ILPP2/443-645/14-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 4 czerwca 2014 r., do Biura KIP w Lesznie 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 22 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia środków trwałych niestanowiących przedsiębiorstwa i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia składników majątkowych - jest prawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia środków trwałych niestanowiących przedsiębiorstwa i prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia składników majątkowych. Wniosek uzupełniono 24 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka "A" spółka z o.o. ma zamiar dokonać zakupu składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, którymi będą:

* prawa do dokumentacji geologicznej;

* waga samochodowa wraz z najazdami;

* nieruchomości, stanowiące działki.

Wyżej wymienione składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa mają zostać nabyte w odstępach czasu. "A" Sp. z o.o. nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wydobywaniu żwiru i piasku, dla legalizacji tego zamierzenia zmuszona byłaby posiadać szereg uprawnień oraz koncesji. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geodezyjne i górnicze wymaga kolejno uzyskania koncesji, tj. na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża oraz złożenie wniosku o jego zatwierdzenie, wystąpienie organu o opinie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), uzyskanie decyzji zatwierdzającej projekt robót geologicznych. Waga, której kupno jest planowane nie posiada legalizacji, w związku z czym Wnioskodawca musiałby się zwrócić do właściwego Obwodowego Urzędu Miar o legalizację, bowiem zgodnie z ustawą z dnia 24 sierpnia 2001 r. kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia za brak legalizacji grozi kara grzywny. Aby Zainteresowany mógł prowadzić ww. działalność gospodarczą, Spółka musiałby nabyć dodatkowo: żwirownie lub zawrzeć umowę dzierżawy złoża, refuler do pogłębiania złoża, koparkę, spycharkę, zakład przeróbczy kruszywa w którego skład wchodzą: przesiewacz z sitami o rożnych wielkościach prześwitów, taśmociągi do transportu, kruszarkę do rozdrabniania zbyt dużych ziaren na mniejszą granulację, wagę samochodową, uzyskać dostęp do prądu, oraz dostęp do wody (wodociągu). Do terenów nieruchomości zbywcy nie jest podciągnięta linia energetyczna, w wyniku czego niemożliwa jest praca takich urządzeń jak waga samochodowa czy kruszarka, które nie mogą pracować samodzielnie. Koszt podłączenia agregatu prądotwórczego przewyższy koszt wydobycia, jak również rentowność sprzedaży kruszyw na rynku. Stworzenie zakładu przeróbczego jest to inwestycja polegająca na poniesieniu bardzo dużych wydatków. Brak jest także koncesji Urzędu Marszałkowskiego na wydobycie kruszywa naturalnego ze złoża, ponieważ sprzedany ma zostać obszar o mniejszej powierzchni, niż ten, który obejmuje koncesja, zatem konieczne będzie sporządzenie korekty ilości złoża i obszaru górniczego, a co za tym idzie wystąpienie o nową koncesję.

W ramach transakcji nabywca nie nabędzie w całości aktywów zbywcy, tj. oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo, praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych, wierzytelności, praw z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji, licencji, zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnic przedsiębiorstwa, ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałych działek.

Zbywca nie zagwarantuje na podstawie art. 23 Kodeksu Pracy na zasadach określonych w art. 23 (1) Kodeksu Pracy warunków zatrudnienia nie gorszych niż obowiązujące w przedsiębiorstwie zbywcy, przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

W ramach struktury organizacyjnej zbywcy nie są wydzielone oddziały, wydziały, dział etc., których funkcją byłoby prowadzenie działalności związanej z wydobyciem kopalin, będącymi przedmiotem planowanej transakcji, nie ma także wydzielenia finansowego związanego z przedmiotem transakcji.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Zakup środków trwałych będzie miał cechy zbliżone pozornie do nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55^1, ale nim nie jest. Spółka zamierza kupić niektóre składniki majątkowe dotychczasowego przedsiębiorstwa należące do innej spółki. Spółka uważa, że skoro nie ma do czynienia z zakupem przedsiębiorstwa to transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT, który następnie odliczy. Spółka nie może zaakceptować sytuacji, że w okresie późniejszym organy kontrolne skarbowe uznają zbycie poszczególnych składników za przedsiębiorstwo, co uniemożliwi osiągnąć skutki podatkowe wynikające z ustawy o VAT.

2. Spółka nie jest zainteresowana nabyciem przedsiębiorstwa a jedynie poszczególnych składników majątkowych. Spółka zamierza rozliczyć podatek VAT.

3. Spółka uważa, że zbycie poszczególnych składników majątkowych jest zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT odpłatną dostawą towarów i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

4.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakup ww. składników będzie dotyczył środków trwałych stanowiących zespół składników majątkowych, posiadających cechy wymienione w art. 55 (1) ustawy - Kodeks cywilny, który to mieści się w pojęciu przedsiębiorstwa, która to czynność zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. By ustalić, czy dana transakcja podlega opodatkowaniu w pierwszej kolejności należy zweryfikować, czy transakcja ta może być uznana za nabycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług. Stosownie do przepisu art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadkach zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Według definicji zwartej w tym przepisie, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Istotne jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, jak i posiadaniem wewnętrznej samodzielności finansowej. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest zatem sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy VAT mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie przesłanki, tj. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, a zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Wskazać należy, że przedmiotem transakcji mają być wybrane aktywa zbywcy, tj. kilka działek i środki trwałe. Z transakcji wyłączone zostaną wszelkie istotne aktywa poza nieruchomościami, m.in. firma zbywcy, nazwa przedsiębiorstwa, wierzytelności i inne prawa majątkowe niezwiązane z nieruchomością, umowy rachunków bankowych oraz środki pieniężne należące do zbywcy, księgi handlowe.

Dodatkowo w ramach przyszłej transakcji nie przejdą na Spółkę żadne istotne zobowiązania, w szczególności zobowiązania będące podstawą funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Czynnością zbycia przedsiębiorstwa nie jest sprzedaż pewnych jego składników majątkowych, nawet jeśli stanowiły one znaczącą część wartości przedsiębiorstwa. W tym przypadku bowiem zbywca nie pozbywa się przedsiębiorstwa, lecz części swojego majątku - stanowiącego towar - który wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Zachowuje więc aktualność wyrok NSA z 6 października 1995 r. (SA/Gd 1959/94, Pr. Gosp. 1996, Nr 3, s. 30), w którym stwierdzono: "Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż". Podobnie, jeżeli z przedmiotu zbycia wyłączone są istotne elementy przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, to mamy do czynienia ze sprzedażą składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa (tak też NSA w wyroku z 26 lutego 2010 r., I FSK 150/09, LEX nr 607537).

Nie zostanie spełniony także warunek wyodrębnienia organizacyjnego na gruncie analizowanego stanu faktycznego, gdyż w ramach struktury organizacyjnej zbywcy nie są wydzielone oddziały, wydziały, działy itp. których przedmiotem działalności było prowadzenie działalności związanej z wydobyciem kopalin. Nie jest wyodrębniony także finansowo zbywany zespół składników majątkowych, zbywca nie prowadzi bowiem odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych, przyporządkowując przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W przedmiotowym przypadku, tak pojmowanej odrębności finansowej przedmiot planowanej transakcji nie ma. Nie spełniony jest także warunek wyodrębnienia funkcjonalnego, które pozwoliłoby na przeznaczenie tych aktywów do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych, oznacza to, że wyodrębnione składniki będące przedmiotem transakcji muszą posiadać pełną zdolność do niezależnego funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Planowana transakcja nabycia ww. towarów winna zostać, zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikowana jako dostawa opodatkowana podatkiem VAT. W związku z powyższym Spółka winna być uprawniona do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT, który wskazuje, że podatnikom przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w takim zakresie, w jakim nabyte usługi i towary są wykorzystywane do wykonywania przez podatników czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem - przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego - czynność prawna mającą za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług - przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar dokonać zakupu składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, którymi będą: prawa do dokumentacji geologicznej; waga samochodowa wraz z najazdami; nieruchomości, stanowiące działki. Wyżej wymienione składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa mają zostać nabyte w odstępach czasu. Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wydobywaniu żwiru i piasku, dla legalizacji tego zamierzenia zmuszona byłaby posiadać szereg uprawnień oraz koncesji. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geodezyjne i górnicze wymaga kolejno uzyskania koncesji, tj. na poszukiwanie i rozpoznawanie złoża oraz złożenie wniosku o jego zatwierdzenie, wystąpienie organu o opinie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), uzyskanie decyzji zatwierdzającej projekt robót geologicznych. Waga, której kupno jest planowane nie posiada legalizacji, w związku z czym Wnioskodawca musiałby się zwrócić do właściwego Obwodowego Urzędu Miar o legalizację, bowiem zgodnie z ustawą z dnia 24 sierpnia 2001 r. kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia za brak legalizacji grozi kara grzywny. Aby Zainteresowany mógł prowadzić ww. działalność gospodarczą, Spółka musiałby nabyć dodatkowo: żwirownie lub zawrzeć umowę dzierżawy złoża, refuler do pogłębiania złoża, koparkę, spycharkę, zakład przeróbczy kruszywa w którego skład wchodzą: przesiewacz z sitami o rożnych wielkościach prześwitów, taśmociągi do transportu, kruszarkę do rozdrabniania zbyt dużych ziaren na mniejszą granulację, wagę samochodową, uzyskać dostęp do prądu, oraz dostęp do wody (wodociągu). Do terenów nieruchomości zbywcy nie jest podciągnięta linia energetyczna, w wyniku czego niemożliwa jest praca takich urządzeń jak waga samochodowa czy kruszarka, które nie mogą pracować samodzielnie. Koszt podłączenia agregatu prądotwórczego przewyższy koszt wydobycia, jak również rentowność sprzedaży kruszyw na rynku. Stworzenie zakładu przeróbczego jest to inwestycja polegająca na poniesieniu bardzo dużych wydatków. Brak jest także koncesji Urzędu Marszałkowskiego na wydobycie kruszywa naturalnego ze złoża, ponieważ sprzedany ma zostać obszar o mniejszej powierzchni, niż ten, który obejmuje koncesja, zatem konieczne będzie sporządzenie korekty ilości złoża i obszaru górniczego, a co za tym idzie wystąpienie o nową koncesję.

W ramach transakcji nabywca nie nabędzie w całości aktywów zbywcy, tj. oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo, praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikających z innych stosunków prawnych, wierzytelności, praw z papierów wartościowych i środków pieniężnych, koncesji, licencji, zezwoleń, patentów i innych praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, tajemnic przedsiębiorstwa, ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałych działek. Jak wskazał Zainteresowany, prawo do dokumentacji geologicznej, waga samochodowa wraz z najazdami oraz nieruchomość, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie są wyodrębnione. Na płaszczyźnie finansowej nie jest możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności i nie jest możliwe określenie jej wyniku finansowego, natomiast na płaszczyźnie funkcjonalnej przedmiot transakcji nie stanowi potencjalnego niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze. W ramach struktury organizacyjnej zbywcy nie są wydzielone oddziały, wydziały, dział etc., których funkcją byłoby prowadzenie działalności związanej z wydobyciem kopalin, będącymi przedmiotem planowanej transakcji, nie ma także wydzielenia finansowego związanego z przedmiotem transakcji. Wnioskodawca zaznaczył, że zakup środków trwałych będzie miał cechy zbliżone pozornie do nabycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551, ale nim nie jest. Spółka zamierza kupić niektóre składniki majątkowe dotychczasowego przedsiębiorstwa należące do innej spółki. Spółka uważa, że skoro nie ma do czynienia z zakupem przedsiębiorstwa to transakcja będzie opodatkowana podatkiem VAT, który następnie odliczy. Ponadto, Spółka nie jest zainteresowana nabyciem przedsiębiorstwa a jedynie poszczególnych składników majątkowych, a Spółka zamierza rozliczyć podatek VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja sprzedaży, nie będzie stanowić transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, lecz będzie sprzedażą poszczególnych składników majątkowych. Zatem zbycie poszczególnych składników majątkowych jest zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy odpłatną dostawą towarów i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z uwagi na powyższe, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiot nabycia nie spełni definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Tym samym, w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji planowany przez Wnioskodawcę zakup poszczególnych składników majątkowych będzie podlegał u zbywcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W kontekście powyższego, wątpliwości Zainteresowanego dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. składników majątku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż przedmiot nabycia przez Spółkę nie spełni definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji planowany przez Wnioskodawcę zakup poszczególnych składników majątkowych będzie podlegał u zbywcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i jednocześnie Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o opis zdarzenia przyszłego i jego uzupełnienia. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.