ILPP2/443-682/11-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 2011 r.) o doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 10 marca 2008 r. nabyła od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej niezabudowaną nieruchomość o obszarze 0,90 ha. Jak wynika z aktu notarialnego, przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest związana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Do ww. nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, a teren nie wymaga (odrolnienia) zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych, leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Ponadto należy dodać, że przed zakupem ww. działki przez Spółkę, została ona podzielona na dziewięć działek z możliwością zabudowy mieszkaniowej. Spółka nabyła ww. nieruchomość z zamiarem wybudowania takich właśnie obiektów. W związku z tym, że ww. nieruchomość została nabyta od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jedynym dokumentem potwierdzającym nabycie jest akt notarialny. Oznacza to, że transakcja nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przedmiotowe nieruchomości, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Dla nieruchomości będących przedmiotem wniosku wydano decyzje o warunkach zabudowy. Nieruchomości te, według ewidencji gruntów, sklasyfikowane są jako ziemia rolna. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierzał wybudować na przedmiotowych nieruchomościach obiekty zabudowy mieszkaniowej w celu lokaty kapitału Spółki z opcją sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. nieruchomości przez Spółkę będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 15 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu - jeśli jest dokonywana przez podatnika - stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczeniu usług zostały określone, między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Tym samym, opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. W przypadku gruntów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę sprzedaż objęta jest 23% stawką podatku, bowiem taka dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka w dniu 10 marca 2008 r. nabyła od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej niezabudowaną nieruchomość o obszarze 0,90 ha. Jak wynika z aktu notarialnego, przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest związana z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Do ww. nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, a teren nie wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych, leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Przed zakupem ww. działki przez Spółkę, została ona podzielona na dziewięć działek z możliwością zabudowy mieszkaniowej. Spółka nabyła ww. nieruchomość z zamiarem wybudowania takich właśnie obiektów. W związku z tym, że ww. nieruchomość została nabyta od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jedynym dokumentem potwierdzającym nabycie jest akt notarialny. Oznacza to, że transakcja nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe nieruchomości, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Dla nieruchomości będących przedmiotem wniosku wydano decyzje o warunkach zabudowy. Nieruchomości te, według ewidencji gruntów, sklasyfikowane są jako ziemia rolna. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierzał wybudować na przedmiotowych nieruchomościach obiekty zabudowy mieszkaniowej w celu lokaty kapitału Spółki z opcją sprzedaży.

Odpłatna dostawa gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, przy czym ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 wprowadza zwolnienie od podatku w odniesieniu do części dostaw, których przedmiotem jest grunt. Zwolniona jest wyłącznie taka dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Ta regulacja prawna oznacza, że ze zwolnienia korzystać mogą tylko dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, działek rekreacyjnych. Nie ma przy tym znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu, ponieważ znaczenie ma jedynie jego przeznaczenie. Przyjmuje się, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej, przy czym charakter gruntu należy ustalać na podstawie przepisów prawa miejscowego (lokalne plany zagospodarowania przestrzennego), studium takiego planu, bądź na podstawie decyzji ustalającej warunki zabudowy danego gruntu.

Ustawodawca w ustawie o podatku VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych, czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Z opisu sprawy wynika, że dla przedmiotowych nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomości te, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a ponadto wydano dla nich decyzję o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości niezabudowanych, dokonywana przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie, sprzedaż ta nie może korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.