ILPP2/443-644/14-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczona odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 31 maja 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej:

* podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% w związku z ponoszonymi przez Wnioskodawcę wydatkami eksploatacyjnymi oraz zakupem paliwa do pojazdów samochodowych typu wielozadaniowy van (pytanie nr 1) - jest prawidłowe;

* podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku z faktur dokumentujących zakup towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do ww. pojazdów samochodowych (pytanie nr 2) - jest bezprzedmiotowe;

* podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 3) - jest bezprzedmiotowe.

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

* podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% w związku z ponoszonymi wydatkami eksploatacyjnymi oraz zakupem paliwa do pojazdów samochodowych typu wielozadaniowy van;

* prawa do odliczenia 50% podatku z faktur dokumentujących zakup towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do ww. pojazdów samochodowych;

* podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej "C") jest właścicielem pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Są to to samochody typu wielozadaniowy van, które w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą VAT, uprawniające zatem do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług.

Ponadto w ww. samochodach liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

Zgodnie z nowelizacją Ustawy VAT pojazdy te od dnia 1 kwietnia 2014 r. są zaliczane do tych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą C.

W zawartych z niektórymi pracownikami umowach o używanie tych samochodów określono, że zakres obowiązków wykonywanych przez pracowników wymaga stałego korzystania z pojazdu samochodowego do celów służbowych. Zgodnie z zawartą umową pracownik może oprócz wykorzystywania samochodu do celów służbowych, wykorzystywać go także odpłatnie do celów prywatnych w zakresie przyznanej na ten cel niewielkiej puli kilometrów. Zasadniczo, mając na myśli cel prywatny, w umowie chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby C. i z powrotem. Ponadto, samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy, gdyż bywa tak, że gdy np. C. prowadzi budowę niedaleko miejsca zamieszkania pracownika, to szybciej może on dojechać do miejsca świadczenia pracy (na tą budowę) z domu, aniżeli z siedziby C.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 września 2014 r. Zainteresowany doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

I. W zakresie podatku od towarów i usług:

1. C. jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Pojazdy o jakich mowa we wniosku są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

3. Samochody są udostępniane pracownikom przez C. w oparciu o tzw. "umowę używania samochodu" (dalej "umowa"). Według umowy, samochód C. jest wykorzystywany przede wszystkim do celów służbowych. Natomiast w umowie określono, że C. oddaje pracownikowi samochód do odpłatnego używania także do celów prywatnych. Wysokość wynagrodzenia C. z tytułu używania przez pracownika samochodu do celów prywatnych stanowi iloczyn deklarowanych przez pracownika liczby kilometrów do przejechania w danym okresie rozliczeniowym pomnożonej przez stawkę za 1 (jeden) kilometr używania samochodu do celów prywatnych wyliczonej na podstawie aktualnego aktu prawnego określającego wysokość oraz warunki ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży na obszarze kraju. Wynagrodzenie C. jest rozliczane co miesiąc, na podstawie faktury VAT wystawionej na pracownika. W ocenie C., tak skonstruowana cena wynajmu samochodu pracownikowi odpowiada cenie rynkowej stosowanej na rynku na jakim działa C., zatem stanowi realne wynagrodzenie za świadczenie tego typu usług.

4. Pracownicy wykorzystują samochody służbowe odpłatnie na cele prywatne na podstawie tzw. umowy używania samochodu. Na czym polega odpłatność pracowników opisano w pkt 3.

5. Co do zasady C. pokrywa wszystkie koszty związane z tymi samochodami za wyjątkiem (co określa umowa) następujących kosztów do których pokrywania zobowiązany jest pracownik, a mianowicie:

6. Wniosek C. dotyczy samochodów, które stanowią środki trwałe C. Są to samochody typu wielozadaniowy van, które w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą o podatku od towarów i usług, uprawniające C. do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług.

W związku z tym, C. ponosi wszelkie możliwe wydatki jakie są związane z eksploatacją tych samochodów (tekst jedn.: koszty napraw, przeglądów gwarancyjnych i pogwarancyjnych, koszty doposażenia tych samochodów, koszty zakupu gazu, paliwa i oleju napędowego).

Ze względu na powyższe, C. uważa, że ma prawo w całości odliczyć podatek od towarów i usług z faktur dokumentujących te wydatki.

7. Koszty przeglądów technicznych i gwarancyjnych oraz napraw samochodów ponosi C. Zgodnie z umową pracownicy ponoszą te koszty w dwóch sytuacjach:

W tym miejscu należy szczególnie podkreślić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku chodzi o samochody typu wielozadaniowy van, które w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą o podatku od towarów i usług, uprawniające C. do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. Zatem są to samochody, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z ust. 9 pkt 1 lit. a Ustawy o podatku od towarów i usług.

* W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

1. Pojazdy samochodowe są środkami trwałymi w Spółce.

2. Spółka uważa, że ma ona prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku od towarów i usług z faktur w przypadku nabycia wszystkich towarów i usług do powyższych pojazdów samochodowych. W związku z tym, w rozważanej sytuacji nie występują - zdaniem Spółki - wydatki, od których podatek od towarów i usług stanowiłby koszt uzyskania przychodu.

3. Wszelkie wydatki ponoszone są przez Spółkę, a w wyjątkowych sytuacjach przez pracowników.

4. Zgodnie z umową pracownik wykorzystując samochód odpłatnie do celów prywatnych płaci Spółce za to korzystanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* W zakresie podatku od towarów i usług:

1. Czy w stanie faktycznym Spółka ma prawo do odliczenia w całości (100%) podatku od towarów i usług w przypadku nabycia towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do powyższych pojazdów samochodowych.

2. Jeżeli Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów usług, to czy Spółka ma prawo do odliczenia 50% tego podatku z faktur dokumentujących zakup towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do powyższych pojazdów samochodowych.

* W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

1. Jeżeli Spółce nie przysługuje w stanie faktycznym prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług, to czy podatek nieodliczony stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 86a. ust. 1 Ustawy VAT:

"W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Według ust. 2 tego przepisu:

"Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Według art. 86a ust. 3 pkt 1 Ustawy VAT:

"Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Z kolei zgodnie z art. 86a ust. 4 Ustawy VAT:

"Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Według art. 86a ust. 9 Ustawy VAT:

"Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym".

Zgodnie z art. 86a ust. 10 pkt 1 Ustawy VAT:

"Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań".

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej: "Zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą".

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, ograniczania, związane z obniżeniem kwoty lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług do nabywanych przez C. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu nie dotyczą pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, C. jest właścicielem i użytkuje pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Są to samochody typu wielozadaniowy van, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a Ustawy VAT, jakie w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą VAT, uprawniające C. do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia te są nadal ważne po dniu 1 kwietnia 2014 r. i nie trzeba ich odnawiać w stosunku do ww. samochodów.

Na gruncie powyższych przepisów samochody te (typu wielozadaniowy van), wykorzystywane przez C. w prowadzonej działalności gospodarczej, zaliczają się na gruncie Ustawy VAT (tekst jedn.: z mocy prawa) do samochodów traktowanych przez ustawodawcę jako wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W świetle powyższego, zawarte z pracownikami C. umowy o używanie tych samochodów, przewidujące możliwość ich użycia także do celów prywatnych (poza celami służbowymi) nie zmieniają - zdaniem C. - ich kwalifikacji. Nadal są to pojazdy samochodowe, które na gruncie ww. przepisów Ustawy VAT są traktowane jako wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej C. ze względu na ich konstrukcję.

Dodatkowo podkreślić należy, że możliwość używania tych samochodów do celów prywatnych przewidziana w umowie w praktyce sprowadza się do ich wykorzystywania przez pracowników w związku z ich pracą (np. dojazdy do siedziby C. i z powrotem, dojazdy na budowy prowadzone przez C., gdzie pracownicy ci świadczą pracę).

Podsumowując, C. jest zdania, iż w odniesieniu do wydatków związanych z ww. samochodami ma prawo do odliczenia w całości (100%) podatku od towarów usług w przypadku nabycia towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa, gazu i oleju napędowego) do powyższych pojazdów samochodowych.

Ad. 2

Biorąc pod uwagę stanowisko przedstawione w pkt 1, iż C. ma prawo do odliczenia w całości (100%) podatku od towarów i usług w przypadku nabycia towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa, gazu i oleju napędowego) do powyższych pojazdów samochodowych, przedstawienie uzasadnienia w zakresie pytania nr 2 jest bezprzedmiotowe.

Ad. 3.

Biorąc pod uwagę stanowisko przedstawione w pkt 1, że Spółka ma prawo do odliczenia w całości (100%) podatku od towarów i usług w przypadku nabycia towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa, gazu i oleju napędowego) do powyższych pojazdów samochodowych, przedstawienie uzasadnienia w zakresie pytania nr 3 jest bezprzedmiotowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego:

* podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% w związku z ponoszonymi przez Wnioskodawcę wydatkami eksploatacyjnymi oraz zakupem paliwa do pojazdów samochodowych typu wielozadaniowy van (pytanie nr 1) - jest prawidłowe;

* podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku z faktur dokumentujących zakup towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do ww. pojazdów samochodowych (pytanie nr 2) - jest bezprzedmiotowe;

* podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 3) - jest bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Należy zaznaczyć, że od 1 kwietnia 2014 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z tymi pojazdami zostały uregulowane w przepisach art. 86a ust. 1-10 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do ust. 3 cyt. artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Są to to samochody typu wielozadaniowy van, które w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą VAT, uprawniające zatem do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług.

Ponadto w ww. samochodach liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

Zgodnie z nowelizacją Ustawy VAT pojazdy te od dnia 1 kwietnia 2014 r. są zaliczane do tych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Zainteresowanego.

W zawartych z niektórymi pracownikami umowach o używanie tych samochodów określono, że zakres obowiązków wykonywanych przez pracowników wymaga stałego korzystania z pojazdu samochodowego do celów służbowych. Zgodnie z zawartą umową pracownik może oprócz wykorzystywania samochodu do celów służbowych, wykorzystywać go także odpłatnie do celów prywatnych w zakresie przyznanej na ten cel niewielkiej puli kilometrów. Zasadniczo, mając na myśli cel prywatny, w umowie chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Wnioskodawcy i z powrotem. Ponadto, samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy, gdyż bywa tak, że gdy np. Zainteresowany prowadzi budowę niedaleko miejsca zamieszkania pracownika, to szybciej może on dojechać do miejsca świadczenia pracy (na tą budowę) z domu, aniżeli z siedziby Wnioskodawcy.

Zainteresowany jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojazdy o jakich mowa we wniosku są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Samochody są udostępniane pracownikom przez Wnioskodawcę w oparciu o tzw. "umowę używania samochodu" (dalej "umowa"). Według umowy, samochód Zainteresowanego jest wykorzystywany przede wszystkim do celów służbowych. Natomiast w umowie określono, że Wnioskodawca oddaje pracownikowi samochód do odpłatnego używania także do celów prywatnych. Wysokość wynagrodzenia Zainteresowanego z tytułu używania przez pracownika samochodu do celów prywatnych stanowi iloczyn deklarowanych przez pracownika liczby kilometrów do przejechania w danym okresie rozliczeniowym pomnożonej przez stawkę za 1 (jeden) kilometr używania samochodu do celów prywatnych wyliczonej na podstawie aktualnego aktu prawnego określającego wysokość oraz warunki ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży na obszarze kraju. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest rozliczane co miesiąc, na podstawie faktury VAT wystawionej na pracownika. W ocenie Zainteresowanego, tak skonstruowana cena wynajmu samochodu pracownikowi odpowiada cenie rynkowej stosowanej na rynku na jakim działa Wnioskodawca, zatem stanowi realne wynagrodzenie za świadczenie tego typu usług.

Pracownicy wykorzystują samochody służbowe odpłatnie na cele prywatne na podstawie tzw. umowy używania samochodu.

Co do zasady Zainteresowany pokrywa wszystkie koszty związane z tymi samochodami za wyjątkiem (co określa umowa) następujących kosztów do których pokrywania zobowiązany jest pracownik, a mianowicie:

Wniosek Zainteresowanego dotyczy samochodów, które stanowią jego środki trwałe. Są to samochody typu wielozadaniowy van, które w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą o podatku od towarów i usług, uprawniające Wnioskodawcę do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług

W związku z tym, Wnioskodawca ponosi wszelkie możliwe wydatki jakie są związane z eksploatacją tych samochodów (tekst jedn.: koszty napraw, przeglądów gwarancyjnych i pogwarancyjnych, koszty doposażenia tych samochodów, koszty zakupu gazu, paliwa i oleju napędowego).

Ze względu na powyższe, Zainteresowany uważa, że ma prawo w całości odliczyć podatek od towarów i usług z faktur dokumentujących te wydatki.

Koszty przeglądów technicznych i gwarancyjnych oraz napraw samochodów ponosi Wnioskodawca. Zgodnie z umową pracownicy ponoszą te koszty w dwóch sytuacjach:

Koszty zakupu paliwa są ponoszone przez Wnioskodawcę. Faktury będą wystawione na Zainteresowanego. Pracownicy Wnioskodawcy nabywają paliwo do ww. samochodów na stacjach paliwowych. Zarządzając własną flotą samochodów, Zainteresowany korzysta z kart paliwowych określonych firm, stąd pracownicy nie mają wpływu na miejsce nabycia paliwa, gdyż zgodnie z zawartymi umowami muszą korzystać ze stacji paliwowych określonych firm. Zgodnie z umową koszty zakupu paliwa ponosi Wnioskodawca. Wskazać jednak trzeba (jak to wyjaśniono we wniosku), że mając na myśli "cel prywatny", w umowie chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Zainteresowanego i z powrotem. Ponadto, bywa tak, że samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy, gdyż zdarza się, że gdy np. Wnioskodawca prowadzi budowę niedaleko miejsca zamieszkania pracownika, to szybciej może on dojechać do miejsca świadczenia pracy (na tą budowę) z domu, aniżeli z siedziby Zainteresowanego.

W tym miejscu należy szczególnie podkreślić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku chodzi o samochody typu wielozadaniowy van, które w dowodach rejestracyjnych mają wpis: samochód ciężarowy i stosowną adnotację, która również jest zawarta w wydanych w stosunku do tych samochodów przed dniem 1 kwietnia 2014 r. zaświadczeniach z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów, potwierdzających, że samochody te spełniają warunki określone Ustawą o podatku od towarów i usług, uprawniające Wnioskodawcę do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. Zatem są to samochody, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z ust. 9 pkt 1 lit. a Ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy Spółce przysługuje prawo do pełnego (100%) odliczania podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do ww. pojazdów samochodowych.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 3 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Zgodnie z powołanym w niniejszej interpretacji art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia wydane przed dniem 1 kwietnia 2014 r. dla pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van, zachowują swoją ważność dla potrzeb stosowania nowych przepisów, o ile w pojazdach tych nie zostały wprowadzone zmiany skutkujące niespełnieniem warunków technicznych uprawniających do pełnego odliczenia podatku VAT.

Tym samym Spółka nie jest zobowiązana do ponownego przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego do poszczególnych pojazdów samochodowych. Badania techniczne, które przeprowadzono przed dniem 1 kwietnia 2014 r. i które to zostały potwierdzone zaświadczeniami wydanymi przez Okręgowe Stacje Kontroli Pojazdów, zachowują swoją ważność.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada pełne prawo do odliczenia w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących nabycia towarów i usług (np. wydatki eksploatacyjne i zakup paliwa) do pojazdów o których mowa w rozpatrywanej sprawie, zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 1 i pkt 3 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W tym miejscu należy podkreślić, że jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio (art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że pracownicy Spółki mogą wykorzystywać opisane we wniosku samochody odpłatnie na cele prywatne w zakresie przyznanej niewielkiej puli kilometrów. Mając na myśli "cel prywatny", w umowie chodzi - jak wskazał Wnioskodawca - o dojazdy pracowników z miejsca zamieszkania do siedziby Wnioskodawcy i z powrotem oraz z domu do miejsca świadczenia pracy (na budowę) i w tym rozumieniu strony umowy traktują te jazdy jako "cel prywatny".

W analizowanej sprawie, gdy Spółka - pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe, z przeznaczeniem na dojazdy do pracy i z pracy, to świadczy ona na ich rzecz usługę. Usługa ta służy celom prywatnym pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób "dostanie się" na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie świadczy usługę na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.

Należy zatem stwierdzić, że dojazd pracownika do pracy samochodem służbowym nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny (niewynikający ze stosunku pracy) pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca ułatwia dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez udostępnianie pracownikom za wynagrodzeniem samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, świadczy odpłatną usługę na rzecz pracownika, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

Należy również zauważyć, że w sytuacji, gdy Spółka będzie udostępniała ww. samochody na cele prywatne pracowników, jednocześnie nie oczekując ekwiwalentu za powierzenie auta, w przypadku gdy przysługiwało jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem tych samochodów (używaniem) to niewątpliwie będzie świadczyła nieodpłatną usługę na rzecz pracownika, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Ponadto, w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia za pośrednictwem kart paliwowych paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do napędu wskazanych pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności", lecz jako własność ekonomiczną.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zarządzając własną flotą samochodów korzysta z kart paliwowych określonych firm, stąd pracownicy nie mają wpływu na miejsce nabycia paliwa, gdyż zgodnie z zawartymi umowami muszą korzystać ze stacji paliwowych określonych firm. Koszty zakupu paliwa są ponoszone przez Zainteresowanego i na niego będą wystawiane faktury. Paliwo do ww. samochodów nabywają pracownicy na stacjach paliwowych firmy, z którymi Wnioskodawca ma podpisane umowy.

Z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nabywanymi towarami są paliwa, które są kupowane przez pracowników Spółki na podstawie kart paliwowych, a transakcje te są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę, to w tej sytuacji Zainteresowany posiada prawo do rozporządzania ww. paliwem jak właściciel. W tym przypadku bowiem paliwo będzie nabyte i wykorzystywane do prowadzenia działalności przez jeden podmiot, tj. Spółkę, a Wnioskodawca nie występuje jako pośrednik przy sprzedaży paliwa.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliw silnikowych do samochodów służbowych (innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van). W świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, samochody te (takie jak posiadane przez Wnioskodawcę), są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, a ich ewentualny użytek do celów prywatnych jest niewielki i nieistotny.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytania należy stwierdzić, że:

Ad. 1.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług (np. wydatków eksploatacyjnych i zakupu paliwa), które to wydatki ponosi Spółka, do samochodów typu wielozadaniowy van, o których mowa we wniosku.

Ad. 2.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie udzielenie odpowiedzi w części dotyczącej pytania nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług, stało się bezprzedmiotowe.

Ad. 3.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie udzielenie odpowiedzi w części dotyczącej pytania nr 3 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, stało się bezprzedmiotowe.

Zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych ponoszonych przez pracowników.

Należy również podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.