ILPP2/443-7/13-2/MR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-7/13-2/MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu 2 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania i udokumentowania sprzedaży imiennych ulgowych biletów miesięcznych oraz prowadzenia ewidencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania i udokumentowania sprzedaży imiennych ulgowych biletów miesięcznych oraz prowadzenia ewidencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarobkowym przewozie osób. W tym celu posiada klika autobusów zaopatrzonych w kasy fiskalne służące do sprzedaży biletów oraz kasę fiskalną stacjonarną do sprzedaży biletów ulgowych. Każdy pasażer jest zobowiązany do zakupu i posiadania biletu w czasie przejazdów.

Wnioskodawca ma podpisane umowy z Gminami na przewóz dzieci do szkół, za ww. usługi rozlicza się z Gminami na podstawie wystawionych faktur VAT, jednocześnie sprzedaż tych usług jest też wprowadzona do kasy fiskalnej w celu wydrukowania biletów imiennych, który jest jednocześnie paragonem fiskalnym. Dokumentem uprawniającym do przejazdu jest imienny ulgowy bilet miesięczny. Każde dziecko w czasie przejazdu musi posiadać oryginał tego biletu. Tak więc owa sprzedaż jest dwukrotnie udokumentowana: raz w postaci faktury VAT wystawionej dla odpowiedniego Urzędu Gminy i na tej podstawie jest regulowana zapłata za usługę, drugi raz w postaci wydruku z kasy fiskalnej czyli w postaci imiennego biletu dla dziecka (dzieci nie płacą za te bilety).

Zainteresowany korzysta z dopłat pochodzących z Urzędu Marszałkowskiego do ulgowych biletów szkolnych. W każdym dniu istnieje możliwość kontroli z tego Urzędu, czy zachowane są odpowiednie procedury sprzedaży biletów ulgowych i realizacji tych przewozów. Jedną z nich jest to, iż każdy pasażer musi mieć przy sobie oryginał biletu. Bilety te są imienne i stanowią wydruk z kasy fiskalnej.

Zgodnie z przepisami podatkowymi do faktury VAT dokumentującej sprzedaż zafiskalizowaną musi być podpięty oryginał paragonu, biletu pod kopię faktury. Niestety takich biletów w miesiącu jest około 300 szt., nie ma praktycznie możliwości żeby po zakończonym miesiącu zebrać od dzieci wszystkie oryginały biletów (podpiąć je pod kopię faktury). Nie ma możliwości wyegzekwowania zwrotu wszystkich zużytych biletów.

Bilety ulgowe miesięczne drukowane są po sobie kolejno, mając następujące po sobie numery. Nie ma pomiędzy nimi innej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Jak prawidłowo zaewidencjonować w rejestrze sprzedaży sprzedaż imiennych ulgowych biletów miesięcznych, tak aby podwójnie nie opodatkować ww. sprzedaży.

2.

Czy do ewidencji sprzedaży przyjąć wartość sprzedaży wynikającą z miesięcznego raportu fiskalnego, a fakturę wystawioną na poczet Urzędu Gminy nie ewidencjonować tylko pozostawić do wglądu w dokumentach księgowych.

3.

Czy do ewidencji sprzedaży przyjąć wartość faktury VAT wystawionej dla Urzędu Gminy biorąc pod uwagę, że jest to sprzedaż dla instytucji, a nie osoby fizycznej, jednocześnie miesięczny raport fiskalny skorygować o wartość sprzedaży zafakturowaną.

4.

Czy na fakturze wystawionej na rzecz Urzędu Gminy wystarczy adnotacja, że obejmuje ona bilety od nr (...) do nr (...) i jako załącznik podpiąć raport z kasy fiskalnej, który zawiera szczegółowe informacje dotyczące biletów.

Zdaniem Wnioskodawcy, do ewidencji sprzedaży wprowadzana jest wartość faktury VAT wystawionej dla Urzędu Gminy. Natomiast miesięczny raport z kasy fiskalnej Wnioskodawca koryguje o wartość tej sprzedaży. Faktura ta zawiera informację jakich numerów biletów dotyczy oraz podpięty jest pod nią wydruk z kasy fiskalnej w postaci raportu. Raport ten zawiera: imię i nazwisko ucznia korzystającego z przejazdu, nr biletu, trasę przejazdu oraz cenę jednego biletu miesięcznego. W podsumowaniu raportu występuje kwota brutto na jaką została wystawiona faktura oraz kwota podatku VAT oraz ilość biletów miesięcznych.

Zainteresowany uważa, iż takie stanowisko jest słuszne z tego powodu, gdyż jest to de facto sprzedaż na rzecz instytucji, a nie osób fizycznych. Odbiorcą Wnioskodawcy jest Urząd Gminy, z którym ma podpisaną umowę na przewóz dzieci. Osoby fizyczne w postaci dzieci są tylko uprawnione na podstawie biletów do korzystania z usługi świadczonej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarobkowym przewozie osób. W tym celu posiada klika autobusów zaopatrzonych w kasy fiskalne służące do sprzedaży biletów oraz kasę fiskalną stacjonarną do sprzedaży biletów ulgowych. Każdy pasażer jest zobowiązany do zakupu i posiadania biletu w czasie przejazdów. Wnioskodawca ma podpisane umowy z Gminami na przewóz dzieci do szkół, za ww. usługi rozlicza się z Gminami na podstawie wystawionych faktur VAT, jednocześnie sprzedaż tych usług jest też wprowadzona do kasy fiskalnej w celu wydrukowania biletów imiennych, który jest jednocześnie paragonem fiskalnym. Dokumentem uprawniającym do przejazdu jest imienny ulgowy bilet miesięczny. Każde dziecko w czasie przejazdu musi posiadać oryginał tego biletu. Tak więc owa sprzedaż jest dwukrotnie udokumentowana: raz w postaci faktury VAT wystawionej dla odpowiedniego Urzędu Gminy i na tej podstawie jest regulowana zapłata za usługę, drugi raz w postaci wydruku z kasy fiskalnej czyli w postaci imiennego biletu dla dziecka (dzieci nie płacą za te bilety). Zainteresowany korzysta z dopłat pochodzących z Urzędu Marszałkowskiego do ulgowych biletów szkolnych. W każdym dniu istnieje możliwość kontroli z tego Urzędu, czy zachowane są odpowiednie procedury sprzedaży biletów ulgowych i realizacji tych przewozów. Jedną z nich jest to, iż każdy pasażer musi mieć przy sobie oryginał biletu. Bilety te są imienne i stanowią wydruk z kasy fiskalnej. Zgodnie z przepisami podatkowymi do faktury VAT dokumentującej sprzedaż zafiskalizowaną musi być podpięty oryginał paragonu, biletu pod kopię faktury. Niestety takich biletów w miesiącu jest około 300 szt. nie ma praktycznie możliwości żeby po zakończonym miesiącu zebrać od dzieci wszystkie oryginały biletów (podpiąć je pod kopię faktury). Nie ma możliwości wyegzekwowania zwrotu wszystkich zużytych biletów. Bilety ulgowe miesięczne drukowane są po sobie kolejno, mając następujące po sobie numery. Nie ma pomiędzy nimi innej sprzedaży.

Wskazać należy, iż na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zatem w niniejszym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz Urzędu Gminy, a więc podmiotu niebędącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, ani też rolnikiem ryczałtowym.

Natomiast obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1 ustawy, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 111 ust. 9 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1.

szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu,

2.

dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego albo podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz kas rejestrujących wzorcowych do badań i innych urządzeń, które mają być przedstawione lub dostarczone wraz z wnioskiem,

3.

okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,

4.

zakres badań kas rejestrujących oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 6e

- uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Natomiast przez pojęcie raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 pkt 18 rozporządzenia).

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:

* dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;

* sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (...)

Zauważyć należy, że ustawa o VAT oraz rozporządzenia wykonawcze do niej nie precyzują określonej formy i sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży VAT. Nie zawierają również jednolitego, powszechnie obowiązującego wzoru tej ewidencji. Określają natomiast warunki, jakim powinna ona odpowiadać, i cel, któremu ma służyć.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej, wskazując jednocześnie jakie elementy powinna ona zawierać.

Jak już wskazano obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, iż obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Z powyższego wynika, iż świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (Urzędu Gminy) nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej, jednocześnie sprzedaż ta podlega obowiązkowemu udokumentowaniu poprzez wystawienie faktury VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zasadą jest zatem dokumentowanie sprzedaży wystawianiem faktur VAT. W przypadku natomiast gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - co nie występuje w przedmiotowej sprawie - sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (§ 7 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Jak wskazał Wnioskodawca, sprzedaż biletów jest dwukrotnie udokumentowana: raz w postaci faktury VAT wystawionej dla odpowiedniego Urzędu Gminy i na tej podstawie jest regulowana zapłata za usługę, drugi raz w postaci wydruku z kasy fiskalnej czyli w postaci imiennego biletu dla dziecka (dzieci nie płacą za te bilety).

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że sprzedaż udokumentowaną jednocześnie wystawioną fakturą VAT i paragonem fiskalnym należy ująć w ewidencji sprzedaży tylko jednokrotnie. Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży na rzecz Urzędu Gminy (instytucji, a nie osoby fizycznej prowadzącej działalności gospodarczej, ani rolnika ryczałtowego) zobowiązany był do wystawienia faktury VAT. Tym samym w ewidencji sprzedaży należy przyjąć wartość sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT, wystawionej na zleceniodawcę.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zatem nie jest obowiązany do ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Z drugiej jednak strony, kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

W konsekwencji, nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego przedsiębiorstwie. Nie można bowiem czynić podatnikowi zarzutu z tego, że wykonał swój obowiązek aż nadto, ewidencjonując w kasie inne dodatkowe czynności. Jednakże podatnik musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzana na podstawie prowadzonych w firmie ewidencji, które dwukrotnie obejmują tę samą sprzedaż, (np. gdy w kasie zarejestrowana została również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą udokumentowana fakturą VAT), była rzetelna.

Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca znajduje się w specyficznej sytuacji, gdyż dokonuje sprzedaży dla Urzędu Gminy, a przy zastosowaniu kasy fiskalnej drukuje bilety dla poszczególnych uczniów. Fakt stosowania rozwiązania technicznego polegającego na generowaniu wydruków z kasy fiskalnej, będących równocześnie imiennymi biletami miesięcznymi, które następnie są podstawą do wystawienia zbiorczej faktury VAT dla Urzędu Gminy, nie stoi jednak w sprzeczności z przepisami o podatku od towarów i usług.

Reasumując: Ad. 1, 2 i 3

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży na rzecz Urzędu Gminy (instytucji, a nie osoby fizycznej prowadzącej działalności gospodarczej, ani rolnika ryczałtowego) zobowiązany był do wystawienia faktury VAT, więc do ewidencji sprzedaży należy przyjąć wartość sprzedaży wykazaną w fakturze VAT, wystawionej na Urząd Gminy. Wobec faktu, że Wnioskodawca nie był zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej, ale tego dokonał i wystawia miesięczne raporty fiskalne, które jednak nie mogą być ujęte w ewidencji sprzedaży, zatem, prawidłowe będzie pozostawienie w dokumentach księgowych sprzedaż wykazaną jednokrotnie - tylko na podstawie wystawionej faktury VAT. Tym samym Wnioskodawca zobowiązany jest do korekty sprzedaży oraz podatku należnego zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej, na wartość której wystawiona została faktura VAT na Urząd Gminy.

Ad. 4

Jak wcześniej wykazano Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą podlega obowiązkowemu udokumentowaniu tej sprzedaży poprzez wystawienie faktury VAT na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy. Wystawiona faktura VAT zawiera informację jakich numerów biletów dotyczy oraz podpięty jest pod nią wydruk z kasy fiskalnej w postaci raportu. Raport ten zawiera: imię i nazwisko ucznia korzystającego z przejazdu, nr biletu, trasę przejazdu oraz cenę jednego biletu miesięcznego. W podsumowaniu raportu występuje kwota brutto na jaką została wystawiona faktura oraz kwota podatku VAT oraz ilość biletów miesięcznych.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 18 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428), zwane dalej rozporządzeniem.

Na podstawie tego rozporządzenia, poniższe przepisy z dniem 1 stycznia 2013 r. otrzymały nowe brzmienie. I tak, w myśl § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

1.

datę jej wystawienia;

2.

kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.

imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.

numer, za pomocą którego podatnik jest identyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;

5.

numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest identyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;

6.

datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;

7.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.

miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.

kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.

wartość dostarczanych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.

stawkę podatku;

13.

sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawki podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.

kwotę należności ogółem.

Kolejne przepisy rozporządzenia regulują dane, które obligatoryjnie powinny być umieszczone na fakturze VAT, jak i te dobrowolne.

Obowiązek udokumentowania fakturą sprzedaży dokonanej przez podatnika tego podatku wynika z art. 106 ust. 1 ustawy. W celu rzetelnego odzwierciedlenia w wystawianym dokumencie zaistniałego zdarzenia gospodarczego niniejszy przepis nakłada na podatnika obowiązek uwzględnienia przede wszystkim daty dokonania sprzedaży, ceny, stawki podatku, podstawy opodatkowania, a także co istotne w niniejszej sprawie - danych podatnika - wystawcy faktury oraz nabywcy towaru lub usługi. Faktury VAT są bowiem dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Pełnią szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Jednocześnie trzeba dodać, że elementy faktury określone w przepisach prawa podatkowego nie są jedynymi, które mogą być zamieszczone na dokumencie faktury. Ustawodawca w żaden sposób nie ograniczył prawa podatnika do zamieszczania na fakturach dodatkowych informacji.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wystawiona na rzecz Urzędu Gminy faktura VAT może zawierać dodatkowe informacje np. jakich numerów biletów dotyczy.

Reasumując: Ad. 4

Jak wskazano wcześniej w opisanej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży ww. usług przewozu świadczonych na rzecz Urzędu Gminy, zatem nie ma też obowiązku dołączania do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentującego tę sprzedaż.

Z wniosku wynika, że z kasy fiskalnej Zainteresowany generuje raport, który zawiera imię i nazwisko ucznia korzystającego z przejazdu, nr biletu, trasę przejazdu oraz cenę jednego biletu miesięcznego. W podsumowaniu raportu występuje kwota brutto na jaką została wystawiona faktura oraz kwota podatku VAT oraz ilość biletów miesięcznych. Tym samym nie jest to raport fiskalny, którego definicję reguluje przytoczony wcześniej § 2 pkt 18 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania.

Zatem podłączenie tego raportu w celach dowodowych do faktury VAT wystawionej na Urząd Gminy nie można uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl