ILPP2/443-543/11-3/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej tylko dla wybranych transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej tylko dla wybranych transakcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (dalej Spółka) jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów mechanicznych oraz części zamiennych i akcesoriów do samochodów. Z uwagi na ilość przeprowadzanych transakcji, a co za tym idzie ilość wystawianych przez Spółkę faktur, Wnioskodawca stopniowo wdraża elektroniczny obieg faktur (w tym faktur korygujących) ze swoimi kontrahentami w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. z 2010, Nr 249, poz. 661, dalej: "Rozporządzenie").

W związku z tym Spółka zamierza zrezygnować docelowo z wymiany faktur w formie papierowej z tymi kontrahentami, którzy zaakceptują wymianę faktur w formie elektronicznej (faktur elektronicznych). W każdym przypadku faktury elektroniczne są wystawiane i przesyłane przez Spółkę po uzyskaniu uprzedniej akceptacji Kontrahenta na wystawianie oraz przesyłanie faktur w takiej formie (od dnia następującego po dniu akceptacji).

Elektroniczny obieg odbywa się za pomocą specjalnej platformy (systemu komputerowego).

Kontrahenci Spółki (w szczególności Dealerzy), jako uprawnieni użytkownicy (posiadający własny login) pobierają faktury w plikach "pdf" (format stosowany przez program X). Platforma umożliwia wyszukiwanie plików według różnych kryteriów. Ponadto, platforma zapewnia możliwość śledzenia faktur, które były otwierane/pobierane przez danego kontrahenta. Każda faktura jest zabezpieczona przy wykorzystaniu specjalistycznego programu, certyfikowanym podpisem elektronicznym. Użytkownik pobierający fakturę, może przy wykorzystaniu weryfikującej wersji tego programu, zweryfikować na swoim komputerze, czy treść faktury nie uległa zmianie w trakcie przesyłania - w tym wypadku program ten poprzez zastosowanie klucza publicznego zweryfikuje czy treść faktury nie uległa zmianie - w takiej sytuacji, odpowiednia informacja zostanie wyświetlona na ekranie użytkownika.

Poszczególne faktury są opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2001 r. Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.; dalej Ustawa o podpisie elektronicznym) - weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Przed wdrożeniem opisanego systemu, Spółka otrzymała od kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne w Polsce, kwalifikowany certyfikat według wymagań Ustawy o podpisie elektronicznym. Bezpieczny podpis elektroniczny gwarantuje autentyczność pochodzenia faktur elektronicznych oraz ich integralność. Z uwagi na fakt, iż ważność certyfikatów jest ograniczona czasowo, platforma archiwizuje kwalifikowane certyfikaty.

Podpis elektroniczny jest zintegrowany z plikiem faktury. Komunikaty elektroniczne są przesyłane za pomocą wewnętrznej zabezpieczonej sieci korporacyjnej. Proces odbywa się w ramach zintegrowanego środowiska korporacyjnego bez możliwości ingerencji z zewnątrz.

Sposób przechowywania faktur na serwerach pozwala na zabezpieczenie faktur przed modyfikacją (przykładowo - katalog, w którym będą przechowywane faktury jest zabezpieczony przed zapisem przez osoby nieupoważnione tzw. "read-only"). Faktury są przechowywane zgodnie z korporacyjną polityką bezpieczeństwa danych zapewniającą integralność, dostępność i poufność informacji.

Faktury są dostępne na platformie do momentu upływu okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Po upływie okresu przedawnienia, faktury są przechowywane na nośnikach danych (przykładowo: CD, DVD etc.).

Faktury są przechowywane w tym samym formacie, w którym zostały wystawione i przesłane, w sposób gwarantujący ich czytelność przez cały okres ich przechowywania. Dostęp do platformy przez Spółkę oraz Dealerów jest nieprzerwany, natychmiastowy, pełny i ciągły (w granicach niezawodności stosowanego sprzętu informatycznego).

Dodatkowo, Spółka pragnie poinformować, że na wniosek Spółki Minister Finansów wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 25 lutego 2011 r. (sygn. ILPP2/443-1953/10-3/SJ), w analogicznym stanie faktycznym, jednak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. W interpretacji Minister Finansów uznał stanowisko Spółki odnośnie niżej wskazanego pytania za prawidłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy akceptacja na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej oraz faktyczna wymiana faktur elektronicznych może być ograniczona do wybranych transakcji (np. grup asortymentowych) pomiędzy Dealerem a Spółką.

Zdaniem Wnioskodawcy, akceptacja na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej oraz faktyczna wymiana faktur elektronicznych może być ograniczona do wybranego zakresu czynności (np. grup asortymentowych) pomiędzy Dealerami a Spółką.

Zdaniem Spółki, za słusznością jej stanowiska przemawia szereg opartych na przepisach prawa argumentów przedstawionych poniżej.

W myśl § 3 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektroniczny, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją". Akceptacja albo cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej.

Powyższe przepisy wskazują, iż akceptacja nie jest jednorazowa (dla pojedynczej faktury), lecz ma charakter trwały. Raz wyrażona akceptacja umożliwia wystawcy sporządzanie i wysyłanie faktur elektronicznych dla danego odbiorcy, aż do czasu jej wycofania.

W przypadku cofnięcia akceptacji przez odbiorcę faktury wystawca faktury traci prawo do przesyłania temu odbiorcy faktur w formie elektronicznej do dnia następującego po dniu, w którym otrzymał powiadomienie od odbiorcy o cofnięcie akceptacji, chyba że strony uzgodnią inny termin utraty przez wystawcę prawa do przesyłania faktur w formie elektronicznej, niż dłuższy jednak niż 30 dni (§ 3 ust. 3 Rozporządzenia).

Akceptacja odbiorcy faktury daje wystawcy faktury dodatkowe uprawnienia (możliwość wystawienia faktury w formie elektronicznej), nie nakłada jednak na niego dodatkowych obowiązków (konieczności wystawiania wszystkich faktur dla jednego kontrahenta w tej formie). Zatem wystawca sam decyduje, w jakiej formie wystawia fakturę, tj. elektronicznej, czy papierowej. Przepisy nie nakładają obowiązku stosowania formy elektronicznej dla wszystkich faktur przesyłanych do danego kontrahenta, a tylko do faktur za konkretnie wskazane usługi, dla których kontrahent wyraził zgodę (akceptację).

Za powyższym przemawia również fakt, iż faktura w formie elektronicznej jest formą, choć równoprawną, dodatkową, nie będącą formą podstawową.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; Ustawa VAT), podatnik zobowiązany jest wystawić fakturę, co do zasady, w formie papierowej. Dopiero zgoda odbiorcy faktury może pozwolić na uruchomienie trybu konkurencyjnego, tj. formy elektronicznej. W sytuacji braku takiej zgody podatnik zobowiązany jest wystawiać faktury w formie papierowej. W konsekwencji, przedmiotowa forma nie jest rozłącznie alternatywna wobec formy papierowej - ustawodawca nie kreuje wyboru albo jednego albo drugiego systemu, lecz zezwala podatnikom na "dodatkowe" wobec formy papierowej fakturowanie w formie elektronicznej.

Warto zauważyć, że § 3 ust. 1 Rozporządzenia, posługuje się określeniem "pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury". Użycie określenia "sposób" expressis vebis oznacza położenie nacisku jednie na sposób dokonania czynności, abstrahując od rzeczywistego zakresu wykorzystania tegoż sposobu (wobec całości transakcji czy tylko wobec ich części).

Co więcej, warto przyjrzeć się bliżej konstrukcji przedmiotowego przepisu. Pierwsza część zdania głosi, iż "faktury mogą być wystawiane i przesyłane formie elektronicznej". Dopiero dalej dodaje się, że zezwala się na powyższe "pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury, zwanej dalej akceptacją". Przedmiotowe zdanie jest zdaniem podrzędnie złożonym, gdzie pierwszy człon jest zdaniem nadrzędnym, zaś druga część zdaniem podrzędnie złożonym okolicznikowym warunku (pod jakim warunkiem). W efekcie, ustawodawca kładzie nacisk na zdanie nadrzędnie złożone, ono jest istotniejsze, a zdanie podrzędnie złożone określa jedynie warunek, pod którym pierwsze z nich zaistnieje.

Innymi słowy, dla ustawodawcy najważniejsze jest to, iż faktury mogą (lecz nie muszą) być przez podatnika wystawiane w formie elektronicznej. Ustawodawca kreuje zatem prawo podatnika - prawo, o którego wykorzystaniu decyduje sam podatnik, z uwzględnieniem zgody kontrahenta.

Gdyby celem ustawodawcy było bezwzględne nakazanie zmiany sposobu wystawiania faktur tylko na faktury w formie elektronicznej, to powyższe zdanie miałoby formę implikacji: jeżeli odbiorca wyraził zgodę na wystawianie faktur w formie elektronicznej, to faktury powinny być wysyłane i przesyłane w formie elektronicznej.

Zdaniem Spółki, w świetle powyższych wywodów, jeśli dany Dealer wyrazi zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej, to Spółka nie ma obowiązku wystawiać faktur w formie elektronicznej na wszystkie transakcje.

Spółka pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje oparcie w ocenach prawnych wyrażonych w interpretacjach wydanych na podstawie przepisów obowiązujących do końca 2010 r. (zdaniem Spółki, zachowały one aktualność do obowiązującego obecnie stanu prawnego):

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. ILPP2/443-1953/10 -3/SJ - wydana na wniosek Spółki,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r., sygn. IPPP1/443-176/10 -2/AA,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lipca 2009 r., sygn. IPPP2/443-450/09 -2/AZ.

Reasumując, akceptacja na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej przez danego Kontrahenta Spółki może być ograniczona do wybranego zakresu czynności (grup asortymentowych) pomiędzy Dealerem a Spółką.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w opisanej powyżej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady regulujące kwestie faktur elektronicznych zawarte zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661), zwane dalej rozporządzeniem w sprawie faktur elektronicznych, wydanym na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy.

Rozporządzenie w sprawie faktur elektronicznych określa sposób i warunki przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub kontroli skarbowej faktur przesyłanych tą formą.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją".

Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej (§ 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych).

Pojęcie autentyczności pochodzenia faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych - oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Natomiast przez integralność treści faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia - rozumie się to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

Wskazać w tym miejscu należy, że aktualnie podatnik nie ma obowiązku stosowania określonych wcześniej technologii przesyłu faktur w postaci elektronicznej (bezpieczny podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych (EDI). Powyższe metody są jedynie przykładowym wyliczeniem i Podatnik może stosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury. Warunek ten musi być jednak spełniony.

Z kolei, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 31 marca 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z przytoczonych przepisów wynika, iż faktura może być sporządzona i wystawiona w formie papierowej lub elektronicznej, przy zachowaniu metod wymienionych w ww. przepisach.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nakazują podatnikom wystawiać faktury, dokumentujące czynności opodatkowane, o ile takie wykonują. Jakkolwiek nie zostałoby zinterpretowane pojęcie "wystawiać" na pewno oznacza ono sporządzenie dokumentu na użytek kontrahenta - odbiorcy towaru lub usługi, co ma znaczenie przede wszystkim ekonomiczno-finansowe, ale również, w kontekście cytowanej ustawy, podatkowe. Sporządzenie takiej faktury polega na ujęciu w dokumencie o tej nazwie niezbędnych danych, oznaczonego zobowiązania cywilnego o charakterze wzajemnym dla jego kontrahentów. Z punktu widzenia prawa cywilnego, forma kontraktu może być dowolna. Dla skuteczności oświadczeń woli kontrahentów winien być określony przedmiot umowy, wartość świadczenia, data zawarcia i wykonania umowy. Istotne jest to, aby oświadczenia obu stron umowy były zgodne i dla nich wzajemnie czytelne. Natomiast każda umowa, będąc podstawą opodatkowania stosownym podatkiem, ulega sformalizowaniu. Wówczas musi bowiem spełniać wymogi charakterystyczne dla określonego nią zobowiązania podatkowego.

I tak jest również przy umowach objętych obowiązkiem podatkowym ustawy o podatku od towarów i usług. Właśnie poprzez powszechność i neutralność tego podatku, przepisy ustawy wprowadziły w art. 106 ust. 1 obowiązek wystawienia dowodu dla potwierdzenia dokonanej czynności, wskazujący w sposób szczegółowy dane dla uznania w obrocie gospodarczo-podatkowym tego dokumentu za dowód.

Oznacza to, że każdy podatnik, aby skorzystać z praw podatkowych musi postąpić tak jak wskazano w ustawie i rozporządzeniach.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów mechanicznych oraz części zamiennych i akcesoriów do samochodów. Z uwagi na ilość przeprowadzanych transakcji, a co za tym idzie ilość wystawianych przez Spółkę faktur, Wnioskodawca stopniowo wdraża elektroniczny obieg faktur (w tym faktur korygujących) ze swoimi kontrahentami w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej. Faktury elektroniczne są wystawiane i przesyłane przez Spółkę po uzyskaniu uprzedniej akceptacji Kontrahenta na wystawianie oraz przesyłanie faktur w takiej formie (od dnia następującego po dniu akceptacji). Elektroniczny obieg faktur się odbywa za pomocą specjalnej platformy (systemu komputerowego). Kontrahenci, jako uprawnieni użytkownicy, pobierają faktury w plikach "pdf", natomiast faktury są opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym.

Spółka ma wątpliwości, czy akceptacja na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej oraz faktyczna wymiana faktur elektronicznych może być ograniczona do wybranego zakresu czynności (grup asortymentowych) pomiędzy kontrahentem a Spółką.

Zgodnie z cyt. § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych, możliwość wystawiania faktur w formie elektronicznej uwarunkowana jest akceptacją tej formy przez odbiorcę faktury. Akceptacja nie jest jednorazowa (dla pojedynczej faktury), lecz ma charakter trwały. Raz wyrażona akceptacja umożliwia wystawcy sporządzanie i wysyłanie faktur elektronicznych dla danego odbiorcy, aż do czasu jej wycofania. Wyrażenie akceptacji umożliwia wystawcy sporządzanie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej począwszy od dnia następującego po dniu, w którym odbiorca faktury dokonał akceptacji, zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia w sprawie faktur elektronicznych.

Wobec powyższego, jeżeli kontrahent wyraził zgodę na stosowanie formy elektronicznej dla wszystkich przesyłanych faktur, to wszystkie te faktury muszą w tej formie być przesłane.

Jednakże nawet po uzyskaniu akceptacji od nabywcy, w niektórych przypadkach wystawca faktury elektronicznej ma prawo do wystawiania faktury w formie papierowej. Akceptacja odbiorcy faktury daje wystawcy faktury dodatkowe uprawnienia (możliwość wystawienia faktury w formie elektronicznej), nie nakłada jednak na niego dodatkowych obowiązków (konieczności wystawiania wszystkich faktur dla jednego kontrahenta w tej formie).

Przepisy nie nakładają obowiązku stosowania formy elektronicznej dla wszystkich faktur przesyłanych do danego kontrahenta, a tylko do faktur za konkretnie wskazane usługi, dla których kontrahent wyraził zgodę (akceptację).

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż akceptacja na wystawianie i przesyłanie faktur w formie elektronicznej oraz faktyczna wymiana faktur elektronicznych może być ograniczona do wybranych transakcji (grup asortymentowych) pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej możliwości wystawiania i przesyłania faktur w formie elektronicznej tylko dla wybranych transakcji. Natomiast wniosek w części dotyczącej momentu wystawienia i otrzymania faktury oraz faktury korygującej w formie elektronicznej został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2011 r. znak ILPP2/443-543/11-2/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.