ILPP2/443-622/11-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku sygnowanym datą marzec 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2011 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz wskazanie przedmiotu wniosku (ilości zakresów).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła w dniu 29 kwietnia 1998 r. od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa z przetargu nieruchomość rolną o obszarze 1,3272 ha z zamiarem wybudowania siedliska. Nie uprzedzono jej jednak przy zakupie, że będzie problem z drogą dojazdową do nieruchomości, bo teren przez który musiałaby przebiegać droga był własnością "A". Dopiero po 8 latach od zakupu gruntu, tj. w 2006 r. Urząd Miasta uzyskał ten teren pod drogi od "A". W grudniu 2004 r. uchwałą Rady Miasta uchwalono nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Miasta. W nowym planie nieruchomość rolną Zainteresowanej podzielono na 9 działek pod zabudowę, 1 działkę rolną, 2 działki pod drogi wewnętrzne. Na tej podstawie geodeta podzielił, a Burmistrz Miasta zatwierdził go w dniu 6 marca 2007 r. Działki pod projektowane drogi Wnioskodawczyni wraz z mężem przekazała aktem notarialnym Miastu w ilości 0,3504 ha. Od wszystkich sprzedanych działek odprowadzili oni znaczne kwoty do Miasta w postaci renty planistycznej. W tym czasie byli już emerytami, nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej ani nigdy nie byli płatnikami VAT.

Przy sprzedaży pierwszej działki w grudniu 2007 r. Zainteresowana wraz z mężem uzyskali informację w Urzędzie Skarbowym, że pomimo iż nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej będą musieli odprowadzić podatek VAT w wysokości 22% od każdej transakcji. Zażądano aby jedno z małżonków złożyło zgłoszenie rejestracyjne w zakresie VAT, co Wnioskodawczyni uczyniła w dniu 14 grudnia 2007 r. W grudniu 2007 r. małżonkowie sprzedali jedną transakcją 2 działki, w 2008 r. sprzedali pojedynczo następne 3 działki, a w 2010 r. jeszcze 2 działki. Od każdej transakcji odprowadzili podatek VAT zgodnie z żądaniem Urzędu Skarbowego. Zainteresowana zaznacza, że w tym czasie znacznie pogorszył się stan zdrowia jej i męża, z konieczności duże kwoty musieli przeznaczyć na leczenie i rehabilitację. Wnioskodawczyni i jej mąż mają stałe dochody z emerytur, a sprzedaż działek jest nieplanowana i wynika głównie ze zdarzeń losowych: choroba, leczenie lub konieczność remontu mieszkania itp.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż została zmuszona do rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R dnia 14 grudnia 2007 r. po pierwszej sprzedaży dokonanej w dniu 11 grudnia 2007 r. poprzez wpis w akcie notarialnym o wysokości odprowadzanego VAT. Wcześniej uprzedzona przez notariusza zasięgnęła informacji w Urzędzie Skarbowym, czy istnieje obowiązek płacenia VAT-u w jej przypadku i uzyskała odpowiedź, że tak, mimo jej argumentów i obiekcji.

Do dnia dzisiejszego musi co miesiąc składać deklarację VAT-7. Nigdy nie płaciła innego VAT-u niż od sprzedaży tych działek. Przedmiotem zapytania są zarówno wydzielone działki przeznaczone na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę i pozostawione w tym samym planie, jako rolne. Przedmiotowe grunty były od zakupu wykorzystywane rolniczo w całości tj: 1,3279 ha wyłącznie na własny użytek. Zainteresowana posiada numer identyfikacji ewidencji producentów rolnych nadany dnia 31 marca 2004 r. z chwilą wprowadzenia płatności bezpośrednich do gruntów - w chwili nadania numeru posiadała 1,7879 ha użytków rolnych. Jednocześnie jest ona płatnikiem podatku rolnego od 1998 r. Przedmiotowe grunty o powierzchni 1,1698 ha przestały być użytkowane rolniczo od 2007 r. Pozostałe grunty są nadal użytkowane rolniczo. Wnioskodawczyni nigdy nie udostępniała, ani nie udostępnia żadnych gruntów innym osobom. Nigdy wcześniej, tj. przed sprzedażą tych gruntów nie dokonywała żadnej sprzedaży gruntów. Jedynie dnia 21 listopada 2007 r. aktem notarialnym zawarła z Urzędem Miasta umowę zamiany, zgodnie z którą przekazała 0,3504 ha gruntów pod drogi. Urząd natomiast w zamian przekazał Wnioskodawczyni 0,0513 ha gruntów na powiększenie siedliska. Transakcja była bezgotówkowa.

W celu przygotowania gruntów do sprzedaży Zainteresowana poniosła następujące nakłady:

* podział geodezyjny,

Rachunek x 3700,00 zł

* mapki geodezyjne

* Fra x 252, 63 zł

* Fra x 120. 21 zł

* Fra x 120. 21 zł

* Fra x 120. 42 zł

* Fra x 120, 42 zł

* wpłaty sądowe

* kwit x 12,00 zł

* kwit x 30,00 zł

* kwit x 30,00 zł

* opłata notarialna z dnia 21 listopada 2007 r. 1.423,02 zł

Zamiana działek bezgotówkowa

prowizje biura nieruchomości umowa, z dnia 30 sierpnia 2007 r.

300 zł + 300 zł + 531,65 zł + 533,63 zł = 1.665,28 zł

* renta planistyczna wpłacona do Urzędu Miasta

* 27 sierpnia 2008 r. 7.267,80 zł

* 15 października 2009 r. 750,00 zł

* 19 listopada 2009 r. 750,00 zł

* 18 grudnia 2009 r. 675,60 zł

OGÓŁEM: 17.037,59 zł

Łącznie Wnioskodawczyni poniosła 17.037,59 zł kosztów przygotowania gruntów do sprzedaży.

Jednocześnie Zainteresowana oświadczyła, że oczekuje jednego rozstrzygnięcia dotyczącego opodatkowania sprzedaży działek podatkiem VAT od ich wartości. Pragnie wiedzieć czy jej obowiązkiem jest być podatnikiem VAT-u.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna niebędaca przedsiębiorcą ani handlowcem, nieprowadząca żadnej działalności gospodarczej musi płacić podatek VAT w wysokości 22% od sprzedaży działek z majątku wspólnego małżonków nabytego do budowy siedliska, a nie w celu działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieruchomość rolną nabyła do majątku wspólnego w celu wybudowania siedliska, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową. Nie mogła rozpocząć budowy z braku możliwości dojazdu do nieruchomości. W Urzędzie Skarbowym wyraźnie Zainteresowana i jej mąż oświadczyli, że są emerytami i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako płatnik VAT dopiero 14 grudnia 2001 r. na wyraźne żądanie Urzędu Skarbowego. Nieruchomości zostały nabyte w kwietniu 1998 r., a przekwalifikowanie nastąpiło z inicjatywy Urzędu Miasta w grudniu 2004 r., natomiast podział nieruchomości nastąpił dopiero w marcu 2007 r. Pierwsza sprzedaż miała miejsce w grudniu 2007 r. Powyższe świadczy, że Zainteresowana wraz z mężem nie spieszyli się ze sprzedażą bo nie nabyli nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży, a jedynie do majątku prywatnego. Tym samym, Wnioskodawczyni uważa, że Urząd Skarbowy błędnie interpretuje przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r., ponieważ nie dotyczą one osób, które nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zainteresowana powołuje się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanego w dniu 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, który orzekł, że sprzedaż przez osoby fizyczne działek nawet dokonana kilkukrotnie nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, dopóki nie jest czynnością wykonywaną w ramach działalności gospodarczej. Poglądy NSA podzielił również Sąd Administracyjny w Warszawie wydając wyrok z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 45/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 tycznia 2011 r., przepis ten stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła w dniu 29 kwietnia 1998 r. od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa z przetargu nieruchomość rolną o obszarze 1,3272 ha z zamiarem wybudowania siedliska. Nie uprzedzono jej jednak przy zakupie, że będzie problem z drogą dojazdową do nieruchomości, bo teren przez który musiałaby przebiegać droga był własnością "A". Dopiero po 8 latach od zakupu gruntu, tj. w 2006 r. Urząd Miasta uzyskał ten teren pod drogi od "A". W grudniu 2004 r. uchwałą Rady Miasta uchwalono nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Miasta. W nowym planie nieruchomość rolną Zainteresowanej podzielono na 9 działek pod zabudowę, 1 działkę rolną, 2 działki pod drogi wewnętrzne. Działki pod projektowane drogi Wnioskodawczyni wraz z mężem przekazała aktem notarialnym Miastu w ilości 0,3504 ha. Od wszystkich sprzedanych działek odprowadzili oni znaczne kwoty do Miasta w postaci renty planistycznej. W tym czasie byli już emerytami, nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej ani nigdy nie byli płatnikami VAT. Przy sprzedaży pierwszej działki w grudniu 2007 r. Zainteresowana wraz z mężem uzyskali informację w Urzędzie Skarbowym, że pomimo iż nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej będą musieli odprowadzić podatek VAT w wysokości 22% od każdej transakcji. Zażądano aby jedno z małżonków złożyło zgłoszenie rejestracyjne w zakresie VAT, co Wnioskodawczyni uczyniła w dniu 14 grudnia 2007 r. W grudniu 2007 r. małżonkowie sprzedali jedną transakcją 2 działki, w 2008 r. sprzedali pojedynczo następne 3 działki, a w 2010 r. jeszcze 2 działki. Od każdej transakcji odprowadzili podatek VAT zgodnie z żądaniem Urzędu Skarbowego. Zainteresowana zaznacza, że w tym czasie znacznie pogorszył się stan zdrowia jej i męża, z konieczności duże kwoty musieli przeznaczyć na leczenie i rehabilitację. Wnioskodawczyni i jej mąż mają stałe dochody z emerytur, a sprzedaż działek jest nieplanowana i wynika głównie ze zdarzeń losowych: choroba, leczenie lub konieczność remontu mieszkania itp. Wnioskodawczyni dokonała rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R dnia 14 grudnia 2007 r. po pierwszej sprzedaży przeprowadzonej w dniu 11 grudnia 2007 r. Wcześniej uprzedzona przez notariusza zasięgnęła informacji w Urzędzie Skarbowym, czy istnieje obowiązek płacenia VAT-u w jej przypadku i uzyskała odpowiedź, że tak, mimo jej argumentów i obiekcji. Do dnia dzisiejszego musi co miesiąc składać deklarację VAT-7. Nigdy nie płaciła innego VAT-u niż od sprzedaży tych działek. Przedmiotem zapytania są zarówno wydzielone działki przeznaczone na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę i pozostawione w tym samym planie, jako rolne. Przedmiotowe grunty były od zakupu wykorzystywane rolniczo w całości tj: 1,3279 ha wyłącznie na własny użytek. Zainteresowana posiada numer identyfikacji ewidencji producentów rolnych nadany dnia 31 marca 2004 r. z chwilą wprowadzenia płatności bezpośrednich do gruntów - w chwili nadania numeru posiadała 1,7879 ha użytków rolnych. Jednocześnie jest ona płatnikiem podatku rolnego od 1998 r. Przedmiotowe grunty o powierzchni 1,1698 ha przestały być użytkowane rolniczo od 2007 r. Pozostałe grunty są nadal użytkowane rolniczo. Wnioskodawczyni nigdy nie udostępniała, ani nie udostępnia żadnych gruntów innym osobom. Nigdy wcześniej, tj. przed sprzedażą tych gruntów nie dokonywała żadnej sprzedaży gruntów. Jedynie dnia 21 listopada 2007 r. aktem notarialnym zawarła z Urzędem Miasta umowę zamiany, zgodnie z którą przekazała 0,3504 ha gruntów pod drogi. Urząd natomiast w zamian przekazał Wnioskodawczyni 0,0513 ha gruntów na powiększenie siedliska. Transakcja była bezgotówkowa. W celu przygotowania gruntów do sprzedaży Wnioskodawczyni poniosła nakłady w kwocie 17.037,59 zł kosztów przygotowania gruntów do sprzedaży.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanej nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając grunt działała w charakterze handlowca. Mając na uwadze cel nabycia przedmiotowego gruntu - zamiar wybudowania siedliska, nie można uznać, że nieruchomość tą zakupiono w celu dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, iż w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Wnioskodawczyni bowiem dokonała zakupu nieruchomości z zamiarem wybudowania siedliska, budowy którego nie mogła rozpocząć z powodu braku możliwości dojazdu do nieruchomości, o czym wcześniej nie była poinformowana. Jak wskazała Zainteresowana - sprzedaż działek jest nieplanowana i wynika głównie ze zdarzeń losowych: choroba, leczenie lub konieczność remontu mieszkania. Tym samym, należy uznać, iż dokonywana sprzedaż gruntu nie jest czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotowe grunty były od zakupu wykorzystywane rolniczo w całości tj: 1,3279 ha wyłącznie na własny użytek. Grunty te nie były też udostępniane innym osobom. Powyższe dowodzi, iż przedmiotowe grunty nie były wykorzystywane w celach zarobkowych.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując transakcji sprzedaży działek nie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalność gospodarczej. Tym samym, dostawa przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i Zainteresowana nie ma obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.