ILPP2/443-545/08-5/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwiec 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2008 r. (data wpływu 14 sierpień 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w imporcie usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania w imporcie usług. Pismem z dnia 8 sierpnia 2008 r. (data wpływu 14 sierpień 2008 r.) uzupełniono stan faktyczny o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż wyprodukowanej miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. W związku z prowadzoną działalnością Zainteresowany narażony jest na wahania rynkowych cen sprzedawanych produktów oraz zmienność kursów walut, w których rozliczana jest sprzedaż. W celu ukształtowania pożądanego profilu ekspozycji na ryzyko towarowe i walutowe Wnioskodawca zawiera transakcje na instrumentach pochodnych, które mają charakter zabezpieczający i pozwalają mu zarządzać tymi ryzykami. Transakcje te obejmują m.in. nabywanie i wystawianie opcji kupna i sprzedaży. Instrumentem bazowym opcji zawieranych przez Zainteresowanego mogą być zarówno towary (metale), jak i waluty. Rozliczenie opcji ma charakter nierzeczywisty, tj. obejmuje rozliczenie pieniężne bez dostawy instrumentu bazowego.

Specyfika obrotu instrumentami pochodnymi, jako rynku wysoko wyspecjalizowanego powoduje, że obrót ten organizują i usługi w tym zakresie świadczą wyłącznie podmioty profesjonalnie zajmujące się usługami finansowymi, tj. banki lub brokerzy (dalej łącznie: Brokerzy). Wnioskodawca w odniesieniu do transakcji na instrumentach pochodnych korzysta z usług wyżej wymienionych instytucji, mających siedzibę zarówno w Polsce, jak i za granicą.

W procesie zarządzania ryzykiem towarowym i walutowym niejednokrotnie dochodzi do sytuacji, kiedy Spółka w ramach wdrażanych transakcji na instrumentach pochodnych jest stroną wystawiającą opcję kupna/sprzedaży na rzecz Brokera. Niemniej jednak Broker wstępując w umowę opcji kupna/sprzedaży wystawianej przez Zainteresowanego, pobiera za wykonanie na jego rzecz takiej usługi wynagrodzenie (marżę), które wpływa na pomniejszenie premii otrzymanej przez Wnioskodawcę w związku z wystawieniem tej opcji. Wynagrodzenie to (marża) nie jest jednak potwierdzane żadnym dokumentem - nie jest zatem identyfikowalny przepływ marży.

W ramach realizowanych transakcji, Spółka nabywa usługi od Brokera. Schemat transakcji przewiduje, że Spółka zasadniczo występuje jako nabywca opcji wystawianych przez Brokera, niemniej jednak w niektórych transakcjach Spółka pełni rolę wystawcy opcji kupna/sprzedaży na rzecz Brokera. Zawierane równolegle transakcje, w których Spółka wystawia opcje oraz transakcje, w których Spółka nabywa opcje od Brokera stanowią łącznie i nierozerwalnie określoną strukturę złożoną, będącą strategią zabezpieczania się Spółki przed ryzykiem zmiany cen towarów lub kursów walut. Wykonanie zatem pewnych czynności przez Spółkę jest w istocie warunkiem koniecznym, aby dana struktura złożona miała sens ekonomiczny. Innymi słowy, dla uzyskania pożądanego profilu ekspozycji na ryzyko, niezbędne jest wystawienie przez Spółkę opcji kupna lub sprzedaży. Czynność wystawienia przez Spółkę opcji w ramach struktur złożonych ma charakter techniczny i warunkuje w istocie możliwość skorzystania z usług podmiotu wyspecjalizowanego oferującego instrumenty pochodne zabezpieczające przed ryzykiem.

Spółka podkreśla, że istotą transakcji, w której występuje ona jako wystawca opcji, nie jest świadczenie usług na rzecz Brokera w postaci zbycia opcji, lecz nabycie usługi zabezpieczenia ryzyka towarowego/walutowego od Brokera, która umożliwia Spółce uzyskanie odpowiedniego profilu ekspozycji na ryzyko. W praktyce bowiem, gdy zgodnie z realizowaną strategią zabezpieczania na instrumentach pochodnych, Wnioskodawca wystawia opcję na rzecz Brokera, to Broker jako usługodawca ustala (oferuje) warunki transakcji (w szczególności wysokość premii). W przypadku akceptacji warunków transakcji przez Spółkę, Broker nabywa opcję wystawioną przez Spółkę, za co pobiera wynagrodzenie w postaci marży wkalkulowanej w parametry opcji. Nabywając opcję wystawioną przez Spółkę, Broker świadczy zatem odpłatnie swoje usługi polegające na umożliwieniu Spółce uzyskania pożądanego profilu ekspozycji na ryzyko.

Spółka wskazuje, że struktury złożone z wielu instrumentów pochodnych są standardowymi strategiami spotykanymi na rynku transakcji finansowych. W ramach takich struktur złożonych z reguły nabywca usługi (tu: Spółka), jest zobowiązany do wystawienia danego instrumentu finansowego, np. opcji. Takimi strategiami zapewniającymi określony poziom zabezpieczenia przed ryzykiem wahań ceny/kursu aktywu bazowego (towaru/waluty) są np.:

* collar (korytarz), czyli strategia polegająca na połączeniu zakupu opcji sprzedaży (put) i sprzedaży opcji kupna (call),

* seagull (mewa), czyli strategia, która zakłada sprzedaż opcji sprzedaży (put), kupno opcji sprzedaży (put) oraz sprzedaż opcji zakupu (call).

Wskazane konfiguracje transakcji na instrumentach pochodnych umożliwiają zabezpieczenie przychodu ze sprzedaży Spółki w pewnych przedziałach cen, a zatem faktycznym beneficjentem usług zabezpieczających świadczonych przez Brokera w ramach zawartych transakcji jest Spółka.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz specyfikę realizowanych transakcji finansowych, podmiotem świadczącym usługę w przypadku transakcji na instrumentach pochodnych jest instytucja zajmująca się obrotem instrumentami pochodnymi w sposób profesjonalny, czyli Broker (niezależnie od tego czy w ramach tych transakcji Spółka nabywa, czy wystawia opcje). Spółka natomiast, jako podmiot korzystający z usług profesjonalnych instytucji finansowych w analizowanym zakresie, niezależnie od rodzaju transakcji na tych instrumentach, pełni rolę usługobiorcy.

Broker jako podmiot profesjonalny organizujący transakcje na instrumentach pochodnych wykonuje czynności z ekonomicznym zamiarem osiągnięcia zysku. Nie ulega zatem wątpliwości, że usługi oferowane przez Brokera mają charakter odpłatny - jego wynagrodzeniem jest bowiem marża realizowana na zawieranych transakcjach.

Spółka wyjaśnia, że identyfikacja marży przez Spółkę nie jest możliwa z uwagi na fakt, że jest ona ukryta w cenie instrumentu pochodnego i stanowi tajemnicę handlową Brokera, co jest regułą w rzeczywistości gospodarczej. Niemniej jednak, wysokość marży zazwyczaj kalkulowana jest procentowo od wielkości kontraktu, liczonego jako iloczyn nominału transakcji oraz kursu/ceny wykonania tej transakcji. Istotny przy tym jest fakt, że marża jest należna Brokerowi zarówno w sytuacji zakupu, jak i wystawienia opcji przez Spółkę. Efektem ekonomicznym występowania marży należnej Brokerowi jest pomniejszenie kwoty premii otrzymanej przez Spółkę w przypadku, gdy Broker świadczy usługi na rzecz Spółki nabywając opcję wystawioną przez Spółkę. Jako nabywca usługi realizowanej przez Brokera ponosi ona więc efektywnie koszt wynagrodzenia Brokera w postaci marży z tytułu zawartych transakcji.

Z uwagi na fakt, że marża Brokera jest wkalkulowana w parametry opcji (jest ukryta, kalkulowana przez Brokera i wpływa jedynie na wysokość premii z tytułu zawarcia kontraktu opcyjnego), co wynika ze specyfiki transakcji na instrumentach pochodnych, Spółce nie są znane szczegółowe elementy wchodzące w jej skład (analogicznie marża - jako wynagrodzenie Brokera z tytułu świadczonych usług wkalkulowana jest w cenę innych transakcji pochodnych, np.: forward. Oznacza to w konsekwencji, że pomniejsza lub powiększa ona cenę wykonania transakcji (odpowiednio cenę sprzedaży lub zakupu).

W sytuacji, gdy Spółka wystawia opcje na rzecz Brokera (w celu ukształtowania właściwego profilu ekspozycji na ryzyko) otrzymuje z tego tytułu premię opcyjną (w zawieranych przez Spółkę kontraktach wymieniona jest jedynie kwota premii należnej wystawcy i data jej płatności - kontrakty zawierane z Brokerami nie zawierają innych informacji dotyczących premii). Premia ta nie stanowi jednak wynagrodzenia za usługę, bowiem Zainteresowany w przedmiotowych transakcjach nie świadczy usług na rzecz Brokera, lecz jest usługobiorcą usług świadczonych przez Brokera.

Spółka wyjaśnia, że premia opcyjna - jako nieodłączny element transakcji opcyjnych - umożliwia określenie poziomu ryzyka związanego z zawieraniem transakcji na instrumentach bazowych, których ta opcja dotyczy. Premia ta jest płacona/otrzymywana z góry bez względu na to, czy prawo nabywcy zostanie w określonym czasie wyegzekwowane. Premia stanowi także maksymalną możliwą wielkość straty nabywcy opcji, a tym samym jest największą możliwą wartością zysku dla wystawcy opcji. Jest ona zatem elementem równoważącym ryzyko zmian cen towarów i kursów walut, a nie wynagrodzeniem za usługę (Wnioskodawca nie świadczy bowiem na rzecz Brokera usług).

Spółka zwraca uwagę, że kierunek płatności w postaci premii w analizowanym przypadku (tj. od Brokera będącego usługodawcą, do Spółki będącej usługobiorcą) wynika wyłącznie ze specyfiki transakcji na instrumentach finansowych, w których kierunek przepływów pieniężnych nie zawsze odzwierciedla faktyczną rolę stron transakcji i jest odmienny od większości standardowych transakcji podlegających opodatkowaniu VAT (gdzie zwykle podmiot otrzymujący płatność jest usługodawcą, a podmiot płacący jest usługobiorcą). Analizowaną sytuację można porównać do usługi lokat bankowych, w której nabywca lokaty w wyniku wykonanej na jego rzecz usługi otrzymuje płatność od banku, a mimo to transakcja taka bez wątpienia traktowana jest jako świadczenie usług przez bank na rzecz nabywcy lokaty.

Konsekwentnie, premia otrzymywana od Brokera z tytułu opcji wystawionych przez Spółkę nie stanowi wynagrodzenia za usługę, lecz element instrumentu pochodnego, umożliwiającego kształtowanie pożądanego profilu zabezpieczenia przed ryzykiem rynkowym. W analizowanych transakcjach usługodawcą jest Broker i to on otrzymuje wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług. Wynagrodzenie to ma postać marży, która efektywnie obniża wartość premii otrzymywanej przez Spółkę w sytuacji, gdy Spółka występuje jako wystawca tych opcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeśli istnieje konieczność rozpoznania importu usług, to jaka jest podstawa opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o VAT, postawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić. Jednak w analizowanych transakcjach nie jest możliwe wskazanie kwoty wynagrodzenia należnego Brokerowi ze względu na fakt, że nie jest ono identyfikowalne (jest ukryte, kalkulowane przez samego Brokera i wpływa jedynie na wysokość premii z tytułu zawarcia kontraktu opcyjnego), co wynika ze specyfiki transakcji na instrumentach pochodnych. W związku z powyższym, Zainteresowany stoi na stanowisku, że skoro w przedmiotowych transakcjach nie jest możliwe wskazanie podstawy opodatkowania, nie ma obowiązku wykazywania tych transakcji w deklaracjach podatkowych VAT-7. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że zawieranie analizowanych transakcji z Brokerami zagranicznymi stanowi import usług zwolnionych z VAT, zatem brak raportowania tych transakcji w deklaracjach VAT-7, nie ma wpływu na ustalenie wysokości zobowiązań Wnioskodawcy z tytułu podatku VAT i nie powoduje uszczuplenia należności budżetowych państwa.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy zakup od Brokera usługi stanowi dla niego import usług zwolnionych z VAT, jednakże z uwagi na brak możliwości ustalenia kwot należnych usługodawcy nie ma obowiązku wykazywania tych transakcji w deklaracjach VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Opcja, jest to instrument finansowy mający postać kontraktu, w którym posiadacz opcji ma prawo do kupna lub prawo do sprzedaży instrumentu podstawowego po ustalonej cenie (nazywanej ceną wykonania), w okresie do ustalonego terminu (zwanego terminem wygaśnięcia). Prawo to gwarantuje mu druga strona kontraktu, wystawiająca opcję, którą jest z reguły instytucja finansowa.

Należy podkreślić, że posiadacz opcji uzyskuje prawo, zaś wystawiający opcję przyjmuje na siebie zobowiązanie. W zależności od tego, czy prawo dotyczy kupna czy sprzedaży, wyróżnia się dwa rodzaje opcji:

* opcję kupna (inaczej: opcja call);

* opcję sprzedaży (inaczej: opcja put).

Ponieważ opcja daje jej posiadaczowi prawo (przywilej), należy za nią zapłacić. Jednak cena opcji jest znacznie mniejsza od ceny instrumentu podstawowego. Cena opcji zależy od wielu czynników i może się znacznie zmieniać. Cena opcji nazywana jest również premią.

Ww. opcje zaliczane są do opcji klasycznych. Oprócz nich na rynku pozagiełdowym funkcjonują opcje egzotyczne. Jedną z nich jest opcja złożona, która charakteryzuje się tym, że instrumentem bazowym jest inna opcja. Oznacza to, że inwestor kupując opcję nabywa pewne prawo, a gdy z niego skorzysta, uzyskuje kolejne prawo. Poprzez modyfikacje opcji klasycznych otrzymujemy cztery kategorie opcji złożonych:

* opcja zakupu opcji zakupu, która daje prawo do kupna opcji kupna,

* opcja zakupu opcji sprzedaży, która daje prawo do kupna opcji sprzedaży,

* opcja sprzedaży opcji zakupu, która daje prawo sprzedaży opcji kupna,

* opcja sprzedaży opcji sprzedaży, która daje prawo sprzedaży opcji sprzedaży.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Broker świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa finansowego, w odniesieniu do transakcji na instrumentach pochodnych, w których Zainteresowany jest stroną wystawiającą opcję kupna/sprzedaży w ramach struktur złożonych na rzecz Brokera, a ten pobiera za wykonanie na rzecz Wnioskodawcy takiej usługi wynagrodzenie, które pomniejsza uzyskaną premię. Wartość wynagrodzenia Brokera pomniejsza również otrzymywaną przez Spółkę premię opcyjną.

W związku z faktem, iż Broker jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium innego kraju niż Polska, zakup jego usługi stanowi dla Zainteresowanego import usług finansowych, co zostało potwierdzone w rozstrzygnięciu z dnia 26 września 2008 nr ILPP2/443-545/08-4/GZ.

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem w przypadku importu usług, Zainteresowany ma obowiązek wystawić fakturę wewnętrzną w myśl przepisu art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 17 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

Zatem w przedmiotowej sprawie, w przypadku świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży praw opcji zakupu/sprzedaży oraz wystawiania przez Spółkę na rzecz Brokera opcji, podstawą opodatkowania jest kwota (marża) potrącona przez Brokera z premii (ceny opcji lub premii opcyjnej).

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 185, poz. 1545), w części C "wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z art. 29 ust. 4 ustawy, oraz innych korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego".

Wobec powyższego, import usług, jako czynność podlegająca opodatkowaniu na terytorium kraju, niezależnie od tego jaką stawką jest opodatkowana (w tym także podlegająca zwolnieniu od podatku VAT), powinna być wykazywana w poz. 34 deklaracji VAT-7, w której ujmuje się podstawę opodatkowania (musi być zgodna z kwotą wykazaną w ewidencji VAT i na fakturze wewnętrznej). W poz. 35 deklaracji VAT-7 powinien być wykazany podatek należny, którego w przedmiotowej sprawie nie ma, z uwagi na fakt, iż usługi pośrednictwa finansowego korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego z uwzględnieniem powyższej analizy stwierdza się, iż Broker świadczy odpłatne usługi na rzecz Spółki. Tym samym, podstawę opodatkowania w imporcie usług stanowi marża realizowana na zawieranych transakcjach.

W zakresie importu usług finansowych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 26 września 2008 r. nr ILPP2/443-545/08-4/GZ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.