ILPP2/443-576/14-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 23 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty należnego podatku na podstawie art. 89a ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty należnego podatku na podstawie art. 89a ustawy o VAT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 18 sierpnia 2014 r. o własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od roku 1996 prowadził działalność gospodarczą (...). Od 1 czerwca 2013 r. Zainteresowany zlikwidował firmę i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Dnia 24 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wystąpił do US o zwrot podatku VAT należnego od niezapłaconej FV z 9 maja 2012 r. na kwotę netto 9.400 zł plus podatek VAT 2.162 zł. Korekty Zainteresowany dokonał w deklaracji VAT-7 za m-c 12/2012, ponieważ minęło 180 dni od terminu płatności i Wnioskodawca nie mógł wyegzekwować należnej mu kwoty. O fakcie tym powiadomił dłużnika i Urząd Skarbowy. Obecnie dłużnik zwrócił mu wymaganą kwotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca musi oddać zwrócony podatek VAT przez dłużnika do US. Jak ma to zrobić, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on oddać zwróconego podatku VAT przez dłużnika do US, ponieważ w momencie zwrotu podatku nie prowadził działalności gospodarczej i nie był czynnym podatnikiem podatku VAT (wcześniej tą działalność zlikwidował). Obecnie Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2013 r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342).

Niemniej jednak zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy - do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy - przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy na wstępie wskazać, że do sprawy tej mają zastosowanie przepisy art. 89a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy - podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy - nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89a ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6 (art. 89a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy - w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Na mocy art. 89a ust. 5 ustawy - podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Według art. 89a ust. 6 ustawy - podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy).

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w ww. przepisach, warunki określone w art. 89a ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do utraty takiego prawa.

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy - podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W celu wykonania tego obowiązku - stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od roku 1996 prowadził działalność gospodarczą (...). Od 1 czerwca 2013 r. Zainteresowany zlikwidował firmę i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca wystąpił do urzędu skarbowego o zwrot podatku VAT należnego od niezapłaconej faktury VAT z 9 maja 2012 r. Korekty Zainteresowany dokonał w deklaracji VAT-7 za m-c 12/2012, ponieważ minęło 180 dni od terminu płatności i Wnioskodawca nie mógł wyegzekwować należnej mu kwoty. O fakcie tym powiadomił dłużnika i urząd skarbowy. Obecnie dłużnik zwrócił mu wymaganą kwotę.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca podatnikiem VAT, ma obowiązek zwrotu podatku VAT od odzyskanych od dłużnika należności.

Wskazać należy, że jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji, gdy podatnik otrzyma należność, której nieściągalność została wcześniej uprawdopodobniona i względem której została dokonana korekta podatku w ramach "ulgi na złe długi", to ma on obowiązek odpowiednio zwiększyć podatek należny. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Korekta podatku należnego nie jest zatem ostateczna. Jeśli bowiem podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana, jako nieściągalna i względem, której została dokonana korekta podatku w ramach "ulgi na złe długi", wówczas ma on obowiązek, na mocy powołanego przepisu, odpowiednio zwiększyć podatek należny. Obowiązek zwiększenia podatku należnego, w takim przypadku, wynika wprost z przepisu art. 89a ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w momencie dokonania czynności opodatkowanej, za którą nabywca (dłużnik) nie uiścił kwoty należnej, Wnioskodawca był czynnym i zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Skoro zatem Wnioskodawca skorzystał z "ulgi za złe długi" będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to pomimo, że w momencie uregulowania przez dłużnika należności, Wnioskodawca nie posiada już statutu podatnika podatku VAT czynnego, ma obowiązek dokonać rozliczenia (zwrotu) podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność ta została uregulowana. Należy bowiem podkreślić, że otrzymana kwota jest należną kwotą z tytułu sprzedaży towarów/usług, wyświadczonych przez Wnioskodawcę w okresie, w którym występował jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca ma obowiązek dokonania rozliczenia (zwrotu) podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została przez dłużnika uregulowana, pomimo, że w momencie uregulowania tej należności, Wnioskodawca nie posiada już statutu podatnika podatku VAT czynnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.