ILPP2/443-64/07-5/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana J. P. przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007 r. (data wpływu 9 października 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2007 r. (data wpływu 21 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie przeksięgowania nadpłaty na przyszłe zobowiązania jednego z byłych wspólników - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeksięgowania nadpłaty na przyszłe zobowiązania jednego z byłych wspólników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był wspólnikiem Spółki Cywilnej, która w dniu 29 marca 2000 r. rozpoczęła działalność gospodarczą. W skład Spółki wchodziły dwie osoby, każda z udziałem po 50%. Z dniem 31 grudnia 2006 r. wskazana wyżej spółka została zlikwidowana. Dokonano remanentu likwidacyjnego. Do dnia 25 stycznia 2007 r. złożona została ostatnia deklaracja VAT-7 za grudzień 2006 r. W dniu 26 czerwca 2007 r. w wyniku wewnętrznej kontroli dokumentów stwierdzono błąd, który został usunięty. Dokonano korekty deklaracji VAT-7 za grudzień 2006 r. Skutkiem złożonej korekty deklaracji VAT-7 za grudzień 2006 r. jest nadpłata kwoty podatku podlegającego wpłacie do Urzędu Skarbowego. Wpłacono wcześniej 48 266 zł, a powinno być wpłacone 26 324 zł. Konto bankowe Spółki Cywilnej zostało zlikwidowane. W dniu 29 czerwca 2007 r. do Urzędu Skarbowego została przesłana przedmiotowa korekta deklaracji VAT-7 za grudzień 2006 r. W wyniku stwierdzenia, że należy złożyć zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z) w dniu 29 czerwca 2007 r. również przesłano ten dokument do Urzędu Skarbowego. Wszyscy wspólnicy spółki podpisali wniosek skierowany do Urzędu Skarbowego o przeksięgowanie nadwyżki podatku na przyszły podatek VAT jednego z udziałowców. Pismem z dnia 5 lipca 2007 r. Urząd Skarbowy odmówił przeksięgowania nadpłaty podatku VAT za miesiąc grudzień 2006 r. uzasadniając, że nadpłata podatku od towarów i usług może być rozliczona tylko z podmiotem, który zwrot posiada oraz, że ustawodawca nie przewidział w przepisach możliwości dokonania zaliczenia zwrotu VAT na poczet zobowiązania innego podmiotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Urząd Skarbowy słusznie odmówił zwrotu nadpłaty podatku VAT, jeżeli wszyscy wspólnicy spółki zdecydowali o przeksięgowaniu nadwyżki podatku na konto innego podmiotu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wspólnikom rozwiązanej spółki osobowej przysługuje, podobnie jak osobie fizycznej kończącej działalność gospodarczą, prawo do zwrotu oraz dysponowania nadwyżką podatku naliczonego nad należnym w pełnej wysokości. Pismo Urzędu Skarbowego jest niezgodne z przepisami prawa materialnego, tj. art. 14 w szczególności ust. 9 w zw. z art. 87 ust. 2 ustawy VAT, poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie stanowi naruszenie przepisów prawa procesowego, w szczególności art. 120 Ordynacji, art. 2, art. 7, art. 32 i art. 217 Ordynacji w związku z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP, a także naruszenie art. 2 I Dyrektywy Rady UE oraz art. 17 VI Dyrektywy Rady UE. Przepis art. 14 ust. 9 stanowi, że podatnikowi przysługuje prawo zwrotu z urzędu całej nadwyżki podatku. Zdaniem Wnioskodawcy wyrażone przepisem art. 14 ustawy o podatku VAT obowiązki (art. 14 ust. 1-8) i prawa (art. 14 ust. 9) są względem siebie symetryczne. Wspólnicy zlikwidowanej spółki zobowiązani są do złożenia deklaracji (art. 14 ust. 10) i zapłaty podatku, pomimo tego, że z chwilą składania deklaracji za ostatni okres rozliczeniowy podatnik, jakim jest spółka, już nie istnieje. Należy zauważyć, że sytuacji tej dotyczy szczególny moment powstania obowiązku podatkowego (art. 14 ust. 6) - nie później niż 14 dni od daty rozwiązania spółki, zatem w chwili, gdy podatnik, jakim była spółka, już nie istnieje. Wnioskodawca jest przekonany, iż obowiązek podatkowy może być źródłem zarówno zobowiązania (podatek do zapłaty), jak i uprawnień podatników (nadpłata). Skoro, zatem nieistniejący już podatnik, a ściślej wspólnicy byłej spółki osobowej, zobowiązani są już po rozwiązaniu spółki do zapłaty podatku za ostatni okres rozliczeniowy, to uprawnieni są również do otrzymania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za tenże okres rozliczeniowy, o czym w sposób bezwarunkowy, kategoryczny stanowi przepis art. 14 ust. 9 VAT, a odesłanie w art. 87 ust. 2 wyrażone zwrotem "stosowanie odpowiednie" dotyczy nie samej zasady, lecz technicznych kwestii związanych ze zwrotem, w szczególności terminów zwrotu. Zainteresowany nie godzi się z poglądem organu, który uznaje, iż wspólnicy jako następcy prawni zlikwidowanej spółki, mają interes prawny w postępowaniu o zwrot podatku VAT, dążą, bowiem do odzyskania zapłaconego w cenie dostaw podatku, którego koszt ponieśli solidarnie w czasie trwania spółki i który nie został im w jakikolwiek sposób zwrócony. Wspólnicy byłej spółki są więc pełnoprawnymi stronami postępowania podatkowego. Nadto spór dotyczy uprawnień, nie zaś obowiązków, a zatem powoływanie się na rozdział 15 Ordynacji dotyczący odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązania podatnika nie jest wskazany.

Zainteresowany zauważa nadto, iż osoba fizyczna, która zaprzestała prowadzenia działalności posiada uprawnienia do zwrotu podatku, zaś ta sama osoba jest tego prawa pozbawiona, jeśli zaprzestała prowadzenia działalności w formie spółki osobowej. Wykładnia przepisów ustawy VAT narusza zasadę neutralności podatku VAT, pozbawienie wspólników rozwiązanej spółki osobowej prawa do zwrotu nadwyżki podatku oznacza wszak w istocie przerzucenie ciężaru ekonomicznego tego podatku na podatnika, a nie na konsumenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie przeksięgowania nadpłaty na przyszłe zobowiązania jednego z byłych wspólników.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w przypadku, gdy podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W przedstawionym stanie faktycznym Wspólnicy Spółki Cywilnej dokonali korekty deklaracji za miesiąc grudzień 2006 r. zwiększając kwotę podatku naliczonego i tym samym zmniejszając kwotę zobowiązania podlegającą wpłacie na rachunek bankowy urzędu skarbowego.

W tej sytuacji, po złożeniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty, przysługuje podatnikowi zwrot na podstawie art. 73 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dla potrzeb podatku od towarów i usług to Spółka Cywilna była podatnikiem i to ten podmiot wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Nadpłata - w myśl art. 76 Ordynacji - wraz z jej oprocentowaniem podlega zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlega zwrotowi z urzędu, chyba, że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział możliwości przeksięgowania nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań innego podmiotu.

Reasumując, powstała w wyniku złożenia korekty deklaracji VAT-7 nadpłata należna Spółce Cywilnej nie może zostać zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań jednego z byłych wspólników tej spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Kwestię zwrotu podatku po likwidacji spółki cywilnej rozstrzygnięto w interpretacji z dnia 14 stycznia 2008 r. nr ILPP2/443-64/07-4/GZ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.