ILPP2/443-72/08-5/EN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 kwietnia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-72/08-5/EN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2008 r. (data wpływu 21 styczeń 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2008 r. (data wpływu 1 kwiecień 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi udzielenia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie transportu międzynarodowego i spedycji, współpracuje od lat z firmą niemiecką, która należy do niemiecko-szwajcarskiej Grupy Kapitałowej. Zainteresowany wykonuje między innymi usługi na rzecz firmy niemieckiej, z którą nie jest powiązany kapitałowo, a która posiada zobowiązania wobec niego i są one wymagalne.

Z uwagi na duże inwestycje poczynione przez niemiecko-szwajcarską Grupę Kapitałową, a dotyczące również firmy Wnioskodawcy (w zakresie oprogramowania), firma niemiecka poprosiła Zainteresowanego o udzielenie pożyczki, którą zostanie spłacone jej zobowiązanie wobec niego. Oba podmioty są czynnymi unijnymi podatnikami VAT.

Rozliczenia między firmami prowadzone są w EURO, w tym przypadku nie będzie przelewów bankowych tylko rozliczenie nastąpi w drodze kompensaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaki podatek należy zastosować przy pożyczce: p.c.c. czy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki jest usługą finansową. Oba podmioty są czynnymi podatnikami VAT, więc ma tu zastosowanie art. 27 ust. 3, pkt 2 i ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powołanym artykułem, Zainteresowany powinien jako udzielający pożyczki wystawić dla firmy niemieckiej fakturę VAT z NP, ponieważ miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę i tam też powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Stosownie do treści art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z opisu przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż ma on zamiar udzielić pożyczki podatnikowi niemieckiemu, wskazując ponadto, iż udzielenie pożyczki stanowi usługę finansową.

Tut. Organ informuje, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest Podatnik. W związku z powyższym tut. Organ podatkowy jako niewłaściwy rzeczowo nie dokonywał oceny zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę usługi do usług finansowych odnosząc się w niniejszej interpretacji do wskazanego przez Podatnika grupowania.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1.

osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub

2.

podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę,

nbspnbsp - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza udzielić pożyczki firmie mającej siedzibę na terytorium Niemiec. Uwzględniając zatem powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy nabywcą usługi finansowej będzie podatnik niemiecki, czynność taka podlega opodatkowaniu w Niemczech.

O sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi.

Zainteresowany, natomiast jest zobowiązany w takim przypadku do stosowania § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), w myśl którego przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Zgodnie z ust. 4 powołanego paragrafu, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Biorąc pod uwagę fakt, iż przedmiotowa usługa będzie podlegać ustawie o podatku od towarów i usług przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie znajdują tu zastosowania. Umowa pożyczki, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.), podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Jednakże art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. a) powołanej ustawy, stanowi, że opodatkowaniu niepodlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie zagadnienia dotyczącego umów udzielania pożyczek przy braku odpowiedniego wpisu do KRS został załatwiony pismem z dnia 17 kwietnia 2008 r. nr ILPP2/443-72/08-4/EN, natomiast w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek od pożyczki i w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych z tytułu potrącenia wierzytelności, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl