ILPP2/443-589/10-4/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 czerwca 2010 r.) o odpis KRS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa handlowego na rzecz 3 dywizji podmiotu z siedzibą w Norwegii (podatnika norweskiego podatku od towarów i usług), zlokalizowanych w Norwegii, nieposiadających stałego, bądź zwykłego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Podmiot ten wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Świadczone usługi polegają na poszukiwaniu klientów na produkty odbiorców usług, zbieraniu zamówień na te produkty, nadzorze nad dostawami, występowaniu o pozwolenia niezbędne do sprzedaży produktów w Polsce, zbieraniu i przetwarzaniu informacji dotyczących rynku polskiego oraz działalności podmiotów konkurencyjnych. Usługi te polegają również na przekazywaniu złożonych zamówień poszczególnym dywizjom w Norwegii, które ostatecznie zajmują się zawarciem i realizacją umów sprzedaży. Za swoje usługi Spółka otrzymuje comiesięczne wynagrodzenie. Zainteresowany, w celu udokumentowania świadczenia przedmiotowych usług wystawia faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązującego przepisu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podmiot z siedzibą w Norwegii należy traktować jako podatnika na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług, zgodnie z przepisami art. 28b-28o ustawy, a w konsekwencji, czy miejscem świadczenia usług pośrednictwa handlowego przedstawionych w opisie stanu faktycznego jest Norwegia.

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 stycznia 2010 r. weszły w życie nowe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, regulujące miejsce świadczenia przy świadczeniu usług. Miejsce świadczenia usług zostało uzależnione od tego, czy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, czy też na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem.

Zgodnie z art. 28a pkt 1 ustawy, na potrzeby przepisów zawartych w art. 28o-28o za podatnika uznaje się:

W opinii Zainteresowanego, podmiot z Norwegii spełnia definicje podatnika zawartą w art. 28a pkt 1 lit. a, gdyż jest podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, tj.: "Działalność gospodarczą obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Jako, że ustawodawca nie ustanowił dodatkowego wymogu aby podmiot ten był podatnikiem podatku od towarów i usług, bądź podatku od wartości dodanej (w rozumieniu przepisów ustawy), zdaniem Spółki, podatnikiem jest każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na to gdzie (w którym kraju) znajduje się jego siedziba. W konsekwencji, podmiot z siedzibą w Norwegii jest podatnikiem do celów ustalania miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z zasadami ustalania miejsca świadczenia usług świadczonych na rzecz podatników, wyrażonymi w art. 28b ust. 1 i 2 ustawy, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności (jeśli usługi są świadczone dla tego miejsca i jest ono inne niż siedziba). Biorąc pod uwagę, że podatnik z siedzibą w Norwegii nie posiada stałego, bądź zwykłego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, zaś usługi świadczone są na rzecz dywizji podatnika zlokalizowanych w Norwegii, miejscem świadczenia usług pośrednictwa handlowego przedstawionych w opisie stanu faktycznego jest Norwegia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa handlowego, polegające na poszukiwaniu klientów na produkty odbiorców usług, zbieraniu zamówień na te produkty, nadzorze nad dostawami, występowaniu o pozwolenia niezbędne do sprzedaży produktów w Polsce, zbieraniu i przetwarzaniu informacji dotyczących rynku polskiego oraz działalności podmiotów konkurencyjnych. Usługi te obejmują również przekazywanie złożonych zamówień poszczególnym dywizjom w Norwegii, które ostatecznie zajmują się zawarciem i realizacją umów sprzedaży.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zainteresowany w opisie sprawy stwierdził, iż podmiot z Norwegii spełnia definicje podatnika zawartą w art. 28a pkt 1 lit. a ustawy, gdyż jest podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zdaniem Spółki, ustawodawca nie ustanowił dodatkowego wymogu, aby podmiot ten był podatnikiem podatku od towarów i usług, bądź podatku od wartości dodanej (w rozumieniu przepisów ustawy). W jej opinii, podatnikiem jest każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na to gdzie (w którym kraju) znajduje się jego siedziba. W konsekwencji, podmiot z siedzibą w Norwegii jest podatnikiem do celów ustalania miejsca świadczenia usług.

W świetle powyższego, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że jego usługobiorca z Norwegii spełnia definicję zawartą w art. 28a ustawy, tym samym na potrzeby ustalania miejsca świadczenia usług należy traktować go jako podatnika.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Ustawodawca wprowadzając wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy wyłączenia, wymienił przypadki, dla których występuje inne niż określone w tym artykule miejsce świadczenia usług.

Dokonując analizy tego przepisu stwierdzić należy, że zawarte w nim wyłączenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia wykonywanych przez Zainteresowanego usług należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule.

Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, a więc w tym przypadku miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Spółkę jest terytorium Norwegii, tj. miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.