ILPP2/443-60/10-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 14 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 24 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 24 marca 2010 r.) o informacje doprecyzowujące.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 lutego 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą - produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. Ponieważ wiedział, że jego odbiorcami będą m.in. podmioty zagraniczne (UE) zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i posiada ważny numer identyfikacyjny do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zgodnie z przewidywaniami Zainteresowanego, znalazł on wielu odbiorców poza granicami kraju (Niemcy). Wyżej zaistniała sytuacja wzbudziła u niego pewne wątpliwości co do prawidłowości posiadanych dokumentów potwierdzających WDT i zastosowania stawki VAT 0%. Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy VAT, Wnioskodawca może zastosować stawkę 0% spełniając warunki określone w ustawie. Mając to na uwadze, Zainteresowany przy wystawianiu faktur dotyczących WDT sprawdza w VIES, czy kontrahent posiada numer identyfikacyjny dla WNT.

Ponadto, przed złożeniem deklaracji VAT-7 Wnioskodawca posiada również następujące dokumenty:

* kopię faktury dotyczącą ww. sprzedaży,

* potwierdzenie nadania przesyłki przez firmę transportową,

* potwierdzenie odbiorcy otrzymane pocztą elektroniczną, w języku niemieckim, że towar zgodnie z wyszczególnieniem na fakturach (nr faktury) odebrał.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, że na dokumencie przewozowym otrzymanym od firmy transportowej X, jest nr przesyłki, a na dodatkowych podłączonych dokumentach jest adres odbiorcy, zawartość przesyłki i data nadania paczki. Dokumentem jednoznacznie potwierdzającym odbiór towaru jest potwierdzenie odbioru towaru (dokument papierowy) lub potwierdzenie odbioru drogą elektroniczną, że towar zgodnie z wyszczególnieniem na fakturze (nr faktury) został odebrany.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy jednego stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane dokumenty stanowią podstawę do zastosowania stawki 0% dla WDT. Faktura, na której wyszczególniono ilość towaru oraz jego rodzaj może spełnić rolę dokumentu specyfikacji wysłanego towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z terytorium Niemiec. Zainteresowany przy wystawianiu faktur dotyczących WDT sprawdza w VIES, czy kontrahent posiada numer identyfikacyjny dla WNT.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy dostarczane są przez przewoźnika.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze, od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, natomiast dokumenty wymienione w ust. 11, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Z tytułu dokonania powyżej opisanych transakcji Zainteresowany wskazał, iż przed złożeniem deklaracji VAT-7, posiada następujące dokumenty:

* kopię faktury dotyczącą ww. sprzedaży,

* potwierdzenie nadania przesyłki przez firmę transportową,

* potwierdzenie odbiorcy otrzymane pocztą elektroniczną, w języku niemieckim, że towar zgodnie z wyszczególnieniem na fakturach (nr faktury) odebrał.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż na dokumencie przewozowym otrzymanym od firmy transportowej GLS, jest nr przesyłki, a na dodatkowych podłączonych dokumentach jest adres odbiorcy, zawartość przesyłki i data nadania paczki. Dokumentem jednoznacznie potwierdzającym odbiór towaru jest potwierdzenie odbioru towaru (dokument papierowy) lub potwierdzenie odbioru drogą elektroniczną, że towar zgodnie z wyszczególnieniem na fakturze (nr faktury) został odebrany.

Przepisy regulujące kwestię listu przewozowego, m.in. jego wystawienia i niezbędnych danych zawarte zostały w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.). Tut. Organ podkreśla natomiast, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji ani nie reguluje zagadnień związanych z poprawnością, czy rzetelnością "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wskazać należy, że nieuprawnione jest utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy bowiem każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Należy podkreślić, iż dokument, który potwierdza daną czynność winien mieć rangę dowodu. Niewątpliwie musi więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez niego dowodzoną. Pod pojęciem dokumentu należy rozumieć pismo spisane w celu stwierdzenia określonej okoliczności, świadectwa prawdziwości jakiegoś faktu.

W tym miejscu należy wskazać, iż przepisy dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zatem, jeżeli wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w cyt. powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, nie ma konieczności w przypadku dowodów potwierdzających transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy dublowania informacji wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy, czyli Zainteresowany nie musi posiadać specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca będąc w posiadaniu kopii faktury VAT, potwierdzenia nadania przesyłki przez firmę transportową (dokumentu przewozowego otrzymanego od firmy transportowej, na którym wskazano nr przesyłki), dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy. Jednak w niniejszej sprawie potwierdzenie nadania przesyłki przez firmę transportową nie spełnia warunku wskazanego w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, bowiem nie wynika z niego jednoznacznie, że towary zostały dostarczone na terytorium Niemiec. Zatem, stwierdzić należy, że dokumenty te łącznie nie potwierdzają w sposób jednoznaczny dostarczenia towaru do nabywcy.

W takiej sytuacji ustawodawca umożliwił podatnikom sposób "dodatkowego" udowodnienia faktu dostarczenia towarów do nabywcy i w art. 42 ust. 11 ustawy zawarł otwarty katalog dowodów, które mogą również stanowić dokumenty wskazujące, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów miała miejsce. Oznacza to, że możliwe jest przedłożenie wszelkich dokumentów, o ile wskazują one na to, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Istotne jest przy tym to, że wspomniana ustawa nie określa wymagań co do formy powyższych dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność tego dokumentu. Dokumenty te mogą być również przesłane faksem lub mailem, jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 pkt 1-3 ustawy, potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż oprócz wymienionych powyżej dokumentów z art. 42 ust. 3 ustawy, jest w posiadaniu potwierdzenia odbiorcy otrzymanego pocztą elektroniczną, w języku niemieckim, że towar zgodnie z wyszczególnieniem na fakturach (nr faktury) odebrał.

W świetle powyższego, dokument ten należy zakwalifikować do dokumentów uzupełniających, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca posiada wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, które łącznie z dokumentem uzupełniającym potwierdzają, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zainteresowany w opisie sprawy oświadczył, że posiada przedmiotowe dokumenty przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, tym samym jest on uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem:

Ad. 1

Otrzymane przez Wnioskodawcę pocztą elektroniczną potwierdzenie odbiorcy, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów odebrał, należy traktować jako dodatkowy dowód, określony w art. 42 ust. 11 ustawy. Dokument ten może być przesłany w tej formie jeżeli łącznie z dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 ustawy, potwierdza dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ad. 2

Faktura na której wyszczególniona jest ilość i rodzaj towaru może spełniać rolę specyfikacji, pod warunkiem, że wystawiona przez Zainteresowanego faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w § 5 ust. 1 cyt. wcześniej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, bowiem w przypadku dowodów potwierdzających transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy, nie ma konieczności dublowania informacji wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.