ILPP2/443-564/08-3/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2008 r. (data wpływu 20 czerwca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego od towarów i usług w zakresie stawki podatku na sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 sierpnia 2008 r.) o aktualny wypis z KRS-u oraz dokończenie własnego stanowiska Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Syndyk masy upadłości w ramach postępowania upadłościowego dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Nabywcą jest Gmina. Przedmiotem sprzedaży jest grunt o powierzchni 41 ha. Z zaświadczeń uzyskanych z Gminy wynika, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), sprzedaż przedmiotowej nieruchomości winna być zwolniona z podatku VAT czy też opodatkowana stawką 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja powinna być opodatkowana stawką 22%. O przeznaczeniu gruntów decyduje gmina, która uzewnętrzniła zamiar przeznaczenia nieruchomości pod "rezerwę terenu na cele wielofunkcyjnego zespołu rozrywki, sportu i wypoczynku" w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W ocenie nabywcy - Gminy stanowisko jest odmienne - nabywany grunt powinien korzystać ze zwolnienia z podatku VAT ponieważ: "w dniu dokonywania transakcji zamiarem Gminy jest nabycie przedmiotowych gruntów do gminnego zasobu nieruchomości i wydzierżawienie ich jako grunty rolne. Mimo, że nabywany grunt w obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania zapisany jest jako "rezerwa terenu na cele wielofunkcyjnego zespołu rozrywki, sportu i wypoczynku" do czasu opracowania planu zagospodarowania przestrzennego mogą być wykorzystywane jako grunty rolne, ponieważ teren ten nigdy nie uzyskał zgody Ministra na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze (klasa III i IV). Ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w razie braku planu dla określonego obszaru, warunki te ustala się w drodze decyzji o charakterze lokalizacyjnym. Należy tu podkreślić, że decyzja o warunkach zabudowy wydana jest niezależnie od przeznaczenia gruntów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które to studium nie jest aktem prawa miejscowego. Aby uzyskać decyzję o warunkach zabudowy jednym z podstawowych warunków jest uzyskanie zgody na przeznaczenie gruntów na cele nierolnicze, a omawiany grunt jak wskazano wyżej takiej zgody nie posiada. Podsumowując, na przedmiotowym terenie może być prowadzona tylko działalność rolnicza z uwagi na brak planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, jak również brak podstaw prawnych do wydania decyzji o warunkach zabudowy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy, stanowi iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru w myśl ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te dostawy, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały, o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem (art. 15 ust. 1 cyt. ustawy).

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów, ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Jak wskazuje art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Syndyk masy upadłości w ramach postępowania upadłościowego dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej, sklasyfikowanej jako grunt rolny. Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie wydano dla niej decyzji o warunkach zabudowy. Jednakże w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest ona przeznaczona pod rezerwę terenu na cele wielofunkcyjnego zespołu rozrywki, sportu i wypoczynku.

Zasadą podatku od towarów i usług jest powszechność opodatkowania. Zastosowanie zwolnienia od podatku dla danej dostawy winno być uzasadnione poprzez spełnienie określonych przepisami przesłanek warunkujących to zwolnienie.

W rozpatrywanym stanie faktycznym takie przesłanki nie zostały spełnione. Przedmiotowa nieruchomość zgodnie z wypisem z rejestru gruntów stanowi co prawda grunt rolny, jednakże ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, iż grunt jest przeznaczony pod zabudowę.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że dostawa nieruchomości niezabudowanej, której budowlany charakter nie został wykluczony w oparciu o obowiązujące w tym zakresie uregulowania, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i winna być opodatkowana z zastosowaniem 22% stawki podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.