ILPP2/443-591/08-2/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez pełnomocnika Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 27 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek komercyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek komercyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi własne gospodarstwo rolne, które przejął po swoich rodzicach 25 lat temu. W 1989 r. powiększył gospodarstwo o działkę gruntu położoną w miejscowości M. W 2004 r. gmina K. objęła nabytą działkę planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na działalność komercyjną. Wnioskodawca wyłączył wówczas tę działkę z areału rolnego, wydzielił na niej dwie działki komercyjne, które następnie sprzedał. Pieniądze ze sprzedaży działek przeznaczył na modernizację posiadanego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jest rolnikiem ryczałtowym, a sprzedane przez niego działki nie były użytkowane przez osoby trzecie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek odprowadzić podatek od towarów i usług od czynności sprzedaży dwóch działek komercyjnych, stanowiących jego majątek osobisty.

Zdaniem Wnioskodawcy, od sprzedaży działek nie jest zobowiązany odprowadzić podatku od towarów i usług (VAT), gdyż sprzedaż działek w zaistniałym stanie faktycznym nie wypełnia definicji działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ustawy o VAT.

W opinii Wnioskodawcy, nie działał jako handlowiec, nie nabył gruntu w celu odsprzedaży, lecz w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. To w wyniku późniejszych okoliczności sprzedał część własnego majątku, aby przeznaczyć go na modernizację pozostałej części gospodarstwa. W takiej sytuacji - jak podnosi Zainteresowany - sprzedaż nie przybiera charakteru działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu.

Czynność polegająca na sprzedaży działek przez Wnioskodawcę jest czynnością objętą podatkiem VAT, zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Spełniona jest więc przesłanka przedmiotowa, ale Wnioskodawca nie spełnia podmiotowej przesłanki definicji działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ustawy o VAT, gdyż nie ma w stosunku do tej czynności cech podatnika podatku VAT. Brak z kolei elementu podmiotowego lub przedmiotowego powoduje, iż czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie jest więc działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach własnych.

W opinii Wnioskodawcy taką interpretację obowiązujących w tym zakresie przepisów prawnych w całej rozciągłości popiera doktryna oraz orzecznictwo sądowe. Poprawność tej interpretacji jest potwierdzona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wydanym w siedmioosobowym składzie sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt: I FPS 3/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej stwierdzić należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeżeli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę - niezależnie od wielkości obrotów - nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy dostawa działek podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku. Sprzedaż działek, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ zwolnieniem tym objęta jest tylko dostawa terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane i przeznaczone pod zabudowę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym i prowadzi gospodarstwo rolne, natomiast nabycia nieruchomości gruntowej w 1989 r. dokonał celem powiększenia gospodarstwa rolnego. W 2004 r. Gmina K. planem zagospodarowania przestrzennego objęła zakupioną przez Zainteresowanego nieruchomość i określiła jej przeznaczenie na działalność komercyjną. W związku z tym faktem Wnioskodawca podzielił nieruchomość na dwie działki i dokonał ich zbycia. Uzyskane środki przeznaczył na modernizację prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W tej sytuacji uznać należy, że transakcja sprzedaży przedmiotowych działek wydzielonych z gruntu rolnego ma związek z działalnością gospodarczą (jest to bowiem sprzedaż majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności rolniczej) i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, dokonana przez Wnioskodawcę będącego rolnikiem ryczałtowym, dostawa gruntów, jeśli są przeznaczone pod zabudowę, służących uprzednio działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki VAT 22%. Natomiast Zainteresowanego należy uznać za osobę zobowiązaną do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Tutejszy Organ informuje, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Powyższe wynika z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Zasada ta znajduje również potwierdzenie w treści art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.