ILPP2/443-659/10-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2010 r. (data wpływu 10 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 7 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z nabyciem samochodu używanego w celach demonstracyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z nabyciem samochodu używanego w celach demonstracyjnych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 7 lipca 2010 r.) o własne stanowisko w sprawie oraz o opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie handlu samochodami osobowymi. Zakupione samochody są towarem handlowym i służą dalszej odsprzedaży. Niektóre z nich są używane przez Spółkę w celach demonstracyjnych (np. do jazd próbnych, w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych) w okresie nie dłuższym niż rok (licząc od daty rejestracji). W dalszym ciągu jednak są one traktowane jako towar handlowy i ewidencjonowane są na magazynie towarów handlowych. W miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok samochody zostają zaliczane do środków trwałych oraz korygowany jest podatek VAT naliczony tj. do wysokości 60% kwoty podatku określonej na fakturze, nie więcej jednak niż 6.000.00 zł.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wyjaśnił, iż w miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok samochody tracą status towaru handlowego i zostają zaliczane do środków trwałych. Wówczas nie są już wykorzystywane do celów demonstracyjnych ale w zależności od potrzeby służą w firmie bądź jako samochody zastępcze dla klientów serwisu samochodowego albo są wykorzystywane jako samochody służące prowadzeniu działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo wprowadza samochody demonstracyjne do ewidencji środków trwałych i prawidłowo dokonuje korekty podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o ustawę o rachunkowości samochody demonstracyjne stanowią rzeczowe aktywa obrotowe. Samochody te nie tracą statusu towaru handlowego, bowiem są one przeznaczone do sprzedaży. Nie ma znaczenia fakt, że pełnią one funkcje testowe, mające na celu zachęcenie klientów do nabycia tego właśnie rodzaju towarów. Zdaniem Spółki istotne jest, że w przypadku sprzedaży takiego samochodu przed upływem roku momentem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jest moment sprzedaży, co stanowi istotnie o charakterze przedmiotowego samochodu jako towaru oraz stosuje przy sprzedaży stawkę VAT 22%. Jeśli samochód demonstracyjny używany jest dłużej niż rok, to zdaniem Spółki, zasadne jest zaliczenie go do środków trwałych. Jak bowiem wynika z art. 16a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., za środki trwałe uznaje się między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. A więc z uwagi na przewidywany okres użytkowania przekraczający rok zasadniczo zmienia się przeznaczenie tego samochodu. Nadmienię, że w celu ustalenia okresu użytkowania zdaniem Spółki nie jest istotny okres, jaki upłynął od zakupu samochodu lecz okres używania do jazd testowych.

Spółka prowadzi działalność w zakresie zakupu i sprzedaży samochodów osobowych w związku z czym od każdego zakupu odlicza VAT naliczony, a po sprzedaży przekazuje podatek VAT należny (art. 86 ust. 4 pkt 7). Zgodnie z wymogami dealerskimi wybrane samochody podlegają zarejestrowaniu z przeznaczeniem na samochody demonstracyjne. Samochody te nie tracą statusu towaru handlowego, bowiem są one przeznaczone do sprzedaży i w dalszym ciągu możliwe jest zastosowanie art. 86 ust. 4 pkt 7. Zdaniem Spółki w przypadku utraty przez samochód osobowy statusu towaru handlowego i zaliczenie go do środków trwałych, a tym samym wykorzystywanie go do prowadzenia działalności, powoduje konieczność uwzględnienia art. 86 ust. 3, czyli zastosowania ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, iż w miesiącu zmiany statusu samochodu z towaru na środek trwały winna zrobić korektę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Przepis art. 86 ust. 3 ustawy brzmi: "W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł".

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy:

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie handlu samochodami osobowymi. Zakupione samochody są towarem handlowym i służą dalszej odsprzedaży. Niektóre z nich są używane przez Spółkę w celach demonstracyjnych (np. do jazd próbnych, w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych) w okresie nie dłuższym niż rok (licząc od daty rejestracji). W dalszym ciągu jednak są one traktowane jako towar handlowy i ewidencjonowane są na magazynie towarów handlowych. W miesiącu następującym po miesiącu, w którym upłynął rok samochody tracą status towaru handlowego i zostają zaliczane do środków trwałych oraz korygowany jest podatek VAT naliczony tj. do wysokości 60% kwoty podatku określonej na fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł Wówczas nie są już wykorzystywane do celów demonstracyjnych ale w zależności od potrzeby służą w firmie bądź jako samochody zastępcze dla klientów serwisu samochodowego albo są wykorzystywane jako samochody służące prowadzeniu działalności.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy Zainteresowany nabywa samochód, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy (tekst jedn. samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, inny niż określone w ust. 4 pkt 1-6 tego artykułu) z przeznaczeniem do dalszej odprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże wskutek wystąpienia okoliczności, o których mowa w stanie faktycznym, zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i przekazany do użytkowania jako środek trwały (auto zastępcze) - nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy. Zmienia się bowiem w zasadniczy sposób przeznaczenie tego samochodu - nie jest on już towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych Wnioskodawcy, a staje się jego majątkiem trwałym. Przepis powyższy umożliwia natomiast odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jedynie przy nabyciu samochodów, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, które jako towar handlowy będą przedmiotem dalszej odprzedaży.

Zatem, w przypadku gdy samochody osobowe stanowiące towary handlowe zostaną zaliczone do środków trwałych u Zainteresowanego zastosowanie znajdzie ogólne uregulowanie z art. 86 ust. 3 ustawy, co skutkuje obowiązkiem dokonania korekty podatku naliczonego w momencie wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w momencie zaliczenia przedmiotowych samochodów do środków trwałych Spółka prawidłowo dokonuje korekty podatku naliczonego w miesiącu, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowych samochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.