ILPP2/443-701/09-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 31 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odsprzedaży paliwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odsprzedaży paliwa. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 31 lipca 2009 r.), w którym Zainteresowany przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma transportowa Wnioskodawcy (jednoosobowa działalność gospodarcza), wynajmuje od firmy T, samochody ciężarowe. Samochody te służą do wykonywania usług transportowych na terenie państw Unii Europejskiej (przewóz towarów). Właściciel firmy T, umożliwił tankowanie wynajętych przez Zainteresowanego samochodów, na swoje konto w krajach UE i w Polsce. Koszty zatankowanego paliwa zwracane będą po dostarczeniu dokumentów obciążeniowych, które są wystawiane na podstawie otrzymanych z krajów UE informacji o ilości i wartości tankowanego paliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie dokumenty powinny być wystawiane przez firmę T do obciążenia wynajmującego samochody kosztem paliwa i jaką zastosować stawkę VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie kosztów paliwa na osobę trzecią nie jest możliwe poprzez wystawienie faktury (refakturowanie możliwe jest tylko przy przenoszeniu kosztów usług). W związku z tym, możliwym do zastosowania dokumentem może być nota księgowa obciążająca tankującego paliwo pełnymi kosztami na podstawie otrzymanych z zagranicy dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada neutralności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Artykuł 2 pkt 22 ustawy stanowi, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na fakt, iż mamy w przedmiotowej sprawie do czynienia z odsprzedażą towaru, to należy w tej sytuacji odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. Nr L 347/1), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE. Nr L 145/1)), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

W sytuacji, w której koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, są w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, to podmiot biorący udział w świadczeniu usług, będący podatnikiem VAT czynnym, dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT.

Należy zatem przyjąć, iż w przypadku odsprzedaży usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi, której celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot będący pierwotnym nabywcą usługi (zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny) na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta, to podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi dokumentuje te czynności wystawioną przez siebie fakturą VAT. W rezultacie więc, ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku dostawy towarów. Zgodnie bowiem z przepisem art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży towaru za sprzedawcę, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej sprzedaż towaru.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że firma T ponosi koszty zakupu paliwa, które tankowane jest do wynajętych przez Zainteresowanego samochodów.

Zatem w sytuacji, gdy właściciel firmy T działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, dokona odsprzedaży towaru "w stanie nieprzetworzonym", jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż towaru.

Ponadto, w przypadku dostawy towarów bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich dostawy. Od poprawności określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów zależeć będzie, czy będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

* dostawa odbywa się za wynagrodzeniem,

* jest realizowana na terytorium kraju, bądź traktowana jest jako mająca na nim miejsce,

* dokonuje jej podatnik VAT występujący w takim charakterze w odniesieniu do danej czynności.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje od firmy Trade-Transport samochody ciężarowe, które służą mu do wykonywania usług transportowych na terenie Unii Europejskiej - przewóz towarów. Właściciel przedmiotowej firmy, umożliwił również Zainteresowanemu tankowanie wynajętych samochodów na swoje konto zarówno w krajach UE, jak i w Polsce.

Mając na uwadze przytoczone przepisy stwierdzić należy, że miejscem dostawy paliwa do samochodów wynajmowanych przez Wnioskodawcę oraz jednocześnie miejscem jego opodatkowania, są terytoria państw, na terenie których następuje nabycie paliwa. W przedmiotowej sytuacji mamy bowiem do czynienia z przypadkiem, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdyż zakupione paliwo nie jest wysyłane ani transportowane do nabywcy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, dostawa paliwa odbywa się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec powyższego podlega opodatkowaniu w miejscu (w kraju członkowskim), w którym następuje zatankowanie paliwa do baku samochodu. Paliwo, zatankowane bezpośrednio do samochodów użytkowanych przez Wnioskodawcę, zostaje wykorzystane praktycznie już w chwili wyjazdu ze stacji benzynowej. Rozliczenie na terenie Polski kosztów zakupionego poza granicami paliwa, dokonywane pomiędzy Zainteresowanym a właścicielem firmy T, nie stanowi transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawcy paliw przenoszą prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na firmę T, która następnie przenosi to prawo na Wnioskodawcę. Zatem, w przypadku dostawy paliwa na terytorium kraju firma T dokonuje na rzecz Zainteresowanego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

I tak, stosownie do regulacji § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem - § 25 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

W myśl § 25 ust. 3 powołanego rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Wobec powyższego, właściciel firmy T winien wystawić faktury dla Zainteresowanego, zgodnie z przepisami rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., dokumentujące czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno