ILPP2/443-551/08-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy X, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2008 r. (data wpływu 17 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 18 kwietnia 2008 r. Gmina X dokonała sprzedaży działki oznaczonej nr (...) o pow. 671 m², położonej w S (...), na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), tj.: na poprawienie warunków zagospodarowania już posiadanej nieruchomości przez nabywców. Działka ta znajduje się na terenie dla którego nie ma aktualnie planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy X, zatwierdzonym Uchwałą Nr (...) Rady Gminy X z dnia 5 października 2006 r., przedmiotowa działka przeznaczona jest pod teren urbanizacji, z przewagą funkcji mieszkaniowo-usługowej z dopuszczeniem nieuciążliwej działalności gospodarczej. Działka według ewidencji gruntów i budynków sklasyfikowana jest jako R VI. Wnioskodawca do ceny netto 14.440,00 zł doliczył podatek VAT w stawce 22% stanowiący kwotę 3.176,80 zł W dniu 28 kwietnia 2008 r. nabywcy ww. działki zwrócili się z wnioskiem o zwrot pobranego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca słusznie pobrał od nabywców działki podatek VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli ustawodawca nie określił definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę, nie zostały wskazane kryteria, jakimi należy się kierować przy ocenie takiego gruntu, należy przyjąć uregulowania zawarte w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Dla terenu, na którym znajduje się działka nr (...) w S (...) nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, zatem obowiązującym dokumentem planistycznym jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy X, zatwierdzonym Uchwałą Nr (...) Rady Gminy X z dnia 5 października 2006 r., w którym ww. działka przeznaczona jest pod teren urbanizacji, z przewagą funkcji mieszkaniowo-usługowej z dopuszczeniem nieuciążliwej działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka została sprzedana przez Wnioskodawcę w celu poprawienia warunków zagospodarowania już posiadanej działki przez nabywców. Z uwagi na brak dostępu do drogi publicznej, działka ta nie może stanowić odrębnej nieruchomości. Jednakże, działka ta położona jest w kompleksie terenów zurbanizowanych, zgodnie z zapisem w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy X przeznaczonym pod teren urbanizacji, z przewagą funkcji mieszkaniowo-usługowej z dopuszczeniem nieuciążliwej działalności gospodarczej. Stan nieruchomości, w tym warunki fizjograficzne i ukształtowanie terenu zostały uwzględnione przy wycenie nieruchomości w celu ustalenia ceny sprzedaży.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy określona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Postanowienia studium są wiążące dla rady gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Znajdujące się w niej wpisy są tylko odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego aktualnego na dzień ich dokonania. Art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) stanowi, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia, a nie klasyfikacją gleboznawczą. O przeznaczeniu gruntu decyduje właściciel, czyli gmina, która uzewnętrzniła zamiar przeznaczenia nieruchomości w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Należy również zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 154 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), rzeczoznawca szacując nieruchomości, przy wyborze właściwego podejścia, uwzględnia przeznaczenie nieruchomości, w przypadku braku planu miejscowego ustala je na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dopiero w przypadku braku studium lub decyzji uwzględnia faktyczny sposób użytkowania nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż działki oznaczonej numerem (...) o pow. 671 m² położonej w S (...) przeznaczonej w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy X, zatwierdzonym Uchwałą Nr (...) Rady Gminy X z dnia 5 października 2006 r., w którym ww. działka przeznaczona jest pod teren urbanizacji, z przewagą funkcji mieszkaniowo-usługowej, z dopuszczeniem nieuciążliwej działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy, stanowi iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru w myśl ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał dostawy działki, dla której brak jest zatwierdzonego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednakże w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest ona przeznaczona pod teren urbanizacji, z przewagą funkcji mieszkaniowo-usługowej, z dopuszczeniem nieuciążliwej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały, o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów, ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Jak wskazuje art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki, przeznaczonej zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy pod teren urbanizacji, z przewagą funkcji mieszkaniowo-usługowej. Zatem w przedmiotowej sytuacji nie będzie miało zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca prawidłowo opodatkował dostawę przedmiotowej działki, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.