ILPP2/443-624/08-3/MN - Czy działalność, która polega na wynajmie lokali oraz dostarczaniu wyżywienia, prawidłowo kwalifikowana jest jako jedna usługa krótkotrwałego zakwaterowania, dla której podstawę opodatkowania stanowi przychód uzyskiwany od klienta, zaś stawka podatku wynosi 7%?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług krótkookresowego zakwaterowania - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz stawki podatku dla usług krótkookresowego zakwaterowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, przedmiotem działalności Wnioskodawcy są:

Spółka jest wpisana do Centralnej Ewidencji Organizacji Turystyki i Pośredników Turystycznych. W praktyce prowadzi dwa rodzaje działalności.

Zainteresowany oferuje w swojej działalności m.in. usługi noclegowe dla innych osób - usługi zakwaterowania krótkookresowego. Każda osoba korzystająca z zakwaterowania ma możliwość nabycia usługi wyżywienia. Te ostatnie Wnioskodawca nabywa od niezależnego podmiotu, prowadzącego działalność gastronomiczną w obiekcie Spółki.

Ponadto, ze względu na to, że w praktyce okazało się, iż usługi zakwaterowania cieszą się pewnym zainteresowaniem osób zamieszkałych w okolicach W (...), od pewnego czasu Wnioskodawca oferuje również przejazd na trasie z W (...) do ośrodka, najmowanym środkiem transportu. Usługi te są zbywane odrębnie i są kwalifikowane jako "Usługi w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich międzymiastowych" (60.10.1).

W cenie za usługi krótkotrwałego zakwaterowania zawarty jest koszt noclegu i wyżywienia. Koszt ewentualnego przejazdu środkiem transportu objęty jest odrębną fakturą.

Usługi zakwaterowania sprzedawane są ze stawką podatku 7% (PKWiU 55.23.12). Także usługi transportowe opodatkowane są stawką 7%.

Każda wpłata za usługi jest ewidencjonowana przy pomocy kasy fiskalnej. Do kopii faktur wystawianych klientowi dołączany jest paragon dokumentujący sprzedaż. Usługi rozliczane są na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy działalność, która polega na wynajmie lokali oraz dostarczaniu wyżywienia, prawidłowo kwalifikowana jest jako jedna usługa krótkotrwałego zakwaterowania, dla której podstawę opodatkowania stanowi przychód uzyskiwany od klienta, zaś stawka podatku wynosi 7%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sposób prawidłowy opodatkowuje on świadczone usługi. Działalność polegająca na zakwaterowaniu niewątpliwie kwalifikowana jest w grupowaniu PKWiU 55 "Usługi hotelarskie i gastronomiczne". Pozostałe świadczenie, tj. wyżywienie, jest jedynie usługą poboczną, pomocniczą w stosunku do usługi zakwaterowania, nie zaś usługą pierwszorzędną. Stąd też, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, powinna ona być kwalifikowana jak usługa główna. Tak zresztą nakazuje również kwalifikować je Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług. We wstępnym wyjaśnieniu do grupowania 55 w pkt (a) wskazano, że dział 55 obejmuje usługi hotelarskie obejmujące usługi noclegowe i usługi towarzyszące wliczone w cenę rachunku za nocleg. Zatem, skoro pozostałe usługi towarzyszące zakwaterowaniu są wliczane do rachunku klienta, to niewątpliwie powinny być traktowane łącznie jako usługa hotelarska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Z uwagi na przywołane uregulowania, tylko w przypadku prawidłowego zaklasyfikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU możliwe jest rozstrzygnięcie odnośnie opodatkowania danej usługi podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca świadczy usługi zakwaterowania krótkookresowego. Każda osoba korzystająca z zakwaterowania ma możliwość nabycia usługi wyżywienia, które Wnioskodawca nabywa od niezależnego podmiotu, prowadzącego działalność gastronomiczną w obiekcie Spółki. W cenie za usługi krótkotrwałego zakwaterowania zawarty jest koszt noclegu i wyżywienia. Usługi te sprzedawane są ze stawką podatku 7%. Wnioskodawca zaliczył świadczone przez siebie usługi do grupowania PKWiU: 55.23.12 - Usługi świadczone przez ośrodki wczasowe oraz domy wypoczynkowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Pod pozycją 140 tego załącznika wymienione zostały usługi zaliczone do grupowania PKWiU ex 55.2 tj. usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU: ex 55.23.15).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur (art. 29 ust. 4 ustawy).

Tut. Organ zwraca również uwagę na fakt, że każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne, ponadto świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT. Zatem należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta kilka odrębnych usług zasadniczych czy też jedną usługę.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W sytuacji gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, podatnik opodatkowuje je tak jak usługę zasadniczą.

Wobec powyższego, jeśli Wnioskodawca świadczy usługi krótkookresowego zakwaterowania, gdzie oprócz usługi głównej, wykonywane są usługi pomocnicze (wyżywienie), stanowiące uzupełnienie tej usługi głównej (w ramach tej samej transakcji), całość świadczenia podlega opodatkowaniu według stawki podatku właściwej dla usługi głównej, tj. w przedmiotowej sprawie - stawki w wysokości 7%. W takim jednak przypadku winna być wystawiona jedna faktura dokumentująca całość świadczenia bez jego podziału na elementy składowe.

W związku z tym, że Zainteresowany we wniosku podał symbol PKWiU dla świadczonych przez siebie usług jako 55.23.12, stwierdzić należy, iż usługi te mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w poz. 140 załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7%. Natomiast podstawą opodatkowania - stosownie do powołanego art. 29 ust. 1 ustawy - jest kwota należna od nabywcy z tytułu sprzedaży przedmiotowych usług.

Podkreślić jednak należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę we wniosku klasyfikacji usługi do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usługi będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie odpowiedzi na pytanie, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 7 października 2008 r. Nr ILPP2/443-624/08-2/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 §2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.