ILPP2/443-535/08-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008 r. (data wpływu 12 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w pełnej kwocie w momencie zakupu samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w pełnej kwocie w momencie zakupu samochodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest dealerem samochodowym. Głównym przedmiotem jego działalności jest odsprzedaż samochodów oraz serwis naprawczy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu samochodów, które używane są jako demonstracyjne. Samochody te zostają zarejestrowane w wydziale komunikacyjnym i okresowo są używane jako pojazdy demonstracyjne. Samochody te sprzedane są przed upływem roku oraz stanowią w księgach towary handlowe wchodzące w skład aktywów obrotowych. Zainteresowany ma zamiar prowadzić również działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów osobowych i ciężarowych jako auta zastępcze dla klientów serwisu mechanicznego. Z posiadanych samochodów osobowych do jazd demonstracyjnych, stanowiących towary handlowe, Wnioskodawca chciałby przeznaczyć taki pojazd - samochód osobowy tylko i wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu, jako auto zastępcze dla klientów warsztatu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, przeksięgowując go z towarów handlowych w środki trwałe. Spółka chce wykorzystać i przeznaczyć własne towary handlowe tylko i wyłącznie pod wynajem nie dokonując zakupu takiego samochodu np. u innego dealera.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zachodzi konieczność korygowania odliczonego w pełnej kwocie podatku naliczonego z faktury dotyczącej zakupu przedmiotowego samochodu osobowego w momencie, kiedy zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych jako samochód zastępczy, który będzie udostępniony i przeznaczony tylko dla klientów na podstawie umów najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, czyli w momencie zmiany przeznaczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji nie zachodziłaby konieczność korygowania dokonanego przy nabyciu samochodu odliczenia w pełnej wysokości naliczonego podatku VAT z faktury zakupu, gdyż samochód osobowy będący dotychczas towarem handlowym przeznaczonym do jazd demonstracyjnych, przeznaczony byłby wyłącznie do działalności, o której mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Wykluczone w takiej sytuacji byłoby wykorzystanie takiego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały - auto zastępcze pod wynajem - w innych celach, w tym m.in. do jazd służbowych, gdyż wtedy zastosowanie znajdzie ogólne uregulowanie z art. 86 ust. 3 ustawy co skutkuje obowiązkiem dokonania takiej korekty podatku naliczonego w momencie zmiany przeznaczenia wyżej opisanego samochodu.

W opinii Zainteresowanego, z przepisu art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy wynika, że ma on prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w tym przepisie, tj.:

* gdy przedmiotem działalności jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze oraz

* samochody te są przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania na wyżej wymienione cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Artykuł 86 ust. 3 ustawy stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy:

Z zawartego we wniosku opisu wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest odprzedaż samochodów, a w przyszłości wynajem samochodów (aut zastępczych) na podstawie umów najmu. Przy czym wynajmowane samochody byłyby pojazdami wcześniej wykorzystywanymi w Spółce jako pojazdy demonstracyjne, stanowiące towary handlowe.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy Zainteresowany nabywa samochód, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy (tj. samochód osobowy lub inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, inny niż określone w ust. 4 pkt 1-6 tego artykułu) z przeznaczeniem do dalszej odprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże wskutek wystąpienia okoliczności, o których mowa w zapytaniu, zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych i przekazany do użytkowania jako środek trwały (auto zastępcze) - nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy. Zmienia się bowiem w zasadniczy sposób przeznaczenie tego samochodu - nie jest on już towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych Wnioskodawcy, a staje się jego majątkiem trwałym. Przepis powyższy umożliwia natomiast odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jedynie przy nabyciu samochodów, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, które jako towar handlowy będą przedmiotem dalszej odprzedaży.

Jedyny przypadek, w którym byłoby możliwe odliczenie całej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy i stanowiącego jednocześnie środek trwały, wymieniony został w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy. Jednakże warunkiem takiego odliczenia, jak wyraźnie wynika z tego przepisu, jest to aby taki pojazd był przeznaczony przez podatnika wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Zatem jeżeli samochód osobowy stanowiący środek trwały u Zainteresowanego (auto zastępcze), przeznaczony byłby wyłącznie do działalności, o której mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy (wykluczone w takiej sytuacji byłoby wykorzystywanie takiego samochodu w innych celach, w tym m.in. do jazd służbowych), wówczas nie zachodziłaby konieczność korygowania dokonanego przy nabyciu tego samochodu odliczenia podatku naliczonego. W przeciwnym wypadku zastosowanie znajdzie ogólne uregulowanie z art. 86 ust. 3 ustawy, co skutkuje obowiązkiem dokonania takiej korekty podatku naliczonego w momencie przekazania samochodu do użytkowania i wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.