ILPP2/443-629/08-3/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2008 r. (data wpływu 7 lipiec 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 wrzesień 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia składników majątku przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia składników majątku przedsiębiorstwa. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 wrzesień 2008 r.) zawierającym informację o opłacie skarbowej za pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zbyć znaczną część posiadanych aktywów na rzecz innej spółki (zwana dalej "Nabywcą").

W tym celu Wnioskodawca zawarł z Nabywcą warunkową umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Cena nabycia wskazana w akcie notarialnym została obliczona co do zasady jako suma wartości przeniesionych aktywów powiększona o należny podatek od towarów i usług.

Działalność Wnioskodawcy polega m.in. na produkcji włókien chemicznych, chemikaliów fotograficznych, lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych, instrumentów optycznych, sprzętu fotograficznego, sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych.

Nabywca natomiast prowadzi działalność głównie z zakresu produkcji tworzyw sztucznych, wyrobów i włókien chemicznych, płyt, arkuszy, rur i kształtowników z tworzyw sztucznych, urządzeń nadawczych telewizyjnych i radiowych, aparatów do nagrywania i odtwarzania dźwięku i obrazu, instrumentów optycznych i sprzętu fotograficznego, sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych.

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Sprzedawcą a Nabywcą, Wnioskodawca planuje przeniesienie, w szczególności:

* własności 100% budynków,

* własności 100% maszyn,

* około 13% powierzchni gruntów będących jego własnością,

* zapasów,

* ksiąg i rejestrów,

* wybranych pasywów,

* wybranych umów (np.: w zakresie podłączenia gazu i elektryczności, budowy fabryki, instalacji teleinformatycznej, prac elektronicznych, dostawy sprzętu).

Sprzedawca oraz Nabywca ustalili, iż zgodnie z art. 23#185; ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141), istniejące dotychczas w relacji ze Sprzedawcą stosunki pracy, przechodzą na Nabywcę, który wstępuje w te stosunki jako nowy pracodawca.

Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, iż powyższy zespół aktywów nie posłużył dotąd wykonywaniu działalności gospodarczej z uwagi na brak pozwolenia na użytkowanie. Wnioskodawca nie sporządza przy tym odrębnego bilansu dla tej inwestycji.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, iż żadne z wyżej wymienionych aktywów nie jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W związku z planowaną transakcją, własność następujących aktywów nie zostanie przeniesiona na Nabywcę:

* prawo własności większości gruntów,

* nazwa,

* wierzytelności,

* wybrane umowy (np.: w zakresie wynajmu budynku, księgowości Wnioskodawcy, wynajmu samochodów, wywozu śmieci, usług pocztowych, telefonów komórkowych, ochrony mienia).

Po dokonaniu sprzedaży Sprzedawca będzie nadal kontynuować swój byt prawny i gospodarczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja przeniesienia za wynagrodzeniem na rzecz Nabywcy opisanych wyżej składników majątku, nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans w rozumieniu ustawy o VAT i w konsekwencji podlega opodatkowaniu stosownie do odpowiednich przepisów ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż ze względu na wyjątkowy charakter powyższego przepisu, ponieważ ustawodawca wprowadził w tym miejscu odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania VAT - art. 6 pkt 1 nie powinien być interpretowany rozszerzająco, tzn. ww. przepis powinien mieć zastosowanie jedynie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, a nie np. zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: "ZCP"), a tym bardziej grupy składników majątku, nie będących "ZCP".

Zdaniem Wnioskodawcy, kluczową kwestią w przedmiotowej sprawie jest zatem, określenie czy transakcja zbycia części majątku Sprzedającego stanowi wyłączoną z opodatkowania sprzedaż przedsiębiorstwa czy sprzedaż jego zorganizowanych składników majątku, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwa". W związku z powyższym, Wnioskujący uważa, iż zasadne jest zatem, posłużenie się posiłkowo przepisem art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym termin "przedsiębiorstwo" należy rozumieć jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z powyższym przepisem, przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

Zgodnie z art. 55#178; Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z przepisów szczególnych. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedsiębiorstwa (wyłączona z VAT) ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55#185; Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane Nabywcy. W przeciwnym wypadku, jeżeli jakikolwiek składnik nie jest sprzedany/zbyty, sprzedaży nie należy postrzegać jako sprzedaż/zbycie przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego, Wnioskodawca uważa, iż przedmiotowa dostawa nie powinna zostać uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Powyższe stanowisko Wnioskodawca opiera na następujących argumentach.

Po pierwsze, Sprzedawca nie przenosi wszystkich elementów, które, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, stanowią przedsiębiorstwo. W szczególności, Wnioskodawca nie planuje transferu jednego z podstawowych elementów przedsiębiorstwa, tzn. jego nazwy. Ponadto, zasadnicza część gruntów będących własnością Wnioskodawcy (ok. 87% powierzchni) w ogóle nie podlega transakcji. Na Nabywcę nie przechodzą również wierzytelności oraz wybrane umowy.

Prawidłowość stanowiska, iż brak jakichkolwiek składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa powoduje uznanie, iż transakcja nie może zostać potraktowana jako niepodlegająca opodatkowaniu na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, potwierdzona została w szeregu interpretacji wydanych przez polskie urzędy skarbowe.

Jako przykład można przytoczyć interpretację wydaną przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006 r. (sygn. 1471/DC/436/3/06/HB), w której Naczelnik zajął stanowisko, iż "ze względu na objęcie (...) transakcją sprzedaży jedynie niektórych składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Strony, przedstawiona czynność prawna nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa. W konsekwencji nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na mocy art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług".

Jako inny przykład można powołać interpretację przedstawioną przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 15 grudnia 2006 r. (sygn. 1472/SPC/436-39/06/PK). Zgodnie z tą interpretacją Naczelnik stwierdził, "iż jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotowa transakcja nie obejmuje m.in. nazwy przedsiębiorstwa. Skoro więc w przepisie art. 55#185; Kodeksu cywilnego wskazano ten element jako niezbędny element przedsiębiorstwa to przedmiotowa transakcja nie jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego, a tym samym nie jest sprzedażą przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług".

Podobnie zauważył Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z dnia 1 lipca 2005 r. (sygn. PP/443-59-1-GK/05), w której stwierdził, że w związku z tym, że Spółka nie zbyła ksiąg handlowych i nazwy przedsiębiorstwa, nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy. Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego podobnie wypowiedział się również w interpretacji z dnia 25 kwietnia 2007 r. (sygn. PP/443-18-1-BS/07), w której zdaniem Naczelnika, z powodu braku przeniesienia na nabywcę ksiąg handlowych również nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa.

Po drugie, nawet gdyby zgodzić się z poglądem niektórych organów skarbowych i sądów administracyjnych, że jeżeli przeniesiona jest minimalna ilość aktywów umożliwiająca kontynuację działalności przez nabywcę (koncepcja funkcjonalna - podmiotowa - przedsiębiorstwa) tak, że w praktyce, aktywa te mogą tworzyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie z przepisami o podatku dochodowym i wtedy sprzedaż taką można uznać za sprzedaż przedsiębiorstwa, to powyższy argument byłby w analizowanej sprawie bezprzedmiotowy. "Przedsiębiorstwo" Wnioskodawcy nie rozpoczęło bowiem dotąd działalności gospodarczej, ze względu na fakt iż w momencie transakcji fabryka wciąż nie będzie posiadała pozwolenia na użytkowanie. W konsekwencji, nie można kontynuować działalności, której jeszcze nie uruchomiono. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy przedmiotem dostawy jest raczej zorganizowany zespół składników, a nie działające przedsiębiorstwo.

Przy tym warto zauważyć, że z punktu widzenia regulacji art. 6 pkt 1 ustawy o VAT istotne jest czy dany zespół składników majątkowy miał charakter przedsiębiorstwa po stronie zbywcy i w momencie dokonania transakcji. Zatem fakt, czy składniki te mogą stanowić przedsiębiorstwo u nabywcy po dokonaniu transakcji nie ma żadnego znaczenia dla klasyfikacji tej transakcji po stronie zbywcy.

Jak natomiast wskazane zostało powyżej, zdaniem Wnioskodawcy zbywany zespół składników majątku nie stanowi przedsiębiorstwa zarówno w znaczeniu przedmiotowym (w rozumieniu art. 55#185; Kodeksu cywilnego) jak i znaczeniu podmiotowym (z uwagi na brak możliwości samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma również uzasadnienia twierdzenie, iż transfer poszczególnych elementów przedsiębiorstwa stanowi podstawę do tego, aby uznać, iż faktycznie nastąpiła sprzedaż całego przedsiębiorstwa ze względu na charakteryzowanie się przez te elementy znaczną wartością w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa. Podobne stanowisko zajął również m.in. NSA oz. w Gdańsku (SA/Gd 1959/94), WSA w Gliwicach (III SA/G1 104/07). Potwierdza to również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 1997 r. (III CKN 28/96).

Zespół składników majątku będący przedmiotem analizowanej transakcji nie może być również uznany za zakład samodzielnie sporządzający bilans, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do tej regulacji, przepisów ustawy nie stosuje się do zbycia zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia "zakładu (oddziału)". Zdaniem Wnioskodawcy, w celu określenia zakresu pojęcia "zakładu (oddziału)" należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807). Art. 5 pkt 4 tej ustawy stanowi, iż oddziałem (zakładem) jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej wykonywana przez przedsiębiorcę poza głównym miejscem wykonywania działalności. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jedynie zbycie tak rozumianego zakładu nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług pod warunkiem, iż zakład ten samodzielnie sporządza bilans zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Majątek, który Sprzedawca zamierza zbyć nie mieści się jednak w ww. zakresie pojęciowym. Co więcej, samodzielne sporządzanie bilansu wymaga prowadzenia (odrębnej) ewidencji księgowej takiej, aby można było dokonać odrębnego zestawienia aktywów i pasywów danej jednostki zgodnie z przepisami o rachunkowości. Jeżeli zatem część przedsiębiorstwa, nawet jeżeli funkcjonalnie mogłaby stanowić oddział czy zakład, nie prowadzi odrębnych ksiąg rachunkowych lub ewidencji i nie sporządza bilansu w rozumieniu przepisów o rachunkowości, to jej sprzedaż nie stanowi podstawy do wyłączenia tej transakcji z opodatkowania podatkiem VAT. Zespół aktywów będący przedmiotem planowanej transakcji zbycia nie spełnia zatem, również tego warunku.

Biorąc pod uwagę, że Sprzedawca nie przenosi na Nabywcę większości gruntów, nazwy, wierzytelności oraz wybranych umów oraz mając na uwadze fakt, iż przedmiotowy zespół składników majątku nie ma możliwości rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, Wnioskujący stoi na stanowisku, że planowane przeniesienie zorganizowanej części składników majątku na rzecz Nabywcy nie powinno zostać zaklasyfikowane jako sprzedaż przedsiębiorstwa czy zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans i powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższą argumentację, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska w powyższym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.