samochodu prywatnego lub braku możliwości skorzystania z komunikacji zbiorowej bądź w celu rozpoczęcia delegacji wcześnie rano. W powyższych przypadkach, zaparkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania jest uzasadnione ze względu na oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w negocjacjach lub w delegacji służbowej.

W Spółce istnieją ustalone zasady nadzoru nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych - pojazdy których dotyczy wniosek są wyposażone w system lokalizacji satelitarnej pojazdów, zapewniający ewidencjonowanie eksploatacji służbowych pojazdów samochodowych.

Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty związane z pojazdami będącymi przedmiotem wniosku, nie występują sytuacje, w których pracownik miałby ponosić część wydatków.

Spółka ponosi następujące rodzaje wydatków związanych z eksploatacją samochodów będących przedmiotem wniosku, od których zamierza odliczać podatek VAT: koszt zakupu paliwa; koszt przeglądów okresowych. w tym wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych; koszt napraw mechanicznych związanych z normalną eksploatacją pojazdu; koszty napraw, drobnych uszkodzeń niepowstałych z winy użytkownika; koszt pełnego ubezpieczenia komunikacyjnego (OC, AC, NW); koszt opłat za parkowanie służbowych pojazdów w związku z wykonywaniem czynności służbowych; koszt opłat za przejazd płatną autostradą w związku z wykonywaniem czynności służbowych; koszt opłat za mycie pojazdów; koszt opłat za wynajem pojazdu.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca faktycznym nabywcą paliwa w przypadku udostępnienia samochodu służbowego na rzecz pracownika będzie Spółka, a faktury dotyczące zakupu paliwa będą wystawiane na Spółkę. W zależności od sytuacji: paliwo będzie przekazywane pracownikowi wraz z samochodem, jeśli będzie zatankowany; natomiast w przypadku braku paliwa - pracownik będzie zobowiązany do jego uzupełnienia na stacji paliw. Pracownik nie ma wpływu na miejsce nabycia paliwa - zgodnie z warunkami wynikającymi z regulaminu używania służbowych pojazdów samochodowych, zakup paliwa do służbowych pojazdów samochodowych może odbywać się wyłącznie za pośrednictwem karty flotowej wskazanego w regulaminie dostawcy paliw. Wydatki na paliwo zużywane podczas wykorzystania samochodu na cele prywatne oraz w dni wolne od pracy będzie ponosiła Spółka.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii ustalenia, czy przysługuje jej prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa, dotyczących pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

Jak wynika z opisu sprawy, do zadań kadry zarządzającej/kierowniczej zatrudnionej w Spółce należy prowadzenie w imieniu pracodawcy interesów Spółki oraz zarządzanie i zajmowanie się sprawami majątkowymi Spółki, co wymaga od tych pracowników częstych wyjazdów poza miejsce świadczenia pracy, określone w umowie o pracę. Miejsce świadczenia pracy kadry zarządzającej/kierowniczej lub miejsce, do którego należy się udać w celu prowadzenia spraw Wnioskodawcy często znajduje się w oddaleniu od miejsca parkowania pojazdu służbowego na terenie siedziby Spółki lub w poszczególnych miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. W Spółce obowiązuje regulamin używania pojazdów służbowych. Zgodnie z regulaminem, przekazanie samochodu służbowego do korzystania przez pracownika wymaga podpisania umowy o używanie pojazdu służbowego, która określa szczegółowo zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Umowa nakłada na pracowników, w związku z korzystaniem z powierzonych im pojazdów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązani do należytego zabezpieczenia pojazdu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników, związaną z zajmowanymi stanowiskami oraz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania lub pobytu (np. w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych). Takie zasady garażowania/parkowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, pojazdy służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a miejscem parkowania samochodu służbowego w adresie siedziby Spółki lub w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Umowa nie przewiduje dodatkowego wynagrodzenia dla pracowników za garażowanie lub parkowanie pojazdu służbowego. Spółka dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych na warunkach określonych w Umowie.

Jak już wcześniej wskazano, art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy stanowi, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS lub w przypadku używania pojazdów przez pracowników do celów służbowych obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy czy wyjazd urlopowy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca pracownicy kadry zarządzającej/kierowniczej zobowiązani są wykorzystywać powierzone im pojazdy służbowe do celów służbowych. Natomiast przyznanie pracownikowi prawa do garażowania/parkowania w miejscu zamieszkania, umożliwia pracownikom, zgodnie z Umową o używanie pojazdu służbowego, realizację obowiązków służbowych oraz należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Jednocześnie umożliwienie pracownikowi dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem (również o nietypowych porach) daje Spółce możliwość efektywnego wykorzystania czasu pracy kadry zarządzającej/kierowniczej, co przekłada się na uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca stworzył procedury, które nie wykluczają użycia przez pracowników samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwy jest (i faktycznie jest realizowany) dojazd pracowników kadry zarządzającej/kierowniczej z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem lub z miejsca pobytu (np. w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych) samochodami służbowymi. Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania tych pojazdów przewidują wręcz ich użycie do celów mieszanych.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy co do tego, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tych samochodów przez pracowników Spółki (pracowników kadry zarządzającej/kierowniczej) do celów prywatnych - będzie to dojazd z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca pracy i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania lub z miejsca pobytu (np. w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych). Bez znaczenia będzie w tej sytuacji fakt prowadzenia dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, powinna być bezwzględnie wykluczona możliwość wykorzystywania pojazdów w inny sposób (przez pracowników) w prowadzonej działalności.

W ocenie tut. Organu proponowane przez Spółkę rozwiązanie - udostępnienie samochodów służbowych w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do pracy i odwrotnie lub z miejsca pobytu (np. w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania tam obowiązków służbowych) wraz z zapewnieniem miejsca parkowania samochodu - przede wszystkim sprzyja wygodzie pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do pracy. Należy zatem stwierdzić, że dojazd pracownika do pracy nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.

W analizowanym przypadku opisane przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W analizowanej sprawie bowiem, gdy pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe, z przeznaczeniem na dojazdy z pracy do miejsca zamieszkania (i odwrotnie) lub w sytuacji delegowania pracownika do innej miejscowości w celu wykonywania obowiązków służbowych, to tym samym zaspakaja w pierwszym rzędzie potrzeby prywatne pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób "dostanie się" na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy do miejsca zamieszkania (i odwrotnie), poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika (jest udogodnieniem dla pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do/z pracy).

Należy zatem stwierdzić, że dojazd z pracy do miejsca zamieszkania pracownika lub odbycie podróży służbowej z/do miejsca zamieszkania nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny (niewynikający ze stosunku pracy) pracownika, nie zaś cel gospodarczy pracodawcy.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sytuację, gdy Wnioskodawca dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy do miejsca zamieszkania lub odbycie podróży służbowej do miejsca zamieszkania poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, trzeba uznać za wykorzystywanie tego pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że jest on uprawniony traktować pojazdy będące przedmiotem wniosku jako wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych (przy zastrzeżeniu prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu służbowego), bowiem w opisanych warunkach Wnioskodawca nie stworzył procedur/zasad wykorzystania pojazdów w pełni wykluczających ich użytek prywatny w ramach używania samochodów do celów służbowych, co powoduje, że przedmiotowe pojazdy nie mogą być uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Ad. 1

Tym samym Wnioskodawca nie jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych, wymienionych we wniosku, dotyczących przedmiotowych pojazdów, wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem. Zatem, Spółka może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego od powyższych wydatków.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowy wniosek dotyczy zarówno samochodów osobowych, jak i samochodów innymi niż samochody osobowe, których dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg, jednakże nie są to pojazdy spełniające warunki określone w art. 86a ust. 9 ustawy.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa do samochodów osobowych wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługiwałoby pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa w sytuacji, gdy pojazdy byłyby wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. których sposób wykorzystania, zwłaszcza określony w ustalonych zasadach ich używania, wyklucza użycie ich do celów prywatnych.

W związku z powyższym, z uwagi na brak spełnienia ww. warunku oraz fakt, że wymienione we wniosku pojazdy samochodowe są jak wskazał Wnioskodawca samochodami osobowymi - wymienionymi w art. 12 ustawy nowelizującej - Wnioskodawca nie ma prawa w ogóle do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych paliw silnikowych do napędu przedmiotowych samochodów do dnia 30 czerwca 2015 r.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych pojazdów wymienionych we wniosku (innych niż osobowe, których dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg), które nie są pojazdami spełniającymi warunki określone w art. 86a ust. 9 ustawy, Wnioskodawca może skorzystać z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% z tytułu nabywanego paliwa, w związku z faktem, że pojazdy te nie mieszczą się w kategoriach pojazdów wskazanych w art. 12 ustawy - w szczególności wskazanych w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy zmieniającej, bowiem dopuszczalna ładowność tych pojazdów przekracza 500 kg (o ile liczba miejsc w tych pojazdach wynosi 3 lub więcej).

Ad. 2

Ponadto z wniosku wynika, że istnieją również sytuacje, w których pracownik (nienależący do kadry zarządzającej/kierowniczej) uczestniczy w negocjacjach lub zostaje wysłany w delegację. W tym celu korzysta z pojazdu służbowego w celu dojazdu do miejsca zamieszkania po zakończonych negocjacjach (przy braku możliwości wykorzystania prywatnego samochodu lub skorzystania z komunikacji zbiorowej) lub w celu rozpoczęcia delegacji wcześnie rano (bez konieczności przyjazdu pod adres prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę). Takie zasady korzystania z pojazdów służbowych mają na celu oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w negocjacjach dot. prowadzonej działalności przez Spółkę oraz uczestnictwa w delegacji służbowej. W konsekwencji, pojazdy służbowe są wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem zamieszkania pracownika, a miejscem parkowania samochodu służbowego w adresie siedziby Spółki lub w miejscach prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazał Wnioskodawca możliwe są sytuacje wyjątkowe, w których dopuszcza się możliwość zaparkowania pojazdu w miejscu zamieszkania - dotyczy to przykładowo korzystania z pojazdu celem dojazdu do miejsca zamieszkania po zakończonych (np. w późnych godzinach wieczornych) negocjacjach przy braku możliwości wykorzystania samochodu prywatnego lub braku możliwości skorzystania z komunikacji zbiorowej bądź w celu rozpoczęcia delegacji wcześnie rano. W powyższych przypadkach, zaparkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania jest uzasadnione ze względu na oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w negocjacjach lub w delegacji służbowej.

W związku z powyższym wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy użycie samochodu służbowego, kwalifikowanego przez Spółkę jako samochodu, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, także w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania w związku z uczestnictwem w negocjacjach, bądź udaniem się w podróż służbową (nienależącego do grupy zarządzającej/kierowniczej) - stanowi użycie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, a tym samym skutkuje brakiem możliwości uznania takiego pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, a tym samym brakiem możliwości odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od zakupów eksploatacyjnych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w sytuacji użycia pojazdów służbowych w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania w związku z uczestnictwem w negocjacjach bądź udaniem się w podróż służbową pracownika (nienależącego do grupy zarządzającej/kierowniczej), podobnie jak w przypadku pojazdów wykorzystywanych także w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowania samochodów służbowych do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - ich użycie stanowi wykorzystanie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie stworzył procedur/zasad wykorzystania pojazdu w pełni wykluczających jego użytek prywatny w ramach używania samochodu do celu służbowego. Powyższe powoduje, że przedmiotowe pojazdy nie mogą być uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a tym samym nie istnieje możliwość odliczenia podatku od towarów i usług w 100% od wydatków eksploatacyjnych, wymienionych we wniosku, dotyczących przedmiotowych pojazdów.

Z uwagi na powyższe, użycie samochodu służbowego w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania w związku z uczestnictwem w negocjacjach bądź udaniem się w podróż służbową pracownika (nienależącego do grupy zarządzającej/kierowniczej) stanowi użycie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT, a tym samym nie istnieje możliwość odliczenia podatku od towarów i usług w 100% od wydatków eksploatacyjnych, dotyczących przedmiotowych pojazdów. Zatem, Spółka może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego od powyższych wydatków.

W takiej sytuacji Wnioskodawca nie ma również w ogóle - do dnia 30 czerwca 2015 r. - prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych paliw silnikowych do napędu samochodów osobowych będących przedmiotem zapytania. Natomiast w odniesieniu do pozostałych pojazdów wymienionych we wniosku (innych niż osobowe, których dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg), Wnioskodawca może skorzystać z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% z tytułu nabywanego paliwa, w związku z faktem, że pojazdy te nie mieszczą się w kategoriach pojazdów wskazanych w art. 12 ustawy - w szczególności wskazanych w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy zmieniającej, bowiem dopuszczalna ładowność tych pojazdów przekracza 500 kg (o ile liczba miejsc w tych pojazdach wynosi 3 lub więcej).

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.