ILPP2/443-655/11-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną w 2000 r. kupił grunty rolne o powierzchni 1,1 ha z zamiarem wybudowania domu. W owym czasie była tam plantacja truskawek lecz zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunty te były przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. W 2002 r. Zainteresowany wraz z żoną dokonali podziału gruntu na 15 działek, w tym jedną na budowę drogi dojazdowej. W 2007 r. działki te zostały wyłączone z produkcji rolnej. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać kilka działek. Równocześnie Zainteresowany poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług lecz w zakresie prowadzonej działalności nie ma handlu nieruchomościami. Zakupione grunty stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy i jego żony.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

* nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.),

* nie dokonywał i nie dokonuje dostaw produktów rolnych z własnej działalności rolniczej,

* grunty te nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w tym działalności rolniczej,

* nie dokonywał zbiorów i sprzedaży płodów rolnych,

* nigdy grunt ten nie był udostępniany osobom drugim, nie zawierał umów najmu, bądź dzierżawy, nigdy też nie dokonywał sprzedaży gruntów,

* tak jak wcześniej napisał grunt ten kupił z żoną z zamiarem wybudowania domu, jednak z upływem czasu sytuacja na tyle się zmieniła, że postanowili wybudować domy dla ich dorosłych dzieci - syn 27 lat, córka 19 lat. Obecnie sytuacja materialna w żaden sposób nie pozwoliłaby pomóc dzieciom w budowie. Sprzedaż tak dużej działki stanowiła problem więc Zainteresowany wraz z żoną podzielił grunt na 15 działek (jedna droga dojazdowa). Dla działek tych uzyskał decyzję o warunkach zabudowy, a dla dwóch pozwolenie na budowę. Do tych dwóch działek doprowadził prąd, pozostałe działki nie są uzbrojone.

* według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki te są przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne,

* kupując ten grunt 11 lat temu Zainteresowany nabył go do celów osobistych, a nie do dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w tym stanie faktycznym dostawa działek budowlanych będzie obciążona podatkiem od towarów usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży przedmiotowych działek działa w sferze prywatnej, do której nie stosuje się unormowań ustawy od podatku od towarów i usług. Zainteresowany planuje bowiem sprzedaż majątku osobistego nigdy nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie nabył tego gruntu z zamiarem odsprzedaży, pochodzi on z jego majątku prywatnego będącego w jego posiadaniu już od kilku lat. Sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. A zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (wyrok NSA z 24 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1736/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 tycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną w 2000 r. zakupili grunty rolne o powierzchni 1,1 ha z zamiarem wybudowania domu. Przedmiotowy grunt nie był przez nich wykorzystywany w działalności gospodarczej w tym w działalności rolniczej oraz grunt ten nie był udostępniany innym osobom, a Wnioskodawca nie zawierał umów najmu, bądź dzierżawy oraz nigdy nie dokonywał sprzedaży gruntów. Jak wskazał Zainteresowany, nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, nie dokonywał i nie dokonuje dostaw produktów rolnych z własnej działalności rolniczej. W 2002 r. został przeprowadzony podział gruntu na 15 działek w tym jedną na budowę drogi dojazdowej - według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki te są przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne. Dla działek tych Zainteresowany uzyskał decyzje o warunkach zabudowy, a dla dwóch pozwolenie na budowę - do tych działek doprowadzony został prąd, pozostałe działki są nieuzbrojone. Jak oświadczył Wnioskodawca, przedmiotowy grunt został nabyty z zamiarem wybudowania domu, jednak z upływem czasu sytuacja ta się zmieniła i Zainteresowany wraz z żoną postanowili wybudować domy dla swoich dzieci (obecna sytuacja materialna małżonków w żaden sposób nie pozwoliłaby pomóc dzieciom w budowie). Jak podkreślił Wnioskodawca, zakup 11 lat temu gruntu nastąpił do celów osobistych, a nie do dalszej odsprzedaży.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można jednak uznać za podatnika, w myśl art. 15 ustaw, prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na handlu nieruchomościami, gdyż nie można stwierdzić, iż nabywając grunt działał on w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu - zamiar wybudowania domu, nie można uznać, że nieruchomość tą zakupiono w celu jej dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób przesądzający o uznaniu ich za sprzedaż dokonywaną w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca bowiem dokonał wraz z żoną zakupu nieruchomości z zamiarem wybudowania domu, jednakże z upływem czasu sytuacja zmieniła się i małżonkowie postanowili wybudować dom dla swoich dzieci. Jednak ich obecna sytuacja materialna w żaden sposób nie pozwoliłaby pomóc dzieciom w budowie. Jak podkreślił Zainteresowany - przedmiotowy grunt został nabyty do celów osobistych, a sprzedaż wydzielonych z nich działek spowodowana jest sytuacją materialną małżonków. Tym samym, należy uznać, iż dokonywana sprzedaż gruntu nie jest czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej, jak również grunt ten nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, a Zainteresowany nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Powyższe dowodzi, iż przedmiotowy grunt (1,1 ha) nie był wykorzystywany w celach zarobkowych.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży działek wydzielonych z gruntu nabytego z zamiarem budowy domu, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.