ILPP2/443-572/08-6/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipiec 2008 r.) o opłatę oraz odpis KRS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i przetwórstwa tworzyw polimerowych. W celu prowadzenia powyższej działalności gospodarczej Spółka nabywa od podmiotu zagranicznego usługi o charakterze zarządczym.

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w szczególności mając na uwadze art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 27 ust. 3 i ust. 4 tej ustawy, w odniesieniu do nabywanych usług zarządczych Spółka rozpoznaje import usług.

Spółka zbiera dowody (dokumenty) mające potwierdzić faktyczne wykonanie usług zarządczych na jej rzecz. Niemniej jednak Spółka nie ma pewności, czy posiadane przez nią dowody wystarczają, aby wydatki na nabycie wskazanych powyżej usług zarządczych mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Wątpliwości te powstały po stronie Spółki w związku z utrwaloną linią orzecznictwa, zgodnie z którą podatnik chcąc skorzystać z prawa do zaliczenia wydatków na nabycie usług do kosztów uzyskania przychodów powinien być w stanie udokumentować zdarzenie polegające na rzeczywistym świadczeniu tych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania, iż zebrane przez Zainteresowanego dowody (dokumenty) nie są wystarczającą podstawą, aby wydatki na nabycie wskazanych powyżej usług zarządczych mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku braku prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu usług zarządczych, jest on zobowiązany do rozliczania importu usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu usług zarządczych, pomimo brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zawarte w tym przepisie ograniczenie ma bowiem zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy dany wydatek nie mógłby być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w ujęciu modelowym, tj. poprzez fakt, iż wydatek taki ze względu na jego charakter nie ma związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i tym samym nie może mieć związku z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Zdaniem Spółki, przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ma zastosowanie do VAT naliczonego od takich wydatków, jak w szczególności wydatki na dobra luksusowe, relaks czy rozrywkę.

W związku z powyższym nie ma on obowiązku rozliczania importu usług. Spółka uważa, iż brak prawa do odliczenia naliczonego VAT mógłby dotyczyć jedynie sytuacji, w której obciążenie Spółki nie wiązałoby się z wykonaniem jakiejkolwiek usługi na jej rzecz. W takim przypadku należałoby jednak stwierdzić, iż w ogóle nie miało miejsce świadczenia usług na rzecz Spółki, i w konsekwencji Spółka nie powinna rozliczać importu usług.

Istotą wypracowanego przez orzecznictwo obowiązku udokumentowania usług niematerialnych na rzecz podatnika jest udowodnienie, że usługi te zostały rzeczywiście wykonane. Jeżeli więc przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT miałby być interpretowany jak bezpośrednie przełożenie tej zasady na grunt ustawy o VAT, to w konsekwencji Spółka nie byłaby zobowiązana do rozliczenia importu usług.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT "podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju".

Ponadto, zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT "w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona (...)".

Jak wynika z powyższych przepisów, dany podmiot jest podatnikiem z tytułu importu usług w Polsce, tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy te są "świadczone" na jego rzecz, tzn. gdy jest on usługobiorcą tych usług. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w świetle powyższych przepisów tylko faktyczne wykonanie usługi na rzecz danego podmiotu, a nie np. fakt wystawienia faktury przez podmiot zagraniczny na jego rzecz, powoduje o statusie podatnika z tytułu importu usług dla tego podmiotu (usługobiorcy).

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdyby zakwestionowany został fakt świadczenia usług na jej rzecz:

* nie byłaby ona na gruncie cytowanych powyżej przepisów podatnikiem z tytułu importu usług i tym samym,

* nie byłaby ona zobowiązana do naliczenia VAT należnego od nabywanych usług zarządczych.

Zdaniem Spółki nie można twierdzić, iż w zakresie obowiązku rozliczenia importu usług (w szczególności wykazania VAT należnego) świadczenie usług miało miejsce, natomiast na potrzeby analizy kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego - że świadczenie tych usług nie miało miejsca. Innymi słowy brak możliwości zaliczenia wydatków na usługi zarządcze do kosztów uzyskania przychodów w związku z brakiem posiadania dokumentów potwierdzających rzeczywiste ich wykonanie znajduje wprawdzie uzasadnienie na gruncie przepisów ustawy o CIT (w oparciu o wykształconą linię orzecznictwa w tym zakresie), natomiast implementując to zagadnienie na definicję importu usług należy być konsekwentnym, tj. uznać, iż usługi zostały wykonane albo też nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Na mocy art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Gdy mowa jest o imporcie usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, nie jest istotnym, czy zagraniczny usługodawca będzie świadczy swoją usługę faktycznie na terytorium Polski, lecz czy w świetle przepisów decydujących o miejscu świadczenia - miejscem opodatkowania będzie Polska.

Przepisami decydującymi w tym względzie w przedmiotowej sprawie są: art. 27 i art. 28 ustawy. Dokonując zatem oceny, czy określona usługa podmiotu zagranicznego dla usługobiorcy krajowego będzie stanowiła import usług, w pierwszym rzędzie należy ustalić, gdzie w świetle powyższych przepisów, będzie podlegała opodatkowaniu ta usługa. Jeżeli zgodnie z ww. przepisami, miejscem opodatkowania usługi nie będzie Polska - wówczas nie będzie wywoływała ona w stosunku do krajowego usługobiorcy, żadnych skutków na gruncie podatku od towarów i usług.

Natomiast gdy przepisy te wskazują, że miejscem opodatkowania będzie terytorium Polski wówczas należy ocenić, który podmiot będzie z tego tytułu podatnikiem VAT.

Z przepisów ustawy (art. 27 i art. 28) wynika nie tylko miejsce opodatkowania usług, lecz również, w jakich przypadkach podatnikiem w Polsce będzie usługobiorca usług, świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju (import usług).

Zawsze podatnikiem w Polsce zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu importu usług, będzie usługobiorca usług, o których mowa m.in. w art. 27 ust. 3 w zw. z ust. 4 ustawy (tzw. usług niematerialnych).

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Na mocy art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

W myśl art. 27 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług:

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż nabywa on od podmiotu zagranicznego usługi zarządzania.

Zdaniem Zainteresowanego, gdy nie ma on prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. usług, nie spełnia definicji podatnika z tytułu importu usług i tym samym nie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego od nabywanych usług.

Biorąc pod uwagę przedstawione przepisy ustawy, tut. Organ stwierdza, iż sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych usług nie zwalnia podatnika z obowiązku rozliczenia importu usług zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przepisy bowiem w sposób jednoznaczny stanowią, iż podatnikiem w powyższym zakresie jest usługobiorca.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie rozliczenia importu usług. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie rozliczenia importu usług została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji Nr ILPP2/443-572/08-7/JK z dnia 17 września 2008 r.

W części odnoszącej się do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia - odpowiednio Nr ILPP2/443-572/08-4/JK i Nr ILPP2/443-572/08-5/JK z dnia 16 września 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.